زمین ندریں بچ
نبشتہ کار: شپگرد بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
سُھیل منی ارواہ، بابا جان منی کوپگ، منی جان، منی مھروان، تو اوں یار چہ ما دوُر رپت ئے گوں تئی گپ ، تئی یات، تئی اکس منی دیم ءَ دائم ءَ پدر اِنت- باز روچ بیت جیڑگ ءَ کہ پتو چے نبشتہ بہ کن آں- انچو کہ دست پہ نویسگ ءَ رو اَنت نزاناں چے نبشتہ کنگ ءَ آں ءُ منی ارس من ءَ نبشتہ کنگ ءَ موہ نہ دے اَنت-
مروچی باز کوشست ءَ پد نبشتہ کنگ ءَ آں بلے چم انگت اَرسیگ انت، من ترا گشُگ باز لوٹاں بلے منی وڑین نابود ءُ نا زانت کُجا تئی پیمیں دلیر ءُ نہ تُرسیں کُنگرانی کارستاں درشان کُت بہ کنت-
گلاب ءِ پُل تو باز گیر کائے وھدے تئی روان داتگیں تواراں گوانک ءَ چے گوش داراں ھمے جیڑ آں کہ بلکیں تئی یک وائسے پد ءَ کیت من ھمے امیت ءِ اوست ءَ ھروچ زندگ آں ءُ بگندے منی اے نا سرجمیں واھگ ھچبر سرجم مہ بیت اِنت۔
برے برے کہ تھنا باں ھمے جیڑ آں کہ تو نوں اے دنیا ءَ نہ ئے بلے اے دروگ ءَ منی دل بھ نہ من اِیت ءُ باور نہ کنت۔ ھچ باوری گپے ھم نہ اِنت ءُ بگندے ھکیکت انت ھمے وڑ اِنت تو چہ مارا جسمانی پیم ءَ دور بوتگ ئے بلے تئی یات تئی کِرد چہ مارا ھچ پیم ءَ دور بوت نہ کن انت۔
بہ گندئے تو چہ ما دوُر رپتگے نوں پد ءَ تئی توار منی گوشاں نہ کپ اِیت تئی بچکنداں پد ءَ دوبر نہ گنداں- تئی آسکیں بالاد ءُ شیشگیں چماں نہ گنداں بلے تئی یات تئی مھر ءُ تئی گچین کُتگین کِشک منی دیم ءَ انت آئی ءَ مدام گنداں کہ تو ھر دور ءُ باریگ ءَ چداں روئے ءُ کائے-
تو وتی گُڈی مڈی وتی تپلیں پُل گونگیں جِنک ھمدا زمین ءِ باھوٹ کُت ءُ وت ءَ پہ زمین کربان کُت۔
چہ زمین ءَ دوستریں دگہ شے نیست جھان ءَ، پمیشکا اد ءَ تئی پیمیں ھزاران بچاں وتی ھمُک وشی یل کُت انت ءُ وتا زمین ءِ نام ءَ کُتگ من ءَ پَھر اِنت تئی سر ءَ اے زمین ناز کنت پہ تو ءُ زمین ءُ ایشی ءِ دپتر ءَ تو ابدمان ءُ نمیران ئے بابا جان زمین زادگیں بچ آوار اں دائم ءَ آوار اں۔
“ھما پہ زمین مر اِیت آ نمیران اِنت”
“تو درپشوکیں سُھیل ءِ مئے باندات ءِ”
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔