نبشتانک: بے مَٹیں زالے اَت
نبشتہ کار: لطیف سخی
دی بلوچستان پوسٹ
بَرے بَرے دِل چونیں لھڑیں ترانگاں سَرّیچ بیت دائمی جیڑگانی پل ءَ اوشت ایت زند ءِ سرھال ءُ دراجیں کشکاں سرموش کنت ءُ ابدمانیں مَردماں چار اِیت ،بلے دراجیں کِشکاں سَر کپگ ءَ پد کنزگ روان بوگ بازیں داباں مَردماں کنجیں مانتراں سَر کن انت بلے کجام ھم چیزے لوٹ ایت ترا آئی ءِ دَست کَپَگ پ بلاھیں لوٹے الَم کپ ایت ۔مَردمانی اوست ھم بازیں جاھاں کَپ انت پرچا کہ نا امیتی ءِ سیمسراں مَردم پہ گال وتی واستا گچین نہ کنت ، پَد ءَ زند ءِ انچیں سوج انت ترا تئی جند ءِ ھستی ءِ سکین ءَ چہ ترا دُز اِیت ءُ چیر دَنت بَرے تو یک دابے ءَ مار ئے انچو گُمان بیت ترا کہ من زند ءِ روچ وتی سَرجم کُتگ انت دِل ھمے جُست ءُ پُرساں گوں سَریچ بیت نہ زاناں پرچا؟گْوش انت بنی آدم چہ وتی جند ءِ نزیک ءَ دوست ءُ ھمبل ھمائی ءَ دار ایت کہ آئی ءِ واستا مدام ھما دراجیں پیچ ءُ تاباں وداریگ بوتگ آئی ءِ سَرشونی کُتگ ئِے – مَردم بازیں رَند ءَ چو مولماں گوں بَدل بنت بازیں ھد ءَ مَردمانی بِستاراں سَرپَد نہ بنت، بازیں جیڑھانی سر ءَ گَپ کَش انت ،وتی نزدیکیں مَردماں آئی ءِ بالاد ءُ کِرداں ایر دے انت انچو گش ئے ھمے ھَمبل ءَ وتی سَرپد نہ انت بلے پھمَگ ھم ھچ آئی ءِ واستا اینچو ارزشت نہ دار اِیت پرچا؟ آ وتی کَرساں کَشّگ لوٹ انت۔
شَپ جَتی ات رَمس 2015-7-9 ات من گوں دل ءِ موجاں یک گسے ءِ لَڑ ءَ نشتگ اتاں لَٹے منی دست ءَ ات من زمین ءَ کونڈ جنگ ءَ اتاں پَرچا کہ شَپ ات ماھکانی ات گْونڈل گوازی ءَ ات اَنت ،من ھم ھمے ھیالانی رَم ءَ نِشت انت گْونڈی ءِ ترانگانی مَنگیر گِپت ءُ نشتاں کُچکانی وَکگ ات چِرتاں ھم گوں وازاں پاس وتی دَپ ءِ وازاں پہ وت لیٹینتگ ات بلے من سما ھم نہ کُت من چے مارگ ءَ آں ؟ من زَمین ءُ آزمان ءِ جھلی ءُ بُرزی گواز کنگ بنگیج کُت کہ ترانگاں پِراموش بہ باں بَلے من وتی وَس ءُ واک جَت بلے انگت من ھِچ شَموشکار نہ بوتاں ۔
پَرچا کہ گُش اَنت مَردم تْرس ءِ وھم ءَ یک بَرے دل ءَ ایر بہ گیج ایت گڑا دائم آئی ءِ نز ءَ چیلِک ھم سیاہ مارے ءِ رنگ ءَ گِندگ بیت ،پَمیشکا من ءَ ھمے تْرس دل ءَ ایر گِپتگ ات کہ من وتی نز ءَ ھمے گْونڈو دیستگ ات آں بلے یک ناپرسیں جَنگلے ات لیب ءُ گوازی، ھُوکانی توار ءُ لولکانی چِلی چِلی ات، درچکانی تاک ھم گیمُرتگ ات اَنت، ھَر نیمگ ءَ زورانسری ات بلے جَنگل ھمے ھُوکانی انگیر ءَ ات ھَروچ من ھم شُت آں کہ گوں ایوکی ءَ بہ ننداں دل ءِ لھڑاں سارت بہ کن آں پرچا کہ من ءَ مُدام وھد ءِ ھیال اتکگ ات آں من لوٹ ات ایوکی ءَ بہ نندان ءُ وت ءَ جُست بہ کن آں، پَسو ھم وت بِہ دے آں بازیں ھَد ءَ من پَسو ھم وتی جِند ءِ داتگ ات اَنت بلے من وت مار اِتگ ات، زند ءِ دراجیں سَپر بہ بیت یا بنی آدمانی گیش ءُ مانگیش دْرست من ءَ وتی نز ءَ ھمے داب ءَ گندگ ءَ اتک انت، گوں ھمے دانکاں من ھیالاں شُت آں داں دیر ءَ من اُھون ھم نہ کُت ھِچ نہ سَمار اِت من نہ لوٹ ات واب ھم بہ کپاں کسہ آسر مہ بیت بلے انگت من جیڑگ ءَ اتاں داں سَما کُت ءُ سھب ءَ ٹِک داتگ روچ پَکَل ءَ میتگ ءِ کوھانی سَر ءَ بْرانز گران ءُ دیم پہ روچ ءِ بَرکت ءَ گام جنان اَت ۔
بَس من ایوکی مار ات گُش ئے ھَلک مُلک کوہ ءُ دار پیش ،لوگ ،ماڑی منی سر ءَ بار انت، مَردم کس ودی ھم نہ کنت انچوش گُش ئے میتگ انسَر اِتگ ھَرکس چہ دوشیگیں ھُوکانی تْرس ءَ وتی گِس ءُ دَمک ءُ دَراں کَپتگ کَس کسی نہ انت تھنا من اِت آں بَس بَرے ایوکی ءَ گِریواں، بَرے بَس کناں داں چاریں نیمگ ءَ چار ات کس منی تسلہ دیگ ءَ گندگ نہ بوت ، من آستونک ءِ لَمباں بَرے زوراں ارساں پَھک کناں بَرے ننداں دیم ءَ آزمان ءَ کنان ءُ وتی واب ءِ کسھانی لوٹاں لوٹ آں؟ آیانی پَسواں لوٹ آں بلے ھِچ نہ منزل ھست اَت پمن ءَ نہ ایوکی ءَ وت ءَ ساڑا آں۔
ھمے ھیالانی تہ ءَ روچ میزان میزان ءَ نیم روچ ءِ ساھتاں سَر بوت، میتگ ءَ ھم وتی جاک ءُ سلوات بندات کُت ، منءَ ھمے سما بوتگ ات گُش ئے دوشی ءُ سھب ءِ نیام ءَ ھمے ھَلک ءَ ھَور ءُ انگیریں گواتے اتکگ ءُ مَردم پتاتگ انت ئِے ، مَردم پمیشکا ٹوک ءُ توار ءَ کپتگ انت، پد ءَ سما کُت بَلکیں من نہ اشکتگ میتگ ءِ مردمانی کوکار ءُ جاک گوں ھمے ھیالانی تہ ءَ مَن وتی آ نندگ جاہ بدل کُت دیم پہ لوگ ءِ نیمگ ءَ رھادگ بوت آں بَلے ھمے گپانی ءُ دوشیگیں آگھی ءَ، پد ءَ مَن ءَ سَک چہ ھُوکاں تْرس ءُ بیمے ودی بوتگ ات من نہ لوٹ ات بِہ گریواں بلے دِل دارگ نہ بوت من ایوک ات آں کسے ءَ پہ تسلہ ھم دست ماں سر ءَ مان شانَتگ اَت ،اناگت ءَ منی سَر ناکو میار ءِ میتگ ءَ کَپت آ جاہ مئے لوگانی راستیں پھنات ءَ ات ،من سَر کپاں ھمے میتگ ءَ شُت آں منی ھیسکارگانی توار بَس ھست ات پرچا کہ من بازیں گریوگاں تُستگ ءُ دمبرتگ اَتاں بس ھیسکارگ انگت دل ءَ نشتگ ات کسے ھم منی بار ءَ نہ مار اِیت ءُ من سَر کپاں ءُ چوریانی داب ءَ اناگت ءَ ماسی گُلین ءِ آیگ ءِ ھال ھمے میتگ ءَ ھست ات ماسی گُلین باز وش تب ءُ دلیریں زالے ات آئی ءَ مُدام لوٹ ات کہ من بہ ننداں زکر ءُ تاھت ءُ کسھاں مَردمانی تباں وش بہ کناں ۔ گُڑا من ھم سَر جھل بوگ ءُ ھمے دوشیگیں بے وابی ءُ ھُوکانی کوکار ءُ جاکاں سَرگران چو چوریگانی داب ءَ اڑان ءُ کپان دیم پہ ھمے میتگ ءَ سَر بیت آں داں لوگ ءِ دَپ پَچ اَت مَردمانی وش نیادی ءُ ٹھک ءُ ملار اَت، گَپ اَت داں من گِدان ءِ نزدیک ءَ سَر بیتاں آب ءُ یک زالے دَر اتک ءُ منی نز ءَ ماسی گُلین ات بلے پد ءَ سما کُت ماسی گلین نہ ات داں ھمئے ھیالانی ءُ جُستءُ پُستانی رَم ءَ من ھمے کُڈک ءَ سَر بیت آں ماتی گلین ھمد ءَ نشتگ ءُ دیوان ئِے وش کُتگ اَت منی دوشیگیں گریوگاں انگت دل ءِ لھڑ نہ کُٹ اتگ اَنت، گْریوگ دَر نہ بنت بلے ھیسکارگ دلءَ ایر شُتگ ماسی گُلین ءَ مار ات ءُ من ءَ کش ءَ ئِے نندارینت ءُ چاہءُ آپ ئِے کُت مَردم پاد اتک انت ھمے کہ ماسی ءِ گپانی وازمندگ اِت انت دائم ۔ من ءَ ماسی ءَ تسلہ دات ءُ من پاد اتک آں کمو اے نیمگ ءَ ماسی ءِ ھیزَک ءِ لَمب ءَ پاد وتی دراج کُت انت بلے دوشیگیں تْرس انگت دل ءَ ات منءَ واب نہ اَتک ۔ واب ءُ آگھی ءِ توک ءَ ماسی گُلین اتک ءُ منءَ جُست ئِے کت تو ابا کجا بوتگ ئے؟ ترا کے ءَ آؤرتگ مئے ھند ءَ؟ تو ءُ گْونڈَل نہ تْرس اتگ ئے ؟ ھمے گپاں گوں من یکبرے پد ءَ دوشیگیں یاتانی تہ ءَ گریوگ بندات کُت ماسی گُلین ھم ھیران بوت ءُ من ءَ وش کنگ ءِ باز تسلہ دات ئِے من وش بوت آن ءُ ماسی ءِ جُستانی پسو دات انت ۔
اماں گُلین ءَ وتی دراجیں کسھانی رَم بُنگیج کُت گشت ئِے منی چک نوں اے رھسراں تھنائی ءَ مَرو ءُ مہ گرد تو چُکے ئے پد ءَ ترا شپاں تُولَگ، ھوک ءُ روبا بَر انت ،انوں تو آھانی دستاں لگُشتگ ئے پد ءَ ترا بگند انت، تو بے سمائی ءَ ماں جنگلاں مَرو گوں ھمے دانکاں ماسی پد ءَ وتی بُزانی کدیم کنگ ءَ شت، من دیر ءَ ودار کُت بلے پد ءَ ماسی گُلین واتر نہ بوت، من پہ وتی میتگ ءَ رھادگ بوت آں داں سالے ءَ پد ماسی گُلین ءَ لوگ ءَ واتر کُت داں کھول ءِ مَردماں ھمے گُشت ماسی ءَ کوڑھیں دگنیا سے ءُ چار ماہ پیسر یل کُتگ منی چمانی ارس یل بوت اَنت ءُ من پہ ارمانیں دلے پد ءَ وتی میتگ ءَ واتر بوت آں۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔