نبشتانک: منظور بسمل ءِ لَچہ “بلوچ آشوب” ءِ ریس ءُ پریس
نبشتہ کار: سلال بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
لبز ءِ ”بلوچ“ وھدے دیم ءَ کیت گُڑا بازیں جُست مجگ ءَ ودی کن اَنت۔ گوستگیں ھپتاد سال بیت کہ بلوچ ءِ زندمان بلوچ ءِ جاور چہ دلوت ءَ چہ گنتر اَنت۔ بلوچ ھمک روچ چہ اِستان ءِ نیمگ ءَ چہ یک اَنچیں ٹیکی یے رس ایت کہ آ بلوچ ءِ گِس ءِ تہ ءَ اَنچیں آسے روک کنت کہ آ مدامی جَمبُور بیت۔ پہ بلوچاں چُشیں یک ھم روچے گندگ ءَ نئیت کہ آ گِس ءِ چراگ ءِ بیگواہ کنگ نہ بوتگ ۔
لھتیں وھد بیت کہ اِستان ءَ یک نوکیں نامے دیم ءَ آرتگ بلے پالیسی ھما اِنت بلوچ ءِ چُکچینی ۔ پیسرا ایف سی ءُ آرمی ءَ بلوچ چِست کتگ ءُ آئی ءِ ژانگولیں لاش دور داتگ انت۔ وھدے دگنیا ءِ دیم ءَ اے ھردوکانی نام ھراب بوت گُڑا اِستان ءَ یک نوکین نامے دیم ءَ آورت بلے پالیسی ھما اَنت بس نام مَٹ اِنت سی ٹی ڈی اِنت۔ اِد ءَ ھما درور کارمَرز بیت کہ سر وَ ھما سر بوت بس کُلاه بدل بوت۔
اے وڑیں جاور ودی کنگ ءَ چے بازیں نبشتہ کار ءُ شائِر ءُ لَچَّکار وتی نَد زُرت ءُ ھما جاور ھالانی درنگازی کُرت۔ چُشیں نبشتہ کار ءُ شائِر باز اِنت کہ زوراکی ءَ اِیر جَن اَنت ءُ وتی راج ءُ آ دگہ راجاں آشنا کن اَنت ءُ منزور بسمل چہ آھاں یکے ۔ بسمل وتی چاگرد ءَ چے پیم گِند ایت ءُ چے ماریت آ اے شئر ءِ تہ ءَ سھرا اِنت۔
مجیں لوڑ ءُ الگردیں دنز ءُ گُبارانی پاسپان
کُہہ پیچیں سیاہ گْوات ءُ گردانی ھمراہ
اِستار سرسندیں گرندانی دزگیر
بیمناکیں پاسانی گُوازی ءُ لیبانی آچار
جَلَّک چَکروک گَردُونیں تابانی آماچ
سیاہ مار پِلکیں نکان ءِ سِپاروک
اُوسام شھماتیں گْورم ءُ نھنگانی دوزواہ
ھینار ھوشامیں ھار ءُ پتارانی لیپگ
دولاب لھڑیں نھرانی دیمپان
بلوچ سکی ءَ گیپتگ ،بلوچ لھڑیں نھرانی دیمپان اِنت۔ بلوچ مُدام ھمے گپ ءِ سرا رَد دیگ بوتگ کہ اے جاور کہ اتکگاں اے چہ ھُدا ءِ نیمگا اتکگ انت ۔ اے تئی نسیب اِنت۔ ترا ھچ گُشگی نہ اِنت ۔ اگاں شرتگ ءُ توپان ءِ تو آماچ بئے آ تئی نسیب اِنت ۔ اگاں چِست کنگ بئِے آ تئی نسیب اِنت، اگاں کُشگ بہ ئے ءُ تئی ژانگولیں جُون دور دیگ بیت آ ھم تئی نسیب اِنت ۔ زورآور ترا ھمے باور کنائین اِیت کہ اے درس چہ ھُدا ءِ نیمگ ءَ چہ اتکگ انت ءُ شمئے نسیب اَنچُش اِنت۔ اگان اے وڑ اِنت گُڑا تو داں کد اے بدانی دیم ءَ اَنچو گُنگ بہ ئے؟ داں کد اَنچو نِندے ءُ جیڑے کہ مئے نسیب اَنچُش اِنت ؟ کدی تو پاد کائے ؟ کدی تو سما کن ئے ؟ کدی تو گھگیری ءَ وتی پیش دارئے؟ ھما ورنایاں بسمل توار جنت ءُ گُش ایت۔
شِپانکیں ھُدابند!
جھان ماں پتائیں
بلاہ ءُ بدانی
تو چینچو کزایانی دیما بِدارے
دان کد پہر بندے پہ سَنٹیں نسیب ءَ
پہ اہدیگیں دور ءَ کدی کار بندئے
اے باسکاں سگاریں
کدی گران وابیں
سما بُست کنت تئی
ءُ گھگیریں سر بیت بالا–!
زُلم ءُ زوراکی اَبد نہ مان اِیت ،بلے کجام وھد ءَ ؟ ھما وھد ءَ مردم زُلم ءِ ھلاپ ءَ پاد کاینت ۔ھما وھد ءَ زُلم ءَ اِیر بجن اَنت ۔ اگاں زوراک ءِ دیما چُو کوہ ءَ مِک مہ بئِے گُڑا آ ترا لپاشیت ۔ آ تئی پداں گار کنت۔ دگنیا ءِ دیما تو مدامی اندیم بئے۔
لھتیں روچ ءَ پیسر لھتیں ورنا سی ٹی ڈی ءَ جَت ءُ آھانی جُون دور دات اَنت ۔ سی ٹی ڈی ءَ ھمے ٹاپار جَت کہ اے کُلیں ورنا یک کاونٹر اٹیکے ءَ جَنگ بوتگ اَنت۔ بلوچاں گُشتگ دروگ ءَ پاد پِر نیست۔ اے دُرس دروگ اَت انت ۔ اے ھما ورنا اَت انت کہ لھتیں وھد پیسر چہ ھمے ادراگانی دست ءَ بیگواہ کنگ بوتگ اَت انت۔ ھمے زُلم ءِ ھلاپ ءَ ھمے ورنایانی یک کھولے ءَ ھمت کُت ءُ اِستان ءِ اے زوراکی ءِ بگیری ءَ توار چِست کُت۔ اے توار ھر دمگ ءَ سر بوت ۔ اے توار ءَ توارے مان بوت ۔ اے کھول ءِ مردماں کُلاں گْوانک جَت ءُ جنان اِنت کہ بیا اِت ھمتوار بہ ایں۔ بیا اِت مرچی دو ءَ چہ یکے کن ایں ۔ ڈاہ ءِ گرگ ءِ وھد ھمیش اِنت اگاں ناں گُڑا آ روچ دور نہ اَنت ما بے دردی گُمسار بہ ایں۔ منزور ءَ دیر اِنت اے پَنت، کُلوہ راجے ورناھاں داتگ ۔ دریگتیں ما بُزورتیں ءُ مرچی بگندے اے روچانی دیمپان نہ اَتاں ۔ بلے بسمل اَنگت پاد آیگ ءِ ترا سِکین ءَ دنت ءُ گُش ایت۔
بہ کن اے بری
چہ دو ءَ یکے اَلم
بہ گِر ڈاہ ءَ کہ
وھد ءُ باریگ ھمیش اِنت
پدا زندگی پہ نسیب اِنت
نسیب سُتکگیں سیاھیں دارے
نہ مانیت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔