سمّو اِشک ءِ وتّن
نبشتہ کار: سلال سمین
دی بلوچستان پوسٹ
اِشک دُگنیا ءُ ابرم ءِ زیباتِریں شئے انت ءُ اِشک ءِ اندر ءَ بے سار ءُ گنوکی ، شیدا ءُ آشِک ءُ پکیر ءُ سر بتگ بوگ ءِ نام ھست بلے اِشک گنوکی ءِ تہ ءَ ھما کِساس ءَ زیبا بیت کہ جھان ءِ دیدگاں تو ستر گنوک بہ بے بلے پہ ھمائی کہ تو شیدا ئے ،آئی دیدگاں چہ تو زیباتِریں مردُم
نیست۔
اِشک دُگنیا ءِ بِندات ءَ بِگر تاں روچ ء مرچی بیا زندگ انت ،ھست انت بلے اِشک ءِ کارِستانی کِرد روچ پہ روچ مٹّ بوان انت ، اِشک ءِ داستان اِشک ءِ دپترانی توک ءَ نبشتہ بوتگ ءُ ایر انت انچو کہ مئے دیم ءَ شئے مُرید ءُ ھانی ءِ اِشک انت کہ شئے ھانی ءِ اِشک ءَ وت ءَ پکیر جوڑ کنت ءُ ھانی ءِ یک جلشکے ءِ ھاتِرا پہ آئی لوگ ءَ پِنڈگ ءَ روت انت ۔
اُمر ءُ ماھو ءِ اِشک انت ، کیّا ءُ سدو ءِ اِشک ، سسّی ءُ پُنّو ءِ اِشک ، ھمّل ءُ ماہ گنج ءِ اِشک انت ، اے کُل کارِستانی اِشک زندگ انت ، اے کُلّاں پہ وتی دوستانی ھاتِرا کُربانی داتگ کہ اِشانی نام دپترانی اندر ءَ نِبشتگ انت بلے کُربانی ءِ کچّ ءُ کساس روچ پہ روچ مستِر بوان انت ءُ اِشک ءِ کارستانی کِرد ھم انچو زیبا ءُ مستر بوان انت ۔
اِشک ءِ کارستانی تہ ءَ مست توکلی کہ آ سمّو ءِ اِشک ءِ اندر ءَ انچو گِرپتار بیت کہ آ وتی کار ءُ کِسباں یل دنت ءُ یک شوانگی دابے ءَ وت ءَ کار ایت ءُ کوھانی میان ءَ کپ ایت۔ سمّو ءِ اِشک ءَ زِگر ءُ تاھت ءَ کپیت ءُ ھر کس کہ توکلی ءَ گِند ایت گُڑا آ گُش اِیت کہ توکلی سمّو ءِ اِشک ءَ مست انت ۔
توکلی دیوانانی تہ ءَ ، شھر ءُ میتگانی تہ ءَ ھر کُجا سمّو ءِ نام ءَ گِیپت –
ایذا تئی زہیر سمّو پہر پہ پہری آ نوخ باں
ایذا چو کہیرانی آڑویں آساں روخ باں
(مست توکلی)
اے دور ءَ اِشک وتّن ءِ نام اِنت ، اِشک زمین ءِ مھراں گوں وپا کنگ ءِ نام انت ، پیسر ءِ کارِستاں مرگ اِشک ءِ آسر لیک اِتگ ءُ آواناں مرگ ءَ گِچین کُرتگ ءُ اے اِشک ءِ کارِست مرگ ءَ اِشک ءِ بِندات لیک اَنت ءُ اے وتی مرگ ءَ وت گِچین کن انت ۔ مرچی اِشک سمّو ءِ نام ءَ پجّار کنگ بیت کہ آ پہ وتی گُلزمین ءَ باریں چِنچو سالانی ودار ءَ شورھانی اندر ءَ لھڑ پرمائیت ءُ دُژمن ءَ را ھمے ڈسّ ءَ دنت کہ سمّو اِشک ءِ چیدگ انت ، سمّو وتی گُلزمین ءِ رکّینگ ءَ وتی ساہ ءُ سر ءِ سوگات ءَ دنت ۔
مرچیگیں سمّو وتی اِشک ءِ زیبائی ءَ گوں انچو گُمان کن اَنت کہ آ باریں چُنت سالانی ودار ءَ رند وتی اِشک ءَ گوں ھوار بنت، بِگندے سمّو ھما روچ ءَ کہ ودیگ بوتگ کُربان بوگ آئی واستا المی بوتگ ، توتک ءِ زید ءِ زیبائی ءَ سمّو ءَ را آزاتی ءِ سکین داتگ ، توتک ءِ مانِشاں چہ رُدوم زُرتگیں یک گواڈخے سمّو ، سمّو گُلزمین ءِ ھونانی یک وشبو یے ، سمّو ابرم ءِ زیبائی انت ،سمّو زمین ءِ وارس ءُ چیدگ انت ۔
سمّو ءِ زِند ءِ کِسّہ پدا گوں ریھان ءَ بندوک بیت ءُ بلے ریھان ءُ سمّو دوئیں اِشک ءِ زیبائی ءَ سرپد بنت ءُ نند انت ، جیڑ انت ، مار انت ءُ ھمے گُش انت کہ اِشک منی ءُ تئی چہ زمین ءِ اِشک ءَ دیم ءَ تِر نہ انت ، منی ءُ تئی اِشک گوں زمین ءِ ارواہ ءَ بندوک انت ءُ جِند ندرئی ءِ سسّا من ءَ ءُ ترا زِندگ دارگی انت ۔
ریھان وتی سپر ءَ در کئیت ءُ جِند ندرانی بالاد ءَ یک نوکیں رنگ ءُ دُروشُمے دنت ءُ سمّو ودارانی بُکچہ ءَ وتی کوپگاں درنج اِیت ءُ ودار ءِ سانکلاں گوں وت ءَ کِید کنت ۔
بلے بِگندے ریھان ءِ اِشک ءِ زیبائی سمّو ءِ پِگراں گیش مُھکم کنت ، اُستاد ءِ دیدگانی اندر ءَ پہ سمّو ءَ بازیں مھر ودیگ بیت بلے ھمے زمین ءِ مھرانی پِڑا اُستاد ھم وت ءَ کُربان کنت ،گُڑا ھمے ساھت ءَ بِگندے سمّو وتی اِشک ءِ اندر ءَ انچو کُمار بیت کہ آ جھان ءِ کُل وشّیاں آس دنت ءُ وتی اِشک ءِ کوٹی ءِ اندر ءَ پہ وتی جِند ندری ءِ کار ءِ واستا شورھانی اوپاراں سینگار اِیت ۔
سمّو وتی جیڑگانی اندر ءَ مُدام اُرش کنگ ءَ ات ، وتی سسّایانی تہ ءَ مُدام اشک ءِ زیبائی ءَ درشان کنگ ءَ ات ءُ سمّو پہ وتی زمین ءِ اِشک ءَ توتک ءِ مانِشاں بِگر تاں شارُل ءِ ھِند تُربت ءَ وت ءَ سر کنگ ءَ ات ، برے گوادر ءِ ساوڑیں نودانی اندر ءَ سمّو وت ءَ گِندگ ءَ ات ، برے دَشْت ءِ برّیں کھیرانی ساھِگ ءَ نشتگ ات ، بریں کُلبر ءِ دازانی کوشّاں ورگ ءَ ات ، برے بولان ءِ سُرمگیں کوھاں ماں بُزگر ءِ ٹُلاں گوں اسلمی گیراں نِشتگ ات ، برے کُوھلو ءُ کاھان ءَ مستیں توکلی ءِ دیدگاں ، برے سْیاھجی ءِ کُنگُرانی مات ات ، برے مزنبند ءُ شیراز ءِ دِل ءَ ، برے زامُران ءِ زید ءُ کھچراں ، برے پَنجْگُور ءُ نوشکی ءِ تیرانی زِہ ءَ ۔
گُڈّی ءَ سمّو ءَ اِشک ءِ زیبائی نورا مینگل ءِ گھگیری ءَ بِگر تاں پِدا ءِ گھگیری ءِ ھند تُربت ءَ سر کنت کہ آ گوں اسلمی کاروان ءِ زیبائی ءَ وتی بالاد ءَ نکش کنت۔
سمّو تو زانے! اے روچ ءَ تُربت ءِ موسم سک گرم بیت تبد ءُ لِوار بیت بلے تئی زُلپ گوں اِشک ءِ کوش ءَ شیکّگ ءَ بنت ، اے روچ ءَ مردُمانی بدن چہ ھیداں میسّوک بنت ءُ تئی بدن ءِ ھیدانی بوہ کُلّاں سرپد کنت، کہ گوں ھونانی وشبوہ ءَ سمّو یے پیداک انت پہ وتی زمین ءَ کُربان بوگ ءِ واستا ۔
سمّو !وھدے زمین ترا گوں شورھانی سیگارتگیں بالاد ءَ گِند اِیت گُڑا زمین شارُل ءَ گُش اِیت کہ سمّو ءِ اِشک ءَ بِچار چِنچو زیبا انت ۔ سمّو !وھدے تو وتی زمین ءِ ھاک ءَ بوس ئِے گُڑا باریں چنت سالانی تُنّ پُرش اِیت ءُ زمین ءَ تو ھمے گُشے کہ مرچی من ترا گوں ھوناں میچّلیناں ءُ تئی ھوشام ءَ وتی بدن ءِ ٹُکُراں گوں ھوار کناں ۔
سمّو ھمے ساھت ءَ تو دُژمِن ءِ کاروان ءَ گِندے ءُ وتی دست ءَ پہ شورھانی جابہ ءَ برئے ءُ بٹن ءَ دست جن ئے ءُ پد ءَ تراک ءِ توار بیت کہ اے تراک ءِ شورھانی بوان گُش ئے آجوئی بندوک اَت ، اے تراک ءِ رُژن ءَ گُلزمین ءِ زیبائی چو چاردئی ماہ ءَ درپشیت ءُ پد ءَ گُش ئے بام ءِ اِستال ٹِک دے اَنت ، اے تراک ءَ گُنگانی زُبان پچ بنت ءُ ھرچ جاہ ھمے جار بیت کہ سمّو گوں جند ندری ءِ سسّا ءَ پہ زمین ءَ کُربان بُوت۔
سمّو تو اے گپ زانتگ ات کہ اِشک وتی کارِستاں زندگ دار اِیت ، اِشک کِرد ءِ ھما زیبائیں دُروشُم انت کہ آ مُدام گوں رُژنائیں بالواں بال ءَ انت ، سمّو تئی اِشک ءِ وتّن مرچی تئی بدن ءِ ٹُکُراں گوں بانوری ءِ داب ءَ وت ءَ سمبھین اِیت ، سمّو اِشک ءِ درور توئے ، سمّو اِشک ءِ سیمسر تئی سریگ ءِ لمباں بندوک اِنت ، سمّو تو زمین ءِ اِشک ءِ سپاھیگانی ھوسلہ ءُ پِگر
، سمّو تو اِشک ءِ وتّن۔
ھاک ءِ وشبوہ ءَ ھواریں ،پدا واتر کائیں
جنگ ءِ ما کسّھاں کاریں ،پدا واتر کائیں
(سلمان ھمّل)
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔