نمدی یے پہ گُمنامیں کارست ءَ (گِلّڈ) کامریڈ گُرو
نبشتہ کار: ناکو گریگر
دی بلوچستان پوسٹ
دروت کُربان!
من مُدامی وڑ ءَ چہ اوتاک ءُ سنگتانی کار ءُ دیوان ءِ ھلاسی ءَ پد در کپتاں ماتبند ءِ سر ءَ وتی وابجاہ کش ءَ ایر کُتگیں شال ءَ زُرت وتی وابجاہ ءِ سر ءَ ایر کنگ ءَ پد گوانکو در کُت کہ گوستگیں روچ ءِ نیوزاں واناں دانکہ الاکہ ءُ دمگانی اھوالی ءَ سرپد بہ باں ءُ پد ءَ وانگ بندات کُت ھما پیسری ھساب ءَ کپتگیں لاش، مات ءُ گھارانی لرزوکیں دستانی اکس، براتانی گھگیری ءِ جنگ ءِ کسہ اَت بلے مرچی تئی اتکگیں اکسے دیم ءَ کپت۔
ھمبل!
ترا من اسلام آباد ءَ دگانی سر ءَ اوشتگ ءُ گار ءُ بیگواہ بیتگیں وتی ھم مکتب ءِ اکس دست ءَ اَت۔ ھمے اکس ءَ چہ من ءَ تئی گوستگیں روچانی ترانگے ءَ پرّینت کہ مُدامی ھمے جیڑھانی سر ءَ باوست بیتگ اَت بلے اے وھد ءَ من ءَ درستاں چہ گیش تئی ھما بنداتی روچ یاد اتک اَنت کہ تئی ءُ منی بنداتی جیڑہ ءُ باوست چہ مزھبی گپاں چہ بیتگ اَت۔بلے مرچی تئی گھگیری ءِ اوشتگ ءُ مُھکمیں سنگر ءَ چہ سما کپت تو وتی ھما کولانی پد ءَ اوشتاتگ ئے کہ زی پہ بلوچ ءَ کُتگ اَنت۔ ھمے کولاں تو گوں شاتیں بچکنداں سرجم کنان اِت ئے۔
دیدگیں سنگت!
من امیت کناں کہ نگیگیں جاوراں ھم تو بچکندگ ءَ بہ ئے ءُ اسلام آباد ءَ نندوکیں پنجابی سرکار ءَ اے باور کنائینگ ءَ ئے کہ تو مُھکم ئے وتی پگر زندگ داشتگ دانکہ وتی گڈی زوراں چہ اے ریاست ءِ زُلماں وتارا باجو نہ کن ئے ءُ نانکہ تو چہ اے ھبیس ءُ بھا بیتگیں چانوگراں انساپ ءِ اُمیت ءَ دار ئے بلے وتی گھگیری ءَ چو البرز ءِ مُھکمیں کوہ ءِ وڑ ءَ برجم دار ئے دانکہ کوریں چماں پچ کنائینت بکن ئے کہ اے ریاست پہ بلوچ ءَ ھچبر نہ بوتگ نانکہ اود ءَ نندوکیں مھلوک ءِ درد وار بیتگ بلکیں آئی ءَ تھنا بلوچستان ءِ در آیوکیں مڈّی پگار اِنت۔
منی بیلی!
من بازیں چیزانی تہ ءَ ترا وتی استاد لیک آں کہ اود ءَ تو منی دست ءَ گپتگ ءُ بازیں چیزے سرپدی داتگ درستاں چہ گیش تئی جُستاں بازیں پسہ ءِ شوھازگ پرما اِتگ پمیشکا من سرپداں تو اے ودار ءَ نشتگیں گھاراں ریاست ءِ راستیں شگل ءَ پیشدارگ ءَ بہ ئے کہ اے تھنا بلوچ ءَ تھاریں کوٹیانی آماچ کنگ زانت، ژانگولیں کُنٹاں جنگل ءُ گیابان ءَ دور دیگ زانت، آریپیں پِت ءَ بے چُک کنگ زانت، آجزیں ماتاں لھڑ ورائینگ زانت، مھلبیں گھاراں چہ لوگاں در کنگ ءُ دگانی سر ءَ آرگ زانت بلے پہ بلوچ ءَ وشیں روچ نہ جیڑ اِیت ءُ نانکہ جیڑگ لوٹ اِیت بس بلوچ ءَ لگتمال کنگ لوٹ اِیت۔
بانُل!
ترا من سرپداں کہ شارُل ءَ چہ سیما پچ گر ئے ءُ مُدام آئی ءَ چو منی وڑ ءَ وتی دیم ءَ نادین ئے ءُ سرپدی دے کہ مرچی تئی لیبوکانی روچاں تو اسلام آباد ءِ دگانی سر ءَ چی واستا نشتگ ءُ لکمیر ءِ اکس وتی دست ءَ کُتگ، تئی وڑیں دگہ ھزارانی ھساب ءِ زھگ ھست اَنت کہ آ بلوچستان ءَ پہ وتی آجوئیں روچانی ھاتر ءَ پِتانی کربانی پہ بچکندگ دیگ ءَ اَنت، بازیں زھگاں کہ آیاں تنیگا وتی لوگاں گُد پہ گور ءَ کنگ ءَ نیست، نانکہ چُنڑے نان پہ وھد وارت کُت کن اَنت۔ شارل ءَ بچکندگے دیگ ءَ پد گُش ئے کہ اے دُراھانی مُز مارا مئے وشیں بانداتی ءِ دروشم ءَ دست کپ اَنت کہ اود ءَ شارُل گوں لیبوکاں، مات گوں تلاھیں بچاں، گُھار گوں سالونکیں براتاں وشیں بانداتے گند اَنت۔
مھروان!
من گُشاں انگت تو وتی داشتگیں سیاسی دیوان ءَ وتی کُلیں دزگھاراں توار کن اِت ءُ اتکگیں جاورانی سر ءَ گپ کن اِت کہ مرچی اگاں ڈاکٹر مھرنگ ءِ وڑیں انسان گرگ ءُ بند کن بنت بگند ئے باندا آئی ءِ جاگہ ءَ ما ھم بیت کنیں بلے مارا مھکم بوگی اِنت دانکہ اے ریاست بزانت کہ سرانی گُڑگ ءُ دور دیگ ءَ رتکگیں ھون ءُ گشتگیں گپ ھلاس نہ بنت۔ مارا ھنچیں مُھکمیں پالیسی ٹھینگی اِنت کہ اود ءَ مئے مھلوک سرجم ءَ سرپد بہ بیت کہ گھگیری مئے گڈی راہ اِنت بگر چہ گھگیری ءَ بلوچ ءَ ھچ راہ پشت نہ کپتگ ءُ کُلیں کارانی سرجم کنگ ءَ مارا مئے مُھکمیں توکل مزن کنگی اِنت ءُ براتانی رم ءَ ھوار کپگی اِنت۔
سنگت!
ھمے گُشگ لوٹاں من ءَ چہ گیش تو سرپد ئے کہ بلوچستان ءِ اے جمبوریں آس تھنا چہ رچوکیں ھوناں تُوسگ بیت۔ اے ھون بلوچستان ءَ جُتائیں جھدانی ھساب ءَ بیگ ءَ اِنت کہ اود ءَ کسے راستی سر ءَ چست کنگ بیت، کسے دژمن ءِ دیم ءَ جنگ دنت شھید بیت، کسے بلوچ نام ءِ بوگ ءَ بے ساہ کنگ بیت بلے اے رواج گپتگیں ریاستی کردارانی توک ءَ وتارا ھما کساس ءَ مُھکم بدار انچش کہ مئے جنگ ءِ کارستاں وتارا مھکم داشتگ دانکہ اے گرانیں نوبتاں ترا ھاموش ءُ بے تواری ءِ شگان مہ گیپت گوں۔
کامریڈ!
یونیورسٹی ءَ چہ یکیں دیوان جاہ ءَ درتکگیں من ءُ تو یکیں سپر ءِ سرجم کنگ ءَ در کپتگیں بس مئے راہ جُتا اَنت کہ اود ءَ تو سرپد ئے راہ تھنا منی گچین کُتگیں راہ اِنت بلے جنگ ءِ ھزار دروشم بنت کہ درستانی پادگ مھکم کنگی اِنت ترا ھمے پادگ کہ سرجم کنگ ءَ گون اِنت ایشی ءَ ھما کساس ءَ مھر بکن دانکہ ایشی ءَ ایٹم پروش داشت مہ کنت ءُ مات گھاراں درستاں ھمے سرپد کن کہ اے ھون اگاں بولان ءِ دلبند ءَ گوں دژمن ءَ جنگ دیگ ءُ ریچگ بیگ ءَ اَنت یاکہ بلوچستان ءَ جتائیں راہ ءُ درانی سر ءَ سُپتگیں کُنٹانی دروشم ءَ دست کپگ ءَ اَنت اے کُلانی مز مئے آجوئی بیت۔
سابُل!
اے راہ ءَ مئے ھواری ءَ بازیں مھلوک گوں کپتگ بلے گندگ نہ بوگ ءَ اَنت مئے ھما پیسری کُتگیں باوستانی وڑ ءَ پد ءَ گُشاں کسے کنت کہ نہ کنت مارا کنگی اِنت کہ مئے سر ءَ الّم اِنت چے ءَ کہ مئے سر ءَ گُلامی اتکگ ءُ پرائی ءِ ھلاس کنگ ءَ ما جنگ ءِ بندات کُتگ نو اے سرجم ھم مارا کنگی اِنت۔ تئی راہ گران اِنت ھزاراں جیڑہ ءُ جنجال کاینت بلے ایشاں وتی کمپارٹ زون جوڑ مہ کن چے ءَ کہ کردار ترا چہ بندات ءَ بیت بس ھمے وڑ ءَ جنزان ئے مھکم جنزان کن، مرچی ھمد ءَ چہ ھوار ایں۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-