نبدتانک: ناکو نزر ءِ درسگاہ نوں پیشی درسگاہ نہ اِنت
نبشتہ کار : گل حسن بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ناکو نزر ءِ گِس کاروان میتگ ءِ چہ ھما گِساں ھوار اَت کہ اود ءَ مھمان اَت ءُ مُچی اَت ھر وڑیں مردم ناکو ءِ مھمان اَت بلے ناکو ءَ آیاں یکیں چمّ ءَ چار اِت ۔ چوناھا ناکو سک وش دیوان ءُ شیرکن زبانیں مردے اَت ۔ کسے ءَ ھچبر آئی دیم پہ تھاری نہ دیستگ اَت۔ آئی ءَ را ھزار گم پر اَت بلے آئی ءَ وتی گم ھچبر مردمانی دیم ءَ درشان نہ کُرت انت ۔ چہ ناکو ءِ بچکندگ ، وش تبی، وش زبانی ءُ شری ءَ ناکو ءِ گِس ءَ روچ پہ روچ مردمانی روگ ءُ آیگ گیش بوان اَت۔ ناکو نزر ءَ اوتاکے ھست اَت کہ آئی ءِ مھمانانی گند ءُ نند ءِ جاہ اَت۔ ناکو ءَ وتی اوتاک ءِ نام “درسگاہ” ایر کرتگ اَت۔
ناکو ءِ درسگاہ ءِ چار مکتب اِت اَنت۔ اولی مکتب ناکو ءِ نِندگ ءُ مھماناں وش اتک کنگ ءُ وش تبیں گپ ءُ تران کنگ ئیگ اَت،
اولی مکتب ءَ ناکو ءَ وتی مھمان آپ ءُ چاہ دات اَنت ءُ دیوان ءُ مجلس کرت اَنت۔ ءُ اِے مکتب چہ کتاب ءَ سمبہ اِتگ ات۔ ھر یک مھمانے وھدے کہ اتک ناکو ءَ گوں دل ءِ جُھلانکی ءَ آئی ءَ را وش اتک کُرت، پد ءَ گوں آئی ءَ مجلس ءُ دیوان ئِے کُرت۔ بلے ناکو ءِ مُدام گپ ءُ دیوان اُستمانی ءُ میان اُستمانی چست ءُ ایرانی ، راجی جیڑھانی ءُ راج دوستی ءِ سر ءَ اَت ۔
ناکو نزر ءَ یک باز شریں آدتے ھستگ اَت، آ کتاب دوستے اَت ناکو ءَ مُدام مھماناں ھمے سکین دات کہ من ھما مھمان ءَ دوست دار آں کہ آ کتاب دوستی کنت ۔ ناکو ءِ دگہ یک ھم کانودے ھستگ اَت کہ آ کانود مھلوک ءَ را مدام دوست اَت کہ ناکو ءَ مھمانان ءَ کتاب پہ وانگ ءَ دات ءُ پد ءَ آئی ءَ را کتاب ءِ بابت ءَ دومی مکتب ءَ روگ ءُ آ دگہ مھمانانی دیم ءَ وتی دربُرتگیں زانت ءِ درشان کنگ ءِ زمہ داری دات۔
سَیمی مکتب اَت کہ اود ءَ ھرکس ءَ کہ وتی ھیال ءُ لیکہ کتابی دْروشم ءَ دیم ءَ برگی اَت انت گڑا ھمود ءَ چہ آئی ءِ ھیال ءُ لیکہ دیم ءَ برگ بوت اَنت۔ ھمود ءَ مردماں ناکو ءَ زمہ داری داتگ اَت۔
چارمی مکتب ءَ مردم ھما اِت اَنت کہ آیاں جھل ءِ مکتب ءُ ڈنّی زمہ داری گون اِت اَنت مھمانانی واست ءَ ھرچ ءُ درچی سامان آرگ ءُ درسگاہ ءِ لوٹ پیلو کنگی اِت اَنت۔ آ وھد ءَ ناکو ءِ درسگاہ سک وش اَت ھرکس ءَ لوٹ اِت کہ من ناکو ءِ درسگاہ ءَ بہ رو آں مجلس ءُ دیوان بہ کن آں پرچے کہ ناکو ءِ درسگاہ سک وش ءُ ڈولدار اَت۔ اود ءَ کتاب ءُ راجی جیڑھانی سر ءَ گپ ءُ تران بوت۔ چہ ناکو نزر ءِ درسگاہ ءَ پد آیوکیں مردمانی دل ءِ تہ ءَ وتی راجی بزگی ءُ لاچاری ءَ چہ دگہ ھچ نیست اَت ۔ ناکو ءِ درسگاہ ءَ آیاں ھنچو سنچ ءُ زانت ءِ دربرگ ءِ موہ داتگ اَت کہ آ وتی راج ءِ واست ءَ ھر وڑیں کربانی ءِ دیگ ءَ تیار اِت اَنت۔ بلے وھد ھمے وڑ ءَ روان اَت ناکو نزر نادْراھی ءِ آماچ بوت۔ اے وھد ءَ ھم سک پیر ءُ آجز اَت اناگت ءَ ناکو نزر ءَ اے دگُنیا یلہ دات ءُ ابدمان بوت۔ نوں اے کارانی ڈُبّہ ناکو ءِ ھمراھانی کوپگان اَت۔ آ سک پریشان بوت اَنت کہ ما نوں اے درسگاہ ءَ چوں بہ دار اِیں۔ آ ناکو ءِ روگ ءَ سک پریشان ات انت۔ بلے آیانی ھمت ءُ بیسہ بُرز اَت۔
درسگاہ ءَ مھمانانانی روگ ءُ آیگ کم بوت تاں لھتیں وھد ءَ ۔ بلے آیاں روچ ءُ شپ کُرت ھما کمی پیلو کُرت اَنت۔ بلے چہ ناکو ءِ روگ ءَ رند دُز ءُ ڈُنگاں موہ زُرتگ ات۔ آیاں ناکو ءِ ھمراھاں چہ کتاب ءُ وانگ ءَ پد کِنزگ ءِ بیھار ءُ پادتْراپ دات۔ چہ ایشی ءَ ناکام بوت اَنت گڑا آیاں ناکو ءِ ھمراھانی گار ءُ بیگواہ کنگ ءُ کُشگ بندات کُرت ۔ ھمے سوَب ءَ ناکو ءِ بازیں ھمراھے دُز ءُ ڈنگانی ارجان بوت ءُ بازینے درمُلک ءَ شُت۔
درسگاہ نوں پھک ءَ ویران اَت۔ درسگاہ ءِ درستیں زمہ واری نوں لھتیں سنگتانی کوپگان اَت۔ ناکو ءِ درسگاہ نوں پھک ءَ ویران بوان ات۔ نہ اود ءَ کتاب وانوکے اتک ءُ نہ کتابانی سر ءَ چمشانک دیوکے اتک۔
درسگاہ ءِ کُلّیں کتاب دِرت ءُ شُت اَنت۔سرجم ءَ مُشکانی ارجان بوان بوت انت ۔ آیاں جُست ءُ پُرس کنوکے ھم نیست ات۔ ھر کس ءَ وتی بروت تاب دات اَنت ءُ شلوار ءِ کرنچ پُشت ءَ کُرت اَنت گُشت اِش کہ چہ من ءَ ابید مات ءَ دگہ زھگ پیداک نہ کُرتگ۔ نوں ناکو ءِ درسگاہ ءَ نہ کتابے پہ وانگ ءَ ھست اَت، نہ نبشتہ کنوکے ءُ نہ کہ کتابانی سر ءَ گپ ءُ باوست کنوکے۔
ناکو ءِ درسگاہ سرجم ءَ ویران بوت۔ کتاب دوست، نبشتہ کار، شنگ کار، مھمان نواز، کسہ وانی، ھستیں جیڑھانی سر ءَ گپ ءُ تران کنوک سرجم ءَ در پہ در بوت اَنت۔ گپّ ءِ گوش داروک، یکے دومی ءِ درد ءِ ماروک دُرست شُت انت ءُ گار بوت انت۔ ھرکس گُش ئے چہ مات ءِ لاپ ءَ اپلاتون جوڑ بوتگ اَت ءُ ودی بوتگ ات کسے ءَ را کسے ءِ پرواہ نیست اَت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔