نبشتانک: تئی نام ءَ نمدی یے
نبشتہ کار: نیاز ناز بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
دروت مھروان! امیت انت کہ شادان ئے ءُ شادھان بات ئے ءُ بہ منا زند ءِ پش کپتگیں بھر ءَ گوں وشی آں گوازینات ئے آمین۔
باز بران دل ءَ ھل کتگ کہ پہ ترا نمدی یے بہ نویساں بلئے پد ءَ جیڑ اتگ ھمے تو کہ پہ من ءَ رازی ءِ ھمے راز پاشک مہ بیت بلے مروچی تئی تند بستگیں یات ءُ مولماں من ءَ امینچو بیچاڑ کتگ کہ منا پہ نمدی یے نبیسگ ءَ لاچار کنگ ءَ انت مروچی من پمیشکہ پہ ترا نمدی یے راھی کنگ ءَ آن۔
چوناھا تو پہ من رازی ءِ تو پہ منا زند ءِ ھما راز ءِ کہ آ بکچھے گرنچ انگت ءَ کسے ءِ دیم ءَ من نہ بوتکگ ابید چہ وتی زند ءِ ھمسپر ءِ کرا بلے گپ ئے زان ئے من آئی ءَ را تئی نام چیا گشت گوں؟ پمیشکا کہ آئی ءَ تئی پجارگ ئے ھاترا من ءَ تئی سرے کسم دات ءُ تئی سر منا چہ راز ءَ گیش دوست ات بلے اے گپ ءَ ھم دل ءَ مھکم کن آ من آن ءُ من آھان ءُ تو زند ءِ کجام ھم ساعتی ءَ آئی ءَ گوں دچار کپت ئے اے ھم دلگوش بہ کن کہ آ ترا ھم چو منی رنگ ءَ دوست داریت۔
مھروان! زندماں برے رنگی ءَ مردم ءَ را کاریت ءُ پیش داریت برے مردم گوں وشیاں ملمہ بیت، برے گوں دسٹگیاں چیر ءُ سر، برے گوں درد چکاریں اندوھان، برے گون نپت گواریں ھیال ءُ جیڑگان بلے زندمان ھر وڑا وشیانی توک ءَ بہ بیت یا کہ دردان سر بار بہ بیت تو شموشگ نہ بئے ءُ مدام ھیالانی چاریں کنڈاں تئی ھما اکس اَنت کہ تئی لنٹ ھشک اَنت ءُ انچو گمان بیت کہ تو دھکان ءِ ھما کشتگیں کشارے کہ آئی ءں نیمگ ءَ باریں چنت وھد بیت کہ دھکان ءَ گورگ نہ ترینتگ ءُ آپ نہ داتگ۔
مھروان! آ رندی کہ من ترا دو سال ءَ رند پون کتگ ات تو منی توار شمشتگ ات ءُ تو گوں وتی سبکیں توار ءَ کہ منا جست کت تو کئے مردنی اے ساعت پہ منا سک گران ات ءُ اگان منی راستیں کش ءَ آ نندوک مہ بوتیں من گریتگ ات بلے من کہ وتی نام ترا گشت پد ءَ بس منی گوشان ھیسکارگی یے توار ءَ ابید ھچ کپگ ءَ نہ ات دان من ھلو ھلو ھلو کت ءُ پون کٹ کت پد ءَ من ءَ سما کپت تو منی گالوار اگان شمشتگ بلے من ءَ چہ انگت پراموش نہ ئے ءُ من تئی دل ءِ کنڈی ءَ پہ دائمی وتی جاھ گپتگ۔
مھروان! زندمان جنگ ءَ مانپوشتگ ھر نیمگ ءَ ھون انت کہ تلان انت ءُ جون انت کہ تلام انت ءُ ھمک گام ءِ سرا مرگ انت پہ مئے وش اتکی ءَ وتی پتر ءَ تالان کنان انت ءُ چشیں مردمی یے ودار ءَ نندگ وتارا وت سزا دیگ انت۔
مھروان! گپ باز انت بلے درست نبشتہ کنگ نہ بنت ءُ اے نمدی بس پہ ترا ھمے ھاترا نبشتہ کت کہ من ھم چہ تو پراموش نہ آن ءُ آ دگہ ھبران آ ترا دیم پہ دیمی ءَ گوش ایت گون کہ لہتیں گلہ انت، لہتیں یات انت، سک باز زھیر انت ءُ لہتیں مودی ٹال اَنت کہ پہ ترا سوگات کتگ انت۔
سلامتی پہ تو تئی جنگ ءَ گپتگیں آشک۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔