کلوھے پہ وتی مکھیں مات ءَ
نبشتہ کار: فدائی بلال پنام واھد بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
دراھبات ئے امیت کناں شُما کُل وش ءُ سلامت اِت ءُ چہ ھاوند ءَ شمئے سلامتی ءَ دائم ءَ لوٹ آں منی مکھیں مات تو من ءَ چہ ساہ ءَ دوست تر ءُ ارزشترے بلے گُلزمین ھم چُش من ءَ چہ ساہ ءَ دوست تر انت منی مکھیں مات من مدام گلزمین ءِ ڈوک ءُ ڈناں ندارگ کتگ تو ھمے ساھت ءُ دمان ءَ گُش ئے تو ھورے ھوار بیتگ ئے ءُ من ترا مدام ھمے ساھت ءَ ھمے دروشم ءَ دیستگ-
منی مکھیں مات من انسانیتے ءِ سبک چہ دین ءُ مذھب ءَ سبک نہ زورتگ بلکیں انسانیت ءِ واستا جھد کُتگ ءُ کَنگ ءَ اوں من انسانیت ءِ سبک ھمے سنگت ءُ چہ شُما سبک زُرتگ کہ مرچی من کُجام ھیال ءِ واھند بوتگ اوں گُڑا اے شُمئے ءُ سنگتانی بَروھد ءَ مرچی من درکپتگ اوں ءُ اے جاہ ءَ سَر بیتگ آں-
منی مکھیں مات من ءَ بکش کہ تی ھما شیرانی یک ترمپ ئِے ھک ھم اد ءَ کُرت نہ کُت چیا کہ اے ساھتاں تو ھم من ءَ گوانک پر جَت کہ منی باندات تو ئے-
ءُ منی ھما بنُکی مات ھست اِنت آگئی ھما درتگ پوشاک ءَ توار ھم جَت اِنت منی گُلزمین ءَ من ءَ توار جَت اِنت گُڑا منی گُزمین ءِ ھما ھاک ءُ سنگ ءُ ڈوکاں ھم توار جَت اَنت اے ساھتاں من ءَ باز چیز توار پَر جَنگ ءَ اَنت-
کہ بیا ات امار ءَ چہ اے جوریں بدواھیں دُژمن ءِ دستاں بہ رکیں ات ءُ ما سک ءَ ھزاب ءُ جنجال اَنت گُڑا منی ھیال ءَ منی بنُکی مات چہ کس ءَ دیم ءَ تر نہ اِنت ءُ من کس ءَ دیم ءَ تر ءُ نہ سمجتگ چیاکہ اے مات ءَ من ءَ بست ءُ دو سال ءَ وتی دامن ءَ داشتگ من ھَرچی کُتگ من ءَ نہ گوشتگ ئے ءُ من ءَ مُدام سینگارتگ ئے ءُ منی ساہ ئِے روگ ءَ پَد ھم من زاناں من ءَ منی بنُکی مات وتی دامن ءَ جاگہ دنت ءُ واب گیجت اِیت داھم ءَ وتی دامن ءَ من اے گپ ءَ ھم شری ءِ سر ءَ ھم سرپداں کہ منی مکھیں مات من ءَ چُش وتی ساری ئیں زھگانی پیم ءَ وشال ءُ شانے پہ نازینک جنت گُڑا من تھنا نہ بلکیں ھر بلوچ ءِ پرز اِنت کہ بنُکی مات بہ رکین ات چیاکہ انیگیں ساھتاں آ سک درد ءُ رنج ءِ دیمپان اِنت ھر زمین زھگ ءِ ھک انت کہ وتی مات ءَ بہ رکین اِیت ءُ اے بنُکی مات ءَ چہ کس وتی دیم ءَ تر ءُ شرتر مہ سمجھیت رضا جھانگیر گوش ایت کہ مات دو انت یکیں نو ماہ ءَ ترا لاپ ءَ کنت ءُ دومی مات ترا زند ءِ اُمر ترا وتی سینگ ءِ سر ءَ جاہ دنت ھمے گُلزمین ءِ سَر ءَ لیب ءُ گوازی کن ات ءُ گُلزمین ءِ دلبند ءَ دراھیں زند ءَ تو ھرچی کن ئے اے بلے ترا یک گپے ھم نہ گوشت ات ءُ زندے گڈی ساھتاں ھم ترا جاہ دنت اِنت بلے آ مات روچے نہ روچے ترا وتی شگان ءَ جنت گُڑا مئے ھکی ئیں مات گُلزمین اِنت گُڑا پرچہ ما وتی مکھیں مات پہ ندر نہ بہ ایں-
منی مکھیں مات من کہ اے نِمدی ءَ پتو روان دیگ ءَ آں گُڑا اے منی زندے گڈی ساھت انت کہ پہ تَرا لھتیں گپ سوگات کنگ لوٹگ ءَ آں کہ ھما روچاں کہ تَرا منی مَرگ ءِ ھال سَر بیت اِنت من زَاناں تو ھمے ھیالانی تہ ءَ ھمے گپاں ھیر بران بہ بیت کہ تو اے کار زُرتگ ات ءُ شر ات بلے من ءَ پرچا ھال نہ داتگ بلے منی مکھیں مات تو بلکیں اے گپ ءَ ھم جوان سرپدے کہ تنظیم ءِ راز داری ءُ تنظیم ءِ پابند بوگ ھر یک جھدکارے ءِ اول ءُ گُڈی زمہ واری انت ءُ اے گپ ھم من مُدام جَتگ کہ تنظیم ءَ ابید دگہ گیدی ئے توک ءَ دگہ ھچ چیز منی تنظیم ءَ چہ دیم ءَ تر نہ اِنت ءُ من پمیشکا اے راز تَرا دات کُت نہ کُتگ کہ من اے کار ءِ پیسلہ کُرتگ ءُ من زاناں منی کارے سومندی ءَ پد تو منی سر ءَ پھر بندے کہ منی بچ پہ وتن نمیراں بیتگ منی مکھیں مات اے گپ ءَ شر سرپدے کہ دگنیا ءِ تہ ءَ چُشیں بچ تنیگتا ودی نہ بیتگ کہ مات ءِ ھک ءَ پیلو بہ کنت بلکیں آ یک شپے پاس ءِ ھک ءَ یا بدلا ءَ اد ءَ بہ کنت-
منی مکھیں مات من اے گُلزمین ءِ درتگ پُچی ءُ لاچاری
ءَ داں بگر یزیدیں لشکر ءَ مئے بلوچ راج ءِ گوماں چے چے ظلم ءُ جبر نہ کُرتگ اش من چتور وتی زمیر ءَ بہ کُش آں منی زمیر ءُ منی مکھیں مات ءَ من ءَ ھچبر اے سکین نہ داتگ کہ تو وتی زمیر ءِ سودا بہ کن من کُلیں ءُ دراھین گُلزمین ءِ زھگ وھدے دیستگ ات انت تو دُراھینانی چم گْوں ھرساں لیب ءُ گوازی کنگ ءَ اَنت من کہ اے دراھین دستاں تو منی ھیال ءَ من ءَ چا ھامین بنیادمانی وڑ ءَ وشی وش نہ بوتگ اَنت منی زمیر ءَ ھچکیں نندگ نشتگ اَنت من ءَ مُدام وتی ھیال ءَ گوش اَنت پہ اے گُلزمین ءِ زھگانی واستا چیزے نہ چیزے بہ کن پمیشکا من ءَ پہ شانے گردگ وش نہ بوت اَنت چیا کہ من چار اِت اَنت-
من زندگی پہ کئی واستا کنگ ءَ اوں ءُ من پرچہ زندگاں اگاں مرچی من پہ شانے زمین ءِ سَر ءَ گرد ءُ تر کنگ ءَ آں جھد کنگ ءَ انت پہ وتی گُلزمین ءِ آوکیں پدریچ ءَ پہ زندگی کنگ ءَ انت ءُ منی گُلزمین ءِ ھر زھگ ءُ پیر ءُ ورنا دراھین گم ءُ رنج ءِ دیمپان اَنت پمیشکا من لس بنی آدم ءِ توک ءَ چا درکپت اَنت منی مکھیں اے نہ اِنت شُما دوست نہ ات ءُ اے نہ اِنت من ءَ وشی دوست نہ بیت ءُ وشی ھر بنی آدم ءَ دوست بیت اِنت بلے منی مکھیں مات من ءَ ھما ساھتاں وشی سومند بیت اِنت کہ مئے ءُ شُمے گُلزمین چہ اے جوریں دُژمن ءِ دست ءَ در کیت اِنت ءُ اے ھاک ءِ واھند ما ءُ شُما بہ انت ءُ آ روچ دور نہ انت من ءَ یکین انت کہ من پد ءَ الم واتر کائیں-
منی مکھیں مات ءُ منی گوھار ءُ براس آں ءُ ھما سنگت ءُ لس مھلوک منی ساہ ئِے گڈی اِنت من مُدام نہ لوٹ اتگ کہ منی دست ءَ ردی یے بہ بیت اِنت اگاں ردی یے بیتگ من چہ شُما پھلی لوٹاں منی زمین ءِ سرے بنی آدم ءُ ساھدار انت من گوں شُمئے گوماں ھر ساھت ءُ دمان ءَ ھواراں گیدی ءِ تہ ءُ توک ءُ ھر دمگاں بلوچے ھست اِنت آ مُدام یک سرجمیں بلوچے بات ءُ انشااللہ داں آجوئی ءَ ھوار اوں
بس ھواریں، سلامت بات ئے-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔