من گیابان ءُ سنگت – میرزُک بلوچ

نبشتانک: من گیابان ءُ سنگت

نبشتہ کار: میرزُک بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

بیل ءُ ھمبلانی دیوان من ءَ ھمک ساھت گیر کاینت ھمک ساھت ءَ ھما دیواناں زراں کہ منی چابڑی ءَ گوں من دُچار کپتگ اَنت برے برے سما کن آں منی اُمر ءَ سک باز گوستگ من نِی ورنا ءُ جوان بیتگ اَنت بلے وھدیکہ پد ءَ وتی گوست ءِ ترانگاں کپ آں گوشگ ئیگ ءَ من نوکی نوک بروت ءأ چابڑاں –

اے ھما زمانگ اَت کہ منی بروت نوکی شنزگ ءَ اِت اَنت من ءَ اوپار نہ بوت کہ من لوگ ءَ وش واب بہ بہ آں پرچا کہ من بلوچے آں ءُ بلوچ گلام انت من همک شپ وتی میتگ ءِ دیم ءِ جنگل ءَ شت آں ءُ نِشت آں جیڑ ات وتی راج ءِ ءُ سرمچارانی بابت ءَ گڑا یک روچے من پیسلا کت کہ من گوں سنگتاں همراه بہ بہ آں ءُ هماھانی پئیم ءَ بے واب بہ بہ آں گڑا من در کپت آں منی کھول ءِ مردماں من ءَ گشت تئی انگت اُمر نہ انت کہ تو گوں سنگتاں ھمراہ بہ بئے گڑا من گشت اے راہ ءَ من ءَ اُمر ءِ گَم نہ اِنت من وتی پُچّ زرت اَنت ءُ دیم پہ سنگتانی نیمگ ءَ –

من کہ سر بوت آں دراھیں سنگتاں من ءَ بگل ءَ کت ءُ پد ءَ گشت اڑے اے وَ انگت پَٹکُکے من کند اِت ءُ گشت پَٹکُک چے ءَ گش انت ؟ گُشت اِش اشتاپ مہ بو تو دُرساں زان ئے گڑا من دو ماہ رند زانت سنگت پَٹکُک ھمائی ءَ گش اَننت کہ نوک بروت ئِے بہ شَنز اَنت اَنوں بلئے من پَٹکُکے نہ آں انوں من ءَ سَے سال انت کہ من گوں سنگتاں هواراں –

اگاں منی ھمے کسانیں زندگی ءِ تہ ءَ وش تریں سھت ءُ دمانے گوستگ یا گْوزگ ءَ انت گڑا ھمیش انت کہ من گوں سر ڈگار ءِ بچاں همراھاں منی سنگت من ءَ سک دوست انت آ پہ من باز مھروان اَنت من ھدا ءِ شگر ءَ گِراں کہ من ءَ چُشیں شوکیں سنگتے داتگ ءُ منءَ منی گلزمین بلوچستان ءَ پیداکے کتگے منی مات منی گلزمین انت اے گلزمین ءِ ھمک بچ منی ارواه انت پد ءَ سنگتانی اڈ کتگیں سیاہ چاہ زاناں چتور وش اَنت ھما چاہ کہ گِس ءَ منی گْوھار ءَ جوڑ کتگ اَنت سنگتانی چاہ من ءَ ھما وڑ ءَ وش بنت من ءُ اُمروؔ ھمک بیگاہ ءَ رواں شیپ ءِ لمب ءَ دیوان کن ایں بلئے ایشی دپے نہ انت ماشااللہ گپ ءَ وار نہ دنت من ءُ زنڈ سر گپ گپ ءِ تہ ءَ جنگ کن ایں یکے دومی ءَ همے ریکانی تہ ءَ بُڈّ دئیں ما ھردو داں مگرب ءَ چو جاتو ءَ باں بلئے مارا سک وش بیت ھمے شُگل ما دوئیں شیتان اِنت آ همک سهب ءَ من اُمَروؔ ءَ آپ پِرّیچاں تچاں کور ءِ تہ ءَ وت ءَ چیر دے آں دانکہ سارت نہ بیت من وت ءَ پیش نہ داراں وھدے کہ سارت بیت دو پیالہ چاہ زوریت کیت ما یکجاہ نندیں چاہ وریں من ءَ سک دوست انت منی اُمروؔ جان مئے جان شودگی آپ ءِ سر ءَ یک مزنیں ڈوکے هست همے ڈوک ءِ سر ءَ ما سنگتاں وتی دستانی اکس کشّ اتگ اَنت ءُ هر کس ءَ وتی نام هم نبشتہ کتگ ۔ گرماگ ءَ آپ ءِ سر ءَ گوبز سک باز بیت من ءُ اُمرؔو مچّانی لَمپَشاں زوریں گْوبزاں جن ایں گوبز مئے رند ءَ کپ اَنت برے برے ور انت ھم ابّو کہ چتور درد بیت زاناں بلئے ما ھما شیتان دومی روچ ءَ پد ءَ بندات کن ایں۔ یک شپے ءَ سک هور بوت ءُ سک سارت ات گڑا کُڈّ ءِ تہ ءَ آس روک کت ءُ دیوانے بِنا کت همے سھت ءَ تولگاں باز ھُولّ اِت من ءَ پد ءَ دَلوَت ءُ ساھدارءِ باز دوستی ھست من کُڈّ یل کت ءُ تولگانی نزیکّ ءَ شت آں بلئے تولگ تتک اَنت دیم پہ گیابان ءَ شت اَنت من تولگانی رَند ءَ اُمروؔ منی رَند ءَ ما بَزگیں تولگ بے زار کت اَنت سک سارت اَت گڑا ما واتَر بوت ایں دیم پہ کُڈّانی نیمگ ءَ ما اتکیں سر بوت ایں پد ءَ آس ءِ سر ءَ نشت ایں من ءَ باز وش بیت گوں سنگتاں۔

اَے هدا ! منی سنگتانی کُمک بُو انوں لهتے وھد بیت من چہ اُمروؔ ءَ دُوراں من ءَ هچ وش نہ بیت، منی چم کور انت پہ وتی سنگتانی دیدار ءَ اَبیتک اَبیتکیں دنیا منی چماں بلئے اُمرو ءِ داتگیں چادر انگت من ءَ گون انت من وتی دراج تریں پچ امروؔ ءَ داتگ اَنت ھمے چادر ءِ بدل ءَ، بَزّگ ءِ گْورا سک دراج انت بلئے لج نہ کنت گْور ءَ انت ئِے منی سنگتانی ھمک بچکندگ منی زند ءِ شوک تریں ءُ وش تریں ساھت گیر کاینت –

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔