آیانی گڈی لوٹ درمُلک اَت – شیھک شاہ

نبشتانک: آیانی گڈی لوٹ درمُلک اَت

نبشتہ کار : شیھک شاہ

دی بلوچستان پوسٹ

من ءَ یات اِنت دوھزار ءُ چاردہ ءِ جنوری ءِ ماہ اَت ءُ اے سال سک سرد اَت من چہ ناشُناسیں جاھے ءَ یک سنگتے ءِ ھمراھی ءَ آتک آں آ سنگت راجی جُنزے سروک اَت ءُ سنگتاں چے یکے اَت، مرچی اچ ما جسمانی گوں ما جُتا اِنت بلے شھید ءِ پکر ءُ سوچ مارا گون اِنت ما جُنزان اِیں من نام ئِے نہ گُشاں تو وت زان ئے ۔

ما شُمئے میتگ ءَ اِے وھد ءَ کہ آتک اِیں شپ ءِ ساھت دوازدہ بوتگ اَت بلے شُما واب اِت اِت یک مردُمے آگاہ اَت اِے مردُم ھم پہ ڈیھ ءِ آجوئی ءِ راہ ءَ شھید بوت ،شھید ءَ مارا چاہ ءُ آپ کُت ما شام کمو پیسر کُتگ اَت ءُ یک ھلکے ءَ گُڑا اِد ءَ پد ءَ شام نہ کُت ءُ من ءَ سک واب ءَ گپتگ اَت دوئیں شھید نشت اَنت من گُشت من وپس آں من واب شُت آں، من چم پچ کُت اَنت داں سُھب اِنت مردمانی ءُ گونڈوانی توار اَت ،اِے وھد ءَ من ءَ ھپت ماہ اَت کہ من چہ میتگاں دور اِت اَنت کسانکیں چُک نہ دیستگ اِت اَنت دمگی مردُم ھم نہ دیستگ اَت من جان شُشت من ءَ گونڈوے ءَ توار کُت لالا بیا ارزبند کن ایں من شُت آں پہ ارزبند ءِ واستا چوناھا اِے لوگ ءَ کہ من آتکگ اِت اَنت اِے لوگے مردُم گوں من سک نزیک ءَ وتیگ اِت اَنت بلے من ابید چہ دو زالبول ءُ سے مردین کہ من پیسر ءَ دیستگ اِت اَنت من جاہ آؤرت اَنت ءُ دگہ کس جاہ نیاؤرت بلے نام دُرستانی اِشکتگ اِت اَنت کہ اِے کَے اِنت آ کَے اِنت مردُم آیان بوت اَنت مارا وش آتک اِش کُت بلے من سک بے چاڑ بوتاں شھید ءَ یک کسانیں بچکے توار کُت کہ شیھو ءَ بہ زور برو ڈن ءَ تا دمے سارت کنت، ما شُت اِیں ڈن ءَ تر ءُ تاب کُت من ھمے سنگت جُست کُت پُل اِد ءَ نٹورک کُج ءَ ھست من ءَ نٹورک ءَ کار ھست سنگت ءَ گُشت دگہ نٹورک نیست یوپون نٹورک ھست بلے کمو دور انت مرچی شھید ءِ سیکل مارا گون اِنت گُڑا بر اِیں رویں ما در کپت اِیں پہ نٹورک ءَ نٹورک ءَ ما ھال کُت یک بج بوت ما پد ءَ واتر بوت ایں پہ میتگ ءَ ما آتک اِیں سُبارگ کُت نوں گُش ئیگ ءَ من ءَ وشتر بوگ ءَ اَت مردماں یک یک ءَ گوں نزیک بوان بوت آں نشت اِیں گپ ءُ تران اَت کندگ ءُ مزاک اَت من پد ءَ کمو ڈن ءَ درآتک آں نوں بیگاہ اَت ھما پنچ بج ءِ وھد اَت من ھمے لوگانی دمک ءَ روگ ءَ اِتاں لوٹ اِت کہ لوگانی پُشتی نیمگ ءَ بروان بلے تو ھم چہ لوگانی پُشتی نیمگ ءَ چہ دیم ءِ نیمگ ءَ آیگ ءِ واست ءَ پیداک اِت ئے من ترا دیست تئی گِندگ ءَ گوں منی دنیا بدل بوت سمُل من بچکندے جت ءُ گوستاں تو ھم کمو بچکند اِت من ءَ گُش ئیگ ءَ اِے بچکند ھرجاہ ھمراہ اَت بلے ھمے بچکند برے برے منی چمانی ارساں ریچ اِیت ھیر اِے ساھت ءَ من ھچ نہ گُشت منی دل ءَ اَت نوں وتی دلے گپاں در بکناں بلے در کُت نہ کُت ھیر انگت دو ءُ سے روچ ءَ ھمد ءَ بوگی اَت من وتی گوانکو ءِ لمبر ھم ھمد ءَ مردماں دات ترا ھم دات گُشت کہ ھرودھد شُمئے سر ما نٹورکے ءَ کپ اِیت یا لوپ ءِ نٹورک شر بنت من ءَ ھال بکن اِت من ءَ شھید ءَ گُشت تو برو وتی دمگ ءَ ما پد ءَ کائیں من سُھب ءِ سر ءَ در کپت آں مگرب ءِ وھد ءَ ما بھشتیں تمپ ءِ دمگ ءَ سر بوت ایں بلے منی ھیال گوں ترا اَت وھدے جندے میتگ ءَ سر بوتاں میتگ ءِ رنگ ءُ داب مَٹ بوتگ اَت ھرکس من ءَ دگہ وڑے ءَ چارگ ءَ اَت ھرکس ءَ بہ گِند جُست کت کُج ءَ بوتگ ئے شیھو بازیں وھدے بوتگ گار بوتگ ئے من اِشاں گُشت ھو من شال ءَ بوتگاں منی ٹیسٹ ءِ بوتگ ٹیسٹ ءِ تَیاری ءَ بوتگ آں اود ءَ گوانکو کارمرز کنگ ءَ نہ اشتگ اش پمیشکا۔

بل اڑے اِے گپاں ھرکس روت ھشت ءُ ھشت ماہ ءَ گار اِنت یکے گُش اِیت من شال ءَ وانگ ءَ بوتگاں یکے گُش اِیت من ایران ءَ کار ءَ بوتگاں زاناں مھلوک انچوش کور اِنت من زانت اِے بھتاور سرپد نہ بنت اِشاں ویل کن بلے من ءَ پہ اِے مردمانی باور کنگ ءِ واستا کراچی ءَ روگ کپت بلے منی کراچی ءِ روگ ءَ پیسر لوپ لمبرے آتک من چست کُت گپ کُت داں تئی میتگے مردمے من تئی جُست کُت ءُ گُشت ئِے سمُل ءَ بگُش من ءَ پون ءِ بکن پد ءَ اِے پون ءِ بند بوگ تئی پون ءِ آیگ گپ ءُ تران بوت بلے ترا گُشت نہ کُت کمو گپ سُرینت تو پھم اِت چُشکہ دوئیں نیمگ ءَ دلاں ڈیک وارتگ بلے من تئی دل ءِ ھال تو منی دل ءِ نزانتگ اَت ھیر گپ باز بوت اِے دگہ روچ ءَ من ٹکٹ کُت دیم پہ کراچی ءَ شُتاں کراچی گُش ئے ھچ وش نہ اَت بلے لینگویج سنٹرے ءَ داکلا ھم زُرت کمو ونت بلے منی وشبھتی ءَ بچار تو ھم چکاس ءِ واست ءَ آتکگ اِت ئے شھرے ءَ ترا زونگ لمبرے گون اَت من شُتاں دُکانے ءَ زونگ لمبرے پچ کُت گپ ءُ تران بوت ترا وتی دل ءِ ھال ھم گُشت اَنت تو گُشت من ھما روچ ءَ ترا وتی کُتگ لوگانی دمک ءَ من ءُ تو ڈیک وارتگ اَت ، من دیست تو وَ رازی بوت ئے من تئی پون کٹ کُت وتی مات ءِ سر ءَ پون کُت اما من ءَ سمُل سک دوست بیت منی گپ ءَ بہ بر اِت مات ءَ گُشت شر منی بچ تئی گپ ءَ براں نوں من ءَ کراچی ءَ کہ دار اِیت من ءَ چوناھی ءَ اِد ءَ مردُم دگہ رنگے ءَ چارگ ءَ اِت اَنت کہ اِد ءِ نشتگیں مردُم بازیں گوں مئے ھلک ءُ دمگانی مردمانی گوں ما سیادی کنت چُشیں رازدار کُج اِنت گُڑا من وتی دیمے مردماں ھال کُت من ءَ گُشت اِش مستر وت ئے کُجام وڑ کہ تو زان ئے ھما وڑ کن ھیر من درآتک آں پہ پُلیں مکران ءَ پد ءَ ناسرآباد کہ رس اِت من زانت نوں من سر بوتگاں اِے بس ءِ تَہ ءَ منی دل لاپ ءَ نہ اَت وتی گوانکو سِم ءُ میموری دُرست کش اِتگ اِت اَنت گُڑا من سِم دپ ءَ دات سنگتے پون کُت روڈ ءِ سر ء آتک ما سیکل ءَ سوار بوت ایں شُت ایں لوگ ءَ نوں گپ مُدام تئی انت کہ کدی تو بانور بہ ئے، پہ تو وتی ھبر آؤرت تئی مردماں گُشت اگاں ڈیھ ءَ یل دنت ءُ ڈن ءَ روت ما زامات ئِے کن اِیں اگاں نا گُڑا اِد ءَ ما زُرت نہ کن این ئِے مارا تُرس اِیت ۔

شُمئے چُک ءَ بلاھیں کارے وتی کوپگاں زُرتگ ءُ من سرپد بیتگ آں تو سک باز گریتگ ، بلے انگت من جُھد کُت منی کمزوری مردماں در گپتگ اَت یا وت من ءَ زورگی نہ اَت اش، من پد ءَ باز جُھد کُت بلے تئی مردمانی گپ یکین اَت ھچ وڑ ءَ تَیار نہ بوت اَنت من چہ گنوکی ءَ کمو بچ اِتاں بس یک مردمے ءِ سوب ءَ آئی ءَ من ءَ چت ءُ سمبال اِت من ءَ باز سر ءُ سوج ئِے کُت منی گپ ھما وھد ءَ چہ ھما اِتاں من ڈن ءَ ھچبر نہ رواں وتی زمین ءَ وتی سنگتاں ھچبر یلو نہ دیاں ھمے وھد ءَ پد ءَ ما بازیں مُدتے ءَ گار بوت ایں اچانگ ءَ سر ماں تئی میتگ ءَ کپت ترا دیست بلے ھچ گُشت ئِے نہ کُت ، نوں تئی آروس بوتگ تو وتی زند ءَ گوں گل ءُ شادان بات ئے ، تئی زندگی وش گوزات ترا آروس گوں دل ءِ جُھلانکی ءَ مُراد بات ، پھل کن تئی آروس ءَ آتک نہ بوتاں اِے ھم اشکُتگ کہ تو بانوری ءِ بشانگ ءَ سک گریتگ بلے تئی گریوگ کس ءَ گوش نہ داشت اَنت منی دست ءَ ھم ھچ نہ بوت چی ءَ کہ زمین من ءَ چہ تو چے دوستر اَت ءُ دوستر اِنت۔
سلامت بات ئے سمُل-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت