ناکو بھشت ءَ بات ئے
نبشتہ کار: دوستین نُور بکش
دی بلوچستان پوسٹ
زند ءِ سپر ءَ تُو کدی ءُ چتو گُون من ءَ نزیک بُوت ئے من ءَ یات نہ بیت بلے انچو یات انت کہ منی ءُ تئی نزیکی چہ پیس بُک ءَ بُوتگ ات من ءُ تُو مُدام پیس بُک ءَ ھال کُت یک رندے کراچی ءَ مراگشے بُوگ ءَ ات من ترا پیسبُک ءَ ھال کُت کہ تُو مراگش ءَ کائے. تُو من ءَ پسّو دات کہ ھاں تُو کہ مراگش ءَ کائے گُڑا من ءَ ھال بہ دے دیوانے کن ایں بلے آ رُوچی مراگش ءَ من نیاتک آں۔ مُدامی ئیں وڑ ءَ من ءُ تُو بس پیسبُک ءَ ھال کُت دُو سے رند ءَ من کراچی ءَ اتکگ اتاں گُون تُو ھال بُوتگ ات بلے دیم پہ دیم نہ بُوت اِیں باز رند ءَ تُو شال ءَ بُوتگ ئے بلے من ءُ تو دیم پہ دیم نہ بُوتگ ایں.شال ءِ سردیں شپ ءَ یک شپے سنگتے اتکگ ات ءُ منی کُوٹی ءَ ات اے ھمے سردیں شپ اَت کہ شال ءَ تئی اکسانی مراگش ءِ کنگ ءِ گپ ءُ تِران بُوگ ءَ ات. منی دل ءَ ات کہ تئی اکسانی مراگش ءَ ترا ھال نہ کنان ءُ تئی اکسانی مراگش ءَ کایاں باریں تُو من ءَ پجّا کار ئے اگاں ناں یک شپے سنگتے کُوٹی ءِ کُنڈ ءَ نشتگ ات ءُ گُون موبائل ءَ سر ءُ چیر ات باریں چے کنگ ءَ ات سنگت ءِ موبائل ءَ رِنگ دات سنگت گپ ءَ ات کہ تُو بیا دوستو ءِ کُوٹی ءَ ھمد ءَ گُپ ءُ تِران کن ایں من آ سنگت ءَ جست ھم نہ کُت کہ کے پیداک انت دروازگ ءَ توار کُت یک سنگتے تُوک ءَ ات.
شر انت مرچی تُو دست ءَ کپت ئے تُو بس پیسبُک ءَ گندگ بہ ئے بلے دیم ءَ کدی دست نہ کپ ئے من سر چست کُت ءُ چار ات تُو دروازگ ءِ دپ ءَ اُوشتاتگ ئے من ءَ چارگ ءُ کندگ ءَ ئے اے سرجمیں شپ گُون تئی دیوان ءَ روچ بُوت اے دیوان گُوں ھمے گپ ءَ سرجم بُوت کہ تئی اکسانی مراگش کدی ءُ چُون بیت روگ ءَ پہ سر تُو من ءَ گُشت کہ تُو مراگش ءَ الم بیا.
بلے باریں چے ءَ ءُ چُونی ءَ من تئی اکسانی مراگش ءَ نیتکاں انو گوستگیں ماہ ءَ رمزان ءَ من ترا شپ ءَ ھُوٹل ءَ دیست سلام ءُ دُوا ءَ رند من ترا گُشت کہ ناکو تُو انچیں رنگی ئیں گُد گُور ءَ کُتگ کہ ترا اگاں مردمے دُو منٹ ءَ بہ چار ایت آ مردم ءِ چم نزور بنت. تئی ھمراہ ءَ کند اِت— من ترا جُست کُت کہ تُو ھمد ءَ شال ءَ ۓ. تُو سر سُرینت ءُ ھُو کُت اے ھمے وھد ات کہ تُو نادُراہ ات ئے ، بلے سے روچ ءَ رند من پیسبُک ءَ دیست کہ سنگتے ءَ تئی اکس داتگ ات ءُ نبشتگ اَت کہ تُو نادراہ ئے کراچی ءَ نادراھجاہ ءَ ماں تئی الاج بُوگ ءَ انت من دل ءَ جیڑ ات کہ تُو سے روچ پہ سر ھمد ءَ شال ءَ ات ۓ پد ءَ ما گون زند ءِ دست گٹیاں دست گٹ اتاں ائید ات — ائید ءَ من ءَ سپرے ءَ روگی ات من اتان ءُ سپر ات. ءُ بلوچستان ات من ءَ کراچی ءَ روگی ات، بلے روگ نہ بُوت بہ گندئے کراچی ءَ منی روگ بُوتیں گُڑا الم تئی گُڈی دیدار بُوتگ ات بلے زان ئے تئی گُڈی دیدار بُوگی نہ ات. پد ءَ من اتان ءُ سپر ات.
یک روچے دراجیں سپر ءَ روان اتاں کہ سپر ءَ ژند ءُ پند کُتگ ات بازیں جیڑگ ءَ رند دل ءَ لُوٹ ات کہ دیم ءَ داران ءُ چاھے وراں ، اے وھد ءَ روچ چہ کُوھانی پُشت ءَ وت ءَ اندیم کنگ ءَ ات. منگچر ءِ درچک سبز سبز ات انت. من ءَ تئی منگچر ءِ اکس یات انت کہ تُو مُدام منگچر ءَ شُتگ ات ،ئے منگچر ءِ درچکانی گندگ ءَ رند من ءَ ھیال اتک کہ تُو نادراہ ئے، ما ھُوٹل ءَ چاھے گُشت ءُ ڈن ءَ نشتاں من وتی موبائل چار ات کہ باریں کے ءَ پون کتُگ. موبائل ءِ چارگ ءَ گُون من تئی اکس دیست کہ جھل ءَ نبشتہ ات کہ ناکُو بھشت ءَ بات ئے اے جھل ءِ نبشتہ کُتگیں لبزانی وانگ ءَ رند من سرپد نہ بُوتاں پد ءَ موبائل چار ات دُراھیں موبائل ءَ تئی اکس ات انت بازیں سنگتاں تئی اکس وتی موبائل ءَ ایر کُتگ ات من زُوت زُوت ءَ پیسبک چار ات من تئی اکس دیست کہ تُو اسپیتیں گُدے ءِ تل ءَ ات ئے منی دل ءَ گُشت کُوکار کن بُہ گش کہ بلوچستان ءِ اکسانی رنگ لُگشتگ منی دل ءَ گُشت کوکار بہ کن ءُ منگچر ءِ درچکاں بُہ گش کہ ناکو زندگ انت منی دل ءَ گُشت کُوکار بہ کن درچکاں بہ گُش کہ زُوت سبز بہ بہ اِت، شُمئے آشک شمئے اکسانی گرگ ءَ پیداک انت، ھمے جیڑگانی تہ ءَ من ءَ سنگت ءَ گُشت کہ چاہ ءَ ور تئی چاہ سرد انت من وتی دست ءِ موبائل ھما سنگت ءَ دات آ سنگت تئی اکس ءَ چارگ ءَ ات کہ جھل ءَ نبشتہ ات ناکو بھشت ءَ بات ئے پد ءَ ھما انت من پیسبُک نہ چار اتگ کہ تئی اکس منی چمانی دیم ءَ انت ءُ جھل ءَ نبشتہ انت کہ ناکو بھشت ءَ بات ئے-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔