سپرے گوں شھید پدائی دودا جان ءَ
نبشتہ کار: مراد درویش
دی بلوچستان پوسٹ
من ءَ یات اِنت ما سپر ئے ءَ دراھگی اَتیں گُڑا سنگت ءَ کُلوہ ءِ دیم داتگ اَت کہ لھتیں زلوری ساز ءُ سامان ءُ کمو ورگی توشگ اِت اَنت کہ مارا سپر ءَ زورگی اِت اَنت کہ مئے سپر کمو دراج اَت سنگت ءَ گُشتگ اَت اِیشاں بیار اِت گوں ، گُڑا سُھب ءَ مھلا ما در کپتیں سامان زُرت اَنت ءُ رھادگ بوت آں دیم پہ سپر ءَ ، کیچ ءِ ھند ءُ دمگاں کار ءِ کنگی اَت گڑا ما کہ اوتاک ءِ نزّیک ءَ سر بوتیں چاراں مئے راہ ءِ سر ءَ پیسرا چہ دو سنگت اوشتاتگ اَت کہ مئے دیم ءَ اَتکگ اِت اَنت سلام ءُ دروت ءَ پد یک بُرز ءُ لاگریں سنگت ءَ من ءَ گُلاھیش کُرت ءُ وتی دموکہ لُڑینت تاں چاراں مِھروانیں دودا جان اِنت کہ پُریں پَنچ سال ءَ پد دُچار کپتگ اِتیں ھما مِھروانی ھما کندگ ھما جوانمردی اَنگت دودا جان ءِ بالاد ءَ چہ درپشگ ءَ اَت من ءَ گُشت ئے ” آں ڈے پُلّی ھالاں بدے شُمئے سپر وش بوتگ ءُ شمارا راہ ءَ کسّ ءَ ندیستگ “ من گُشت اِناں ارواہ مئے سپر شوک بوتگ گُڑا در کپتیں دیم پہ اوتاک ءَ دمانے ءَ پد ما کہ سربوتیں سنگتاں گوں نند ءُ نیاد بوت ءُ سُنٹک ءَ چاہ ءِ پر کُت گڑا ما گپے کپتیں ھندی جاورانی سر ءَ گپ ءُ تران آھوکیں گامگیج شھر ءَ کار ءِ کنگی اِنت بازیں سر ءُ سوج ءِ مارا کُت ئے ءُ دیمے کارانی بابت ءَ گُشت ئے ، من بس یک چیزّ ءِ سما کُتگ اَت پُرّیں جنگ ءِ توک ءَ یک ءُ تھنا کہ من دودا جان دیستگ اَت مدامی کار کَنگ ءَ اَت گَل ءِ کاراں گوں سر ءُ چیر اَت مدام بچار سپر ءَ اَت کدی چار ماہ ءَ گندگ نہ بوت کدی شش ماہ ءَ ھردیں کہ دیستگ اَت تاں کار کنگ ءَ اَت بس گُشت ئے مارا دژمن پُروش دیگی مارا شوکیں پندل سازگی اِنت ءُ مارا گَل توانا کنگی اِنت ، منی وڑیں انسان ءَ سک ءَ باز در بُرتگ چہ شھید ءَ کہ مدام پہ ما یک اُمیتے بوتگ ما تُشے اوں کِمار نہ کُتگ کہ ما تھنائیں بس مدام ما زانتگ کہ مارا دودا جان ھمراہ اِنت کہ مئے رھشونی ءَ کنگ ءَ اِنت مارا بس ھمے سر سوج داں گُڈّی سھت ءَ کُتگ کہ جنگ اِنت جنگ ءِ توک ءَ مردم شھید بنت مِر انت من ھم باندا شھید باں گڑا شمارا آھوکیں کار دیم ءَ برگی اَنت مارا پیرک جان ءِ درور ءِ داتگ ءُ من دودا جان ءَ گوں ھردیں ھوار بیتگ آں من ءَ شھید اُستاد پیرک جان ءِ بوہ اَتکگ دودا جان ءَ گوں شھید پیرک جان ءَ باز وھد گوازینتگ اَت ھمے سپر ءُ جنگانی توک ءَ پمیشکا مارا مدامی چو اُستاد پیرک جان ءِ وڑا سر سوج ءِ کُتگ اَت ءُ جُنزینتگ اَت ئے ، دودا جان داں پُرّیں دو سال ءَ نا پاکیں پاکستان ءِ زندان ءَ بندی بیتگ ءُ آزار ءُ دردانی چیرا بیتگ بلئے زندان ءِ آجوہ بوھگ ءَ پد گیشتر تواناں بوت ءُ لاھکیں ءُ جوانمردیں سرمچار ءِ جوڑ بوت ، گُڈّی رندا کہ من ءَ کُلوہ ءِ دیم داتگ اَت ئے تہ گُشگ ءَ اَت کہ من زاناں شمارا پہ من ءَ سک زھیر کنت بلئے دل ءَ مزن کن اِت دژمن ءَ پروش وارتگ ءُ باج بلوچ ئیگ اِنت بیت کنت من پیسرا شھید بباں بلئے وت ءَ کمزور مکن اِت کہ منی ارواہ ءَ تاھیر نہ رس ایت من وھدے گُش ئے زاناں پیسرا مارا بشارت دیگ ءَ اَت بلئے کُلوہ کہ من اِشکُت من زانت کہ دودا جان سپر ئے دلمانگ اِنت من بس گُشت ھواریں کُربان المی ءَ ڈیک وریں وتی ھیال ءَ بدار ءُ پد ءَ ما کدی اوں ڈیک نہ وارت من ءَ گوانکو دست ءَ اَت ءُ من رسانکدر ءَ چارگ ءَ اِتاں داں منی چم کپتاں یک توار بندئے ءَ من کہ پَچ کُت توار بندئے پَچ کنگ ءَ گوں منی جان ءِ پُٹ پاد اَتکاں ءُ منی دویں چمانی اَرساں شل دات ھو آ توار ءَ من ھزار مردم ءِ توک ءَ اوں پَجّہ کاراں شھید دوداجان اَت ءُ گوں کندگاں گُشگ ءَ اَت کہ ” ما ھمیش اِیں تُربت ءَ نیو وی ءِکیمپ ءَ پُتر تگ اِیں ءُ جنگ بندات اِنت “ راست ئے کہ آجوئی جنگ اِنت مردم شھید بنت کُربانی ءِ راہ اِنت بلئے وھدے کہ دوستیگیں باسک ءِ کہ سِدیت مردم ءَ درد بیت من جیڑ ایت کہ اَنگت منا گوں دودا جان ءَ ھوار باز کار کنگی اَت بلئے ھو جُنز اِنت ءُ زمین وتی بچاں زانت ، من وتی اَرس پھک کُتاں ءُ دل ءَ جیڑ اِت یار دودا جان ءِ گُشتگیں گپ ءُ پنتاں یات بکن پشکپتگیں کار ترا دیما برگی اَنت کُربانی ءِ راہ اِنت چُشیں مِھروانیں ءُ زمین دوستیں سراں کہ پہ کندگاں وتی نُگرھیں جان ءَ پہ بلوچستان ءِ ھاتر ءَ ندرکنگ ءَ اَنت گُڑا المی ءَ سوبمندی مئے بیت من گُشاں پہ من ءَ دودا جان یک مُھکمیں رھشون ءِ بوتگ ءُ مدامی مارا جُنینتگ ئے منی وشبھتی اِنت کہ من شھید ءِ اھد ءَ زندگاں شھیدانی کُربانی چہ مارا شمُشکار بوھگی نہ اِنت بلکیں ھر پُسّگ ءَ چو دودا جان ءَ ھمھ کِشک ءِ بھر بوگی اِنت ءُ پہ وت ءَ کُربانی ءِ راہ گِچین کنگی اِنت چیا کہ آجوئی جنگ کربانی لوٹ اَنت کار لوٹ اَنت دژمن شریں وڑے ءَ زانت ءُ پوہ اِنت کہ من ءَ بلوچ ءِ سالونکی سراں پُروش داتگ ءُ مارا اے گپ ءَ چہ شریں وڑے ءَ آشنا بوگی اِنت کہ دژمن ءَ پروش وارتگ بس مارا وتی توک ءَ کار کَنگ ءِ ھاٹیگ پیداک کنگی اِنت ، ھما شھیدانی ارواہ یات کنگی اَنت ءُ جیڑگی اِنت کہ یار شھیداں پہ گُلیں بلوچستان ءَ وتی ساہ داتگ گُڑا المی ءَ پہ رُژنائیں باندات ءُ پہ بھشتیں سرڈگار ءَ داتگ ءُ مئے ایمان اِنت کہ شھیدانی ھون رنگ کارنت ءُ ملگزاریں سرڈگار ءَ شھید چو گواڑگ ءَ سرپ انت ءُ آجوئی ءِ گُلیں روچ ءَ یکے دومی ءَ وتی امبازاں زور انت کِسہ کار انت کہ چوں ما ناپاکیں دژمن شِرّ ءُ مُردار کُرتگ مھروانیں ارواہ ترا من ھال دیگ لوٹاں کہ تئی شھیدی ءَ پد تئی میتگ ءَ مٹّی ءِ اَتکگ مردماں شُمئے دیمونی ءِ سر ءَ پکر کُتگ ترا زرشان کُتگ ءُ پہ گَلے ترا تئی ماتیں زمین ءِ کُٹّ ءَ واپینتگ ارواہ مئے درستانی کِشک ھمیش اِنت المی ءَ آجوئی ءِ روچ ءَ ڈیکّ وریں پد ءَ ھور نندیں کِسہ کاریں ءُ بلوچستان ءِ پُلیں بیرک ءِ سر ءَ بُرز کنیں ، ھواریں ارواہ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔