منی کامریڈیں بانُک ترا ودی بوگ ءِ روچ مُراد بات- شے بلوچ

نبشتانک: منی کامریڈیں بانُک ترا ودی بوگ ءِ روچ مُراد بات

نبشتہ کار: شے بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

دراھی پہ تو ءُ دائم ءَ سلامت بات ئے

نزاناں پہ ترا چے نبشتہ بکن آں؟منی کِر ءَ اے وڑیں ھچ لبز نیست کہ پہ ترا نبشتہ کُت بکن آں او زندگی ءِ ھمسپریں شوکیں مردم ، تو گپے زان ئے تئی وڑیں مھروانیں سنگتے ءِ واست ءَ مردم نزانت کہ چے نبشتہ بکنت تئی وڑیں مھروان گُش ئے مردم ءَ را دست نہ کپت ایت من وَ بھتاوریں مردمے آں کہ من ءَ تئی وڑیں مھردلیں ھمراھے رَس اِتگ ، من باریں کدی تئی پَٹ ءُ لوٹ ءَ بوتگ آں-

منی دوستیں ارواہ اے گپ ءَ بِل بیا دگہ گپے کن ایں،کمو ساری من گوں دَمبورتگیں پاداں وتی کوٹی نمبر 24 تہ ءَ آتک آں داں منی سرجمیں چیز شنگ ءُ شانگ اِت اَنت، تو وَ زان ئے منی چیز پرچا شِنگ ءُ شانگ اَنت ؟ سُھبی کہ من انچو واب ءَ بُست کُت من وھد ءُ پاس چار اِت، کہ سک بے وھد اَت من زوت زوت ءَ وتی وانگ جاہ ءِ گُد گور ءَ کُت اَنت ءُ دیم پہ وانگجاہ ءَ رھادگ بوت آں ، دو ءِ ساھت ءَ واتر وتی کمرہ لمبر 24 اتک آں ، بلے من وتی شنگ ءُ شانگیں چیز یک پہ یکءَ شوک سارت اَنت ءُ یک نمیگے ءَ ایر کُت اَنت ھمئے چیزانی تہ ءَ یک کتابے ھم ماں اَت آ کتاب ءِ نام اِنت ، گنوک ءِ رو دَپتر، اے کتاب من چِست کُت وتی الماری ءَ ایر کُت،من دست گوانکو ءَ بُرت کہ ترا کلوھے کناں باریں تئی گوستگیں شپ چوں گوستگ ءُ نی چے کنگ ءَ ئے؟ بلے تو وَ زان ئے کہ مئے نودربرانی زندگی چون اِنت انچوش کہ بیست ءُ چار تاریک شرو بیت ما وَ انچو لَات ءُ کنگلا بہ ایں آ گپ نہ بیت ترا چے بگُش آں؟! پد ءَ دوشی شپ ءَ منی گوانکو ءِ سرجمیں پیکج ھلاس بوتگ اَت ،گڑا من وتی گوانکو ھما سرجاہ ءِ چیر ءَ ایر کُت شُت ورگ وارت پد ءَ واتر وتی ھما بزّگیں کمرہ ءَ آتک آں ھما کمرہ اِنت ترا یاد بیت من ترا گُشت کہ اے کمرہ ءِ توک ءَ اگاں یک مردمے رَدی ءِ سر ءَ ھم بئیت گُڑا آ ھمئے مار ایت اے کمرہ ءِ توک ءَ زندگیں مردمے ءِ کمی اِنت، تو ھمے گپ ءَ کامریڈ سک کند اِت ءُ گُشت اڑے منھوس اے سرجمیں کمرہ ھمئے وڑ بنت بلے شُما وت ءَ را شوک بکن اِت کہ شُما نودربر اِت، ھمے کمرہ ءِ توک ءَ آیگ ءَ رند من وتی گوانکو نہ چار اِت ، پد ءَ سک دمبرتگ اَت، گڑا کمرہ ءِ یک کُنڈے ءَ شت ءُ واب کپت آں، دو کلاک ءَ پد وھدے من بُست کت گُش ئے من ءَ یک گَلے ( خوش فہمی) بھر بوتگ اَت بَلے من نزانت کہ اے چونیں روچے؟! گڑا وتی وانگجاہ ءِ کارانی کنگ بندات کُت انوں کہ شش بج بوت من پاد اتک آں بلے منی وانگ ءِ لھتیں کار پَشت کپتگ، چاہ ءِ نشتہ ءَ سک گورجتگ اَت گڑا دیم پہ ھوٹل ءَ رھادگ بوت آں، ھمے وھد ءَ من ءَ منی استاد باز یاد پیداک اَت ءُ دل ھم لوٹگ ءَ اَت گوں استاد ءَ گپ بہ کن آں،تو وَ منی استاد ءَ زان ئے من ترا گُشت اَت آ یک سکیں شَرین ءُ مھروانیں مردمے،دومی گپ آ پد ءَ منی بلوچی ءِ استاد اِنت ھم ، منی مھروانیں سنگت، تو زان ئے من ءَ پرچا استاد دل ءَ پیداک اَت ؟-

چوناھا من ءَ استاد ھر روچ دل ءَ کیت، مئے گپ بیت ، بلے مرچی اے واستا منی دل ءَ گیشتر پیداک اَت کہ منی استاد کمو پریشان اِنت، نگیگ اِنت ھمئے مھرے ارجان اِنت ، بلے دل ءَ باز لوٹ ات کہ آئی ءِ ھالے بگراں ، پد ءَ ھما گپ مردم کہ کَنگلا بیت ، کیسگ ءِ توک ءَ پنجاہ کلدار ءَ ابید ھچ نہ بیت گڑا مردم اوشت ءِ آماچ بیت ءُ ھچ کت نہ کنت، پمیشکا منی ھال ءُ اھوال گوں استاد ءَ ھم نہ بوت-

منی زندمان ءِ اُمیتانی ھستی ، من شت ءُ چاھے وارت پد ءَ وتی بے بھائیں کمرہ ءَ آتک آں، کمرہ ءِ منتوار آں مدام منی وڑیں ابدال ءَ جاہ دنت ءُ اوپار کنت، گڑا من گنوک ءِ رو دپتر زُرت ءُ ھاسٹل ءِ بُرز ءَ نشتاں، کتاب ءِ وانگ بندات کُت ، بلے منی ھیال گوں کتاب ءَ کم ، گوں وتی میتگ ءَ گیش اَت گُڑا من گوانکو کَش ات ،وتی میتگ ءُ مردمانی اکسانی چارگ بندات کُت ، ھمے اکسانی اندر ءَ تئی اکسے منی دیم ءَ کپت من دیست ، من ءَ انچو تئی ودی بوگ ءِ روچ یاد اَتک ، من بچکندگے جَت ءُ گُشت اڑے مرچی منی مھرل ءِ وَدی بوگ ءِ روچ اِنت ، پمیشکا گند آں گَل آن ءُ گیش گَل بوت آں- منی مھرُل ترا ودی بوگ ءِ روچ مُراد بات-

من ھمئے چت ءَ سر نشتگ ءُ جیڑگاں کہ مھرُل پہ من ودی بوتگ ھما اِنت کہ مھرُل منی زندگی ءَ اتکگ گُش ئے زندگی رژنا اِنت گُش ئے زندگی ءَ دگہ رنگے زرتگ، گُش ئے زندگی ءَ را بھار گاہ ءَ پَتاتگ-

“منی دل ءَ مھرُل منی بلوچستان ءِ رنگ اِنت”
“مھرُل منی تربت ءِ دورشم ءَ جَنت”
“مھرُل منی دشت ءِ بھار گاہ اِنت”
“مھرُل منی باتل ءِ کوہ اِنت”
“مھرُل منی چور ءِ تیاب دپ اِنت”
“مھرُل منی کُلانچ ءِ بیگاہ اِنت”
“مھرُل من ءَ پسنی ءِ زَرین ءُ جُڈی ءِ وڑ ءَ دوست بیت”
“مھرُل من ءَ چو شادی کور ءِ کَوش ءَ دوست بیت”
“مھرُل من ءَ کلمت ءِ سھب ءِ گوات ءَ دوست بیت”
” مھرُل من ءَ اورماڑہ ءِ مید ءَ دوست بیت”
“مھرُل من ءَ ھنگلول ءِ کوہ ءَ دوست بیت”
” مھرُل من ءَ کنڈملیر ءِ ندارگ ءَ دوست بیت “
“مھرُل من ءَ شال ءِ یاد ءَ چِے دوست تر اِنت”

مھرُل منی زندگی ءِ درپشوکیں چراگ اِنت، ھما چراگ کہ وھدے یک گِدانے ءِ تہ ءَ روک بیت ، سرجمیں گِدان رژن ءَ کنت مھرل ھم پمن ءَ انچوش اِنت،مھرل منی دیم ءِ آدینک اِنت ، من کہ کند آں گڑا کند ایت، من کہ گریواں آ ھم گریو ایت پمیشکا ما دوئیں یکیں ارواہ ءِ بندوکیں ھمسپر ایں-

منی مھرُل یکبرے پد ءَ ترا تئی ودی بوگ ءِ روچ مُراد بات زندگ باتئے، مُراداں بات ئے، شادان بات ئے ، ھچ وڑیں گَم ءُ رنج مہ گندات ئے – آمین

منی دل ءِ کامریڈیں بانُک ، تئی گنوکوئیں شے بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔