لاک ڈاؤن ءَ زنداناں بندیگیں بلوچ- رُژن بلوچ

لاک ڈاؤن ءَ زنداناں بندیگیں بلوچ

نبشتہ : کار رُژن بلوچ

چوکہ شما سرپد اِت سرجمیں دگنیا ءَ یک کرونا وڑیں وبایے کپتگ ھمے وبا ءِ گر ءُ دار ءِ ھاتر ءَ سرجمیں ملکاں لاک ڈاؤن جتگ ءُ وتی ھما کوم ءَ را مہ کن کتگ کہ شما چہ لوگاں در میا اِت-

ھمے مردم کہ لاک ڈاؤن ءِ ھاتر ءَ چہ لوگوں بندیگ اَنت آ چون تکانسر اَنت کہ آ چیز ءَ شما وت سرپد اِت آ تھنا بس لوگ ءَ درایگ ءَ مہ کن کنگ بوتگ اَنت شما آ درستیں چیزاں کُت کن اِت ابید ڈن ءِ درتک نہ کن ات بلے آئی ءَ لوگ ءِ تہ ءَ درستیں آسراتی دست کپ اَنت سارتیں گوات وشیں ورگ مات ءُ پت گھار برات ءُ چُک ءُ جنین درست آئی ءِ دیم ءَ اَنت ناں آئی ورگ ءِ تکانسری ھست نانکہ وپسگ ءُ نندگ ءِ بس تکانسری ھمش اِنت لوگ ءِ درایگ اِنت –

آ کہ زنداناں زند گوازینگ ءَ اَنت آ چنت تکانسر اَنت آئی ءَ را شما گمان کُت نہ کن اِت تھنا ھما مردم مار اِت کنت کہ آ بندیگ جاھاں بند اِت یا کہ بند بوتگ-

آ مردم کہ بیگواہ اَنت تھنا بیگواھی نہ اِنت تھنا زنداناں بندیگی نہ اِنت بیگواھی وَ یک بلاھیں دردے ءُ تھاروکی بے ورگی ءُ وڑ وڑیں اَزیت اے درست بیگواھی ءِ ھمراہ اَنت-

یکرندے بیگواھیں سنگتے آجوئی ءَ چہ رند گوں دوچار بوتگیں اَت من دروت ءُ دْراھبات ءَ چہ رند ءَ گوں آئی ءَ ھمے بیگواھی ءِ درگت ءَ جُست کُت کہ ترا وھدیکہ زورگریں پاکستانی لشکر ءِ کارندھاں من ءَ چہ لوگ دزگیر کتگ ءُ گوں وت برتگ ھمے شپ ءَ من ءَ درتکگ اش ءُ بازیں لٹ ءُ کُٹے کتگ اِش ءُ جتگ اِش جُست اِش کتگ، اَنچش روچ گوازن بوتگ اَنت گوں لُٹ ءُ کُٹانی ھمراھی ءَ من جُست کنان ءُ آئی پسّہ دیان کُتگ. گْوشت ئِے کہ یکرندے من ءَ دیم چیر واپینتگ ءُ دو منی سر ءَ اوشتاتگ ءُ یکے ءَ جَتگ ءُ جُست کتگ ھمے برے شھمات ءُ برے ماں لگتاں مان ءِ بستگ-

وھدیکہ من پد ءَ جُست گِپت کہ ترا ھمے نزیکیں بُنجل ءَ بُرتگ اِت یا کہ مزن شھر ءِ گُڑا آئی ءِ پسّہ ھمے بوت داں چیزے مدتے ءَ من نزیکیں بُنجل ءَ بوتگاں پد ءَ یکروچے ما پنچ شش بچک یکیں کوٹے ءِ تہ ءَ نشتگ اِت ایں لشکر ءِ کارندھے اَتک ءُ آئی ءَ نام جُست گران کُت اَنت اے نامانی تہ ءَ منی نام ھم گون اَت گوں بلے من نزانت چی ھاتر ءَ منی نام گون بوتگ گُڑا من ھمے جیڑگ بندات کتگ یا من ءَ در کنت یا کہ من ءَ کُش اِیت ءُ دور دنت ھمے کوٹے ءِ تہ ءَ کہ من بندیگ بوتگیں ما سے ءُ چار کَس بوتگ ایں چمّ ءُ دست مئے نہ بستگ اَنت گُڑا کوٹے ٹنگ ٹنگ بوتگ ما ھمے ٹنگ ءِ تہ ءَ چار اِتگ کہ کسان چہ مزن گاڑی دُرست کش اِتگ اَنت اش ءُ تیاری ءَ کنگ ءَ روگ ءِ بلے ما انگت نزانگ ءَ اِت ایں کہ چی بوَگ ءَ اِنت-

پد ءَ کمے رند لشکر ءِ کارندھے اَتک ءُ منی چمّ ءُ دست ءِ بست اَنت ئِے من ءَ چہ کوٹے ءِ تہ ءَ کش اِت اش دیم پہ گاڑیانی نیمگ ءَ بُرت اِش من گندگ ءَ نہ اِت آں بلے توار ءَ اِش کنگ ءَ اِت اَنت کہ گاڑی چالو اِت اَنت ءُ من ءَ ھما ٹرک ءِ تہ ءَ دور ءِ دات کہ آئی ءِ تہ ءَ کُکڑی ڈب مان اَنت کمی رند گاڑی چہ اد ءَ در کپت اَنت نی ما وڑ وڑیں ھیال دل ءَ آرگ ءَ ایں دومی نیمگ ءُ کُکڈانی ڈبانی بوہ ءَ تکانسر کتگ اَت لشکر ءِ لھتے کارندہ ھم گون اَت ھمے ٹرک ءِ تہ ءَ من سک نگیگ اِتاں من گوں ھمے لشکر ءِ کارندھاں گْوشتگ من سک نگیگاں منی دم پُر نہ بوَگ ءَ اِنت بلے آیانی پسّہ ھمے زاہ بوت اَنت “مادر چود بہن چود خاموش ہوجاؤ ” من بے توار بوتاں ءُ ھچ کُت نہ کت ابید جیڑگ ءُ بے وسی ءَ گاڑی انگت روان اِتاں ما برے اشی ءِ لگتانی چیر ءَ اِت ایں برے آئی ءِ لگتانی چیر ءَ بس ھمے جیڑگ ءَ اِتاں مارا کجا برگ ءَ اِنت گاڑیاں ھم دیر اِنت راھاں-

بلے من نی گمان کُت مارا بوت کنت کیچ ءَ برگ ءَ اَنت داں چیزے کلاک ءَ رند چار اِت گاڑیانی مھلوک ءِ توار اِنت پرپٹانی نی من پھم اِت کیچ ءِ شھر اِنت کمی رند گاڑی اوشتات اَنت من سرپد نہ اِتاں کجا اوشتاتگ اَنت گاڑیانی اوشتاتگ ءَ گوں مارا ھم ایر گِپتگ اِش دست ءُ چمّ دوئین بستگ اِتاں ءُ مارا پُشت ءَ ھتر دیان اِتاں لشکر ءِ کارندہ ، وھدیکہ گاڑی چہ مارا ایر گِپتگ اِت اِش روچ ءِ رُژنایے گندگ بوتگ اَت بلے پد ءَ آھستہ آھستہ تھار بوان اَنت مارا ھتر دیان ءُ دیم پہ ھما تھاریں کوٹیانی تہ ءَ برگ اَت –

وھدیکہ ما تھاریں کوٹیانی تہ ءَ سر کنگ بوت ایں ما چار اِت چاریں نیمگاں ککار ءُ واو زاری اِنت بلے چمّ بستگ اِتاں ءُ پد ءَ چمّ ءُ دستانی پچّ کنگ ءَ رند چار اِت اے تھاریں کوٹے ءِ تہ ءَ اجب رنگیں مردم اَنت-

من جُست گِپتگ چونیں مردم اِت اَنت؟
پد ءَ آئی منی پسّہ دات ءُ گْوشت ئِے ھمے وھد ءَ لشکر ءِ کارندھاں منی چمّ پَچ کُت اَنت ءُ آ شُت من ءَ ھمے کوٹے ءِ تہ ءَ آؤرتگ اَت ئِے اشی ءَ تہ ءَ پیسر ءَ چہ مردم مان اَنت بلے اجب رنگیں مردم اِت اَنت آیانی ریش ءُ مید سک مزن اِت اَنت چنت سال اَت آ ھمے تھاریں کوٹے ءِ تہ ءَ بندیگ اِت اَنت بلے گل اِت اَنت کہ یک نوکیں مردمے مروچی مئے مھمان اِنت بلے من بلے سک بے تاھیر اِتاں اشانی گندگ ءَ چہ پد من باز ھیال دل ءَ جیڑ اِت –
اے بندیگانی تہ ءَ انچیں مردم ھم ھوار اَت آ لشکر ءِ کارندھانی بازیں لَٹ ءُ کُٹاں چہ گنوک اِت اَنت ھمے سما کُت من اے یک گنوکانی نادُراہ جاھے –

ھمے بندیگیانی تہ ءَ یک ڈاکٹرے ھم ھوار اَت برے سار ءُ برے گنوک اَت منی سر ءَ مھروان اَت من ءَ باز تسلی ئِے دات ھچ پریشان مبو ترا در کن اَنت بلے من انگت بازیں ھیالے دل آرگ ءَ اِتاں –

جاھے گریوگانی توار اَت جاھے کندگانی یک نیمگے تھاری اَت ءُ دومی شُد ءُ تُن بس ھما وھد ءَ اشانی دل ءَ لوٹ اِت مارا ورگ ءُ آپ اِش دات بلے ورگ ورگ ءِ وڑ نہ بوتگ اَنت ما مجبور اِت ایں شُد ءَ مارا وتی وڑ کُتگ اَت-

نی من ءَ وتی لوگ ءِ یات سک اَتک چم ارسیگ بوت اَنت من وتی لوگ ءَ وتی ءُ مات ءُ گْھارانی دستانی دل ءَ بوتگ اَنت ورگ ءُ آپ پہ وھدے داتگ بلے من انگت نکر ءَ کتگ بلے مروچی منی ھال اِش اِنت –

ھمے وڑ روچ ءُ شپ یک اِت اَنت بلے روان اِت اَنت یکے شپے ءَ جُست اِش کُت یک شپے ءَ لٹ اِش دات-

پد ءَ مارا انچیں کوٹیانی تہ ءَ کُتگ اِش اود ءَ ناں وپسگ بیت ناں کہ نندگ ھمے سرپد بو آ یک کبرے ءِ وڑ ءَ اِت اَنت بلے سک تھار اِت اَنت ھچ میم نیتک ترسناک اِت اَنت ھمے جاہ ءَ مار وارت ءُ ھمے جاہ ءَ ما پیشاپ کُت –

یک دمکے ءِ دراجی ءَ دوئیں نیمگاں کوٹی اِت اَنت دیم پہ دیم اِتاں بلے تھاری ءِ تہ ءَ کس کس ءَ نہ گندگ ءَ اَت وھدیکہ یکروچے آئی ایس آئی ءِ یک آپیسرے اَتک ءُ لیٹ ئِے روک کُت اَنت نی ما زانت دیم پہ دیم ءَ کوٹی ھست ھمے آپیسر اَتک یک کماشے چہ ھمے کوٹیانی تہ ءَ کش اِت ئِے ءُ یکبرے مئے دیم ءَ سکّ ئِے جت کماش پریات کنگ اَت گریوگ اَت کماش ءِ اُمر کساس شست سال اَت منی تہ ءَ تُرسے ودی بوت من ھم تُرسگ ءَ اِتاں نی منی باریگ کیت-

آپیسر ءَ کماش جُست کنگ اَت بہ منّ تو چی چی کُتگ بلے کماش تیار نہ اَت بزگ لَٹ ءُ کُٹاں چہ پد آپیسر ءَ کماش ءِ پشک کش اِت پد ءَ شلور ءَ کشگ ءَ اَت ءُ کماش پریات کنگ ءَ اَت من یک بلوچے آں شلور ءِ کشگ پہ من ایب اِنت منی اِزت اِنت بلے زالمیں آپیسر ھچ گپ گوشدارگ ءَ نہ ات اَنت منی سر ھم جھل اَت چمّاں ارس رِیچگ ءَ اِت اَنت مئے چمّانی دیم ءَ منی پِت ءِ اُمر ءِ یک کماشے ءِ شلور ءَ کشگ ءَ اِنت من بلے ھَچ کُت کنگ ءَ نہ آں-

پد ءَ بزگیں کماش ءَ باریں کُتگ یا نہ کتگ بلے لاچار بوت گوں اَرسیگیں چمّاں ھو کُت ئِے نی من زانت زندان ءِ چون اِنت اے بندیگانی ھال چی اِنت من چوناھا اولی رند اِنت بندیگ جاھاہ بندیگ اتاں وھدیکہ اے وڑیں کماشانی سر ءَ اے وڑیں زُلم ءُ زیادتی بیت ھما زالبول کہ بندیگ جاھاں بندیگ اَنت آیانی ھال چی اِنت ھما کہ دہ بیست سال اِنت بندیگ اَنت آیانی ھال چی اِنت-

داں چیزے ماہ ءَ پد من آجو کنگ بوتاں بلے انگت منی ھیال ھمے تھاریں کوٹیانی سر ءَ اِنت-

مروچی ما ھم بہ چار ایں ما لاک ڈاؤن ھاتر ءَ بندیں چُنت تکلیپی مئے تہ ءَ ھست اِنت آ کہ دہ بیست سال ءَ بندیگ جاھاں بندیگ اَنت آیانی ھال چی اِنت آ چنت درد چُنت ازیت سگگ ءَ اَنت-

ھما مردم زانت کہ آ بندیگ جاھاں بندیگ بوتگ ھرکس انگت زندان ءَ مار اِت نہ کنت.

زندان ءِ زند ھمیش اِنت!

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔