نبشتانک: سرمچاریں سربُلند
نبشتہ کار : جلال اهمد
دی بلوچستان پوسٹ
یک کساں سالیں گْونڈل ءِ کہ آه پنجگور ءَ پروم ءَ نِندوک اَت ءُ آئی ءِ نام اُمر جان اَت آهی ءَ وتی بِنداتی وانگ چہ پروم ءَ بندات کُت اُو آهی ءَ را وتی زمین سک دوست اَت هر مُدام سربُلند ءَ پہ وتی زمین ءِ هاترا جِیڑیتگ اَت بلکیں آهی ءَ وتی شپ ءِ واب یل کُتگ اَت ءُ وتی زمین ءَ واست ءَ پِگر کُتگ اَت کساں اُمری ءَ سربُلند جان ءَ یک انچیں پِگر ءُ لِیکہ ءِ داشتگ اَت کہ آه پِگر پہ بلوچ ءِ باندات ءَ یک روشنائی اَت سربُلند ءِ سنگت آں مُدام وتی وهد لیب ءُ گوازی ءَ گوازینتگ اَت بلے سربُلند چہ اِشاں جِتاهیں مَجگی ءِ واهُند اَت آئی ءَ وتی وهد مپت ءَ نہ گوازینتگ اَت هر وهد ءَ سربُلند ءَ وتی وهد پہ شرّیں وڑے ءَ گوازینتگ اَت کدی آهی ءَ پہ وتن جیڑیتگ اَت ءُ کدی نوکیں پِگر ءُ هیالاں گوں جیڑگ آه اَت گڑا همے وڑ ءَ وهد گوزاں بُوت سربُلند ءَ بلے یک شلہ وتی جُھد داشتگ اَت چیزے مُدّت گوست گُڑا سربُلند وتی گِس ءَ چہ رهادگ بُوت دیم پہ کوه ءَ نوں اے وهد ءَ سربُلند ءَ همے پیسلہ کتگ اَت کہ منی زمین منی ننگ اِنت منی مات اِنت ءُ اِشی ءِ سر ءَ ناشریں دژمن آں اُرش کُتگ من اے زمین ءِ رکّینگ ءِ هاترا وتی جان ءَ ندر کن آں-
گڑا سربُلند مجید برگیڈ ءِ کاروان ءِ سنگت آں گوں هوار بُوت گڑا سربُلند ءَ آواں گوں گپ ءُ تران کُت او همے پیسلہ کُت کہ اے بزّگی ، لاچاری ، گلامی ءُ زُلم ءَ من برداشت کُت نہ کن آں پہ اے زُلم ءُ زوراکی آں چہ رکّگ ءَ هاترا من وتی جان ءَ کُرباں کن آں پہ وتی ماتیں زمین ءَ-
مجید برگیڈ ءِ سپاهی آں سربُلند ءِ کساں اُمری دیست گڑا سربُلند ءَ را آواں یک سالی ءِ وهد دات کہ یک سال ءِ انگت تو پِگر ءُ سوچ بکن بے جیڑ ءُ وتی گوم ءَ وت پیسلہ بُزور کہ تو وتی جان ءِ ندر کنگ ءَ تیار ءِ بلے سربُلند ءَ وتی زُرتگیں پیسلہ رد نہ کُت آهی ءَ کہ هما پیسلہ زُرتگ اَت سال ءِ رند سربُلند ءَ پیسلہ هم هما اَت کموکیں من بدل نہ اَت گڑا سربُلند ءَ را یک سال ءِ سرجم بُوت پہ پِگر کنگ ءَ گڑا کاروان ءِ سنگت ءَ سربُلند ءَ را جُست کُت کہ تو چی پیسلہ کُتگ همے وهد ءَ سربُلند ءَ بچکند اِت ءُ گُشت کہ هما پیسلہ کہ سالے پیسرا بُوتگ منی پیسلہ انگت هما اِنت مَٹ نہ بُوتگ کاروان ءَ سنگتاں کہ سربُلند ءَ اے پسّو دیست گڑا آه دُراه هیران بُوت اَنت کہ اے کسانیں گونڈل ءَ سرجمیں سالی ءَ وتی پیسلہ رد نہ کتگ گڑا انگت بلوچ ءَ نام ءُ ننگ گار نہ اِنت-
سال ءَ سرجم بُوگ ءَ چہ رند کہ سربُلند ءَ پیسلہ انگت هما اَت گڑا کاروان ءِ سروکاں سربُلند ءَ را درس دات کہ ترا پہ بلوچ زِر ءَ رکِینگ ءَ هاترا ءَ وتی جان ندر کنگی اِنت اے گپ ءَ سربُلند سک گَل بُوت چیا کہ سربُلند ءَهواهش هم همیش اَت کہ من وتی ماتیں گلزمین ءَ رَکینگ ءَ هاترا وتی جان ءَ ندر بکن آں پہ بلوچ زِر ءَ رکّینگ ءَ هاترا بیست اگست دو بزار ءُ بیست ءُ یک ءَ بیگاه ءَ ادار شش ءَ دْژمن ءَ ٹولی ءَ سر ءَ سربُلند اُرش ءَ کنت او وتی جان ءَ ندر ءَ کنت دْژمن ءَ را همے درس ءَ دنت کہ ءِ زِر مئے اِنت ما وتی زِر ما وتی ماتیں گُلزمین نہ بکشاتگ ترا ما وتی زمین ءِ واهُند وت اِنت گڑا اے اُرش ءَ دُژمن ءَ نه کارمند مِریت ءُ پُروش وارتگیں دْژمن هما وهدی پیما ءَ لس مهلوک ءِ زهگانی سر ءَ تیرگواری کنت ءُ سے زهگ شهید ءَ بیت پد ءَ دْژمن وتی گپ ءَ چیر دنت ءُ گُش ایت کہ چینی کارمندانی سرا بُوتگیں تراک ءَ بس سے زهگ شهید بُوتگ ءَ-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔