آبِدہ آشِک دشتی ءِ نام ءَ
شائر: ھالد ملنگ
دی بلوچستان پوسٹ
آبِدہ ءَ اِشک کِشت کِتاب ءِ ئے ءِ پلاں
باھوٹے ماں چِت تاکانی کوٹگ ءَ
دل شرنگیں جنک ءِ ئے جِناں جَت
دو ارس ھونے یے چھرگ ءَ پولگ ءَ اَت
دود ءُ پجار چمانی مِچاچاں چِت اَنت
شموشگ نباں لج ءُ ننگ ملنگانی
اَ دِگہ دمانے ءَ تمردی تِجان اَت
سُدی ئیں بے سُد ءُ بے بھراں
چنڈتاں گُل بانوکیں مِھرے بر
گُلامیں شائرانی سرنتگیں سنگراں
چِلینت اِش ھیشی ئیں یا گنوکیں سر
ما انگت دَر نہ بُرت بَلّی یے کِسّہ
من ملنگ چُلے پُر پیشکانڈت اَنت
مات ءُ پِت دو دروراں درچتاں
بیبلہ گْوست شَمُشت چہ گوکو ءَ
کوریں ھیایانی ھیالانی بالاں شُتاں
اَزمان ءَ گْوشت گُپت بوتاں نوں توکل کن
تو شُمُشت ایبری شَموشاں ھرکس ءَ
من دیوانگے دامن ءُ مھناز چار اِت
منی لَنکُکّاں گُڈ نابود ءُ نیزگاریں
آجو ءُ آشِکیں آبِدہ شان ءُ سَما