نبشتانک: ساھگرگ ءِ دروشم مٹ اَنت
نبشتہ کار : شیردل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
اے ھبر وَ راستے گلامیں راج ءَ را زورگِریں ڈیھ ءِ دیم ءَ ھچ بستار نیست، ایردستیں راج ءِ پُسگاں انسانے نہ لیک ایت، زندمان ءِ ھرچ پھنات ءَ اڑیندگانی آماچ ئِے کرتگ اَنت، وانگجاہ بہ بنت یاں پوریاگیری ءُ ایندگر دراھیں پڑاں یک ھساب ءَ جنجال ءِ دیمپان اَنت، زورگِریں ڈیھ ءَ بلوچ ءِ ھند ءِ بازیں وانگجاہ وتی بُنجل جوڑ کرتگ اَنت ءُ بدومی جاھاں سنِد ءِ مزن شھر کراچی ءِ شھدربرجاہ بہ بنت یاں پنجاب ءُ کے پی کے شھدربرجاھاں ھر روچ بلوچ نودربراں، استان ءِ چیریں گل چست ءُ بیگواہ کنگ ءَ اِنت ۔
تمردیں پیرمردے ماما کدیر بلوچ بلوچستان ءِ مزن شھر شال ءَ اھوالکارانی کارگس ءِ دیم ءَ گوستگیں دہ سال ءَ گیش بیت گدانے جتگ نشتگ پہ دراھیں بیگواھیں بلوچ پُسگانی کھولاں مزنیں اُوست ءِ چیدگ گندگ بوگ ءَ اِنت ۔
انچو روزگار ءِ دَر پہ پوریاگیراں تیاب ءُ باڈر ءِ سیمسر بند کرتگ ءُ پوج وت اُشتاتگ وتی دلاریں دُزاں یل داتگ اَنت دراھیں دُزیاں پوج ءُ چیریں ادراہ/ISI ءُ Mi ءِ گوشگ ءِ پد ءَ بوگ ءَ اَنت گوں دُز ءُ ناشرکاریاں دراہ شریک اِنت۔
زی بزانکہ چاردہ کرّا ءَ منی سر ءَ کسے توار بندے راہ دات ءُ گُشت” مرچی کیچ مزن شھر ءَ نادراھجاہ ءَ کُنٹے دست گپتگ نوربکش ء اللہ بکش جاہ منند آواران ماشی ءِ نام ءَ پجاہ آرگ بوتگ من جُست کت” چونی ءَ جنگ بوتگ؟”گوشت ئِے” نوربکش ءَ دو ماہ بیت وتی زمباد گاڑی زُرتگ ھمانگو باڈر ءَ تیل ءِ کشگ ءَ شُتگ، ھپتگے بوتگ گوانکو ءِ دست رس ءَ دَر اَتکگ کھول ئِے سک ءَ تکاونسر بوتگ ،بلے !! دل ءَ اُمیت داشتگ مرچی باندا گوانکو ءِ دست رس ءَ کیت ، ھالے کنت، چوناھا باڈر ءَ تیل کش مدام ءَ انچیں نگیگیں جاور ھالاں دُچار اَنت باڈر ءِ کار ءُ روزگار انچُش اِنت کدی جاور وش ءُ کدی ناوش اَنت-
نوربکش ءِ پت اللہ بکش باز چپا کشیں مردمے گوستگیں سی ءَ سالاں مان متھدہ ارب امارت ءَ پوریاگیری کنگ ءُ دوزھیں لاپ ءِ آس ءِ توسگ ءَ ولایت ءَ وتی زند ءِ روچ ئِے تیلانک داتگ اَنت، وام ءُ بدل کرتگ زمباد گاڑی یے زُرتگے ءُ چُک ءَ را داتگے چہ دگر ءِ گاڑی ءِ چلائینگ ءَ شَرتر ھمیش وتی کارے بہ بیت، بلکیں ءَ گس آباد ءُ ما وشھال بہ اِیں ۔
بدبھتیں مات ءَ زند ءِ بازیں اوست گوں وتی ورنائیں بچ نوربکش ءَ بستگ اَت، گُشتگ ئِے” دور ءُ دَر سانگ ءُ سور نہ دیان ئِے من ءَ وش نئیت پہ درآمداں من ءَ وتی بچ شات نہ بیت ، وتی گُھارزتک ئِے زُرتگ، جاہ آھو کوٹو ءَ سانگ ءُ سور ئِے داتگ، من نادراھیں مردمے آں بچ ءُ گُھارزتک ھور بنت من ءَ ھیالداری ءَ اَنت-
ما بلوچ انچیں پُرگنجیں سرڈگارے ءَ نشتگ ایں، مئے مڈیاں ھوار، مئے بےروزگار، مئے ھستی، دراہ مئے جان ءُ مال ءُ ازت ءِ دژمن اَنت، انچیں بے میاریں راج ءِ ڈیھ ءَ مئے وتن مئے وتواجھی لپاشتگ، مئے زمین کبزہ کُتگ وت ھاکمی کنگ ءَ اَنت مارا بزاں بلوچ راج ءَ مُدام ھرّوچ بچانی کُنٹاں سوگات کن اَنت، اے پُر آشوبیں دَور بلوچ مات ءُ پِت ھرّوچ کُنٹ کوپگ دیگ اَنت اے گپّ مارا چہ دل دَرکنگ لوٹ ایت بچ مئے پیری ءِ اسا بنت ” اناں اے کول پہ وتواجھیں راجان اِنت ءُ بلوچ ءِ گوست ءِ ئیگ اِنت ۔
انوں مئے راج گلامیں مئے نسیب ءَ درد ءُ ازیت اَنت، تاں وھدے کہ مئے راج آجو نہ بوتگ ھر روچ اد ءَ بےگناھیں نوربکش شھید کنگ بنت، گھارانی گُشان ءُ ماتانی دامن ارسیگ بنت ۔
بلکیں نوربکش دُزاں نہ جتگ زورگیریں ڈیھ ءِ کارمنداں جتگ آ چوناھا مُدام بلوچ ءِ چُکچینی دست گلائیش اَنت سرپد بوگ لوٹ اِیت درست بلوچ ءِ دژمن یکیں روزگِریں ڈیھ ءُ راجی ایردستی ءَ را بہ لیک ایت، بلوچ ساھگرگ ءِ دروشم مٹ اَنت، کارست یک اَنت ، بس بلوچ گُشگی اَنت ءُ سرڈگار ءِ سر ءَ وت ھاکمی کنگی اِنت ، نوں مارا چہ زورگِری ءِ زوراکیاں راجی جھد ءِ مھکمی ءُ آجوئی رکین ایت ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔