کوہ، تھنائی ءُ دل ءِ توار
نبشتہ کار: سدو بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
شپ ءِ تھاری ءُ کوھانی ھاموشی ءَ یک سرمچارے ءَ جیڑگانی گرنچ بوتکگ اَت ءُ تھنا نشتگ اَت۔ آئی ءِ راستیں آستونک ءَ چہ ھون ترمپ ترمپ ءَ آئی ءِ چَوٹانی سر ءَ رِچگ ءَ اِت اَنت۔ آئی ءَ تیرے وارتگ اَت ءُ ٹپیگ اَت۔
دمانے ءَ پیسر آ یک جنگی مشنے ءَ چہ واتر بوتگ اَت ءُ وتی بُنجل ءَ اَتکگ اَت۔ جنگ ءِ ھون ءُ ارس انگت آئی ءِ چمانی تہ ءَ چول جنان اِت اَنت ءُ نا شُناسیں دردے کرار کرار ءَ آئی ءِ دل ءَ سر جنان اَت۔ آئی ءَ جنگ ءَ یک بے مٹ ءُ بے مُلیں سنگتے گار کتگ اَت، آئی ءِ بے ساھیں جون ءَ، آ چہ اندر ءَ ژانبلینتگ اَت ءُ بے چاڑ ئِے کتگ اَت۔
سرڈگار ءِ آجوئی ءِ جنگ ءِ سپر گران اِنت بلے برجاہ اِنت۔ اے سپر ءَ ھزار وشّی ءُ سکّی ھست۔ ھمک سھت ءُ دمان جنگول ءُ سرمچارے ءَ وڑ وڑیں جاوراں گوں دیمپان بُوگی اِنت بلے زمین پھازگی اِنت ءُ رکّینگی اِنت۔ نگیگیں جاور وتی ھک ءَ آرگی اَنت ءُ دژمن ءَ پہ وتی زمین اَنچو تنگ کنگی اِنت کہ آ مجبور ءُ لاچار بہ بیت ءُ تئی زمین ءَ یل بہ دَنت ءُ بہ روت۔ ھمک سرمچار اے گپ ءَ شر زانت کہ آئی ءِ گچین کُتگیں راہ آئی ءَ میتگ ءَ ھچبر واتر کنگ ءِ موہ ءَ نہ دنت گوریلا جنگولے ءِ بستار ءَ نوں آئی ءِ پشکپتگیں زند ھمے جھد ءِ بھر جوڑ بوتگ ءُ واتر بوھگ ءِ واھگ آئی ءِ دل ءِ کُنجے ءَ کَل بوتگ اَنت ءُ آ شری ءَ سرپد اِنت کہ واتری ءِ راہ نیست؛ مَرگ بِیت یا شھیدی نسیب ءَ بِیت بلے واتری نہ بیت۔ اے جاوراں ھم آئی ءِ دل ایمن ءُ مھکم اِنت ءُ پگری رنگ ءَ اَنچو تیار اِنت کہ آجوئی ءُ سوبمندی مئے بِیت۔ آئی ءِ ھاٹیگ برجم اِنت ءُ ایمان سرجم اِنت پہ مکھیں ڈیھ ءِ آجوئی ءَ۔کوہ ءِ ٹُل ءَ سارتیں کوش آئی ءِ سینگ ءَ امباز اِیت ءُ اے دمان ءَ لھمیں کوش ءُ ماہ ءِ شیر چکیں رژن ءِ ساھگ آئی ءَ وتی میتگ ءِ گیراں دَنت۔ اے دمان ءَ آ وتی گْوست ءِ ترانگاں کپ اِیت ءُ دل ءَ کار اِیت ھما وھد ءُ نوبتاں کہ اود ءَ آئی ءِ کسانی ءُ زند گْوستگ۔ درستیں یات آئی ءِ مجگ ءِ سر ءَ پیوست اَنت ءُ دمان ءُ کترہ آئی ءَ یاتاں گیج اَنت۔ ھما نوبتانی کہ نوں واتر نیا اَنت۔ ءُ اے یات گْوست ءِ وشیں ساھت نہ اَنت بلکیں یک دردناکیں راستی یے؛ میتگ کہ کسانی ءِ کودکی ءُ مھر ءِ جاہ بوتگ ، نوں پہ آئی ءَ چہ وابے ءَ کمتر نہ اَت۔ بلے آ زانت کہ زمین ءِ جنگ ءَ باز چیز کُربان کنگی اِنت، لوگ، کول، میتگ، کسانی ءِ یات کُل کُربان کنگی اَنت ءُ دیمونی (کُربانی) ءِ مُز آجوئی اِنت۔ آجوئی بید ء دیمونی ءُ جنگ ءَ نہ رس اِیت۔ ءُ اے جاوراں کوہ آئی ءِ لوگ ءُ پناہ گاہ ءُ ھمراھیں سرمچار آئی ءِ برات اِت اَنت۔
آ وتی اندر ءَ بے دروریں جزبگانی جنگ ءَ مڑگ ءَ اِنت۔ آ ھیران بیت کہ انسان چوں پہ وتی ڈیھ ءَ وتی ساہ ءِ دیگ ءَ ھِچ چک ءُ پد نہ بیت۔ اے دیمونی پہ راستی آجوئی ءِ لیکہ ءِ اسر اِنت یا بس یک کُچل ءُ مارجنیں گواچنے کہ انسان وت ءَ اے جھان ءَ چہ اندیم کنگ ءَ راجدپتر ءِ بھرے جوڑ بیت؟ اے جُست کہ آئی ءِ دل ءَ ٹپّ ءُ ٹور کنت آ ایش اِنت کہ آجوئی یک لیکھے یا یک راستیں مول ءُ مرادے کہ آئی ءِ سرجم کنگ ءَ ھزاراں دیمونی دیگی اِنت۔ آئی ءِ دل گوں ھر دِریکّگ ءَ نوکیں درد ءِ زیمر ءَ جنت۔
جنگ تھنا کوہ ءَ مِڑوکیں سنگتاں نہ بارت۔ جنگ یک لس مردمے ءِ زندگی ءَ گوں بستگیں ھمک واب، واھشت، ءُ وشّی ءَ ھم پچ گیپت۔
برے برے کہ آ کوھانی تہ ءَ تھنائی ءِ امباز ءَ نشتگ اَت ءُ وتی بے تاھیریں یاتانی تہ ءَ گار اَت، آئی ءَ سمّل یاد اتک۔ سمّل چہ کسانی ءَ آئی ءِ دشتار نامینگ بُوتگ اَت۔ آ دوئیناں یکّیں اسکول ءَ ونتگ اَت ءُ یکّیں کاپر ءِ چیر ءَ نشتگ ءُ لیب کُتگ اَت ۔ آئی ءَ دل ءَ جیڑ اِت کہ “چہ مرگ ءَ پیسر باریں آئی ءَ پد ءَ گِنداں یا ھمے کوھانی تہ ءَ کَل باں؟ باریں وتی پیریں مات ءِ گندُک ءَ شُت کناں یا نہ کن آں؟ باریں ساہ در کپگ ءِ وھد ءَ منی چمّانی تہ ءَ گُڈّی اکس کئیگ بیت، منی مات ءِ؟ سمل ءِ؟ یا آجو ءُ آسودگیں سرڈگار ءِ کہ اود ءَ بلوچ ءِ ک٘وش، نود، جمبر، کوہ ءُ ک٘ور درچک ءُ دار ءُ مُرگ درست آزات بنت؟ یا گپّڑے تیر یکجاہ منی دل ءَ سُمبنت من ءَ پہ کسے ءِ گیر آرگ ءَ ھچ موہ نہ دیَنت؟
جنگ، ھون ءُ دیمونی ءِ ندارگ آئی ءِ اندر ءَ شھزانتی ءُ مھکمیں پگرے ءِ سَوَب جوڑ بنت۔ آئی ءَ اے مارشت بیت کہ آجوئی ایوک ءَ یک لیکہ یے نہ اِنت بلکیں یک جزبگ ءُ دردے یک زمّہ داری یے کہ ھمک سرمچنڈ ءِ دل ءَ نندوک اِنت۔ آ وتی دل ءَ ھمے جُست ءَ کنت کہ جنگ ءِ پِڑ ءَ داتگیں درستیں دیمونی انسان ءِ مزنین ءُ آئی ءِ آجوئی ءِ شوھاز ءِ درشان اَنت؟ اے جُست آئی ءِ دل ءَ زندگ اِنت کہ اگاں مردے پہ وتی ڈیھ ءَ اِنچو دیمونی دنت گڑا آ وتی مھر ءُ وتی یاتاں چوں دیم ءَ برگ ءَ اِنت؟
اے ویرانیں کوھانی تہ ءَ آ نہ ایوک ءَ وتی جنگی تجربتاں مار اِیت بلکیں وتی جند ءِ تہ ءَ بوتگیں تھنائی ءِ اَکس ءَ ھم گند اِیت۔ آئی ءِ چمّ چہ تھنائی ءُ درد ءَ پُرّ اَنت ءُ آ ھر ساھت ءَ ھما گاریں وشّی ءُ مھر ءِ شوھاز ءَ گوازین اِیت کہ یک وھدے آئی ءِ دل ءَ جتگ اَت۔ آ وتی اندر ءِ اے مارشتاں انچُش درشان کنت کہ گش ئے یکیں توار ءِ تہ ءَ ھَورے ءِ توار ودی بہ بیت ءُ مارا اے گپ ءَ گش اِیت کہ زند ءِ ارزشت ایوک ءَ دیمونی ءِ تہ ءَ اِنت۔
کوہ ءِ تہ ءَ نشتگیں اے گوریلا جنگول ءِ تہ ءَ جزبگانی کھریں دریا یے چول جنَگ ءَ اَت، ٹپ ءُ ٹوریں یات ژَندیں دِل ءَ گیشتر آزگ کنان اِت اَنت ءُ ھمے گشگ ءَ اِت اَنت کہ آجوئی ءِ نھاد سک گران اِنت۔ آ زانت کہ یک روچے آئی ءِ ڈیھ الم آجو بیت، ھما آجوئی کہ آئی ءِ ھاتر ءَ آئی ءَ گوں وتی بیل ءُ براتانی ھمراھی ءَ سر ندر کتگ اَنت۔ بلے نوں آ کوھانی تہ ءَ بے تواری ءَ نشتگ ءُ ارس مینتگیں یات ءُ ھیالانی تہ ءَ گار اَت ءُ ھما دنیا ءِ شوھاز ءَ اَت کہ آئی ءِ ھاتر ءَ بگندے وت ھچبر سرجم مہ بیت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت –