چہ زندان ءَ استاد واھد کمبر ءِ نمدی یے پہ شاری کمبر ءَ
نبشتہ کار : زھیر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
دُروت ءُ دُراھبات منی مھرانی چراگ۔ اُمیت انت شُما جوڑ ءُ وش اِت۔ دُرستاں پیسر وتی کودکیں برات ءُ گُھارُکاں منی نیمگ ءَ چے مھر بدے۔ شارُل۔۔۔ اے ساھت ءَ من تھاریں کوٹی ءَ کوراسی ءَ نشتگ ءُ شمارا گیر آرگ ءَ آں۔ من جزماں شُما ھم منی زھیرانی درد ءُ اندوھاں گِر ءُ چیل اِت۔ بلے اے گپ مارا زانگی انت اے لواریں موسُم کہ مئے سرزمین ءِ سر ءَ مان ئِے شانتگ ءُ مئے چاگِرد ءِ ھمُک گِس ءِ وشیاں سوچان اِنت اے زیردستی ءِ داتگیں سوگات انت۔ ما وھدے دنیا ءِ راجدپتری تاکاں چار ایں گُڑا مارا اے گپ دلجمی ءَ گندگ کیت کہ زورگِر زیردستیں راجانی سر ءَ چونیں زوراکی کنت۔ آ ناں کسانیں تپل مان کار ایت ناں پیر ءُ کماش ناں زھگ ءُ زالبولانی ریا ءَ گٹ بیت۔ آ (زورگِر) وتی گروناکی ءَ ھر چیز ءَ لپاشان کنت۔ ھمے وڑ ءَ اے زورگِریں استان ھم گوں ما کنگ ءَ انت۔ بلے مارا دنیا ءِ گوستانگ ءِ تہ ءَ اے ھم گندگ ءَ کیت کہ ھما راجاں زورگِر ءِ زوراکیانی بگیر ءَ گھگیری کتگ گُڑا آ راج الم مرچی وشھالیں زندمانے ءِ واھُند انت پمشکا بلوچ راج ءَ ھم وتی گھگیری ءُ جھد برجاہ دارگی انت۔ من سدک آں اے گرانیں نوبت الم آسر بیت۔
منی لاڑکیں شارُل۔۔۔ مرچی من ءَ دھُمی ماہ انت کہ من زورگِر ءِ زندان ءَ بندیگ آں۔ مزن سندی ءُ نادُراھی ءِ سبب ءَ بہ گند ئے منی بالاد نزور انت بلے اے گپ ءَ شُما شری ءَ دلجم بہ بہ اِت کہ منی توکل ءُ لیکہ انگت مھکم ءُ چو کوہ ءَ تمرد انت۔ مئے مستریں سلاہ مئے سِنچ ءُ لیکہ انت ما زانیں کہ ما راست ءُ تچک ایں ما پہ وتی راج ءُ گُلزمین ءِ سر ءَ زوراکیانی بگیر ءَ جھد کتگ گُڑا مارا زورگِر ءِ لٹ ءُ کُٹ پروش دات نہ کن انت۔
شارُل۔۔۔ من زاناں اے وھد ءُ نوبت پہ شُما سک گران انت، بلے وتی توکل ءَ ھجبر دور مہ دے اِت۔ بے توار مہ بہ اِت یکشلیں جھد ءُ مھکمیں شوربندی مئے شاھزانتی ءِ بھر بہ بنت۔ ترا اے وھد ءَ یک مستریں براتے یے دروشُم ءَ وتی برات ءُ گُھارگ دلبڈی دیگی انت۔ یک پِتے یے کنڈ ترا گِرگی انت۔ یک راجی جھدکارے ءِ وڑ ءَ ترا وتی راج ءِ ھمکوپگ بوگی انت وتی راج ءِ درد ءُ گم ءَ ھوار بوگی انت۔ کانودی بہ بیت یا ایدگہ زھرشانی ءُ راجداری تک ھر وڑ ءَ وتی گھگیری ءِ درچ برجاہ دارگی انت۔ من زاناں زیردستیں راج ءِ واستا ھچ وڑیں کانود، آمید گِس ءُ مردمی اُگبال نہ مان ایت بلے مارا دلپروش ءُ بے توار بوگی نہ انت چی ءَ کہ زورگِر ءِ جھد ھم مدام ھمیش انت کہ مارا چہ وتی راجداری لیکہ ءَ چہ دور بدار ایت ءُ دلپروشی ءِ آماچ بہ کنت۔
منی شارُل۔۔۔ من اے گپ ھجبر دل ءَ نہ جیڑ اِتگ کہ من ءَ مستریں بچکیں چُک نیست چی ءَ کہ من ترا ءُ مھلب ءَ چہ بچکیں چُک ءَ کمتر نہ لیک اِتگ۔ من پہ شُما وتی زند ءِ اوست ءُ اُمیت بستگ انت۔ شما ھردو منی کوپگ اِت۔ وت ءَ را ھجبر نزور مہ لیک اِت۔بلوچ گوستانک ءِ تہ ءَ زالبولانی شیرزالی ءِ مزنیں داستان ھست انت گُل بی بی ءُ بانڑی بہ بنت یا ھستیں وھد ءِ بانُک کریمہ ءُ مھرنگ بہ بنت کہ زورگِریں استان ءِ بگیر ءَ وتی راج ءِ ھمکوپگی ءَ اوشتاتگ انت۔ وتی راج ءِ واستا گھگیری ءِ چیدگ جوڑ بوتگ انت۔ بلوچ پدریچ باندا اے گپ ءِ گواھی ءَ دنت کہ بلوچ زالبول راجی جُنز ءِ پِڑ ءَ پُشت کِنز نہ بوتگ انت۔
شارُل۔۔۔ تُرس مردم ءِ باتن ءِ مستریں بدواہ انت پمشکا مارا دُرستاں پیسر وتی باتن ءِ تُرس پروش دیگی انت۔ زوگِر ءَ مدام مئے تہ ءَ تُرس ءِ ودی کنگ ءِ جھد کتگ دانکہ مارا مئے راجی جُنز ءَ چے گِستا بدار ایت۔بلے بلوچ ھجبر زوراک ءِ دیم ءَ سر جھل نہ بیت۔ پمشکا زورگِریں استان روچ پہ روچ گیشتر بلوچ راج ءِ سر ءَ وتی زوراکیاں تُرند تِر کنگ ءَ انت۔ مئے راج ءَ اے نگیگیں جاوراں گھگیری ءِ کِشک یل کنگی نہ انت ھمُک تک ءَ گھگیری ءِ چراگ بلینگی انت۔ چی ءَ کہ بلوچ ءِ گور ءَ ابید ءِ گھگیری ءَ دگہ در پشت نہ کپتگ۔
منی کوپگ شارُل۔
تئی باز وھد نہ زوراں منی اے نمدی ءِ مول ءُ مُراد بس ھمیش اَت کہ ترا وتی کھول ءِ زمہ واریاں ھوار راجی زمہ واریاں پیلو کنگ ءِ سکین ءَ ھم بدیاں۔ من زاناں تو نزور نہ بہ ئے۔ تو چو بلوچ شیرزالانی وڑ ءَ وتی راجی پرز ءَ الم پیلو کن ئے۔ منی دُوا انت گوں اللہ پاک ءَ شما مدام سلامت ءُ سوبین بات اِت۔ مھکم بات اِت۔ تو ءُ مھلب پہ من دو مھروانیں ھمبل اِت شما ھردو منی اوستانی چراگ اِت۔ وتی کستریں برات ءُ گھارانی ھیال ءَ بدار اِت۔سلامتی بات پہ شُما۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-