تبریز جان تو اشتاپ کُت – ظفر رند

نبشتانک: تبریز جان تو اشتاپ کُت

نبشتہ کار: ظفر رند

دی بلوچستان پوسٹ

چوناھا انسان وتی زند ءَ ھر وھد ءَ اِشتاپ کنت ءُ مدامی جلد بازی انت مئے کِر ءَ ھمے چیز گیش رواج گپتگ کہ ما ھر چیز ءِ پسّہ ءَ جلدی لوٹیں-

اگاں یکے سپر ءَ درکپ اِیت آ راہ چار کلاک ءِ بہ بیت بلے آئی ءِ جُھد ھمے بیت کہ من سے کلاک ءَ سر بہ باں ما اشتاپ کنیں وتی منزل ءِ زوت سر بوگ ءِ جُھد ءَ کنیں-

بلے راستی ھمیش اِنت کہ اے جلد بازی مارا پُشت ءَ دور دنت ءُ منزل ءِ سر بوگ ءَ گیش وھد جَنت. وکتی تور ءَ آئی ءَ پائدگ مارا رَس انت بلے اگاں ما آئی ءِ پُشپد ءَ بچاریں گُڑا ھمے اشتاپی ءَ مارا چہ بازیں چیز ءَ پُشت ءَ پَشت گیج ایت ھمے دروشم ءَ تبریز جان ءَ ھم اشتاپ کُت پہ زوت پہ وتی گڈی منزل ءَ شُت-

نزاناں پہ کسان سالیں سنگت ءَ چی نبشتہ بہ کناں ءُ آئی ءِ کجام کِرد ءِ بابت ءَ ھبر بہ کناں ھدا گواہ اِنت اے ساھت ءَ من کہ پہ تبریز ءَ نبشتہ کنگ ءَ آں منی دست لَرزگ ءَ انت ءُ انچو سما بیت کہ من گوں وت ءَ دروگ بندگ ءَ آں ءُ انچو سما بیت تبریز اتکگ منی رند ءَ ءُ من ءَ گوانک جَنّگ ءَ اِنت کہ بیا زپر زوت رویں مرچی کیفے(cafe) ءَ پیالھے چاہ وریں سنگت مئے وداریگ انت. گس ءِ دپ ءَ اوشتاتگاں من ءَ گوانک جَنّگ ءَ اَنت ءُ زور زور ءَ کندگ ءَ انت.
تبریز ءِ مرگ من ءَ انگت باور نہ بیت ھو تبریز تئی ھمے گپ من ءَ گیشتر گیر آیگ ءَ اَنت ءُ تکلیپ دیگ ءَ انت. ترا یاد بیت لھتیں روچ ءَ پیسر چئیرمین ءِ آروس اَت ھِنّی بند ءِ شپ اَت درستیں سنگت ناچ ءُ چاپ کنگ ءَ اَت اَنت بلے اے سھت ءَ سنگتاں سک دم برتگ اَت نشتگ دم کنگ ءَ اَت اَنت تو اَتک ئے گوں من بگل گیر بوت ئے تو گُشت ناچ کُجا بوگ ءَ انت من ءَ ھمود ءَ بر من ناچ کناں مرچی چئیرمین آروس اِنت مرچی کہ ناچ نہ کناں گُڑا کدی کناں. من تو ھوار گوں دگہ لھتیں سنگتاں ناچ کُت پد ءَ درستیں سنگت اتک اَنت ناچ کنگ ءَ لَگ اِت نت تو زور زور ءَ کندگ ءَ لگتءِ ءُ کوکار دیگ ءَ لگت ءِ-

اُپ! اے سھت ءَ اے زند ءِ وشی چوں دمان ءَ بدل بوت اَنت
اڑے تبریز ترا یاد انت چئیرمین نکاہ ءِ شپ اَت مردم درست آل(Hall) ءَ اَتکگ اِت اَنت من گوں لھتیں سنگت ءَ ھوار سالونک ءِ ھمراھی ءَ کمو دیر بوت تو بار بار پون کنگ ءَ اِت ئے ءُ جُست کنگ ءَ اِت ئے کہ سالونک ءَ کدی کارئے وھد کَم اِنت مردم اَتکگ انت. ما اَتکیں سر بوتیں تو راہ ءِ سر ءَ اوشتاتگ اِت ئے مئے ودار ءَ کنگ ءَ اِت ئے ءُ مارا دست گِپت ءُ ھمے ھبر گُشت اڑے شُما دیر کتگ یار نوں وَ وھد ھلاس اِنت یک کلاکے پَشت کَپتگ ھچ چیز نہ بیت من تو گپ کنگ ءَ لَگ اِت اِیںِ ءُ من ترا دست ءَ گپت یکجاہ اسٹیج ءِ سر ءَ شُت ایں-

اڑے ترا اے کسّہ یاد بنت اگاں نہ تو اے یاد ھم گوں وت ءَ بُرت اَنت گوں؟
یار بیا رویں پارک(park) ءَ مرچی چَکّرے جَن ایں لیب ءُ گوازیں کنیں-
تبریز ترا یاد اِنت من تو شپ ءَ در اَتککیں پہ ڈیفنسءِ نیمگ ءَ شُتیں راہ ءَ گار بوتیں ءُ سرجمیں شپ من تو گَشت ایں بلے وتی منزل ءَ سر نہ بوتیں تو سرجمیں راہ ءَ کند اِت ءُ مزاک کُت-

کسان سالیں تبریز جان گوں ترا زند ءِ گوازینتگ کُجام ساھت ءَ نبشتہ بہ کناں گوں ترا گوازینتگیں ھمُک ساھت سک زیبدار بوتگ اَنت-
اے سھت ءَ سنگت یونس داد ءِ ھمے شئیر باز یاد پیداک اِنت آ وتی شئیر ءِ تہ ءَ نبشتہ کنت:

“ھُدا تئی دست نہ لَرزت اَنت اے اَجگیں پُل ءِ سِندگ ءَ”

دو روچ پیسر ھال اتک کہ تو ءُ مسیب جان گوں دگہ سنگتے ءِ ھمراھی ءَ ایکسیڈنٹ بوتگ اِت شُما ٹپی اِت بلے منی دل ءَ ھمے ھبر اَتک کہ کمو ٹپی اِت وش بِئیت پریشانی ءِ ھبر نہ اِنت بلے دل ءَ نہ مَنّ اِت من گُشت شُمے ھالءَ گِراں. من پون کُت شمے ھال گِپت داں دُرست سک پریشان اَتاں ءُ ھمے ھال اِش کُت کہ اے سک سیریس (serious) اَنت پہ ایشاں دُوا بکن اِت ڈاکٹراں ھاسیں دِلبڈی نہ داتگ. دل لَرزگ ءَ لَگ ات بار بار پون کُت شمے ھال گِپت سرجمیں شپ ءَ گوں سنگتاں نِشت شُمے کسہ آؤرت اَنت سنگتاں من ءَ باز دلبڈی دات بلے منی دل ءَ مَنّ اِت-
پہ شُمے سلامتی ءَ من تئی ءُ مسیب جان ءِ اَکس وتی اسٹیٹس ءَ جَت چہ سنگتاں دُوا کنّگ ءِ دستبندی کُت-
مرچی سُھب ءَ واب ءَ پاد اَتکاں چاہ دیم ءَ اِیر اَت من مُبائل پچ کُت ءُ تئی ءُ مسیب اَکس پد ءَ اسٹیٹسءَ ایر کُت ءُ دوا لوٹگ ءِ دست بندی کُت داں سنگتانی میسج آیگ بندات بوت ءُ سنگتاں نیک دوا کنّگ ءَ لَگ ات اَنت داں اناگہ ءَ تئی اکس ءِ گروپ ءِ تہ ءَ تئی پِت ءَ دیم دات ءُ تئی مَرگءِ نہ وشیں ھال مارا سر بوت من ءَ باور نہ بوت من پد ءَ جُست کُت کہ اے چونیں ھبرئے بلے تئی پِتءَ گوں دردناکیں لبزاں نبِشتہ کُت کہ
( ھئو اے ھبر راست ئے ما وَس کُت بلے مئے دست نہ رَست ءُ تبریز جان مارا یلءَ دات)
اے میسجءِ گِندگ ءَ پد ءَ دل ءَ آس لَگت ءُ چم نمبین بوت اَنت بلے دل ءَ انگت نہ مَنّ اِت پدا یکبرے من پون کُت ءُ جُست کُت دُرست ہمے گپ ءَ کنگءَ لَگت اَنت، ھمے دمان ءَ گوں ترا زندءِ گوازینتگیں ھمُک ساھت گیر اَتک اَنت ءُ من تئی اَکس ڈیلیٹ کُت ءُ دگہ اَکس ئے پیسبُکءَ پوسٹ کُت ءُ لوٹ اِت کہ اللہ پاک ترا بھشت ءَ جاہ بِدنت-
منا انگت باور نہ بیت تئی مرگ بلے ما بے وس ءُ لاچار ایں.
اڑے تبریز بس گُڈی گپ ءَ ترا گُشاں تو ھودا روئے حاصل ھمودا اِنت تو حاصل ءَ گوں گند ءُ نند کنے گُڈا ہمے کسّہ ءَ اَلم بیار کہ ما ءُ شُما گَلّیءَ لیب کنگءَ اَتیں حاصل ءَ بولنگ کُت یکےءَ بول ءَ دست ءَ لَگت ءُ گھڑی یے پُرشت ءُ ما ءُ شُما زور زور ءَ کند اِت مئے لیب ئے نہ داشت ترا یاد اِنت-

بس دُوا اِنت ھُدا ترا وتی باگیں بھشت ءَ جاہ بِد اَنت-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔