چَہ پَھمگ ءَ پد جیڑہ نیست اَت – شاھد اھمد

نبشتانک: چَہ پَھمگ ءَ پد جیڑہ نیست اَت

نبشتہ کار: شاھد اھمد

دی بلوچستان پوسٹ

یک میتگے ءَ مردے ھست اَت آئی ءِ نام دوشمبے اَت آئی ءِ سئے چُک اِت اَنت ءُ ھپتدہ اُشتِر اِت اَنت مردے سئیں چُکانی نام یکے ھمید اَت، دومی نئیم اَت ءُ سئیمی رپیک اَت پِتے روچ گْوزان اِت اَنت پیر بوّان اَت یک روچے پِت ءَ وتی چُکّاناں گْوشت اِش کہ او بچکاں من وَ پیر مرد بیت آں یک روچے کئیت من اے کوڈائیں دگنیا ءَ یل ءَ دیاں رو آں گوں من سوگَند بہ ور اِت اگاں من شُت آں شما منی اُشترانی سر ءَ جنگ مہ کن اِت۔

پت ءَ اے گپ ءِ جَنّگ ءَ پد بَچک پریشان بیت اَنت آ نہ لوٹگ ءَ اِت اَنت کہ مئے کماش اے کوڈائیں دگنیا ءَ یل ءَ بہ دنت بلے اے گپ ءِ ھِش کنگ ءَ آیانی لَبّی چَہ جَبین ءَ پیداک بوّگ ءَ اَت۔ یک برے پِت ءَ مار اِت ءُ سوڑگ کُت ءِ ءُ گْوشت ئِے کہ ھمید تو منی اَولی زَھگے ترا من اُشتِراں چِہ نیم ءَ نیم بَھر کن آں دیاں ھمید ءَ دْرّائینت ءُ گْشت اَبّا من تئی من تئی باز منتواراں نئیم، پِت ءَ گْوشت; تو منی دومی زَھگے ترا من سَئے اُشتِر دیاں، ایشی ءَ چِہ پد پِت وتی دیم ءَ تَرّین اِیت رپیک ءِ نیمگ ءَ ءُ گْوش اِیت ابّا تو منی کستریں چُکے ترا من نُومی ءَ دیاں کستریں بچ دل ءَ کار اِیت بلے گِلّ ءَ نہ کنت ءُ آ پِت ءِ سوگند ءَ زور اَنت وھدیکہ پِت ءِ مَرگ ءِ روچ کئیت ءُ سئیں چُک پِت ءَ جنازہ دینت پد ءَ سئیں برات یکجاہ ءَ نند اَنت ءُ وتی پِت ءِ سوڑگ ءِ سر ءَ گپ جن اَنت پِت ءِ مستریں چُک، ھمید گْوش اِیت من ءَ پِت ءَ نیم ءَ نیم بَھر کُتگ ءُ داتگ منی نیمیں بھر ءِ ھپدہ ءِ تہ ءَ منی نیمیں بَھر ھَشت ءَ کپ اَنت مستریں چُک ھمید ءَ دوبر ءَ گْوش اِیت کہ من نُوْ اُشتِر ءَ زوراں منی ھیالاں شما وتی بَھر ءُ بانگ ءَ بہ کن اِت بلے دوئیں برات ھمید ءِ گپ ءِ سر ءَ وش نہ بوت اَنت۔

نئیم ءَ گْوشت; تو وَ دُراھیں بَھر زرت اَنت پرچا دگہ یک اُشترے زورگ ءَ ئے؟ رپیک ءَ گْوشت; تئی بَھر ھَشت ءَ کپگ ءَ اِنت تو ھَشت بہ زور، ھمید ءَ دَرائینت ءُ گْوشت; شَر من رازیاں بلے شمارا پِت ءَ چے گْوشتگ اَت پِت ءِ لوٹ چے بیتگ اَنت؟ سئیں برات جیڑگ ءَ لگ اِت اَنت آ نہ لوٹگ ءَ اِت اَنت کہ اے بابت ءَ ما دگہ گپ ءُ رپ بہ کن ایں ءُ کستریں برات(رپیک) ءَ ھاموشی پُروشت ءُ گْوشت ئِے کہ ما یکیں اُشتر ءَ بَھا بہ کن ایں ءُ کلداراں بَھر ءُ بانگ کن ایں گوں پُر مھر ءَ درّائینت ءُ گْوشت ئِے آ دوئیں براتاں کستریں برات ءِ مشور ءَ دوست نہ بوت ءُ انگت ءَ گْوشت ئِے کہ ما اگاں اے اُشتر ءَ پِت ءِ نام ءِ سر ءَ بازار ءِ مردماں ھیرات بہ کن ایں چون اِنت؟

آ دوئیں برات رپیک ءِ گپ ءِ سر ءَ وش نہ اِت اَنت گڑا ھمید ءَ گْوشت چے؟ گوں برزیں توار ءَ ، ما بازار ءِ مردمانی لاپ ءِ پُر کنگ ءَ وتی اُشتر ءَ زوال بہ کن ایں تو نی سر ءَ وش وش نہ ئے-

چوشیں روچے نہ اَت کہ اے سئیں برات وت ماں وت مشور ءَ کنگ ءَ نہ اِت اَنت کدی کدی یک ءِ دومی ءَ نارزا بیت اَنت ءُ کدی کدی وشّان اِت اَنت یک روچے یک نیکیں مردے راہ ءَ گْوزگ ءَ بیت ایشانی گپاں ھِش کنت ءُ اے مرد ایشانی کِرا کئیت ءُ گْوش اِیت شما یک دومی ءَ چیا مِڑّ اتگ اِت اے مرد ایشاناں سرپد کنت ءُ گْوش اِیت مہ مِڑ اِت جنگ شَریں چیزے نہ اِنت شما وت ماں وت برات اِت اگاں شما بہ مِڑ اِت گڑا نیام ءَ دگہ مردمے کئیت شمئے سر ءَ پائدگ چیست کنت گڑا اے سئیں برات سوڑگ کن اَنت کہ اے مرد مئے جیڑھاں راست کنت ھمید وتی جیڑھاں مرد ءِ دیم ءَ درشان کنت ءُ مرد کند اِیت ءُ گْوش اِیت من ءَ اُشترے ھست اِنت بہ زور اِت بلے جنگ مہ کن اِت گڑا سئیں برات گْوش اَنت اے وڑ ما کُت نہ کن ایں تو وتی اُشتر ءَ مارا مہ دے مرد گْوش اِیت شمارا جیڑہ وَ نیست اِنت بس لَبّی ءَ شمارا مان گیشّین اتگ اَت گڑا سئیں برات وت ماں وت شریں وڑے ءَ بھر ءُ بانگ کن اَنت ءُ وش ءُ وش ھالیں زندے بندات کن اَنت۔

ھمیشی ءَ گوش اَنت تپاکی ءُ رھوتی دراھیں چیزانی گیش ءُ گیوار اِنت اگاں کسے تپاک اِنت گڑا آئی ءِ ھمک شَئے ءَ نھاد بیت اِنت بیلاں تپاکی ءَ گوں جنز اِت ءُ وت ءَ یکجاہ بہ کن اِت-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔