نبشتانک: تو اجبیں انسانے ئے
نبشتہ کار:وسیم وپا
دی بلوچستان پوسٹ
لھتیں انچیں گپ اَنت کہ من باز رند ءَ اِشکُتگ اَنت گڑا ھمے مار اِتگ گش ئے مدام ھمے گپ چو سُچن ءَ بوتگ اَنت،
یک بیگاھے ءَ ایوک ءُ تھنا من وتی لوگ ءِ کنج نشتگ اِت آں، اردو گدار کتابے دیم ءَ اَت کہ من تاک تاک ءَ لیٹینان ءُ وانگ ءَ اِت آں،من اے گدار ءِ بزاں گیشتری نیم ھلاس کُتگ اَت بس چندے تاک پشت کپتگ اَت، اے گدار ءِ وانگ ءَ گُش ئے من ھمے گدار ءِ توک ءِ یک کارستے آں، منی اے گدار ءِ دل ءَ انچو ایر کپتگ اِت آں کہ وتی جند ءِ سما ءَ نہ اِت آں کہ ھمے وھد ءَ پورا چیزے سکّ ءَ منی گوشاں کپان اِنت تْرھک تْرھک چو سک توار کنگ ءَ اِنت بزاں لوگ ءِ دروازگ اِنت گڑا من ھیران ءُ ھبکہ بوت آن ءُ چہ گدار ءِ تاکاں در آتک ءُ دمان ءَ پاد آتک آں دیم پہ دروزگ ءَ شُت آں، دروزگ پچ کُت چار آں داں منی ٹِلّیں سنگت شمیم اِنت دروت ءُ دراھبات من کُت، سنگت شمیم بید چہ دراھباتی ءَ من ءَ گوں جبزھی ءَ گُشت ئِے”منی اینچو دروزگ ءِ جَنَگ ءَ دست ءَ دمبُرگ تو ھچ پچ ئِے نہ کن ئے ترا چون اِنت، تو بلکیں زانتگ من کایاں پمیشکا منی آیگ ءَ وش نہ بوتگ ئے؟“
من پسّہ دات تو بیا لوگ ءَ رند ءَ من تو گپ کنیں. گڑا شمیم ءَ گْوست لوگ ءَ نشت من شُت آں چہ بُورچی ءَ آپے آؤرت ءُ دات آپ ئِے وارت گڑا کتاب ئِے دیست اَنت گُشت ئِے من مدام کایاں تو گوں ھمے چاریں کتاباں دسگٹ ئے یکروچے اے کتاب ترا گنوک کن اَنت تو وتی وشیں سر ءَ را وت درد داتگ نوں ھمیشاں گوں وت ءَ گنتر کن ئے !!
من گپ ءِ تَرینگ ءِ کوشست کُت ءُ گُشت یار تو آ گپ ءَ بِل باریں ھال کن کجا بوتگ ئے ؟کے ءَ را دیستگ ؟
پٹبالی ءِ پٹّ ءَ شُتگ ئے؟
سنگت ءَ گُشت تو سک زبر ئے منی پسہ ءَ بہ دے رند ءَ من وتی کسھاں کار آں گڑا من گوں پُرشتگیں بچکندے ءَ پسہ دات ھو یار چے بہ کن آں دگہ ھمے چاریں کتاب بس پمن پشت کپتگ اَنت ءُ گوں ھمیشاں وت ءَ دلگوش کن آن ءُ وان آں چیزے نا چیزے دربر آں ۔
سنگت ءَ گُشت کہ من وَ زاناں ترا گم پِر من زاناں تو درد دیستگ من زاناں ترا کئی ھیال گون اَنت بلے تو برے برے چہ لوگ ءَ در بہ کپ بیا من ءُ تو ترّ ءُ تابے کنیں یاکہ آدگہ سنگتانی کِر ءَ رو اِیں تو ھچ در نیا ئے چہ اے پُرشتگیں بان ءَ گڑا پہ مسکرا گُشت ئِے زاناں یکروچے اے بان تئی سر ءَ کپ اِیت.
ھاھاھاھا من گُشت یار چے بہ کن آں زندگی مدام ماھو ءِ درداں دوچار اِنت ھمائی ھیالاں گوں دسگٹ آں من پہ دروگ گُشت کہ تئی دل ءَ من ءَ گردگ ءُ تر ءُ تاب دوست نہ بیت؟ من ءَ گوں سنگتاں ھوری دوست نہ بیت یاکہ ھما دیوان ءُ مجلس کہ بیگاھے وھد ءَ ماں ملا شھداد ءِ ڈگار ءَ ھما کھیر ءِ بُن ءَ نشتگ ءُ مدام کندگ ءُ مسکراہ بوتگ مدام برے یکے ءِ پُچکاں بوتگیں، بلے مرچاں من ءَ اے گپ تُور اَنت انچو گُش ئے ایوکی من ءَ دوست بیت باریں چی ء؟َ برے گوں وت ءَ ءُ برے گوں کتابے ءَ گپ کن آن ءُ ھمے وڑ ءَ منی وھد گوزان اِنت.
سنگت ءَ گُشت کہ تو اجبیں انسانے ئے
وھد وَ ھرکسی گوز اِیت بلے نیکہ گوں اے کتاب ءُ ھیالاں برو پہ وت نوکیں زندگی یے شوھاز کن داں کدیں ماھو ءِ ھیالانی گوں ھمگرنچی ءَ زندگی ءَ وتی تیلانک دے ئے؟ مئے ءُ شمئے سنگتانی توک ءَ درساں سُور کتگ بس تو ءُ ھالد پشکپتگ اِت کہ ھالد چار روچ ءَ ساری آئی سُور کُرت ءُ پہ وتی گل ءُ شادنیں زندگی ءَ شُت،گڑا سُور ءِ سر ءَ ھالد ءَ من ءَ گُشت کہ وسیم چی ءَ منی سُور ءَ نیتکگ؟ باز گلّہ ءُ گپ ئِے کُت بلے مردم چو تئی وڑ ءَ نہ کنت.
من گُشت تو وَ سرپد ئے من ءَ مُچی ءُ مجلس دوست نہ بیت انچو سر درد کنت کہ چے بہ گوش آں ؟
گُشت ئِے تو بس وت ءَ انچو پیش بہ داشتیں سُور ءِ سر ءَ کہ ھالد ءِ دل کمو وش بہ بوتیں ھیر نوں وَ ترا ھرچی بہ گوش آں تو وتی گپ ءَ کارے سر ءَ کن ئے تو باریں بہ گوش گڑا کدیں منی پنت ءُ نسیتاں زور ئے؟
من گوشت شَر اِنت یار انچو کن آں تو باریں بہ گوش نوں اے موسم ءَ سلیمانی چاھے مہ بیت ؟
سنگت ءَ گُشت ھو باریں چاھے بہ کن
گڑا من پاد آتک ءُ دیم پہ بورچی ءَ شُت آں .
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت