واتر پہ وتی ھلک ءَ
نبشتہ کار: ایس ایچ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
سر گوست
ما گوربام ءَ آ سنگت اجازت کُت آں دیم پہ وتی ھلک ءَ رھادگ بیتین چار سیکَل ءُ ما ھشت سنگت پیداک اِت ایں وتی ھلّک ءَ اُستاد ھم ھال کُت کہ میتگ ءَ مہ رو اِت بیا اِت پِلان جاہ ءَ
مے سیکّل ئِے پنچر بیت ما ساھگے ءَ داشت ءُ سنگتاں گون سنکل ءَ مُشکول بیت اَنت من سک ژند اِت اَنت ھردیں ھمے کھیرے بُنڈ ءَ تِکہ بیتاں چم نَز کُت آں واب کپت آں ساھت ءِ آ رند میرو نَکس اتک منی گوش ءَ را لٹُک ئِےمانے کُت من واب جَھسراِتاں دست من تُپَنگ ءِ ٹیگرا بُرت من ! میرو ترا رپل بجنت تو منی جِند کُشت شوم میرو اڈے پُل من تئی دست گِپتگ ترا پاد کُتگ تو پاد نیا ئے کھر کپتگیں جام ءَ گُشت لٹُک ئِے گُوش ءِ مان کن انو پاد کئیت-
گُڑا من چَاگل ءِ آپ زُرتاں وتی دیم ءَ را کمو پِریتک سنگتے ءَ پہ من چاھے یے آورت من چا وارت گُڑا من ءَ سنگتاں گُشت بلے کن اِت در کپ اِت اُستاد ءِ زئی مئے ودارِیگ اَنت ما در کپت ایں راہ ءَ پد ءَ ما آپے ءِ سر ءَ داشت پرچہ کہ مئے یک سیکَل ئِے کمو کمزور ات ما اے سوڑگ کُت کہ مارا مہ دور ایت نیم ساھت ھمدا جَل اِنت عَصُر کن اِت درکا اِنت ما داواری ءِ نزیک ءَ اتکیں سنگتاں گوشت بیا پَنیر ئِے پچگرین ءِ مردم کمو زیکول ءَ زیکول بیت کہ شپ وَ شما زانت مارا پہ لوبیا اڈ کنگ نیلیت من بس ٹھیک دے ایں ھرچی شما گُش ئے مارا ماتی دیست دیما در اتک مارا وت گوُنَک ئِے کُت بیا ءِ منی چُکاں مے دل سارت بُوت ما شُت اِنت مارا آپے دات ما چم ءُ دیم کُرت پتّر ءِ سر ءَ نشت اِنت ما آپ وارت ماتی ءَ وتی چُک ءَ را گْوَشت چُکانی واست ءَ چیزی بیار چُک گژنگ اَنت چُک ءَ شیر ءُ شلانچ ناہ ارت ما وارت سنگتے ءَ گوشت اما اناں پَنیر نیست منی دل پَنیر لوٹ ایت ماتی ءَ وتی چک ءَ گوشت پَنیراں بیار چکاں بدے ما پنیر وارت ءُ برا بر بیت ایں –
روچ ایر روان اَت من چم شانک داتاں روچ دراتکتی کوھانی نیمَگ ءَ چاراں رمگ پیداک اِنت
من! اڑے کامریڈ یار مارا دُژمن ءَ چاریں نیمگاں گیپت دُرست شومیں بلاچ اِنت گوں وتی پَنیراں کامریڈ ءَ داست بروتاں ما راکِٹ واہ اڑے کامریڈ ترا من مَناں ئے شیر من مزاک کو بلے ھچ نیست جَنگ ءَ تو کونڈوک دے کامریڈ! یار تو چونیں شَمّے ئے ءِ نو من ءَ تو راستیں گپے بُگشے من ءَ باور نکنت کہ تئی یکیں رند نہ اِنت تو ھر ٹیم ءَ مارا دل ترک کن ئے من مرچی ءَ پَد تی گون ءَ نیا آں گوں کسمیں من! اڑے نَکس من شمارا چاریں باریں اگاں چوشیں اللہ مہ کنت چیز بیت شما چوں کن ئے بلے نو من ءَ یکین اِنت شما جَنگ ءَ سونکلو دے-
دوار والا گوں وتی رمگ ءَ نزیک ءَ سر بوت من دیست یک کماشے گوں دو گونڈل ءَ من ماتی گوانک دات ءُ گُشت ماتی زاناں دگہ ورنا نیست رمگ کماش ءَ گوں دو گونڈلاں گون اَنت ماتی اتک مئے نزیک ءَ گُشت ئِے منی چُک منی ورنا یکے ءُ یکے منی جنکے لوگ واجہ اِنت بلے سری ما کپتگ ھر دو نیشہ ءَ اَنت دویں گونڈل منی جنک ءِ چُک اَنت ءُ منی ورنا منی دومی جنک ھردوکاں سانگ نہ کُرتگ من جُست کُت ماتی گُڑا انو کجا اَنت ورنا؟ ماتی ءَ گُشت شُتگ اَنت شھر ءَ پہ نیشہ ءِ زورَگ ءَ او ماتی انو نوجوان دُرست نیشہ ءِ آماچ اَنت۔ سھت کساس ھپت ءُ پانزدہ ءَ کماش ءَ وت ءَ را گیگ کُت اتک پہ مارا ما پاد اتکیں کماش گوں سلام ءُ دُروت بوتیں مارا کماش ءَ گُشت نند اِت ورنایاں ما نیشتیں کماش ءَ چُکاں گُشت چاھے وش کن ئے ما گوں کماش ءَ دیوان کُرت چُک ءَ چا آورت ما وارت نیشت اِنت گپ گپ ءَ سات اتک سر بُت ھشت ءُ بیست ءَ من گُڑا گُشت کماش ما نو در کپ ایں مئے منزل کمو ءُ دور اِنت ماتی ءَ گُشت شپ ءَ مئے گُورا بیجل سھب ءَ سلامتی درا اِت نہ ماتی ما در کپ ایں پہ وت شریں منی چُک اللہ پاک شمئے مدت بات کماش ءَ گُشت سبر کن اِت شمارا شیر دیاں بر ات ءِ گوں راہ دور اِنت باریں چُنت روچیں چہ کُجا پیداک اِت نہ کماش ما بَرابریں مئے باز ھدمت کُت شما کماش ءَ گُشت اے شِیر ءُ ناھاں بر اِت ئِے گوں انگت نہ کماش مئے جاہ نزیک ایں من چار ات کماش باز گُشگ ءَ اِنت من گُشت کماش اگاں زگریں شِیر در کیت گُڑا مارا بہ دے ما جَل ایں جاھے ءَ چاگے وش کن ایں کماش بلے شیر ھست چک ءَ گوشت ئِے دو بوتل پُر کن بیار من گُشت ناں کماش یکے کن ئِے بس اِنت من چک ءَ راہ گُشت یکے بیار مارا بس اِنت چُک ءَ شیر آورت اَنت ما گُڑا کماش گوں چُک اجازت کُرتاں دیم پہ وت۔
رَوان اِنت
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔