بیرگِریں سمّی
الماس بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
منی ڈیھ ءَ
چہ کرناں برجمیں جنگ ءَ را مَٹّینتگ
گوں نوکیں رنگاں مینتگ اے زمین ءُ زِر
گوں نوکیں وشبوہ ءُ پُلّاں
گوں آتاراں، گوں استاراں
گوں شیریں کلکشان ءُ ماہ ءُ ڈیواھاں
چہ کْوھنیں پرتگاں دودانی جامگ کَشّ اِتگ، دوتکگ
گوں پُلّاں سُمب اتگ بالاد رسمانی
منی ڈیھ ءَ یَک سمّی یے ودی کُرتگ
کہ بیر گیر اِنت
سَید بیا! اوں ترا ڈسّاں
زمین ءُ زِر نوں باھوٹ اَنت سمّی ءِ
ھما سمّی کہ دودا ءِ گْورا باھوٹی ءَ نندیت
چہ بیبگر ءَ ھزیت ءُ چادر ءَ پْرنچیت
ھما سمّی کہ دودا ءِ اُمیت ءَ مالداری کنت
چراگجاھاں ھمے اُمّیت ءَ مُلما بیت کہ کسّے ھست،
ھمے سمّی،
ھمے دُردانگیں سمّی،
وتن دیوانگیں سمّی،
نوں بیرگیرے
وتی بْراتانی بیرگیرے،
زِر ءِ چول ءُ زَراب ءُ تیاب،
ماھور، کُنڈی ءُ بوجیگ،
جانشو، ناھُدا ءُ بزگیں پوریاگرانی اُوست
مئے سمّی،
ھما دُردانگیں سمّی
نوں پہ بیبگریں بدواھاں یک بیرگیرے!
سید بیا، گوں ترا ٹوخے کناں مرچی!
منی ڈیھ ءَ
اے جنگ ءَ نوں وتی پوشاک مٹّاتگ
نوں سمّی کوپگ اَنت بْرات ءُ کماشانی
نوں سمّی پاسدار اَنت لجّ ءُ ننگانی
زمین رنگیں ملنگانی!