سر بُلند ءَ من ءَ مھکم داشتگ
نبشتہ کار: کوھی خان
دی بلوچستان پوسٹ
سر بلند بزانکہ جِند ندریں اُمر جان منی واستا انچوش کہ یک براتے یک سنگتے یک دردوارے بوتگ، ھمے ڈول ءَ مرچی من اُمر جان ءَ پہ وت ءَ یک رھشونے یک سوجکارے یک ھمت ءُ ھوسلھے یک جزبگے یک ھیروے یک راستیں راھے پجّاروکے گْوشاں ۔
من مروچی کہ اے جاہ ءَ اتکگ آں یا منی زھن ھمے جاہ ءَ سر اِنت کہ من دوست ءُ دُژمِن ءِ پرک ءَ زانگ ءَ آں ، ھک ءُ نا ھک ءَ زانگ ءَ آں، سنگت ءُ یار ءِ ھکیکتیں مانا ءَ زانگ ءَ آں سنگتی ءِ الّمی ئیں لوٹ کہ چے بنت آیاں پوہ بُوگ ءَ آں گڑا آئی ءِ توک ءَ بلاھیں مزنیں کِرد جِند ندریں اُمر جان ئیگ اَنت، انچوش سرپد باں من کہ من ءَ چہ یک تھاریں کوٹی یے ءِ یا چہ یک کبرے یے توک ءَ کش اِتگ ءُ دُگنیا پیش داشتگ ، بلوچ بُوگ ءِ راہ ئِے پیش داشتگ ، آجوئی ءِ گِرگ ءُ جُھد ءَ ھوار بُوگ ءِ راہ ئِے پیش داشتگ ۔
چے ءَ کہ من ھما نابود بوتگاں کہ من ھمینچو نہ زانتگ کہ اے مردماں گوں من نِنداں پاد کایاں اے چوناھا مئے راج ءِ گُنھگا اَنت ، مئے ماتانی پریات ءُ زارانی سوَب ءُ ارسانی ریچوک اَنت ، مئے براتانی کوشارینوک اَنت گِر تاں برے یک دمگے ءِ لُٹ ءُ پول کنوک اَنت، من ھما (دلّار) اناں وتی یار ، وتی بیل ءُ سنگت زانتگ اَنت۔
پہ آیانی ھاتِریگی من وتی مات ءِ اِزّت ءُ شرپ نہ زانتگ من ءَ آ (دلّار) چہ وتی مات ءُ لوگ ءِ مردماں دوست تِر بوتگ اَنت،من کہ آیانا وتی کوپگ ءُ یار پھم اِتگ بلے من ءَ اُمر جان ءَ گوشت، انچوش گْوشت ءُ پیش ئِے داشت کہ بلوچ ءِ زِند بید ء آجوئی ءَ اے جُھد ءِ یک بادشاھے دیم ءَ سر ءَ اے جھل کنگ (سجدہ) ءَ چے گندگ تِر اِنت زِند ءِ، ءُ من چہ اُمر جان ءَ دربُرتگ کہ بلوچ کُجا بہ بیت کُجام ھالتانی توک ءَ بہ بیت بلے جُھد ءِ دروازگ بِھ پہ بلوچ ءَ بند نہ بیت ، چے ءَ کہ اے جُھد بلوچ ئیگ اِنت۔
من ءَ یات بیت ما مُدام اِسکول ءَ وانگ ءَ شُت ایں ءُ واپسی ءَ گوں گونڈواں ما ھواری ءَ پیادگ ءَ دیم پہ لوگ ءَ شُت ایں ءُ گپ ءُ تران کنان اِت ایں، دو دِگہ ھم سنگت گوں مارا ھوار اَت یکے وَ زمین ءِ باھوٹ اِنت، دومی وھد ءَ چہ من گِستا کُتگ، بلے سر بُلند منی ھیال ءَ چہ من گِستا نہ اِنت ، ھو آ وھد ءَ من جیڑ اِتگ کہ گِستا اِنت چہ من ابدی سِستگ ءُ شُتگ ، بلے جُھد ءَ سنگتانی کُربانیاں من ءَ ھمے سوج داتگ کہ شھید بھ دور نہ رو اَنت، بلکیں آ چہ پیسری وھد ءَ ھم گیشتِر نزیک ءَ کاینت، گوں ترا ھمے ڈول ءَ ھوار بنت کہ انچوش سما بیت مُدام تئی کِر ءَ نِشتگ اَنت ۔ چے ءَکہ کُجا بی دو جُھدکاریں سنگت نِند اِیت ءُ دیوان کنت گڑا مئے شھیدانی گپ ءُ تران الّم بیت ، ءُ کس پہ آیاں ارس نریچ اِیت ، گوں بچکندیں دیماں شھیدانی کِسّھاں کن اَنت ، ءُ مارا مُدام گُمان بیت شھید مئے کش ءَ نِندوک اَنت ۔
بلے اُمر جان تئی مُدام گپ ءُ تران بیت تئی کِسّھاں سنگت کن اَنت گڑا مُدام تئی کِسّھانی توک ءَ تئی دلیری تئی ھوسلہ تئی بھ پُشت ءَ نہ کنز اِتگ ئے گپ بنت، چے ءَ کہ تو جُھد کارے وَ بوتگ ئے بلے چہ جُھدکار ءَ گیش تو یک دور چاریں بلوچے بوتگ ئے۔
ترا سما بوتگ کہ منی مروچی ئیں کُربانی آیوکیں وھد ءَ پہ بلوچ ءِ جُھد ءَ پہ آزاتی اے جُھد ءَ چینچو بلاھیں سوبمندی ءِ بیت ، تئی کُربانی ءَ بازیں راستی مٹ کُتگ بازیں نابود بلوچ جوڈ کُتگ بازیںکورانی چم پچ کُتگ ۔
جنگانی توک ءَ دُرستیں سنگتانی کُربانی ستا کرز اَنت، بلے لھتیں سنگت چہ آم جُھدکاراں چہ سوچ ءَ گیشیں ھم سوچ جنت، انچو بِگُش کہ یک رھبرے ءِ رھشونے ءِ پیم ءَ پگر کن اَنت ، ءُ وھد اے زرورت ءَ پھم اِیت ، تئی کُربانی جُھد ءِ توک ءَ مروچی ھم چو روچ ءَ اے رُوژنائی ءَ تالان اِنت ، ءُ تو ھما وھد ءَ وتارا کُربان کُتگ ءُ دُژمِن ءِ سر ءَ چو ازاب ءَ دور کُتگ کہ آ وھد ءَ دُژمِن وتارا گیش مزبوت کنگ ءُ تاکت ور جوڈ کنگ ءِ جُہد ءَ بوتگ، بلے تو ھما وھد ءَ اے زرورت پہم اِتگ ءُ جنگ ءَ نوکیں رنگے داتگ ، دُژمِن تو ھما جاہ ءَ پروشتگ کہ آئی ءَ اود ءَ وتی تاکت ءِ واب دیستگ اَت ، تو ھما وھد ء دُژمن ءِ سر ءَ چو بلاہ ءَ دور کُتگ کہ راج یا کہ بازیں سنگت زھنی ھوالہ ءَ پُرشت ءُ پُروش ءِ آماچ بُوگ ءَ بوتگ، سنگتانی ھوسلہ نِزور بوتگ، بلے تو پہ راج ءُ پہ جُھدکاراں یک مزنیں ھمّت ءُ ھوسلھے جوڈ بوتگ ئے ۔
ءُ ھمے وڑ کہ تو دُژمِن ءِ پروشگ ءِ واب دیستگ ھمے ڈول ءَ تو راج ءِ سلامتی ءِ ھم واب دیستگ ، زِر ءِ مھلوک تنی وھدی تئی کِسھاں کن اَنت کہ تو مُدام ھمے جاہ ءَ اتکگ ءُ نشتگ ئے لھتیں تِپل ھمد ءَ لیب ءَ بوتگ تو لیب ھم داراھینتگ اَنت ، بلے اے روچ ءَ تئی کُربانی ءِ روچ ءَ تو اے تِپل ھکّل کُتگ ءُ تاچینتگ اَنت کہ مروچی لیب نیست بُرو اِت ، چے ءَ کہ تو پلیتیں دُژمِن ءِ ھال ءَ سرپد بوتگ ئے شر ، کہ مُدام لٹ وارت گوڈواں بزگیں کماشءُ تِپل ءُ زالبول نچار اِیت ، بس تیر چو ھور ءَ ریچ اِیت، تو نلوٹِ اِتگ کہ منی کُربانی ءَ رند اے تِپل ھم دُژمِن ءِ تیرانی آماچ بِہ بنت ۔
ما درست وڑے ناں وڑے یا جُھد ءَ ھوار ایں، کسے ءِ براتے جنگ بیت کسے ءِ پت کسے ءِ سیاد ءُ وارسے ، کسے تُپنگ ءِ شوک ءَ کیت کسے سنگتی یے ءِ پُشت ءَ در کپ اِیت کسے مات ءُگُھارانی بزّگی ءَ گند اِیت کسے تُن ءُ گُژن ءَ گند اِیت، کسے گریبی ءُ بزّگی ءَ گند اِیت بلے وھدے جُھد ءَ ھوار بنت گڑا جُھد بزانکہ پہ سنگت ءُ جھدکاراں یک وانگجاھے ءِ پیم ءَ بیت، دربرگ ءِ جاہ جوڈ بیت ، جنگ مدام سنگتانی سر گیری ءَ کنت ءُ سر ءُ سوج کنت ، ھمے واستا کجام سنگت کجام سوب ءَ کہ ھوار بوتگ بلے جُھد آئی ءَ جنگ ءِ اسلی مانا ءَ پیش دار اِیت ءُ پوہ کنت کہ جُھد ءِ جند چےیے سوب ءَ بندات بوتگ ءُ چے سوب ءَ تاں مروچی ھم برجاہ اِنت ءُ جُھد ءِ لوٹ چی اِنت ۔
بلے ھچ جُھدکار وتی پُشپد ءَ بیھال کُت نہ کن اَنت کہ من چے سوب ءَ جُھد ءَ ھوار بوت آں ءُ چون ھوار کپت آں اے یات مدامی ءَ پہ دل ءُ دماگ ء نند اِیت ءُ ھمے یات زندگ بیتبلے اُمر جان (سر بلند ) ءَ من بِھ بیھال کُت نکناں چے ءَ کہ منی جُھد ءَ مزن تِریں ھوار بُوگ ءِ سوب اُمر جان بوتگ ، ءُ تنی وھدی اُمر جان ءِ ھیال ءُ لیکہ ءُ مکسد من ءَ ھمّت ءُ ھوسلہ دینت ، من ءَ دیم ءَ جُنزگ ءِ ءُ مُھکم بُوگ ءِ سکین ءَ دینت ، اُمر جان ءِ کربانیاں من ءَ جُھد ءِ رُژنا ئیں راہ پیش داشتگمئے بلوچانی جُھد مروچی تک گوں تیزی ءُ شوکی ءَ جُنزگ ءِ مزن مزنتِریں سوب مئے شھید اَنت ، دانکہ مئے جُھد ءِ توک ءَ سنگتانی شھیدی ھست مئے جُھد دیم ءَ روان بیتسنگت کسّہ کنت کہ من شھید پیرک ءَ جُست گپتگ اگاں تو دہ 10 سالءَ رند زندگ بہ بہ ئے چے کن ئے؟ گڑا پسّو داتگ ئِے اگاں من تاں دہ سال ءَ زندگ بباں بزانکہ من کار ءُ بار کنگ ءَ آں ، چے ءَ کہ زانتگ ئِے جُھد ءِ توک ءَ سنگتانی اُمر کسان بیت بلے مکسد ءُ نام داں ابدی ھست ءُ ھیات بیت، جُھد ءِ توک ءَ شھیدی مُدام چہ ھمُک شے ءَ دیم ءَ اوں بُرز تِر اِنت، ھمینچو مُکلسی ءُ گوں ایمان ءَ جنگ کن ئے ھیمنچو مرگ ءَ نزیک بُوان بہ ئے، مئے شھیدانی ھونانی برکت ءَ مروچی دُژمن سرین پروش اِنت
دُرستیں شھید ھست ءُ ھیات اَنت پہ مُدامی مئے دلانی توک ءَ ھست اَنت، آزاتی روچ ءَ باز گیر کا ئے یار۔مارا سِتک ایں وتی سر ءَ ، سنگتانی سر ءَ، جُھد کارانی سر ءَ کہ یک روچے الّم شھیدانی ھون رنگ کار اِیت ءُ آ آجوئی یے ءِ دروشم ءَ کیت، مئے ایمّان اِنت۔
جِند ندریں اُمر جان تو مُدام منی دل ءُ دماگانی توک ءَ ھست ءُ ھیات ئے، من بھ ترا چہ وت ءَ گِستا نہ لیکاں ، تئی پِگر تئی مکسد مروچی گوں تیزی ءَ دیم ءَ جُنزگ ءَ اِنت ھما ڈول ءَ کہ تو واب دیستگ اَت، داں ساہ مان اِنت تئی پِگر تئی مکسد مئے دلانی توک ءَ اِنت ۔سنگت مُدام ھوار ایں ، مُدام تو من ءَ سکین دیگ ءَ ئے ، من ءَ مُھکم دارگ ءَ ئے ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-