دومی نِمدی: منی نہ دیستگیں ھمراہ
نبشتہ کار: واھد سنجر
دی بلوچستان پوسٹ
دْروت ءُ دراھبات ئےمنی نہ دسیتگیں ھمراہ! مُدام وش ءُ وش ھال بات ئے اُمیت اِنت منی اولی نِمدی ترا سر بوتگ ءُ تئی دیم ءَ چو ساپیں کتاب ءَ اِیر بوتگ ءُ تو ونتگ پھلی لوٹاں کہ من دومی نمدی ءَ پہ ترا مُدّتے ءَ پد نبشتہ کنگ ءَ آں جنگ ءَ موہ نہ داتگ کہ پہ ترا من نمدی یے بِہ نویساں پرچاکہ منی لبز ءُ ھیال جنگ ءَ گپتگ اَنت مارشتان ءَ جنگ کپتگ ءُ منی نَد (کَلم) بے تواری ءَ بیگواہ بوتگ جنگ ءِ ھونڈالانی توک ءَ رُدوم زورگ ءَ بوتگ مَرچی مارشتانی مَجگ ءَ اُوژناگ کنگ ءَ اِنت دریا ءِ پْراھی ءَ تئی ھیالانی چولاں آجوئی ءِ شوھاز ءَ سرگردان اِنت بیگاہ ءِ رولھانی زِر ءَ دَر کپتگ ءُ جیڑگ ءَ اِنت کہ ترا بِہ جیڑاں ، پہ تئی لَپرزگیں لُنٹانی اَبیتکیں مُزواکاں سُھرچکیں آشوب ءِ پَندانی تراولاں کِشکے بُروپاں ءُ تئی بلوچستان رَنگیں گُشان ءَ بُہ چُکّاں ءُ اَمبازاں بُہ زُوراں دل ءَ میار ارواہ!-
اِے ساھت ءَ منی لبز ءُ ھیال پہ ترا مھروان اَنت تئی بلوچستان رَنگیں گُشان ءَ چارگ ءَ اَنت کہ چولانی سَرون ءَ گوات ئِے چَنڈینگ ءَ اِنت ئِے ءُ رولہ ءَ اَمبازاں زُورگ ءَ اِنت۔
منی نہ دسیتگیں ھمراہ !
اَنچوش کہ ترا من پیسر ءَ گُشتگ اَت من ءَ ماندار من وَ نَابودے آں، من وَ بے کِردے آں پہ زمین ءِ جنگ ءَ ھچ نہ کُرتگ ءُ تئی آجوئی ءِ پندانی واستا تُشے پند اَرزان نہ کُرتگ بلے تو لائک ءُ بودناک ئے تو وت زان ئے من پہ زمین ءُ زمین ءِ ھاک ءِ واستا چون جُھد بِہ کناں ءُ چے پند بُہ بُرّاں کجام راہ ءَ پہ آجوئی ءَ پہ وت بِہ ڈسّاں سپر کنان بِہ باں۔
منی نہ دسیتگیں ھمراہ !
جنگ ءِ اِے ساھتانی توک ءَ بوت کنت تو گوں من ءَ دُچار مَہ کپ ئے ءُ من ءَ مہ گندئے ءُ بِہ جیڑ ئے کہ اِے نابود کجا اِنت من کجا شوھاز ئِے بِہ کناں گِڑا من ءَ ھر وھد ءَ کہ شوھاز کنگ لوٹ ئے من ءَ کوھانی بُرزیں ٹُلاں شوھاز بِہ کن سُھب ءِ سَمین ءَ مُرگانی آوازاں شوھاز بِہ کن اَگاں ناں گُڑا ھما وھد ءَ شوھاز من ءَ کہ زمین وتی بچّاں گوانک جَنگ ءَ اِنت
زمین ءِ بچ دیگر ءِ وھد ءَ پہ زمین ءَ مِڑگ ءَ اَنت ناتوامیں جنگے کنگ ءَ اَنت پہ بچکندگ تئی سر ءَ وت ءَ کُربان کنگ ءَ اَنت گوں ھوناں بلوچستان نَویسگ ءَ اَنت ھمے رِتکگیں ھونانی وشبواں شوھاز من ءَ من ترا دست کپاں۔
تو اَلّمی ئے بلے ترا چے گیشتر جنگ اَلّمی اِنت بلوچستان رنگیں زمین اَلّمتِر اِنت من ھر وھد ءَ کہ سنگر ءَ جنگ ءَ کپاں سنگر ءِ دیوالاں کہ سُھرچک ءُ یک شلیں تیرانی توار بنا بیت من ءَ تئی دست ءِ بلوچستان رنگیں سنگھانی ترانگ کاینت ءُ تیر یک شل ءَ پِرّیچان بنت دل گُش اِیت تئی ترانگاں بُزور ءُ زمین ءِ دل بند ءَ اَمباز بہ کن گوں تئی ترانگاں وت ءَ زمین ءِ سوگات بہ کن پہ ترا گُڈی نِمدی ءَ رتکگیں ھونانی نَد ءَ زمین ءِ سر ءَ نبشتہ بہ کن ءُ دیم بدے۔
منی نہ دیستگیں ھمراہ !
پھل کن اَگاں جنگ ءَ موہ دات ءُ من جنگ ءَ نہ مُرتاں گُڑا منی نِمدیانی ودار ءَ بہ کن کہ من پہ ترا نویسان اِش۔
” تئی بے کِردیں ھَمراہ “
واھد سنجر
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-