کوھانی شھزادگ – ڈاکٹر جلال بلوچ | مھروز ھمّل

کوھانی شھزادگ

نبشتہ کار :ڈاکٹر جلال بلوچ

رجانک: مھروز ھمّل

دی بلوچستان پوسٹ

(سیمی بھر ءُ گڈی بھر )

راہ ءَ روگ ءَ اِت اَنت کہ سنگت ءَ درائینت پہ وت نامے گچین کن تانکہ اوتاک ءَ ما ترا ھما نام ءَ توار پر بہ جن ایں اے مئے رھبندانی تہ ءَ اِنت کہ ما وتی سنگتانی اسلی نام ءُ پجار ءَ زاھر نہ کن ایں – کریم ءِ دپ ءَ در اتک کہ بھرام بیورگ ءَ پہ بچکندی درائینت وشیں نامے گڑا مرچیگ ءَ پد تو بھرام ئے – ھمے وڑ ءَ مھمد کریم ءَ چہ بھرام ءِ سپر بندات بوت – سھب ءَ ماھلہ آ وتی اوتاک ءَ سر بوت اَنت اود ءَ بیست سنگت گول گول ءَ نشتگ اِت اَنت وھدیکہ یک سنگتے چاھے جوڑ کنگ ءَ اَت – اود ءَ ساڑی ئیں سنگتاں مھمان دست گپت اَنت – کریم ءَ ھنچو سما کت کہ مروچی آئی ءِ زند سرجم بوتگ –

اسکاٹ لینڈ ءِ نامداریں ناول نبیس ولیم بلیک گْوش ایت کہ ” وھدیکہ مردم ءُ کوہ دچار کپ اَنت گڑا پُرمنگھیں چیز بنت اے دمک ءُ دراں پہ تچ ءُ تاک ءَ نہ بنت “-

مروچی راستی ءَ چیز منگہ جوڑ بوتگ اَنت زند ءِ تہ ءَ ھما کمی کہ ھست اَت آ سرجم بوت – بے کساس وشی ءُ چہ کسانی ءَ دیستگیں واب سرجم بوتگ اِت اَنت – اے وڑیں وھد ءَ رَس اِتگیں سکون ءُ وشی درشان کنگ نہ بنت اشاں بس ھمامردم مار اِت کنت کہ کوھانی شھزادگ بہ بیت کہ آئی ءِ تہ ءَ جنونے بہ بیت کہ وتن ءِ دیوانگ بہ بیت ، بھرام ءِ تہ ءَ اے سرجمیں ھوبی ھست اِت اَنت – اے بھرام اَت کہ اے وھد ءَ سما کنگ ءَ اَت کہ زند چوں ڈولدار اِنت – وھدیکہ مردم کوھانی تہ ءَ وتی سنگتانی انگر ءَ بہ بیت –

بھرام ءَ چہ ابید اے وھد ءِ وشیاں دگہ کے مار اِت کنت ھمے واستا آ شات بوتگ مدامی آئی ءِ دیم پُر ءُ بچکندگ بوتگ – ھمے واستا کسانیں وھدے ءَ بھرام درسانی دل ءِ تہ ءَ راج کنگ ءَ اَت –

اوتاک ءِ سربوگ ءَ پد بھرام ءَ مار اِت کہ وانگ ءُ زانگ چنکدر سود مند اِنت آئی ءَ مدامی دیست کہ گیشتر سنگت کتاب یا ھالتاک وانگ ءَ اَنت – دگہ کاراں بھرام چوش کہ کوھانی سر ءَ تیزی ءَ گوں روگ ءَ چوش کہ کوھی شیرے، نشانگ جنگ ءُ دژمن ءِ بگیری ءَ جنگی سنگراں آئی ءِ دلیری ءُ تمردی ءَ دراھیں سنگت سرپد اِت اَنت بلے نا وانندھی بوگ ءَ چہ آ پریشان اَت –

آئی ءِ پریشانی ءِ گندگ ءَ پد یک سنگتے ءَ جست کت بھرام چی بوتگ من گندگ ءَ آں لھتے روچ بیت تو پریشان پریشان ئے – بھرام ءَ درائینت اناں چُشیں گپ ھچ نیست – سنگت ءَ گُشت پہ گوشگ ءَ چی ھرابی ھست بوت کنت من تئی کمک ءَ کت بکناں – بھرام ءَ آئی ءِ نیمگ ءَ چار اِِت ءُ درائینت من ءَ وانگ ءُ شوک اِنت کسے منی رھشونی ءَ کت کنت؟ –

سنگت ءَ کند اِت ءُ گْوشت یار اے نوں پریشانی گپّے چُشیں بازیں سنگتے ھست کہ آیاں من وت زاناں آیاں ھمد ءَ اوتاک ءَ دربُرتگ ءُ من ءَ یکین اِنت تئی اے واھگ زوت سرجم بیت –

ھما روچ ءَ بھرام ءَ دربرگ بندات کت دو سَے روچانی تہ ءَ آئی ءَ بازیں چیزے دربرتگ اَت – نوں بھرام اَت کہ پارگیں وھداں آئی ءَ کتاب دست ءَ کُت اَنت ھمے سوب ءَ اَت کہ سالے ءَ پد وانگ ءَ ابید آئی ءَ نبشتہ ھم کُت کرت نوں آ سما کنگ ءَ اَت کہ ھما کمی منی تہ ءَ بوتگ اَنت آ نوں سرجم بوتگ اَنت –

یکے وَ سنگتانی گور ءَ دربرگ اَت دومی ایش کہ ابرم ءِ ندارگاں چہ ھم دربرگ ءِ موہ آئی ءَ رسگ ءَ اَت – گُش اَنت کہ زمین ءُ آزمان، جنگل ءُ گیابان ، کور ءُ شیپ ءُ زِر، کوہ ءُ ریگستان دربرگ ءِ بھانہ ءَ جوڑ بنت آ لھتے ھنچیں چیز دربرائین اَنت کہ آیانی دربرگ ءَ اگاں سدانی کچ ءَ کتاب وانگ بہ بیت بلے کم اِنت –

وھد گوزان اَت ءُ بھرام ءِ کِرد گیش بوان اِت اَنت – بھرام ءِ یک آدتے اَت کہ آئی ءَ دمبُرتگیں مردمانی تہ ءَ ھم جان آرت آئی آدت اش اَت کہ مدام بچکندگ ءَ اَت اگاں جنگ ءِ میدان بہ بیت ءُ تیرانی توار ءَ جان ءِ پُٹ چست بہ بنت یا گرانتریں پندانی سپر آئی بچکند ھچبر ھلاس نہ بوت اَنت بلے ھو نوں آئی ءَ بچکندگی اَت کہ آئی ءَ وتی مول گپتگ اِت اَنت ، ھما دوار جاہ ءِ لوٹ کہ آئی ءَ چہ کسانی ءَ بوتگ اَت نوں آ سرجم بوتگ اِت اَنت ءُ آئی ءِ آسر ھم ھمے وڑ بوت کہ آئی ءَ ھما سنگت ھم نسیب ءَ بوت اَنت کہ پہ یکے ءُ دومی ءَ وتی جانانی کربان کنگ ءَ چک ءُ پد نہ بوت اَنت –

روچ بہ بیت کہ شپ ءِ نھنگام پہ آئی ءَ کوھانی تہ ءَ راہ ءِ درگیجگ ھچ تکانسری یے نہ اَت ـ چہ کسانی ءَ شوانگی ءِ زند گوازینگ ءُ نپ انّی آئی ءَ رسگ ءَ اِت اَنت آئی ءِ ھمے کار ءِ سوب ءَ آئی ءَ پہ کوھانی تہ ءَ راہ ءِ درگیجگ آپ ءِ شوھاز ھچ گران نہ اَت – یک کوھی شھزادگے ءَ پہ اے چیز سک باز ارزشت دار اَنت کہ چریشی ءَ آ وتی سنگتانی ھم جوانی ءَ کمک ءُ نگھپانی ءَ کرت کنت –

روچ ، ماہ ءُ سال گوزان بوت اَنت بھرام وتی جھان ءَ شادان اَت، آ کدی کدی وتی مات ءُ گھار ءُ چکانی چارگ ءَ گس ءَ کہ شتگ گس ءِ وشی وتی جاہ ءَ بلے بھرام گْوش ئے کوہ ءِ زھیراں یل نہ داتگ ھمے ھاتر ءَ آئی ءَ لھتے روچ گس ءَ گوازینتگ ءُ واتر برے مزن بند، برے ساجی، برے ماں زامران ءُ برے ماں آواران ءُ مشکے ءَ، ماھانی گوزگ ءَ پد اناگت ءَ شپ ءِ سیمی پاس ءَ گس ءِ دروازگ ٹک اِتگ، لھتے روچ ھمود ءَ گوازینتگ ءُ پد ءَ گوں سنگتانی ھمراھی ءَ وتی دوار جاہ ءَ کہ اود ءَ نشتگ ءُ دژمن ءِ سر ءَ ٹوھیں اُرشے ءِ شور ٹھینتگ اَنت –

وھد گوزان اِت نوں بھرام آ بھرام نہ اَت بلکنہ آ پوجی ءُ زانشتی بودشتانی یک چیدگے جوڑ بوتگ اَت آئی ءِ ھمے کِردانی سوب ءَ آ رھشونے جوڑ بوتگ اِت کہ زرمبشت ءِ رھشوناں ھم باز بر ءَ چہ آئی ءَ شور ءُ سلاہ کتگ، ءُ دمگ ءِ تہ ءَ ھم آئی ءَ زمہ واری دیگ بوتگ اَت کہ آ آیاں جوانیں وڑے ءَ پیلو کنگ ءَ اَت –

آہ ! یک روچے آ گوں اژدھاھے ءَ دیم پہ دیم بیت – وتی سرڈگار ءِ نمیرانیں سرانی ھمنوا جوڑ بوت –

کدی کدی پگر کناں کہ شال ءَ بیست ءُ دو فروری سال دوھزار ءُ بیست ءُ دو ءِ روچ مہ دیستیں – ما لھتے سنگت نشتگ ءُ گپ رپ کنگ ءَ اِت اِیں کہ گوانکو ءَ دشت ءُ مزن بند ءَ لشکر کشی ءِ ھال آیگ ءَ لگ اِت اَنت ـ اے روزرد ءِ وھد اَت کہ ھمے ھال اتک کہ زورگیریں پوج ءَ ھشت سرمچار نمیران کتگ کہ آیانی لاش تربت ءَلیویز ءِ دست ءَ داتگ اَنت اِش –

سرجمیں سنگت وتی دل ءَ تسلا دیگ ءَ اِت اَنت کہ اے سرمچارانی لاش نہ بنت بوت کنت ریاست ءَ زورانسری آوار جنگ بوتگیں مردم نمیران کتگ ءُ آیانی لاش پولیس ءِ دست ءَ داتگ اَنت، پرچا کہ آئی ءَ پیش ءَ ھم اے وڑیں رستری کار کتگ اَت-

آہ! اناگت ءَ یک سنگتے ءَ سنگتانی لاشانی اکس دیم دات اَنت ، اکسانی چارگ ءَ گوش ئے دنیا چہ ما پُلگ بوت کہ مئے کوھانی شھزادگ وتی دگہ ھپت کنگر ءَ ھزّا بلوچ، جلال بلوچ، شھزاد بلوچ، آسپ بلوچ، تالب بلوچ، منزور بلوچ، ءُ مولا بکش بلوچ وتی دوار ءَ دژمن ءِ ڈرون اُرش ءِ نشانگ بوتگ اِت اَنت –

بزدلیں دژمن ءَ اے شری ءَ زانتگ ءُ سرپد اَت کہ جنگی پٹ ءَ بھرام ءُ آئی ءِ گوریلہ ٹولی ءِ بے سوب کنگ بزاں شیر ءِ دپ ءَ شکار ءِ پچگرگ اِنت ھمے ھاتر ءَ ڈرون ئِے کارمرز کتگ اَت ءُ آئی ءَ اے سرڈگار ءِ ھستی چہ ما جُدا کرت کہ ھر دلانی درکگگ جوڑ اَت –

من اے گپ ءَ شری ءَ زاناں کہ سنگتانی ساڑی بوگ ءَ مرگ ءِ وھد ءَ ھم آ بچکندگ ءَ بوتگ ءُ آئی گڈی گپ زھیرُ دین بابر ءِ وڑیں بوتگ اَنت کہ ” سنگتانی گوما مرگ ءِ وشی ھم چو ائید ءِ وشی ءَ اِنت “

آ کوھانی شھـزادگ اَت، کوہ آئی دوار جاہ اِت اَنت گوش ئے زاناں آئی ءَ گوں کوھاں مدامی ئیں مھرے بوتگ کہ بید یکے دومی ءَ تھنا اِنت –

آئی ءِ روگ ءَ پد کوہ، جنگل، کور ءُ شیپ دراہ گمیگ اَنت ، بلے آئی ءَ پہ مردی زند ءِ گوازینگ ءُ تمردی مرگ ءَ بلوچستان ءِ کوہ ھم وتی شھزادگ ءِ دیم ءَ سجدگ کنگ ءَ اَنت –

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔