تپاکی زندگیں راج ءِ مانزمان اِنت
نبشتہ کار: آزات دشتی
دی بلوچستان پوسٹ
من ءَ جنگ ءَ گوں چنکس مِهر اِنت زمین زانت ءُ بلے من ءَ گوں تو چِنچو مِهر اِنت تو زان ئے! من وهدے زمین ءِ مهراں زیراں پہ تو سَرگِراں گُڑا من ءَ اَلم وتی زمین توار کنت بلے من وهدے تئی مهراں زیراں پہ زمین ءَ سرگراں گُڑا من ءَ الّم زمین گُش اِیت تو ایوک نہ ئے اے مهر ءَ یکے هوار اِنت تو آئی ءَ زاهر نہ کن ئے؟
من ءَ گوں تو بے کساس مهر اِنت من اگاں مهرستانے جوڑ بہ کناں گڑا زمین کسان بیت چہ مهر ءَ سرّیچ بیت اے زمین من ءَ باز سِکین دنت کہ من مِهراں زمین ءِ اندر ءَ جاه بہ دے آں بلے من مهرستان ءَ بے تو چُون جوڑ کناں؟ ترا همے مهر کُش انت تو مُدام گوں مهرستان ءَ ءُ مهراں سر ءُ چیر ئے دودا ءَ پہ کلاگ ٹهک دات۔
مِهر کدی مردم ءَ کُش اِیت؟ تو چی زان ئے مهر چی یے؟ اناں! من مہ زانات آں مهر ترا مراد بات! گوں وت کپ ءُ پادا مهر ءَ مہ گُش مهر ءَ هما مردم زانت کہ آئی ءَ مِهرستان آبات کُتگ! مهرستاں باریں کُجا رَس اِیت دادو ٹهک دیان ءَ پاد اتک ھاھاھا من شُتاں تو مهرستان ءَ بہ زیر ءُ بہ نند من داں کیامت ءَ مهرستان ءِ ودار ءَ ننداں تو الم یک روچے گند ئے مهرستان ءُ مهراں!
دْراه بات ئے پُل دْراهی اِنت اھمد جان تو هال کن باریں کُجام نیمگ ءَ بیتگ ئے؟ من یار لوگ ءَ بیتگاں من انی همیش اِنت چہ لوگ ءَ درکپتگ ءُ دیم پہ تئی درگاه ءَ۔
شریں تو اتک ئے سُهبیگین بیتگ داد منی سر ئِے وارتگ انچو بے سُدیں هبر کہ آئی ءَ یات اِنت هو من داد انی دیست ڈن ءَ روگ ءَ اَت، اڑے!” باریں من بدیں هالے اِشکُتگ؟ چونیں هالے؟ من جست گپت۔ من اشکُتگ بالو یزیداں آوار جتگ؟ اھمد ءَ پسّہ دات من اَجِکّہ بوتاں ءُ گشت ئِے مئے بالو؟کدی۔کُجا؟ منی دیم ءَ بالو ءِ گوناپ ات ءُ دپ ءَ جستانی بکچھے ات من اشتاپی ءَ اهمد پُول اِت! اھمد ءَ گُشت تیاب دپی دمگ ءَ! من۔بالو بے میاراں، اھمد :هَو! اے شهر ءَ میاربار یلہ کنگ ءُ بے میار زنداناں کنگ بنت۔ گُڑا مَارا الَم توار چِست کنگی اِنت مرچی بالو اِنت باندا من آں ءُ پونشی تو ئے!
هو مرچی بالو اِنت باندا الم مارا هم آوار جن اَنت۔ گُڑا چُون کن ایں ما دستاں بند ایں ءُ نند ایں بِلّے کَیت مارا بارت ءُ مئے جُوناں چارراهاں ایر کنت؟ باندا الم ما مُچّی ءَ هوار کن ایں ءُ رویں مزنیں دَگ ءَ بند کن ایں! شَریں گُڑا من روان باندات ئیگیں روانک ءَ هوار بیگ ءَ مردماں لوٹ کناں۔ هو اهمد جان تو برو من هم اکس جُوڑ کناں ءُ بالو ءِ کهول ءَ هم مُوکل گراں شپ ءِ وش باتی ءَ پد اهمد جان پہ وتی گِس ءَ رهَادَگ بیت۔ شپ ءِ تهاری ءَ ءُ چِرتّانی نازینکاں شپ آسر کُت. اهمد جان پاد ءَ نی سُهب اِنت پاد ءَ کہ تئی رند ءَ مردمے اتکگ ترا لوٹگ ءَ اِنت برو دَر ءِ دپ ءَ اوشتاتگ! اهمد جان مات ءَ چہ واب ءَ پاد کُت! اڑئے!!“ بَشُل تو ئے اتکگ ئے ۔۔۔ پھل کن من واب کپتگ آں دوشی من شپ ءِ بے وهد ءَ آگاہ بیتگ آں روانک ءِ واست ءَ نبشتانک نبشتہ کُتگ!
من لهتے نبشتانک نبشتہ کُتگ ءُ بِینر ءِ واست ءَ گشتگ پاد ءَ اشتاپی کن کہ دست ءُ دیم کن روئیں بازار ءِ نیمگ ءَ مردماں یکجاه کن ایں وهد شتگ .
We want Justice۔۔۔
“بلوچ مسنگ پرسن کو بازیاب کرو بازیاب کرو! لاپتہ افراد کو بازیاب کرو بازیاب کرو۔”
تئی لوگ بُن اِنت تئی شهر بُن اِنت پاد ءَ بلوچ پاد ءَ بلوچ ۔ نوک باهندیں ورناهاں شریں وڑے ءَ بهر زُرتگ اَت یک نوک بروتیں ورنایے ءَ چہ سروک ءَ مُوکل گِپت ءُ اتک تَلو ءِ سر ءَ گُشتانک دیگ ءَ لَگ اِت. منی واجهیں برات ءُ گْوهاراں ما اگاں مرچی وتی باندات ءِ ءُ وتی تِپلانی واست ءَ توار چست کنگ ءَ تُرس ایں گُڑا مارا الم وتی باندات تهار گندگ ءَ کیت، گُڑا الم مئے ربیدگ مئے زُبان لَگت مال کنگ بیت ءُ ما ابدی گُلام جوڑ کنگ بہ اِیں من شُمارا الم همے گُشاں مرچی اے مُچی تھنا بالاچ ءِ مُچی نہ اِنت مرچی اے جیڑه تهنا بالاچ ءِ جیڑه نہ اِنت مرچی اے جیڑه تهنا ڈاکٹر دین مهمد ءِ جیڑه نہ اِنت مرچی اے جیڑه تهنا سیما ءِ جیڑه نہ اِنت اے جیڑه مئے توامیں بلوچ راج ءِ جیڈه اِنت بلے ھدا ءِ نام ءَ من شُمارا همے گُشگ لوٹاں مئے اے روانک مرچی بیتگ باندا پد ءَ روانکے تیاب دپی شهر گوادر ءَ کشّگ بیت الم وت ءَ هوار بہ کن اِت شُمئے هوار بیگ پہ راج ءَ سِیتے شُمئے هوار بیگ دژمن ءَ تاوان دات کنت شُمئے هوار بیگ چاگرد ءَ آگاه کنت چاگرد ءَ چہ واب ءَ پاد کنت…من چہ شُما پهلی لوٹاں وهد هورک اِنت من گُشتانک ءَ چہ هَمد ءَ آسر کناں الله ءِ باهوٹ ات۔
روانک آسر بیت درست یک پہ یک بیت اَنت هرکس وتی کار ءُ دست گَٹّی بنت گُلائیش بنت!
کل پاک فوج کی مُقابلہ میں چار دهشت گرد هلاک اور ایک سپاہی زخمی ہوگیا۔
گوں زنڈیں گالاں روتاک ھالتاک ءِ برزی زِہ ءَ نبشتہ ات ءُ شاهمراد ءَ روتاک دست ءَ ات ءُ ڈِکّی ءِ سر ءَ نشتگ اَت وانگ ءَ اَت ئِے کہ زِی لشکر ءَ دیم پہ دیمی میڑ ءَ چار ناشرکار کُشتگ ءُ آیانی جون مزن نادْراه جاه ءَ بُرتگ اَنت جُونانی پجّار یکے چہ بالاچ ءَ زانگ بیتگ سے ئیں انگت پجّار نہ بیتگ یات بہ بیت کہ سے روچ پیسر بالاچ ءِ کهول ءِ مردماں بالاچ ءِ آجُو کنگ ءِ لوٹ کُتگ ات زی آ ریاست ءَ دروگیں میڑ ءِ جار جتگ ءُ آئی ءِ کُنٹ آورتگ ءُ مزن نادْراه جاه ءَ ایرکُتگ! اهمد ءَ مُدام نہ وشیں هالے ءِ گْوالگ کوپگ ءَ اَت دوشی لشکر ءِ کارمنداں دودا آوارجتگ! ءُ گوں وت بُرتگ.
دودا کُجام دودا؟ من اشتاپی جُست کُت دودا؟ همئے دودا کہ بالاچ ءِ روانک ءِ روچ ءَ گِند ئے گُشتانک ئِے دات ! هو هو! اے گونڈل هم لشکر ءَ آوار جت ؟ هو بَشُل لشکر دْرستاں یک یک ءَ آوار جنت ءُ دروگیں میڑاں شهید کنت ءُ جوناں بے پجار کنت ءُ دَور دنت!
مارا الم بالاچ ءِ کهول ءِ همراہ داری لوٹ اِیت ءُ جُون چار راه ءَ ایرکنت لوٹ ایت ،چہ ریاست ءَ داں مارا انساپ نہ رَس ایت ما چار راه ءَ یل نہ دئیں ءُ جون ءَ کَل نہ کن ایں!
هو ! بَشُل جان الم مارا باندات ءِ واست ءَ توار چست کنگی اِنت اے جون مرچی بالوئیگ اِنت باندا منی بیت پونشی تئی بیت اے زُلم ءَ راج هما وهد ءَ رَک اِیت داں راج ءِ ورناه وتی تہ ءِ گُلامی ءَ پْروش بہ دے اَنت.
هو! اهمد جان مارا یک گَلّے جُوڑ کنگی اِنت ءُ اے جُنز دیم ءَ برگی اِنت۔ بلے مارا کُمک ءِ الم پکار بیت گُڑا تئی هیالاں راج مارا ءُ مئے جُنز ءَ هوار بیت ءُ پدریچ ءَ آجو کنت؟ هو! اهمد جان اَلم راج مارا دیم ءَ تیلانک دنت ءُ کُمک کنت’اگاں ریاست مارا پْروش دنت بلے زْرمبشت ءِ پْروش دیگ سک گْران اِنت۔ گُڑا بَشُل اِیشی ءِ واست ءَ من ءَ ءُ ترا گوں مئے میتگ ءِ ڈاکٹر جنگیان ءَ شَور ءُ سلاه کنگی اِنت۔ هو! اهمد جان اے جیڑه ءَ پَد روئیں داکتر ءَ گوں شَور ءُ سلاه کن ایں۔
گُڑا انی روئیں گوں بالاچ ءِ کهول ءَ هوار بہ ایں ءُ چار راہ ءَ نند ایں بلکیں ریاست انساپ بدنت۔ هو! بَشُل من انی رواں لوگ ءَ منی کرّ ءَ لهتے اکس ھست زیران اِش روئیں زهرشانی ءَ هوار بہ ایں۔اے چاگرد مُدام گُلامیں هیالانی تہ ءَ مِرمِرانک اِنت بلے کَیت یک روچے اے راج وت یک مُهکمیں، آجوئیں راجے بیت من پهر بنداں لهتے ورناهانی سر ءَ کہ آ وتی جان ءَ پہ ڈیه ءَ ندر کنگ ءَ گیروشگ اَنت من ءَ همے گُمان بوگ ءَ اِنت منی راج الم یک روچے آجو بیت! اے نیلیں زِر، اے سرکگیں وڈ، اے سُرمگیں کوه، اے پراهگیں پُلک، مارا مُدام شِگان جَن اَنت۔
مئے راج شگان ءَ بار اِنت ما شگانانی تہ ءَ مُرتگ اِیں مارا شِگاناں سُوتکگ بلے مئے زانت سُتکگ ما کدی هُوش کن اِیں،؟لاش ءِ کش ءَ نشتگیں ورنا ءِ گوں وتی بلوچی زهرگ ءَ جزباتی ءَ گُشتانک دیگ ءَ اَت! اهمد جان ءَ هم تلو ءِ سر ءِ روگ ءِ موکل گِپت! باید اِنت راج وتی مردماں پجّاه بیار اِیت اے سَروک مئے دُژمن اَنت همیشاں مارا پَرے هال ءَ کُتگ۔
اے نِیلیں زِر، اے پْراهگیں زمین درست پہ ما تَنک آورتگ اَنت انگت ما همے واجھانی پُشت ءَ بہ کپ ایں ءُ وتی گُلامی ءِ زَمزیلاں مُهکم بہ کن ایں مارا الم وتی مجگ ملام کنت بلے بے سَوَب ءَ انگت وتی زانت ءِ سودا ءَ جن اَنت، انی چہ شُمارا مُوکل گراں پدا انشالله گوں هواراں!
مرچی بالاچ ءِ کُنٹ اے چار راه ءَ ایر اِنت اے بالاچ ءِ کُنٹ نہ اِنت اے تیوگیں بلوچ راج ءِ جُون اِنت کہ مرچی اے چار راه ءَ ایر اِنت مارا یکمُشت بَیگی اِنت ما اگاں مَرچی اے مُچی ءَ هوار ایں مارا هچ تاگت پْروش دات نہ کنت مارا بلوچ بَیگی اِنت مارا بلوچُک بئیگی نہ اِنت مارا یک پجارے ھست مارا یک دودے ھست مرچی بالاچ بے تْرک ءُ توار ءَ اے چار راه ءَ ایر اِنت بالاچ بے تواریں بلوچے نہ بیتگ بلے بژن دژمن ءَ چہ بالاچ ءِ توار ءَ تُرس اِتگ دژمن ءَ بالاچ ءِ زندگی ءَ چہ تُرس اِتگ ،بالاچ مرچی جونے ءِ دْروشم ءَ مئے تہ ءَ هوار اِنت همے دودا کہ دو روچ پیسر زهرشانی ءَ بالاچ ءِ آجوئی ءِ لوٹ ئِے کُتگ اَت مرچی دودا تهاریں کوٹیاں بندیگ اِنت ما آئی ءِ آجوئی ءِ لوٹ ءَ کن ایں اگاں مارا چہ اے زالمیں ریاست ءَ انساپ نہ رس اِیت ما اے جون ءَ اے چار راه ءَ ایر کن ایں۔ من گوں شُمارا بلوچ راج ءَ دستبندی کناں کہ بَیت مئے مُچی ءَ هوار بہ بَہ اِت۔
“بالاچ تیری خون سے انقلاب آئے گا”
مزنیں کَچّے ءَ زالبولاں اے مچی ءَ بهر زُرتگ اَت! زالبولاں بگر داں پنچ سالی زهگاں درست زندان ءَ کنگ بیت اَنت تئی لوگ بُن اِنت تئی شهر بُن اِنت پاد ءَ بلوچ پاد ءَ بلوچ تهت ءِ سر ءِ واب ءَ بہ سوچ پاد ءَ بلوچ پاد ءَ بلوچ، هَرکَس اتک ءُ همئے مُچی ءَ بهر زیران بوت اَنت مزنیں مردمے اتک همئے مُچی ءَ هوار بیت اَنت همک دمک دمک ءَ گونڈوھانی دپ ءَ اَت آشوب وَدان بیت هرکس ءَ همے گُشت آشوب چماں اَندیم اِنت نوں آشوب نزیک اِنت مُلک ءِ جنگ هم ودان بیت اَنت۔
ریاست ءَ سَرجمیں مردم یک یک ءَ چست کن آن کُت اَنت آیانی جون بے پجّار کُت اَنت ءُ گیاباناں دور دات اَنت ءُ اے مُچی ءَ اگاں هرچ مردمے کہ هوار اَت دْرست اِش چِست کُت اَنت ءُ تهاریں کوٹیاں زندانی کُت اَنت …ریاست ءَ انساپ دیگ ءَ ابید تیوگیں مُچی ءِ سر ءَ لشکر کَشی کُت مردم بازینے جَت بازینے کوٹیانی میار کُت۔ اهمد جان هما روچ ءَ پد کس ءَ نہ دیست۔
“دودا زندان ءَ انگت نہ رَک اِت”
“بالو ءِ مانش آپ ءَ لُڈینتگ اَت”
ءُ شَهر انگت گُلام اَت من ءُ دادو انگت کوهانی باهوٹ اِت اِیں! ترا جنگ ءَ گوں انگت مهر اِنت؟
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسانی درشانی اِنت-