گپ چہ الوت ءَ گوستگ، برات دست ءِ ناکساں کپتگ
نبشتہ کار: اکّی بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
مردم باید انت کہ گپ ءَ چہ گیش اَملی کار بہ کنت، پہ گاڑی، پرپٹ ءُ موبائلانی پُشت ءَ اسٹیکر ءُ اکس ءِ لچینگ ءَ آشوب نئیت، اے ھما اتکگیں آشوب ءِ رنگ انت، اے ھما آشوب ءِ ترانگ انت کہ یک تمردیں گھارے ءَ پہ وتی تمردیں تران ءَ سرجمیں راج ءَ را پاد کت ءُ بلوچستان ءِ دراھیں رنگ دنیا ءَ را پیش داشت انت ءُ گُشت کہ اے منی بلوچستان اِنت۔ آئی ءَ دنیا ءَ را وتی راج ءِ بزگی ءُ بے وسی ءَ بگر داں بلوچ راج ءِ شری ءُ بھادری درست زاھر کت انت اے ماہ رنگ ءِ رنگ ات کہ کُنڈ کنڈ ءَ شنگ ءُ تالان ات۔
اے ھمے بانکیں گھار ماہ رنگ انت، پہ بلوچ راج ءِ واستا ناں شپ چاریت ناں کہ روچ، پہ لس مھلوک ءَ بگر ءُ مزلوم ءَ پہ ھر کس ءَ چو مات کوہ ءَ اُوشتوک بوتگ، ءُ دیم ءَ ھم ھمے رنگ ءَ اوشت اِیت گوں وتی مُھکمیں توار ءَ۔ بلے بژن ایش انت کہ مرچی بانک ءِ جند آوار جنگ بوتگ، سمی بے سریگ ءَ گِرّان کنگ ءُ برگ بوتگ ، تربت ءِ دگانی سر ءِ کُلیں مردم ھسابی اَنت۔
آ روچ ءَ کہ بانک کیچ ءَ پیداک ات، لِلک لگت بوت ، ھر کس ءَ زمین ءَ جاگہ نیست ات در ءُ دیوالانی سر ءَ مردم درنگ بوت انت ۔ ھر کس ءَ گُشت کہ من پیش بہ کپ آں ساری ءَ ماہ رنگ ءَ بگند آں ، ھر کس ءَ گُشت من پیسر ءَ بانک ءِ دستاں بگراں اے ھما روچ ات انت کہ تربت ءِ آشوب ماں توسیپان ات۔
نوں بیا مرچیگیں گپ ءَ جن اِیں کہ بانک ءِ جند بندیگ انت، زندان ءَ انت۔ شھید فدا چوک انت ءُ پدا ھما نندانک انت، کجا ایں ما؟ وھدیکہ جھل ءَ پہ بانک ءِ چارگ ءُ دیدار ءَ وار نیست گڑا مھلوک لین ءِ کمبانی سر ءَ سر کپت انت، زمین ءِ سر ءَ کس ءَ اوشتگ ءَ جاگہ نیست ات۔
اگاں ناں من اے بُگش آں کہ ھر کس وتی پالورز ءُ لائیکانی گیش کنگ ءَ اتکگ ات انت وتی سینپ ءُ اِسٹیرکانی واستا ساڑی ات انت؟
شھید فدا چوک زھرشانی ءِ بُن جاہ زانگ بیت۔ بلے مرچی بژن ءِ گپ اِیش انت مئے بانک، راج ءِ سروک، بلوچ ءِ توار کہ پہ گُشگ ما بازیں مردم آئی ءَ را لمہ ءِ وتن اوں نام داتگ بزاں مات انت۔ مرچی کہ مئے مات آوار جنگ بوتگ چوک ءِ سر ءِ نندوکیں مردم کساس 100 یا 50 انت ءُ اِشانی گیشتریں کساس زالبولانی لڑ اِنت۔
درد اے بوت کہ تربت ءِ جاور اے رنگ ءَ بنت ۔ یک اجیبیں دروشمے ءَ جتائیں ندارگے دیست۔ بلوچاں گپے جتگ زمین ءِ ھما جاگہ سُچ اِیت کہ آسے پِر انت ، اِد ءَ نشتگیں مردم ھم ھما آوار جتگیں کھولاں چہ یک اِت اَنت کہ اتکگ ءُ ھوار ات اَنت ءُ چیزے ھما ات انت کہ راج دوست ات انت۔
اے ندارگ ءَ دل انچو درد ءَ چاک کتگ ات ءُ چمانی ارساں شل داتگ ات، بلے پد ءَ ما وتی چم اوں ھکّل کت انت کہ مہ گریواں بلے چماں من ءَ دروہ اِت ءُ ارساں شل دات۔ نزاناں وتی بے وسی، دز نہ رسی ءِ سر ءَ، اگاں وتی مردمانی سِنگ دلی ءِ سر ءَ، اگاں وتی راج ءِ ککس کشی ءُ سِنیپ ءِ جوڑ کنگ ءِ سر ءَ۔ ما بس اکس جوڑ کنوکیں بُت جوڑ بوتگیں، سوشل میڈیا ءَ وتی پیشدارگ ءَ پہ کمباں سر کپت کنیں بس۔
جیڑاں جیڑان ءَ جیڑہ باز ودی بوھان ات۔ ءُ عطا شاد ءِ ھمے شیئر بس دل ءَ پیداک ات کہ کّر انت گوش ءُ گُنگ انت زبان منی ۔۔۔ جاور وَ ھمے وڑ ات انت۔ چم مُجاں گپتگ ات اَنت ءُ زبان گُنگ انت۔۔!دل گِلگ کنگ ءَ ات۔
مرچی ھما روچ اتکگ مئے سر ءَ کہ مارا لوگاں چہ در کپگی اِنت، ھر کس ءَ ھرچی یلہ بُکتیں، راہ سراں ھما وھد ءَ دھرنا بداتیں داں مارا وشیں ھالے سر نہ بوتگ ات۔ ھما روچ ءِ وڑ ءَ مرچی مھلوک در بیاتکیں بلکیں اِنچو دیر ءَ بانک بندیگ نہ بوتگ ات ءُ انچو ازیّت ءُ جنجالانی دیمپان نہ بوتگ ات۔۔ ھال انت کہ بانک ءِ گوما سک زوراکی بوّگ ءَ انت۔
بلے ما وپتگیں ءُ اسٹیٹس ایر کنیں بس ، مئے راجی زمہ واری ھلاس ؟
ھمینچک انت دگہ ھچ کنگی نہ انت ؟راج دوستی ایوک ءَ اسٹیٹس ءُ ڈی پیاں بندوک نہ بنت۔ایوک ءَ سوشل میڈیا ءَ دو اکس ءُ لھتیں ویڈیو آھانی شنگ کنگ ءَ مئے ذمہ واری ھلاس نہ بنت۔
بے شک انوگیں جاوارانی رِد ءَ سوشل میڈیا پہ بلوچ راج ءَ مزنیں کمکے۔ بلے انچو کہ ما اِیشی ءَ شر کامرز بکنیں، انچو کہ ایشانی نپ ءِ چست ءَ کنگ بزانیں ، اگاں دگانی سر ءَ انوں ما دراتک کت نہ کنگ ءَ ایں، گڑا اِکس (X) ءَ ھر وڑ ءَ کارمرز کت کن ایں۔ بانک ءِ جان سلامتی ءِ واستا وتی توار ءَ میانی استمانی ھکّ ءُ اُبال دیوکاں سر کت کنیں ۔ کس وت ءَ کامریڈ، سنگت ءُ راجدوست (نیشنلسٹ) بھادر سرپد مہ بیت کہ ما چار اکس ءُ دو شیر دات ءُ وتی راجی زمہ واری سرجم کت۔
مرچی کہ مارا اے روچ ءَ گپتگ ات گڑا مارا چو کردانی وڑ ءَ در کپگی اِنت، مارا زبان چو زھم ءُ اِسپر ءَ کارمرز کنگی اِنت۔
چوناھا مئے راج دوست، سیاسی سنگتانی دیوان ءُ گپاں اِش بکن تو گُش ئے وَ کوہ ءَ پہ زبان پروش انت بلے ھردیں کہ گپ پہ کار کنگ ءَ کیت ءُ سر بیت گڑا ما گندگ ءَ ایں کہ جاور چون انت، پدا چوک ءَ مردمانی مُچی ءَ چہ مکسکانی مُچی گیشتر انت۔
اے مردم کہ چوک ءِ سر ءَ نیشتگ ات اَنت ءُ سیاسی گُشتانک دیگ ءَ ات انت گیشتریں لڑ زالبولانیگ ات ءُ ھما کسانیں جنکُک ات انت کہ آ وت انگت ءَ آ رنگیں ءَ سیاست ءُ جنگ ءَ نزان اَنت کہ چے یے۔ بلے وائے بلوچ ءِ تالہ کہ اے چوریگ ھمے دھرانی سر ءَ رُدگ ءَ انت ، اے وھدی تمردی ءُ زوراکی ءَ چہ سیاسی کارکنوک ءُ کامریڈاں چہ ھم دیمتر ءَ کتگ انت اے مئے وش بھتی انت اگاں نِزوری انت کہ چہ مئے دروگیں لیڈراں مئے زالبول ءُ جنکک گیش انت۔ بلے گشگ ءِ مول ءُ مراد اِیش انت کہ: پہ ھُشکیں نندگ ءُ زالی زاراں گزران نہ بیت۔ کارے کہ کنگ لوٹیت گڑا لوگاں چہ در کپگ لوٹیت-
مرد کہ میاراں جل باں کُلانی تہ ءَ وش واب نہ بنت۔ سارتیں ساھگ ءُ ایمنی ءَ نندگ ءُ وپسگ وش انت۔ بلے انچو کہ وھد مئے ھک ءَ بوتیں۔ پہ لوگ ءَ نندگ ءُ کسہ ءُ تران ءَ، ایر جنگ ءَ نوں چیز شر نہ بنت۔ پہ گلامیں راجے ءَ ایمنی ءِ واب زیب نہ دنت۔ پیش ءَ گُشتگ اش کہ دانکہ پہ سمیاں دودا یے پیداک نہ بیت پہ دودا ءَ برگیریں بالاچ نہ بیت۔ بلے نوں منی دل ءَ جتائیں رنگے بوگ ءَ انت نوں پہ دودا ءَ سمی ءُ ماہ رنگے پیداک نہ بیت، سمی ءُ ماہ رنگاں دودائیں یلیں برات نہ بیت۔
من ھم اے ساھت ءَ لوگ ءَ آسودگی ءَ نشتگ آں ءُ نبشتانک ءَ نبشتہ کنگ آں۔ بلے مستریں رنج زان ئے چے انت ؟ ھمیشں انت کہ مئے راج گلام اِنت، ایوک ءَ ریاست ءَ مارا دزگیری گلام نہ کتگ ، مئے ھیال ءُ پگراں بگر داں سنچ ءُ بود ءَ ما ھر رنگ ءَ گلام ایں ، ما پد ءَ گلامانی گلام ءُ وزمندگیں گلام جوڑ بوتگیں۔
آجوئی میرو ءِ باگ ءِ نوک رُستگیں پُلے نہ اَنت کہ ما شپ ءِ پاسے ءَ پلّ ءَ دور کن ایں ءُ پُل ءَ سِند اِین ءُ دوزایں کارایں۔
ما وت ءَ بے سما کتگ، کُور کتگ کّر کتگ، زان ئے پرچا؟ پہ چُنڈے نان ءَ، پہ آسودگیں زندے ءِ واب ءَ رد دیگ بہ اِیں، نوکیں دگانی نام ءَ ، شریں روزگار ءِ نام ءَ، بیست ءُ چار گنٹا لین ءِ دیگ ءِ نام ءَ، دیمروی ءِ نام ءَ کہ ما آسودگیں زند ءِ مراداں گندیں بلے، اسل ءَ ما ریپنگ بوگ ءَ ایں ، مارا شیتان ءِ آپ پیش دارگ بوگ ءَ اِنت کہ بہ تچ بہ تچ تو گِرے ئِے، بلکیں ھمینچو نزیک تر روئے دور تر بیت-
بلے چوش نہ انت۔ اے ریاست دانک ءِ مارا ذھنی گلام نہ کنت چہ ما باج بُرت نہ کنت، آ زانت کہ گلام چوں گُنگ کنگ بیت، چوں نِزور کنگ بیت ، چوں آئی ءِ جیڑگ ءِ سنچ ءُ بود پچ گرگ بیت، پرچا کہ مئے ریاست وت انگریزانی گلام بوتگ، آ شر زانت کہ گلامی چوں آرگ بیت۔ مرچی مئے سر ءَ زوراک ءَ انت، ءُ مئے نِزور کنگ ءِ ھر وڑیں رپک ءُ رنگ ءَ زانت ۔ پرے واستا مارا انچو گژنگ کتگ ئِے، گریب ءُ بزگ ءُ پاد ءُ شپاد ئِے کتگ کہ ھر جاگہ دانے ءُ آرتے ءِ ھیرات ءِ گپ بہ بیت مئے بزگیں راج پاد ءُ شپاد ءَ تچان ءَ روت انت کہ من پشت مہ کپ آں۔ مردمانی لِلک لگت بیت اے وڑیں جاگھاں۔۔۔ اگاں اے بژنی گپے نہ انت گڑا چے یے!! مرچی من اے ھبراں وتی راج ءَ پہ تژن نہ گشگ آں ، پہ بژن گُشگ آں ما گلام ایں،لمہ ءِ وتن بانک کریمہ ءَ بگر داں بلوچستان ءِ توار بانک ماہ رنگ ءَ ، مئے گلامی ءِ بود گیشتر بُوّان انت، کمتر نہ بیت، اگاں بیت ھم لکّ ءِ تہ ءَ گڑا ٹکے-
مرچی ماہ رنگ ءِ آوار جنگ ءُ زندانی بوگ ءَ آئی ءِ گوما انچو زُلم ءُ زوراکی بوھگ انت، ما ھُشکیں دست ءَ نشتگیں ءُ ندارگ چارگ ءَ ایں ، گڑا مرچی پرچا پد ءَ شہید پدا چوک ءَ لِلک لگت نہ بیت؟ چی ءَ ما ڈن ءَ در نیا ایں؟ مئے نوکری رو انت؟ ، ما بے روزگار بیں, مارا کس روزگار نہ دنت۔ سرکار ءِ ھلاپ ءَ ھبر کنگ ءَ مردم گُش اَنت کہ شما جزباتی ات، انوں ھچ مہ گُش ات۔ اگاں انوں کہ ما ھچ مہ گُش ایں کسے گُشت کنت کہ کدی مارا ھبر کنگی انت؟؟ جاور کہ گیگ بنت نوں؟
کے ءَ گُشتگ کہ گژنگی ، بزگی ، لاچاری مئے بھت ءَ انت، مارا بزگ ءُ لاچار گژنگ کنگ ریاست ءَ پہ پندل آؤرتگ انت، دانکہ ما وتی جند ءِ زمین ءَ وتی جند ءِ ھکّ ءَ لوٹ اِت مہ کن اِیں ھمائی ءِ وزمندگ بہ بیں روچے سد بچ چہ وپتگیں واب ءَ برگ بنت، اے بھت انت؟ اناں! ما وت ءَ را ھمے گپ ءَ گوں رپینتگ کہ مارا ھُدا ءَ نہ داتگ ، اے مئے واستا تالہ جوڑ بوتگ، اے جیڑہ مئے نہ انت ھُدا ئیگ انت ناں کہ مئے دست نہ رس اِیت۔ بزگیں مات ءُ گگار پہ وتی چُکانی لوٹگ ءَ دگانی سر ءَ نند انت، لٹ ھم دیگ بنت، بے شرپ ھم کنگ بنت، مئے ءُ مات ءُ گھارانی سریگ دگ ءُ دمکانی تہ ءَ دور دیگ ءُ پشک چاک چاک کنگ ءُ گِرّان کنگ بنت۔ بلے مارا انچو گلامی ءِ سیاہ مار ءَ وارتگ مئے راج ءَ را کہ زُلم سگ اِیت ءُ گُش اِیت کہ: وائے منی بھت ءُ نسیب۔
اے مئے بھت نہ انت اے سرزمین ءِ سر ءَ زوراک ستکگیں مئے تھت ءِ سر ءَ نشتگیں واجہ ءِ زوراکی انت پرچا مئے کتاباں پُل اِیت؟, پرچا مارا اسکول ءُ وانگ ءِ آسراتی نہ دنت؟ پرچا مئے توک ءَ شعور آرگ ءَ نیل اِیت؟ چی ءَ کہ وھدیکہ بلوچ ءِ تہ ءَ شعور ءُ زانت ودی بہ بیت آ ھک ءِ لوٹگ ءَ زانت وتی زمین ءَ لوٹ اِیت، زُلم نہ سگ اِیت، ھمے واستا مرچی ھما مردم برگ بنت کہ ھک ءِ لوٹگ زاناں، یا وانگ ءَ انت، ھما چست کنگ بنت، گار کنگ بیت، جنگ بنت، سر ء عام سریگ دور دئیگ ءُ برگ بنت۔
پد ءَ ھم من ءَ ھچ گِلگ نیست بس ماہ رنگ ترا ھال دیگ لوٹاں کہ تو پہ وتی راج ءَ، پہ بے وسانی واستا مھکمیں توارے بوتگ ئے، تو پہ راج ءَ لٹ ماں سر ءَ وارتگ ، مدام چو کوہ ءَ مِک بوتگ ئے۔ بلے تئی آوار جنگ ءَ پد؟
ھَو ! من ھم ھاموش آں کہ بگند ئے گلامیں زند ءِ لھتیں روچ گیشتر پہ گلامی زندگ بہ باں ۔ بلے من وتی راج ءَ اے ھم گُشگ لوٹاں کہ من اے نہ زانتگ ات کہ ھاموش بیت یا کہ پہ ھک ءَ گپ جن ئے اوں برگ بیت، دور دیگ بیت، کُشگ بیت، دانکہ گلامی ءِ سانکلان نہ سِند ئے مرگ ءُ آوار جنگ المی انت۔ پس ءَ کہ گُرک ءِ میار کن ئے ھون ءِ گِلہ ءَ مہ کن، دانکہ ، سانکلاں نہ پروش ئے سگار ءَ نزور ئے دژمن ءَ نہ جن ئے، گڑا نوں ما پہ جی جی ءَ نہ رَک ایں۔ گُرک ستر رامگ بہ بیت پس ءِ میار نہ بیت۔۔
سلامت بات اِت کُلیں راج ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-