باریں منی باریگ کدی کیت ؟
نبشتہ کار: کوھی خان
دی بلوچستان پوسٹ
مئے جنگ گوں یک باز سِلّیں ، گندکاریں ، زالِمیں ءُ جلّادیں دُژمِنے ءِ گون ءَ اِنت ۔ کہ نِشتگ ءُ مارا چار ایت ءُ کسے کہ تبے نکپتے ، بس وارت شراب ءُ بے ھوش بیت انسانی سُد ءُ سماء ءَ نہ بیت ، لوٹائینیت وتی کُچکاں کہ نام بلوچ اِش پِر اِنت ءُ کِرد چہ پنچابی ءَ گندہ تِر اِنت-
بس نشہ ءِ ھواس ءِ توک ءَ رو اَنت کُجامی کہ دل کشّ ایت بڈّ جن انت ءُ چِست کناں تھاریں کوٹی ءَ بند کن انت ءُ لھتے سالانی سال ، لھتے ءَ را ازیّت دئے اَنت ءُ زیشان ڈولیں ورنا انت کہ لاپ چاک چاک انت ۔
ھنچو کہ زیشان ءَ لاپ تل داتگ ات ءُ ڈریل کُرتگ ات ءُ جون کڈک کڈک ات چہ تیراں ءُ شپ ءِ نیم ءِ ویرانگاں کُنٹاں چگل دے انت ءُ وت نرمیں بوپ ءُ بالشتانی سر ءَ وپس انت ۔ بنی آدم ءَ را پہ مِرگ ءِ یک تیرے بس اِنت بلے ایش کہ بلوچانی لاپانی روت ڈوک ءُ ڈنانی سر ءَ کپتگ انت ءُ سینگ کڈک کڈک انت ،اے زالم ءِ زِد ءُ ھسد ءَ پیش دار انت ۔ پاکستان ءِ جلّادانی زھراں پیش دار انت ، کہ پہ یک بلوچ ئیگ انت آ چنچو زھر ءَ پُر اِنت ۔
بلے زیشان یک بلوچے بوتگ آئی ءَ شر زانتگ کہ من مُلک ءَ نِنداں ءُ پہ بیگواھیں بلوچاں ءُ پہ وتی پِت زھیر بلوچ کہ 10 سال اِنت بیگواہ اِنت ءُ پاکستانی ٹارچر سیلانی توک ءَ اِنت ، بریں زِندگ اِنت یا کہ نازاکیں بدن کِرمانی وراک بوتگ ءُ شُتگ ، پہ آیاں توار چِست کُتگ برے شال ، برے تربت ءُ پنجگور ، بلوچستان ءِ کُجا کہ زھرشانی ءِ بوتگ زیشان گوں وتی پِت ءِ اکس ء ھمود ءَ بوتگ ءُ کُکار ءُ جاک ءَ بوتگ ، بلے زانتگے کہ روچے نا روچے من ھم ھمے دُژمن ءِ تھاریں کوٹی ءَ بندیگ کنگ بنت یا کہ ویرانگے ءَ منی تیر سُمبینتگیں لاش کپوک بیت ۔
بلے زیشان پُشت ءَ نکِنزِت توار چِست کُت ، زھرشانی کُت ، راستیں ھبر کُت بلے ھاموش نہ بوت ۔ ءُ مُدام وتی پجّار پہ یک بیگواھیں بلوچ ءِ کہ دہ سال اِنت بیگواہ اِنت ھماھی ءِ چُک ءِ نام ء کُت ، مُدام نویسِتے کہ من یک گُلامے آں ، وداریگ ات کہ باریں کد منی باریگ کیت ۔
ما دُرست زیشان بوت نہ کن ایں چیاکہ زیشان ءِ درد ما ندیستگ ،زیشان ءِ مات ءُ گوھارانی زِند گوں کُجام ازابی ءَ گوستگ ما پھمِت نہ کن ایں۔ یک لوگے ءِ بے سروک ءَ 10 سال چِتو زِند گوازینین ایت، اے درد ءَ ما زانت نہ کن ایں ۔ یک تِپلے کہ دُگنیا ءِ پیداک بیت تاں مزن بیت بس وتی پِس ءِ تھنا اکسانی توک ءَ گِند ایت ، ھمینچو زانت من ءَ پِتے بوتگ کہ منی دُگنیا ء آیگ ءَ پیسر پاکستان ءَ بیگواہ کُتگ ءُ گار اِنت ۔ یک ماتے کہ پیران سری ءَ داں سالانی سال وداریگ اِنت کد منی بچ آجو بیت من پہ بچکند مِراں رواں ءُ گوں ھمے ودار ءُ درداں دُنیا ءِ چے بیران بیت ءُ روت ۔
یکے زیشان ات کہ 10 سالانی ودار کنت باریں منی پِت کد آجو بیت ءُ من ءَ گِند ایت کہ منی چُک جوان بوتگ ، یکے زِند ءِ گوں ودار ءَ گوازینگ سکیں مزنیں دردے بلے زیشان ءَ وتی پِت ءِ شوھاز ءَ اینچو پند بُرِّ ات وتی پِت ءِ در گِپت نہ کُت بلے ملکموت ءَ زیشان در گِپت ، پاکستانی جلّاداں در گِپت رستراں درگِپت ھون واراں درگِپت کہ آ نِشتگ ءُ چارگ ءَ ات ما کے ءَ را بیگواہ بہ کن ایں ءُ وتی ھون واری ءِ ھوس ءَ بہ کُٹّیناں ۔
زیشان ھم پد ءَ چِست اِش کُت ءُ جت اِش ، زیشان پت ءِ ودار ءَ زِندگ ات ءُ پِت ءِ ودار ءَ ھم مرگ ءَ دیست ءُ شُت ۔ بلے ما زیشان پیمیں ورنایانی پِگر ءُ مکسد ءَ دیم ءَ بُرت کن ایں، ما اے زالمانی ھلاپ ءَ اوشتات کن ایں ، ما جنگ کُت کناں داں باندا دِگہ زھیرے 10 سال بیگواہ مہ بیت داں باندا دِگہ زیشانے ءِ جون ویرانگاں کپوک مہ بیت ۔
ھو زیشان تو راست گوشت تو گُلامے ئے ، گُلام زانت نہ کنت کدین بہ مِر ایت ءُ کدین بیگواہ بیت ، بس وداریگ اِنت وتی مرگ ءُ بیگواھی ءِ ، بلے بس اِنت یار اینچو ودار مردم ءَ زندگی ءَ نیل ایت ۔ مارا زانگ لوٹ ایت کہ دُشمن وتی زوراں جنت نوں وتی کُلیں تاکت ءُ زوراں مئے سر ءَ چکّاس ایت ، مُھکم بُوگ ءُ پادانی ما کنگ ءُ جُنزگ ءِ وھد ھمیش اِنت ، مارا نوں ودار کنگی نہ اِنت مارا نوں سینگ دیم ءَ دارگی اِنت مارا ھم زالِمیں دُژمن ءِ دیم دارگی اِنت ، مارا ھونواریں ءُ رستریں پاکستان ءِ دیم ءَ ھون وار ءُ رستر بُوگی اِنت ، وتی رکّینگ ءِ واستا مارا ھم بے رِھم بُوگی اِنت ۔
وھد ھمیش اِنت مرچی ما دُژمن ءِ بیم دل ءَ ایر کُت مارا زیشان ءِ ڈولیں ورنایانی ھون پھل نہ بیت ، مارا مرچی زیشان ءِ ڈول ءَ توار چِست کنگی اِنت ، دُژمن ءِ دیم ءَ اُشتگی اِنت ۔اگاں دیم ءَ دُشمن گوں تاکت ءَ اُشتاتگ مارا ھم گوں تاکت ءَ دیم ءَ کِنزگی اِنت ، داں باندا کسے مارا شِگان مہ جنت داں بُرزا نِشتگیں شھید وتی راج ءُ وتی داتگیں ھونانی سر ءَ پھر بہ بند ات کہ مئے راج پاد آھتگ، مئے راج ءِ دُژمنے پادانی چیر ءَ لگت کُتگ-
ھو چوناھیگا اے ھبر راستے کہ جنگ تباھی ءِ کار ایت پہ ھرکس ءَ پہ ھمُک مزن کسانیں بلے جنگ کہ اژدری بیت گڑا تباھی ءَ گوں سنگتی کنگی اِنت ، زیشان ھم ھمے ھبر کُت کہ من بس اِنساپ لوٹاں من وتی گاریں پِت ءَ لوٹاں ، زیشان ء تُپنگ کوپگ ءَ نہ ات ، بلے زیشان جنگ بوت ، زیشان پیمیں بازیں ورنا ھست انت کہ کسے ءَ را کلمے دستا بوتگ کسے ءَ پُٹبال ءِ گون بوتگ لیب ءَ بوتگ ، کسے بارڈرانی سر ءَ روزگار ءَ بوتگ ، بلے زالِماں کُشتگ چیا کہ زالِم بلوچ کنت ءُ کُش ایت گڑا مارا ھم بلوچ بیگی اِنت ءُ پاد آیگی اِنت ، داں دیمتِر ءَ زیشان ءِ پیمیں ورنا وتی جوانی ءَ دگ ءُ زھرشانی ءِ بدل ءَ وتی پِت ءُ ماتانی ساھگ آں بگوازین انت ۔ شھیدانی ھون مئے کوپگانی سر ءَ ایر انت مئے زِمّہ انت ، مئے کوپگانی سر ءَ بار انت داں ھما روچ ء کہ دُژمن داں مئے ڈیھ ء در نہ کپتگ ۔ نوں جُنزگی اِنت ، راج ءَ را نوں جِیڑگی اِنت ، نوں راہ گچین کنگی اِنت ، مروچی مُھکم بُوگ ءُ گھگیری کنگ ءِ مُز مارا باندا یک آجوئیں ڈیھے ءِ رنگ ءَ دست کپ ایت ۔باند مئیگ اِنت ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-