ھیالانی بوجیگ
نبشتہ کار: سفر خان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
دوشی سرجمیں شپ ءَ ھور ءَ بے کساس گْوار اِت، وھدیکہ ھور ءَ گْوارگ بندات کُت پد ءَ من ھما وھد ءَ اے ھیال ءَ کپت آں کہ من پیتاب ءِ کمبل چِست نہ کتگ گُڑا اے ھور ءَ تر بیت ءُ باندا من زان آں اے زمین سرجم ءَ میچل بیت ءُ پد ءَ پیتاب ءَ نِندگ ءُ منی وانگ منی ھیال ءَ زوال بوت۔
چوناھیگا من کہ بیگاہ چہ پیتاب ءَ پاد آتک آں، گڑا من گْوشت کہ کمبل ءَ چست کن آں بلے گْوستگیں روچاں سلام سابر ءَ من گْوشتگ ات کہ من ءَ لھتیں کتاب پی ڈی ایپ ءَ دیم دئے۔ آئی ءَ من ءَ لھتیں کتاب دیم وَ دات بلے ایشانی تہ ءَ اوگانستان ءِ مولانا ابدُلسلام زئیپ (عبدالسلام ضعیف) ءِ گوانتانا موبے ءِ کِسّھانی کتاب اُوں ھوار اَت۔ گڑا من ھمے وانگی ونت، وھدے اے کِتاب من ونت ءُ ھلاس کُت گڑا منی ھیال گار ءُ بیگواھیں بلوچ پُسّگانی نیمگ ءَ شُت، پرچا کہ زِندان ءَ توری مزھبی مردمے بِہ بیت یا توری راج دوستے آزاری (ٹارچر) وَ یک ھساب ءَ بنت۔
مولانا ابدُلسلام زئیپ ءَ ھما گپّ ءُ آزاری کِسّہ آؤرت اَنت کہ منی ھیال ءَ گوانتانا موبے ءَ بہ گِند ئے بازیں آسراتی آیاں رستگ اَنت، بلے پاکستانی ٹارچر سیلاں آ بلوچاں نہ رس اَنت۔
گوں اے مارِشتانی ھواری ءَ منی ھیالانی بوجیگ جیڑگانی نیلیں زِر ءَ گْواز کنان اَت کہ باریں بلوچ پُسّگ چوں بنت، آیاں چونیں چونیں ٹارچر کنگ بُوَگ اِنت۔ پد ءَ منی ھیال شُت کہ بازیں بلوچ پُسّگے چہ لشکری زندان ءَ یلہ بوتگ ءُ آ پرچا وتی سرگْوست ءَ نبشتہ نہ کن اَنت دانکہ راج سرپد بہ بیت کہ اود ءَ گوں آیاں چے چے بوتگ۔ھمے جیڑگانی مْیان ءَ انچو گْونڈواں آواز دات کہ چاہ تیار اِنت تو چاہ اِد ءَ کائے ور ئے یا تئی چاہ ءَ بْیار آں-
من پسّو دات من وت کایاں۔ من وتی کِتاب ءُ گوانکو دستی کُت آں ءُ دیم پہ لوگ ءَ پُشت ماندات بلے کمبل ھما جاہ ءَ اِیر بوت۔ اے وھداں کہ ھور گْوارگ ءَ اَت، گُڑا منی ھیال گوں کمبل ءَ اَت، وھدے سُھب ءَ ٹک دات ءُ من چم چہ واب ءَ پچ کُت آں تہ ھور ءَ بس کُتگ اَت۔ من چم لتارات اَنت، چہ وتی کُوٹی ءَ در آتک ءُ پد ءَ ھیال پہ کمبل ءَ شُت، من تچک ءَ شُت آں کہ کمبل ءَ چار آں آ ھور ءَ سرجم ءَ میچل کُتگ اُت۔ من چاہ وارت ءُ وتی کِتاب زُرت آں پد ءَ ھما پیتاب ءَ آتک آں، آزمان ءَ انگت جمبر ھست اَت بلے روچ پنچ ملٹ ءَ درکیت ءُ پنچ ملٹ ءَ جمبر ءَ روت۔ من کمبل چِست کُت ءُ تاپ ءَ دات بلے چم چہ کمبل ءَ دُزّ اِت اَنت ءُ زانت کہ من میاری آں۔ اے ھما کمبل اَت کہ اے ھون بستگیں گْوھر ءَ من ءَ ایشی ءَ جاہ داتگ ءُ من پیتاب ءَ ھمیشی ءِ سر ءَ نِشتگ آں ءُ کِتاب ونتگ۔ چاہ وارتگ ءُ وتی ھیالانی بوجیگ جیڑگانی نیلیں زِر ءَ تاچینتگ بلے من اِیشی ءَ دوشی سرجمیں شپ ءَ ھور ءِ سر ءَ یلہ داتگ۔ کمبل من تاپ ءَ دات ءُ زمین چار اِت، گوں چارگ ءَ ھور من چادر گوکو کُت ءُ نِشت آں ءُ آزمان انگت جمبر اَت۔ اے گپّ من دل ءَ ایر کُت کہ مروچی کتاب وَ منی کِرّ ءَ ھست بلے کمبل ءِ سنگتی من ءَ گوں نہ انت۔۔۔باریں کِتاب وانگ بیت یا اِنّا-
من ھمے ھیال کنگ ءَ اِت آں کہ دیدگیں امین ءِ مسیج آتک کہ تئی کتاب من دستی کُتگ اَنت ءُ نوں چون اش بہ کن آن، من پسّو دات کہ پہ من دیم اِش بدئے۔ گڑا اے میسج ءِ جواب ءَ کندگی ایموجی یے دیم ئِے دات ءُ من ھیران بوت آں، گُش ایت ترا گپّے گْوش آں کہ من اے کتابانی تہ ءَ یک کِتابے سیکس ایجوکیشن ءُ مُشت زنی ءِ سر ءَ ھوار کتگ، گُڑا من پسّو دات کہ وانگ ھرچیز ءِ بابت جْوان اِنت ءُ اے چوشیں ھبرے نہ اِنت وانان ئِے۔۔۔۔ چی بیت زاناں، تو وش نہ ئے کہ مردم ءَ زانت رس اِیت، سنگت ءَ گوں کندگی ایموجی ءَ گپّ ءُ تْران ھلاس کُت۔
پد ءَ من اِت آں ءُ گُلیں پیتاپ، میچلیں کمبل کہ تاپ ءَ داتگ بلے من چہ آئی انگت وتی چمّاں دُزّگ ءَ اِت آں، منی کش ءَ ایر ایں نسِیر دشتی کتاب اوں وداریگ ات کہ باریں کدیں منی دپ ءَ پچ کنت بلے من مروچی میارِیگ اَت آں کہ من دوشی کمبل ھور ءِ سر ءَ اِیر کُتگ۔
آزمان ءَ جمبر ءُ روچ انگت چیر بووکی گْوازی کنگ ءَ اِت اَنت، ھمے دمان ءَ پد ءَ منی ھیال شُت ھما روچ ءَ کہ من اِت آں دیدگیں شھید رزا بھار ءُ جمبر اَت، ھور ءِ گْوارگ اَت، ءُ درآمدیں شھر اَت، رزا بھار ءِ پاد لھتیں روچ پیش آپریشن بوتگ اَت ءُ رزا بھار چہ مزنیں شھر ءَ ھما ھلک ءَ آتکگ اَت ءُ داشتگ اَت کہ رزا ءِ ھال من ءَ رست۔ یکروچے من سُھب ءِ سر ءَ جان شُشت ءُ سر ءَ زھریں تیلے جت ءُ دیم پہ رزا جان ءَ ، ما کوٹی ءَ نشت اِیں داں سُھب پیشیم ءُ پشیم بیگاہ بوت بلے مئے مجلس یکشل ءَ برجاہ اَت۔ ھمے وھد ءَ ھور ءَ بندات کُت گُڑا رزا جان ءَ گْوشت کہ بْیا ، ڈنّ ءَ رو ایں ءُ ھور ءِ ندارہ ءَ کن اِیں، گُڑا ما ھواری ءَ ڈن ءَ شُت اِیں۔ لوگ ءِ دپ ءَ نشت ءُ ھور ءِ ندارہ کنگ بندات کُت۔
ھمے مْیان ءَ مئے دوئینانی ھیالانی بوجیگ نیلیں زر ءِ جُھلانک ءَ یل بوت ءُ ھور ءِ ترمپ زمین ءَ کپگ ءَ اِت آں ءُ گوشاں اِیشانی آواز کپگ ءَ اَت۔۔۔۔ءُ ما وتی ھیالانی دنیا ءَ گار اِت ایں۔ کمیں دیر ءَ پد گُڑا ھور ءَ داشت، من رزا جان موکل کُت ءُ دیم پہ وتی گِس ءَ رھادگ بوت آں۔
من وھدے لوگ ءَ سر بوت آں انچو گوانکو چہ کیسگ ءَ کش اِت داں چمّانی دیم ءَ رزا ءِ وٹس ایپ اسٹیٹس زاہر اَت کہ “ھور بندات بوت، وھدے ھور ءَ پد زمین ءَ چہ وشبو منی گین ءَ نہ کپت من زانت کہ درآمدیں شھر ءِ ھور اُوں درآمد بنت”-
ھمے دمان ءَ منی ھیالانی بوجیگ کسانیں زھگے ءَ ھما وھد ءَ بُڈّینت کہ منی سر ءَ میلانک بوت ءُ گْوش ئے کہ بْیا نان تیار اَنت بلے من یک نیمگے چار آں کہ میچلیں کمبل ءُ دومی نیمگ ءَ نسیر دشتی ءِ کِتاب یکّے ءِ ودارِیگ ءُ یکّے ءِ دیم ءَ ملامت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔