نبشتانک: منی آزات هیالِیں واب
نبشتہ کار: جلال اهمد
دی بلوچستان پوسٹ
دُگنیا ءِ تُوک ءَ یک انسانے آزاتی ءِ واست ءَ هما وهد ءَ جوانیں وڑے ءَ جیڑ اِت کنت کہ دُرساں پیش آئی ءِ زِهن ، مجگ ءُ هیالات آزات بنت اے گپ ءِ مکسد همیش اِنت کہ آئی مجگ پہ هرابیں کار ءَ آئی ءَ ملامت بکنت کہ ترا اے پیمیں کار زیب نہ دنت بائد همیش اِنت کہ هر انسان پگر بہ کنت ءُ بے جیڑ ایت وت ءَ چہ ردیں کاراں بہ پھریز ایت اگاں اے دُگنیا تُوک ءَ یک انسانے ءِ زهن ءُ مجگ آزات نہ اَنت گڑا آ انسان ءِ گُشگ نہ بیت چیا کہ ما بلوچستان ءَ مردم بے وس اِنت یک جنگ زدگیں هندی ءَ نِشتگ اِنت اِد ءَ هرچ انسان بے وس اِنت لاچار اِنت ءُ بلوچستان ءِ گیشتِر مردم بزگر ءُ گریب اَنت تنگ اَنت بائد اِنت جنگ زدگیں مردم دُرساں چے پیش وتی هیالاں آزات بکن اَنت گڑا آ آزاتی ءَ راه ءَ گیش ءَ چہ گیش کامیات بیت کن اَنت-
ما بِچار اِنت اے وهد ءُ جاورانی تُوک ءَ هرچ مردم لُوٹ ایت کہ من آزات بہ باں چیا یک آسُودگیں زِندے ءِ واهُند باں کُجام ھم انسان بہ بیت آ آزاتی ءِ واست ءَ جُهد ءَ اِنت اَلّم نہ اِنت کہ آئی ءَ تُوپک ءِ بڈ ءَ کُتگ ءُ جنگ ءَ اِنت کہ من آزات بہ باں بلکیں انچیں مردم هست کہ آ وتی گِس آں آزات بُوگ لُوٹ اَنت لھتے انچیں زالبُول هست کہ آ وتی گِس ءِ هما پابندیانی درگت ءَ چے تنگ اَتکگ اَنت آ هم همے لُوٹ اَنت کہ ما وتی زِندگی ءِ تُوک ءَ آسُودگ بہ بنت-
هردیں زندگی ءِ تُوک ءَ تو یک انسانی ءَ را وتی هکم ءِ پابند بہ کن ئے گڑا آ انسان ءَ دل ءَ پہ تو مهر ودی نہ بیت بلکیں آئی ءِ دل ءِ هیال پہ تو زهر جُوڑ بنت آ هر وهد پہ تو زهر وارت انچو تئی سر ءَ زِد بیت کہ بَش بَش وارت پہ تو هست بلوچی روایتانی تُوک ءَ کہ باز انچیں چیز اَنت کہ آ پہ زالبُولاں ایب سمجگ بنت بلے اَلّم نہ اِنت کہ آ هما کاراں گوں تِپاک بہ کنت هر انسان ءَ را یک الگ پِگرے سُونچے هست هر کس ءَ را هُداواند ءَ یک مجگے داتگ هرچ انسان شر ءُ بد ءَ زانت ءُ سرپد اِنت کہ کجام کار پہ من شر اِنت ءُ کجام کار پہ من هراب اِنت کجام کار من ءَ تاوان ءَ دور دنت ءُ کجام کار پہ من یک پنت ءُ نسیهت ءِ بیت ءُ باندات روچ پہ من کارامد بیت-
گڑا همے پیم ءَ کہ من یک آزات هیالیں مردمے آں ءُ من آزاتی ءِ منّوگرے آں من مدام هر کس ءَ را جوانیں شُوندات دیاں ءُ پہ هر کسے کامیات بُوگ ءَ پِگر ءَ کن آں مدام همے جیڑاں کہ هُداوند هر بلوچ ءَ را کامیات بکن هر بلوچ ءِ باندات چو چراگ ءَ روژناه بہ کنت چیا کہ هرچ بلوچ ءَ کامیاتی پہ ما پائدّگ اِنت چیا کہ چریشی ءَ مئے راج ءِ دیم ءَ رؤت ءُ ما گِیشتر سوبمند بیت کن اِنت-
همے وڑ ءَ گڑا من مدام شپ ءَ واب دیستگ کہ آ آزات هیالیں واب بیتگ اَنت بلے من وتی واب آں ءَ باز توجہ نہ داتگ من همے پھم اتگ کہ بِگندے اے وت سریں واب اَنت چیا کہ هما وهد کہ ما کسان بیتگ اِنت گڑا دائم مئے بَلّک ءَ همے گپ جتگ کہ اے واب دُرس دُروگ اَنت اے شیتان اِنت کہ مردم ءَ را رد دنت گڑا پمیشکا من وتی واباناں سک توجہ نہ داتگ-
بلے گڑا هپتگے بیت کہ من هرچ شپ همے یکّیں واب ءَ گِند آں همے واست ءَ من ءَ اے واب ءَ جیڑگ پرمات من هرچ شپ انچو کہ واب ءَ رواں من گِنداں کہ یک جنگلے ءِ بلے اے جنگل انچو بَز اِنت کہ زمین گِندگ نہ بیت هرچ نیم ءَ کہ چمّاں شانک دئے هُشکیں سبزگ ءِ گِندگ بیت اے جنگل بے کِساس ڈولدار اِنت ءُ من همے جنگل ءَ تُوک ءَ وئیل آں گڑا یک اناگت ءَ پنچ کَپینجریں مُرگ بال کنت ءُ من اِشانی رند ءَ کپ آں چار من ءَ دست نہ دنت بلے پنچمی منی ءَ کپ یت چوناه ءَ من ءَ کسانی ءَ چے کپینجریں مُرگ سک دوست بیت گڑا من اے مُرگ ءَ زُوراں دیم پہ گِس ءَ رهادگ باں همے دمان ءَ من کمو گام دیم ءَ رو آں گڑا منی دل ءَ همے هیال کیت کہ یار ما بلوچ وت بزّگ ءُ زلیل اِنت وتی زند ءَ من اگاں اے مُرگ ءَ گوں وت بے براں ءُ گِس ءَ بند بہ کن آں اِشی ءِ مات ءَ چینچو تکلیپ بیت کہ آ وتی چُک ءَ چے دُور بے بیت گڑا من همے هیال ءِ جیڑگ ءَ چے رند مُرگ ءَ یل کن آں-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔