نبشتانک: کارست مٹ اَنت
نبشتہ کار: گزین بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
دو مردم اَنت دو جتائیں کارست یکے ساچان اِنت کہ چیزے سال بیت اِنت جنگ ءَ اِنت۔ دومی بالاچ اِنت کہ شہ ھما روچی ودی بوتگ جنگ ءَ اِنت انچو گش اَنت بالاچ ءِ پت ءُ پیرکاں اوں جنگ کرتگ۔
ساچان: یار بالاچ شمارا چی اِنت، شما پت ءُ پیرکی جنگ ءَ اِنت۔ بالاچ : مارا ھچ نہ اِنت ءُ ما اے جنگ کدی بنا اوں نہ کرتگ۔مئے سر ءَ کپتگ ءُ مئے زمین ئے۔ما بلوچ ایں مارا ڈگارے ھست کہ شہ ما بید شانتل ءُ کوکواں اوں جاہ دنت۔
یکے تو ئے کہ پُگُٹانی زندگی کنگ ءَ ئِے۔ کسانیں چاتے ءَ کپتگ ئِے دنیا تئی میم ءَ آیگ ءَ نہ اِنت۔ تو یک وارے بچار تو گوں کے ءُ پہ چیا جنگ کنگ ءَ اِنت؟
ساچان من ؟
بالاچ ھو
تو زھر ءَ ئے ناں؟ کہ تئی پت ءِ مرگ ءَ پد تئی ناکو ءُ آئی چکاں تئ مات بزگ کتگ۔گس اِش پل اتگ نان ءُ آپے نہ دئے اَنت تو کہ نادراہ بئے ترا نادراہ جاہ ءَ نہ بر اَنت ءُ ترا وانگ اوں نہ دئے اَنت۔
ساچان: ھو! زاناں ھمے رنگ نہ اِنت؟
بالاچ: ھمے رنگ اِنت، من یک وارے پد ءَ گشاں ھمے رنگ اِنت۔پہ من ءُ منی سنگتانی کر ءَ اوں ھمے رنگ اِنت،بلے مئے کر ءَ کارست مٹ اَنت۔ منی مات ناکو ءُ آئی چکاں بزگ نہ کتگ دری یے ءَ کتگ، من ءَ نادراہ جاہ دری نہ دئے اَنت ءُ وانگ اوں۔ ساچان من چڑاں گشاں ھمے رنگ اِنت، بلے مئے کر ءَ کارست مٹ اَنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔