نبشتانک : مھر
نبشتہ کار : شئے بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
من نزان آں مھر ءِ لبز ءَ چوں درشان بکن آں تو ھم سرپد بہ بہ ئے کہ من ءَ گوں تو مھر اِنت” ھمے گال آئی ءَ وتی ڈائری ءِ بُرز بُرز ءَ نبشتہ کُتگ اَت ، پد ءَ آئی ءَ ھالیگیں تاک ماں سْیاھیں رنگ ءَ پر کُتگ ءُ سرجمیں تاک سْیاه سْیاه اَت ءُ نبشتگ اَت” تو زان ئے من ءَ گوں تو چہ پیم ءَ مھر اِنت، من ءَ تئی گون ءَ انچو مھر اِنت کہ اے مھر ءَ من گوں زبان ءَ یا گوں لبزاں درشان ءُ نبشتہ کُت نہ کن آں ، پرچا کہ مھر چوشیں ارزانیں لبزے نہ اِنت کہ من گوں آئی ءَ وتی لبزاں نبشتہ کُت بہ کن آں ، مھر یک انچیں چیزے کہ آ بھ ھلاس نہ بیت پمیشکا من مھر ءَ گوں لبزاں نبشتہ کُت نہ کن آں، اگاں تو یک چیزے ءَ گوں لبزاں نبشتہ کُت بکن ئے گُڑا آ مھر نہ اِنت آ بس لھتیں گپ اَنت، مھر ھما چار پاسیں بے وابی اِنت کہ مات ترا ماں چِلگیں شپاں شیکو دنت، مھر ھما نازرکیں شے اِنت کہ ترا مُدام گوں مردم ءَ مھر کنگ سوج دنت،مھر بلوچستان ءِ ھما کوہ اِنت کہ یک سرمچارے وتی زندگی ءَ ھَمداں کَل کنت،مھر ھما سلاہ اِنت کہ سرمچارے ءَ بڈ ءَ بَستگ،مھر ھما شائری اِنت کہ ھزار رند ءَ بہ وان ئے ترا بے واری مارگ ءَ نیل ایت،مھر ھما پیر مرد ءِ دل اِنت کہ بھ پیر نہ بیت، مھر ھما پُل اِنت کہ مُدام وش بو تالان کنت کدی ماھکانیں شپ اَنت کدی جمبری موسماں، کدی ھون بادیں سردی ءَ ءُ کدی گرمیں لوار ءَ ترا مان پوش ایت، مھر ھما ھوشام اِنت مُدام ترا ھینار کنت ،ترا کدی ھم سیراپ نہ کنت،مھر شراب ءِ ھما ترمپ اِنت کہ گڈی ءَ کمے بہ بچ ایت ءُ شپ سرجم ءَ ایر بہ بیت،مھر ھما گْوات اِنت کہ مگرب ءِ وھد ءَ لَھم لَھم ءَ کَش ایت ءُ دل ءَ تاھیر دنت ،مھر ھما زبان اِنت کہ ھر کس اے زبان ءَ سرپد بیت ، بلے کس اے زبان ءِ بار ءَ زُرت نہ کنت ،مھر مُدام چو پاکیں کُرآن ءَ ساپ ءُ پلگار اِنت ،مھر ھما گونڈوئیں چُک ءِ ارمان اِنت کہ پہ پِت ءَ ھزار پند بر ایت بلے دم نہ بارت ،مھر ھما امّیت کہ سمی ءُ مھلب ءِ داستان ءِ ترانگ ءَ گیج ایت”-
دومی تاکدیم ءَ آئی ءَ نبشتگ اَت “او مھروان “مھر مُدام ترا اے درس ءَ دنت کہ تو پہ مھر زندگ ئے،مھر ھما ماھکانیں شپ اِنت که یک آشکے وتی مھرُل ءِ شوھاز ءَ گوں ماہ ءَ گپ کنت ، انچوش کہ من انوں ماه ءِ دیم ءَ نشتگ آں تئی سرجمیں گپ ءَ گوں ماه ءَ کنگ ءَ آں، وتی درستیں دل ءِ درداں ماه ءَ پیش دارگ ءَ آں ماه ھم چو منی وڑ ءَ گیمران اِنت ، ھو ماه ءِ گون ءَ کسہ کنگ ءَ آن ءُ گُشگ ءَ آں کہ تو من ءَ چوں دوست بئے، اگاں تو انوں منی کِرّ ءَ بہ نشتین ئے من وتی دست تئی سیہ ملگورانی سر ءَ ایر کُتین ءُ ترا بگُشتیں تو منی زندگی یے ، پد ءَ منی دپ بند بوتیں منی دپ تئی انارکانی سر ءَ ایر بوتیں، تو وتی چم بہ داشتین اَنت کہ من کدی باریں تئی انارکانی چُکگ یلہ بہ بداتین ءُ پد ءَ ترا بہ گُشتیں، زندگی ءِ ھر دورشم ءُ رنگ ءَ چہ تو یک جتائیں رنگے ئے، ھمے وھد ءَ من ترا پد ءَ امباز کُتین ءُ بگْوَشتیں” ارواہ ساہ ءِ بدل بے ترا اے جھان دوزه انت”. تئی دست من وتی دست ءَ کُتیں بگْوَشتیں” زندگی ءِ ھمراہ، گُلاب ءِ پُل، شراب ءِ ترمپ ، شراب ءِ ھما ترمپ کہ سرجمیں زندگی ترا بے ھال کنت ترا پورا یک دگہ دنیا یے بارت ایر کنت ءُ مھر باگ ءِ ھما دھکان اِنت کہ وتی باگ ءِ کسان کسانیں پُلاں سمار ایت ءُ گُش ایت کہ بے شُما من چورو آں،منی زند ءِ شوکیں لوٹ ، بے ترا من نا سرجم آں” ترا اے ھم بگْوَشتیں ” تو چہ ماه ءُ استال گیش زیبا ءُ شوک تر ئے” پد ءَ تو منی دست بہ گپتین ءُ من بہ گْوَشتیں “منی ارواہ داں دوبر ءَ ساہ روت ءُ کیت تو منی دنیا ئے بلے چے بکن آں اے سرجمیں گپ ءَ من گوں ماه ءَ کنگ ءَ آن ءُ تو اد ءَ نہ ئے اے سرجمیں نوں واب اَنت من زاناں نوں اے وڑ بوت نہ کنت ،بلے من نزان آں پرچا منی دل ، دماگ ءُ نُد آ چیز نبشتہ کُت کنگ ءَ نہ اَنت کہ من ءَ ھما چیز پہ ترا نبشتہ کنگی ءُ گُشگی اِنت، ھو اے سرجمیں گپانی تھ ءَ تئی دورشم اگاں درا نہ بیت، بلے دنیا ءِ توک ءَ اے وڑیں ھچ چیز نیست کہ آ تئی ھم بْرابر بہ بیت، ھمے واستا منی کِرّ ءَ اے وڑیں لبز ھم نیست کہ آ گوں ترا یک کنگ بہ بنت ، تو زان ئے مردم وتی دگُنیا ءِ وشیاں پہ بھشت ءِ لالچ ءَ برباد کن اَنت، بلے منی بھشت تو ئے کہ تو من ءَ زندگانی ءَ بھشت ءَ کُتگ ، اے گپ ءَ من منّ آں کہ تو منی ھمراہ نہ ئے ، بلے تئی یات ، تئی زھیر ، تئی درپشُوکیں دورشم ، تئی لھتیں سوگند منی ھمراہ اَنت ، اگاں مروچی من وت ءَ را زندگ داشتگ گڑا تئی مھر اَنت ارواہ”-
دیمتر ءَ آئی ءَ نبشتگ اَت ” منی مھرُل بے ترا ھر دورشم گُش ئے گیمرتگ،بے ترا دنیا ءِ ھر رنگ بے رنگ اِنت ءُ بے ترا زندگی کنگ سک گران اِنت “آئی ءَ وتی سْیاھیں رنگ داتگیں تاک ءِ گڈی ءَ نبشتہ کُتگ اَت” منی مھر ءِ مانا تئی کر ءَ اے سْیاھیں رنگ داتگیں تاک ءِ مانا یک اِنت ، اگاں کسے وانگ ءُ پھمگ زانت گُڑا لازم آئی ءِ نزّ ءَ من یک مھروانیں ھمراہ ءُ مساپرے بوتگ آں، ھو اگاں کسے وانگ ءُ پھمگ مہ زانت گُڑا آ اے سرپد بیت کہ اے لھتیں جنّ ءُ جاتوگ ءِ چانکُرّ اَنت منی ساہ-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔