مھر ءُ کھبگ -بلال بھار

نبشتانک: آزمانک: مھر ءُ کھبگ

آزمانک کار: بلال بھار

دی بلوچستان پوسٹ

آ منءَ نزانت، آئی ءَ من ءَ زندگی ءَ ندیستگ اَت نزانت کہ من چی رنگیں انسانے آں، آ منی تب ءَ نزانت، آ منی بابت ءَ ھچ ءَ سرپد نہ اِنت، آ منی نام ءَ تک نزانت، آ چون گوں من سرجمیں شپ ئِے گوازینیت ءُ روچ کُت! واکی کبگی ھم یک آرٹ ئِے من پون کُت، ھال کن باریں وڑ ھست؟ دیم ءِ زال ءَ گُشت ھو یکے ھست بلئے اے نوکینیں، اشی ءِ ریٹ کمو باز اِنت آ دگہ دُرست مرچی بُک اَنت کار ءَ اَنت، آئی ءَ من ءَ انچیں وڑے ءَ اے گپ گُشت اَنت گُشے کہ آ شریں کار ءُ بارے ءَ اِنت بلئے من ءَ گوں آئی ءَ ھچ کار نیست اَت، ہر کس ءُ ہر کسی کار ءُ دندا، من بس وتی زِردے لھڑیں پاھارے تلبگار اِت اَنت-

من چوں کہ مُلک ءَ چہ نوک اتکگے تاں زر منی کِر ءَ است اَت، من پسہ دات، زر ءِ مُشکل نہ اِنت، زر ترا دیاں، زال ءَ پد ءَ من ءَ جُست کُت، تو رندے کائے ءِ اگاں من بیارانیں؟ من گُشت تو وت بیارے جاگہ ءَ ترا گُشاں زال ءَ گُشت، شریں گُڑا من 11 بج ءَ تک کایاں، من زال اجازت کُت ءُ پون کٹ کُت، جانشود ءَ شُتاں ءُ جانے شُشت، 10 بجءَ من کوٹی ءَ چہ در کپتاں ڈن ءَ شُتاں ورگ وارت ءُ سگریٹ ءُ کنڈم زُرت پدا واپس اتکاں وتی کوٹی ءَ من وتی کوٹی ءِ تہ ءَ نشتگے تاں سگریٹ ئے منا دستہ اَت، اناگتہ گیٹ ءَ توار کُت من دست ءِ سگریٹ کُشت ءُ شُتاں گیٹ پچ کُت، چاراں ماسی اِنت، ماسی ءَ یک بُرز ءُ بارگ بندیں جنکے گون اِنت، جنک ءَ سیاھیں بُرکہ ئِے مانپوشتگ، ماسی ءَ من ءَ گیٹ ءِ دپ ءَ چہ سلام ءُ جوڑی ءَ پد من ءَ اجازت ئِے کُت ءُ واتر بوت، من جنک زُرت ءُ اتکاں کوٹی ءَ منی چم آئی ءِ بالاد ءَ سک اِت اَنت بلئے آ انگت بُرکہ ءِ توک ءَ اَت، ھاموش اَت، منی دیم ءَ نشتگ اَت، من جُست کت، تئی نام؟ آئی ءَ منا پسہ دات کہ منی نام ءَ چون کنے، تو وتی کار ءِ واستا منا لوٹارینتگ، وتی کار ءَ بکن، ھو اے گپ ھستیں بلئے بایدیں من تئی نام ءَ بیزاناں کہ گوں تو تیوگیں شپ ئے گوازینگی اِنت، آئی ءَ وتی چم منی چماں سک داتنت ءُ منا پسو دات ئے تو بس ھمئے بسمج کہ من ءَ لاپ ءَ لاچار کُتگ ءُ ترا تئی اندر ءِ جمبوریں آس ءَ ما ہر دوئیں لاچارائیں، ھمے لاچاری ءَ گوں من ءُ تو شپ ءَ سہب کنیں، من تو بس گوں شپ ءِ تاروکی ءَ بندوک ایں،امینچوکہ تک شپ استیں من تو ھوریں شپ وھدے کہ سوب بیت من ءُ تو جتا باں تو دگہ رائے ءِ مسافر ءِ من دگہ، من پد ءَ ترا نزاناں تو من ءَ ، شپ ءَ گوں نام ءَ سُہب مکن، بیا وتی اندر ءِ آس ءَ سارت کن آئی ءَ اے گپ جتاں ءُ سر ئِے جل کُت، وتی پاد ءِ لنکُک ءِ ناکُن ءِ چُنڈگ ءَ لگ اِت-

ھو اے گپ راست اَت کہ من ءَ گوں آئی ءِ نام ءَ ھچ کار نیست اَت بلے نہ زاناں آئی ءِ خماریں چماں من ءَ سک بے وار کُتگ اَت، من گوں آئی ءَ دگہ کاری نہ ات اَنت، گُشئے کہ من پہ نام ءِ جُست کنگ ءِ ھاترا آ لوٹارینتگ، آئی ءَ وتی نام ءِ گشگ ءِ بدل ءَ منی جیڑگ گیشتر کُت اَنت گوں وتی تلخیں دانکاں ھمے دمان ءَ من پاد اتکاں آپ ئے آرت، آپ آئی ءِ دیما ایر کُت، آئی ءَ بُرکا وتی دیم ءَ چہ لیٹینت ءُ گلاس ئِے چِست کُت آپ ءِ ورگ ءَ لگ اِت، اولی رند اَت کہ من آئی ءَ گِندگ ءَ اِتاں، آ اسپیت کوچگ ءُ شیپگ پونز ءُ بارگ بندیں جنکے اَت، آ سک شوک اَت، آئی ءِ کاشیں ملگور آئی ءِ گُلانی سر ءَ لئیب کنگ ءَ اِت اَنت،کُنڈیں بُروان، تنکیں لُنٹ، آئی ءِ کماریں چمانی تہا من ءَ اجبیں ندارگے گندگ اتک بلئے اے ندارگ من پُرس اِت نہ کُت، آئی ءِ گِندگ ءَ گوں من دل ءِ تہ ءَ جیڑ ات، اے چوں کہبگ ئے بوت کنت بلئے راستی ھمیش اَت کہ آ یک کہبگے اَت، منءَ پد ءَ دل ءَ نہ مرینت ءُ من پدا وتی جُستانی لڈ بوجان کُت، تو کُجا نشتگے؟ آئی ءَ پسہ دات کہ منءَ جاگہ نیست من ھمے ماسی ءِ کِر ءَ نشتگاں، اے سکیں مھروانیں ماسی یے، اے پمن مات ءِ وڑ ءَ اِنت، آئی ءِ اے گپ ءَ گوں من دل ءِ تہ ءَ جیڑ ایت، مات چون وتی چُک ءَ دست ءِ وت کہبگی پرما ایت، کمال اِنت من سرپد بوگ ءَ نہ آں، چون اے پہ تو مات ئے؟ آئی ءَ دراجیں ساہ ءِ کش اِت ءُ گپ پد ءَ بِنا کُتاں، ھو اے پہ من مات ءِ وڑ ءَ اِنت، من زانا کہ تو ھیران ءِ مات چیتور وتی چُک ءَ دگر ءِ بگلا واپینیت بلئے آ لاچار ایں، آئی ءَ لاپ ءَ لاچار کُتگ، آئی ءَ زندگی ءِ گِر بستگیں زلورتاں لاچار کُتگ، آئی ءَ ما لاچار کُتگ آ سکیں شریں انسانے، من ءَ ابید آئی ءِ کِرا دگہ 3 جنک است آئی ءَ دروست یک ھساب ءَ چو چُکانی پیم ءَ دوست بنت، ہر وڑیں سکیاں چو ماتے ءَ پہ مارا اوشتاتگ، آئی ءَ اے گپ جتاں ءُ سر ئے جل کُت ءُ ھاموش بوت، اے ماسی ءَ تو چون زانے؟ تو زانا من ءَ جُست ءِ واستا لوٹارینتگ،اناں من بس زانگ لوٹاں، تئی نام کَے اِنت، انگہی ءَ آئی ءَ منی نام جُست کُت ءُ من ھچ نہ جیڑیت ءُ وتی نام آئی ءِ کُٹ ءَ چو پُل ءَ سست ءُ چگل دات، زھیر اِنت منی نام زھیر اولی مردم توئے کہ منا دیر اِنت کہ تئی کِرا اتکگاں بلئے انگت تک تو من ءَ دست نہ جتگ ءُ شپ ساہ دہیان اِنت ءُ وت ءَ سُہب ءِ روژنائی میار کنگ ءَ اِنت، من ھمے چیزا چہ ھیراناں، من زاناں کہ من ءَ مردم پہ کار ءِ واستا سیکس ءِ واستا توار کن اَنت بلئے ایشی ءِ اِش مطلب نہ اِنت کہ ارچی بکناں، زھیر باز رستر ءُ زالمیں مردین بوتگ کہ چو شُدکیں کُچک ءَ منی جان ءِ گوشت اِش وارتگ، من ءَ گوں سگریٹ ءَ داگ اِش داتگ، من ءَ لٹ ءُ کُٹ اِش کُتگ، من ءَ زاہ ءُ بد اِش کُتگ زھیر زاناں کہبگ انسان نیا، کہبگ ءَ زاناں ساہ مان نیست، کہبگاں زانا درد نہ بیت، کہبگ! آ کہبگ ءِ گُشگ ءَ گوں ھاموش بوت، آئی ءِ چم ارسیگ اِت آں، ساھت ئے ءَ پد، پد ءَ آئی ءَ وتی گپ بِنا کُت آں، زھیر! من چہ بُنکی کھبگ ئے نبوتگ آں، من ءَ مھر ءَ کہبگ جوڑ کُتگ، ھمئے مھرکہ تیوگیں دگنیا گوں اِشیا بندوک اِنت، ھمئے مھر کہ ہر انسان ءِ لوٹ اِنت، ھمئے مھر ءَ من ءَ کہبگ بوگ ءَ پہ لاچار کُتگ، زھیر! من ءَ یک بچکے دوست بوتگ، آ بچک من ءَ وتی ساہ ءُ دیدگاں چہ گیش دوست بوتگ، آ بچک ءَ من وتئی زندگی سرپد بوتگ آں، ھمے گپاں گوں آئی ءِ توار بند بوت ءُ آ اسکارگ ءَ لگ اِت، آئی ءِ چمانی ارس چہ آئی ءِ گُلاں شیپ گیران اِت اَنت، آئی ءِ تیوگیں بالاد لرزگ ءَ اَت، من ھُشک ءُ ھیران ءَ تاں ءُ آئی ءَ چارگ ءَ اِت آں، ھمے دمان ءَ من چہ کوٹی ءَ پاد اتکاں ءُ دومی کوٹی ءَ شُتاں ءُ سگریٹے بُن دات-

منی سر ھچ پِر بیگ ءَ نہ اَت، من ھیراناں تاں کہ مھر چوں کہبگی پرما ایت، مھر چوں کہبگ جوڑ کنت، ایش نبوتگیں گپ ئِے، مھر واہ شرکنیں وابے کہ ہرچ بنی آدم ھمئے لوٹ ءَ کنت کہ من چہ اے واب ءَ زندگی ءَ پاد مہ یاں مھر زندگی ءِ نام اِنت کہبگی ءِ انا، مھر کہبگ جوڑ نہ کنت, چو بوت نہ کنت، اناں بوت نہ کنت، منئ ھمئے جیڑگاں گوں سگریٹ وتی گُڈی ساہ ءَ سر بوتگ اَت، من سگریٹ کُشت ءُ پد ءَ ھما کوٹی ءَ شُتاں-

بخش من دومی کوٹی ءَ سگریٹ ئے ءِ کشگ ءَ شُتاں، منئ ھمیں گپاں گوں آئی ءِ لُنٹانی سر ءَ ھوادگیں بچکندے تالان بوت، دریگیتیں کہ منئ درستیں گِراک تئی وڑیں بوتیناں، من ھیران بوتاں، گِراک، چونیں گراک، من جُست کُت! آئی ءَ سُبکیں توار ءَ گوں من ءَ پسہ دات، منئ کِرا دگہ چے است ابید ءِ اے جسم ءَ من وتئ جسم ءِ سوداگراں، من وتئ ازت ءِ سوداگراں من وتئ ننگ ءَ بھا کناں ءُ چار کلدار رس ایت ءُ وتی وھد ءَ تیلانک دے آں، زھیر نوکانی ءَ من انچش بوتگ آں یک شپے پمن 100سال ءِ برابر ءَ بوتگ، من انچیں مردماں گوں شپ سھب کُتگ کہ آ چہ من ءَ 30 سال ءَ مستر بوتگ اَنت، من وھدے کہ لوگ ءَ اتکگاں من وت ءَ وت ازیت داتگ، من جانشود ءَ شوتگاں تیوگیں نل پچ کُتگ اَنت ءُ زار زار ءَ گر اِتگ ءُ پریات کُتگ، من ھمے جیڑ اتگ کہ اے چے کارے کہ من ئے کنگ ءَ آں، زھیر من ءَ نو 6 ماہ بیت کہ من اِش کار ءَ کنگ ءَ آں، نو من لوگ ءَ رواں وت ءَ ازیت ندیاں، پرچہ کہ نو من ہادت کُتگ وتی جسم ءِ بہا کنگ، وتی جون ءِ بہا کنگ، نو من وتی زمیر کُشتگ، نو من ءَ ھچ پروا نیست، بلئے انگت کدی کدی من جیڑاں، من جیڑاں کہ دریگتیں من بُمرتیناں شر تِر اَت، بلے پد ءَ من ءَ وتئ گوْنڈوکیں تپل یات کیت-

آئی ءَ اے گپ جتاں ءُ ھاموش بوت، من ھم ھاموش ءِ تاں، آئی ءِ گپاں من ءَ اجبیں ھیالے ءِ تہ ءَ مانپوشیتگ اَت، من اِش گپ ءَ چہ بے سما ءِ تاں کہ من اِش چی لوٹارینتگ، وھد شپ ءِ دومی پاس ءَ سر بوتگ اَت شپ انچو بے وانکی روان اَت انگت تک من اے شپ ءِ تام ھم نہ چشتگ اَت، من بس آئی ءِ گپاں گوں دلگوش اِت آں-

ھو آ وتی جوانی ءُ جسم ءِ سوداگر اَت ءُ من آئی ءِ جسم پہ یکیں شپ ءِ واستہ بہا زُرتگ اَت،
آ ہر شپ وتی جسم ءِ سودائی ءَ چنکے ارس وتی جوانی ءَ فاتحہ دنت. آ چہ کجام مجبوری ءَ اد ءَ سر بوتگ اَت کس نزانت بلے مجرم مہر اَت کہ آئی ءَ اد ءَ سر ئے کُتگ اَت، آئی ءَ منی ھاموشی پُروشت ءُ من ءَ جُست ئِے کُت، آں چے بوت؟ تو زانا کار نکنے کہ ھمائیں منی بکواسیں گپاں گوش دارگ ءَ ایں؟ آئی ءَ ھمے گپ جت ءُ وتئ مانپوشیتگیں بُرکہ ئِے دور دات ءُ شُت پلنگ ءِ سر ءَ وپت، بیا نو وھد شُتگ، تو من ءَ کار ءِ واستا لوٹارینتگ، وتی کار ءَ بکن، منی سر ھچ پر بیگ ءَ نہ اَت، کہ نو من چے بگشاں، منی زبان ءَ چہ بس ھمے گپ در اتک کہ من کار نکناں، ترا تئی زر رس انت زر ءِ واستا پریشان مبو، آ منی ھمے گپاں گوں برانز گپت ءُ پاد اتک، منی بزگی ءَ مچار، بل ئے من بزگ آں، بِلے من کہبگ ئے آں ءُ روچے یکے ءِ گندلاں وپساں، بِلے من بد کردارے آں، بلئے من پِنڈوک ئے نیا، من پنڈگ نزوراں، من نلوٹاں کہ یکے منی سرا بزگ بہ کنت ءُ منا چار زر بہ دنت، من کسی درد واریاں نزوراں، مرچی تو من ءَ چار پیسہ دے ، باند ءَ پد ءَ من ءَ ھمے کار کنگی اِنت، اِش کار منی لاپ جوڑ بوتگ، من گوں وتی لاپ ءَ بائیمانی نکن اں-

من ھیران ءَ اِت آں کہ اِش چے گُشگ ءَ اِنت، کہبگ ءُ ایماندار، چو چون بیت، بلئے ھو آ وت ءَ ایمان دارے گُشگ ءَ اَت، من آئی ءِ نزیک ءَ شُتاں نِشتاں، آئی ءِ دست وتی دستانی تہ ءَ کُت ءُ جُست کُت، تئی نام ؟ وتی نام ءَ بگش، من تئی نام ءَ زانگ لوٹاں، آئی ءِ سر جل اَت ءُ جلدی جلدی وتئ دست ئے منئ دستہ ءَ چہ کشت ءُ پسہ ئے دات، منی نام ءَ مزان، من نام ءَ ترا نگشاں، من انگت تک وتی ھچ گراک ءَ وتی اسلی نام نہ گشتگ، بلئے گوں تو دروگ بندگ نلوٹاں، بلئے ترا اسلی نام ءَ ھم گُشت نکن آں پرچہ کہ تو ھم یک گراکے ءِ ،من ءَ پئیل کن-

شریں وتی نام ءَ مگش، من ءَ بس ھمے بگش کہ مھر ءَ ترا چون کہبگ جوڑ کُتگ، تئی ھمے گپ ءَ منی ھچ سر پر بیگ ءَ نہ اِنت، من ھمائیں جیڑگاں، ھمے گپاں گوں آئی ءَ بچکندیت ءُ گُشگ ءَ لگ اِت، مھر, ھو ھمے مھر ءَ منا کہبگ جوڑ کُتہ، من ترا گُشتگ اَت کہ منا گوں یک بچکے ءَ مھر بوت، ھمے بچک منا سک دوست بوتگ، من ءُ آ یکیں کالج ءَ وانگ ءَ بوتگاں، کدی کدی ما کالج ءَ چہ ڈن سیل ءُ گردگ ءَ ھم شُتگاں، آئی ءَ مُدام من ءَ دنیا ءِ تہ ءَ بہشت ءِ واب پیش داشتگ، من ھم آئی ءِ چمانی تہ ءَ زالمیں دنیا بہشت ءِ رنگ ءَ چاریتگ, آئی ءَ من ءَ باز رند ءَ کالج ءَ چہ ریسٹورنٹاں پہ ورگ ءِ وارینگ ءَ بُرتگ، من شُتگاں گوں، بِندات ءَ بس گوں من ھری گپ ئے کُتگ من ءَ بھشت ءِ وابے پیش داشتگ، من ءَ سوریں بشانگ ءِ واب ئے پیش داشتگ، من ءَ گوں زندگی ءِ گوازینگ ءِ واب ئِے پیش داشتگ، کدی کدی من ءَ امبازاں ھم زُرتگیں بلئے من ھچ نہ گُشتگ پرچہ کہ من ءَ گوں آئی ءَ مھر بوتگ، من ءَ انگت یات ایں کہ یک روچے من ءُ آ مُدامی ءِ وڈا کلج ءِ دیم ءِ درچکانی ساھگ ءَ نِشتگ اِت آں ہمے ساہت ءَ آئی ءَ من ءَ جُست کُت، ترا گوں من چنچو مھر اَست؟ آ روچ ءَ من ھُشک ءُ ھیران بوتاں، من نزانت کہ چے بُگشاں، مئے دوستی ءُ مھر ءَ 2 سال سرجم بوتگ اَت بلئے آئی ءَ یک روچ ئے اے جُست من ءَ نہ کُتگ اَت، آ روچ ءَ اولی رند اَت کہ من ءَ اے جُست کنگ ءَ اَت، من نزانت کہ چے جواب بدیاں، من ءَ پد ءَ جُست ئے کُت, زانا ترا گوں من مھر نیست کہ تو ھاموش ءِ ھمے ساھت ءَ من آئی ءِ دست ماں وتی کُٹ ءَ کُت ءُ پسہ دات، اناں اناں چو نہ اِنت، منا چہ وتئ ساہ ءَ گیش گوں تو مھر اِنت، منی زِند ءِ ہر ساھت گوں تئی مھراں بندوک اِنت، آ ساھت وشی ءِ بہ بنت یا گم ءِ بلئے تئی مھر ہر ساھت ءَ گوں من امبرا اَنت، آئی ءَ پد ءَ من ءَ جست کُت, تو منی واستا چے کُت کن ئے؟ من پسہ دات کہ ہرچی، آ منی دست ءِ لتارگ ءَ لگ اِت ءُ گُشت ئے، من گوں تو وپت ءُ واب کنگ لوٹاں، من لوٹاں کہ من تو گیشتر ھور بہ باں، مھے مھر گیشتر بہ بیت، من وتی ءُ تئی مھر ءِ نیام ءِ سِتر ءَ دور کنگ لوٹاں، من تئی مھر ءَ چکاسگ لوٹاں، من ترا چکاسگ لوٹاں، من چارگ لوٹاں کہ تو پمن چے کُت کنے، ترا گوں من چنچو مھر است، من زانگ لوٹاں! زھیر آ روچ ءَ آئی ءَ گوں من وتی نفسی واہشتانی سرجم کنگ ءِ ارز کُت کہ من تی ارواہ ءِ تہ ءَ ایر کپگ لوٹاں ءُ ترا سرجم ءَ وتی کنگ لوٹاں۔۔۔ءُ من! — من پہ آئی ءَ ہرچی کنگ لوٹیت، زھیر آئی ءَ منا ھوٹل ئے ءِ کمرائے ءَ بُرت ءُ برانگ کُت ءُ منئ مھر ئے چکاسیت، منی تیوگیں بالاد ئے مانداشت مھر ءِ آس ءَ بلئے من ھچ نہ گُشت، آئی ءَ ہرچی گُشت من ھما وڑ کُت-

پد ءَ منی مھر ءِ چکاسگ ءِ 3 ماہ ءَ رند آئی ءِ مھر چکاسگ ءِ وھد اتک، منا آئی ءِ مھر ءِ مُز لاپ ءَ بوتگ اَت, من آ ھال دات، اولی سر ءَ آئی ءَ منی گپ باور نبوت کہ منا چُکے لاپ ءَ اِنت، آئی ءَ ھمے سمجیت کہ من مزاک کنگ ءَ آں، وھدے کہ باور ئے بوت منی سر ءَ بھتامے جت کہ اے چُک منی نہ اِنت، باریں کئی چُک اِنت ترا لاپ ءَ اِنت باریں تو چونیں مردمے ءِ بگلا وپتگ ءِ نو منی سر ءَ مُشے یے-

زھیر آئی ءِ مھر ءَ منئ سرجمیں زند برباد کُت من ءَ سرجمیں دنیا ءَ نام ءُ دپ ئے کُت، زھیر آئی ءَ گوں من ءَ مھر نہ بوتگ آئی ءَ وتئ اندر ءِ جمبوریں آس ءَ گوں مھر بوتگ، آئی ءَ منئ جسم ءَ گوں مھر بوتگ، مردم گُشنت کہ آس کہ کپیت تر ءُ ہُشک ہچی نہ چاریت, اے آس منئ سر ءَ کپتگ اَت, اے آس ءَ منی سرجمیں زند ءُ جوانی ءِ واھگ پُر کتگ اِت اَنت، وھدے کہ پارساہانی کہبگی دنیا ءِ دیم ءَ پدر بیت گُڑا آئی ءَ کس وتی نہ کنت ءُ در پہ دری ءِ گُڈی منزل کہبگی بیت، من وتی گنایانی دیم ءَ وتی نہ توامیں چُک ءِ دیگ ءِ اُمیت کت نہ کُت ءُ چاگرد ءُ مردماں منا وتی کُت نہ کُت-

زھیر من چہ لوگ ءَ در کپتاں، ماہ ئے ءَ تک من وتی دزگوھارے ءِ لوگ ءَ داشت ھمے دزگوھار ءِ لوگ ءِ کِرا یک زالے است ات منی بے وسی ءُ لاچاری ءِ کسہ ءَ سرپد اَت، یک روچے ھمائی ءَ من ءَ ھمے ماسی ءِ بابت ءَ گُشت، اولی سر ءَ من آ سک ابر دات پد ءَ جیڑ اِت گُڑا منی کِرا دگہ ھچ راہ ءُ در پشت نہ کپتگ اَت ابید ءِ کبگی ءَ، آسر ھمیش اِنت تئ دیم ءَ اِنت ءُ من یک کہبگ ئے آں تئی دیم ءَ نشتگ آں، مھر ءُ دوستی ءَ من ءَ کہبگے جوڑ کُت زھیر، کھبگ یے-

آئی ءِ سرجمیں زند ءِ کسہ ءَ آئی ءَ وت گریت ءُ من ءَ ھم بژنیگ کُت، منی زبان ءَ ابر مان نیست اَت,من نزانت کہ آئی ءَ چے بُگشاں، من نزانت کہ آئی ءِ درداں چتور کم بکن آں, ھمئے ساھت ءَ مُلاہ ءَ پجر ءِ بانگ دات ءُ سُہب ءِ جار ئے جت، ما اردوک ھاموش اِت آں, منا لبز رسگ ءَ نہ اَت پہ گپ ءَ، ءُ آئی ءِ لبز کتم بوتگ اِت آں، آئی ءَ مئے نیام ءِ ھاموشی پروشت ءُ منا جُست ئے کُت، مُسلا است؟ من ابکہ بوتاں، مُسلاہ! مُسلاہ ءَ چون کن ئے؟ آئی ءَ ٹہک دات ءُ گُشت، مسلاہ ءَ چون کناں، نماز کناں، زانا کہبگ مسلمان نہ آں کہ تو چو ھیران بوتے؟ انا منئ گپ ءِ اے مطلب نہ اَت، ھو استیں مسلاہ، سبر کارانیں، من دومی کوٹی ءَ چہ مسلاہ ئے آرت ءُ دات، آ جانشود ءَ شُت ءُ دزنماز ئے گپت ءُ نماز ءَ لگ اِت-

آ اجبیں کہبگ ئے اَت، وت پروشتگ ءُ شانک شانک اَت بلے آئی ءِ ستک ءُ ھدا ءِ نیام ءَ ہچی دوری نیست اَت, آئی ءَ وتی نماز ءُ زکر ءِ نیام ءَ نہ وتی پروشتگیں ٹکر ارتگ اتنت ءُ نے کہ وتی کہبگی سائت ئے پد آئی ءَ نماز کتم کُت ءُ مسلائے ایر کُت, آئی ءِ نندگ ءَ گوں آئی ءِ مبائیل ءَ توار کُت، آئی ءَ مبائیل گُشا ءَ کُت ءُ گپ ءَ لگ اِت، ھو من پارک آں انچو نِشتگ آں,اگاں تو پارک ءِ گُڈا بیا، آئی ءَ اے گپ جتاں ءُ مبائیل ئے ایر کُت، زھیر ھوالی مردم تو ءِ کہ منا نماز ءَ پہ مسلاہ داتگ، من باز مردم ءِ کِرا مسلاہ ءِ نام گپتگ منا ابر ءُ زاہ اِش داتگ، گُشتگے کہ کہبگ نماز نکناں تو انوں منئ بگلا وپتگے ءُ نو نماز کن ایں، پد ءَ ٹھکے دات ءُ منی سرا کندگ ءَ لگ اِتگ اَنت، زھیر من مُدام مسلاہ ءِ سر ءَ ننداں ءُ پریات کناں ءُ گوں وتی اللہ ءِ کِرا اے گناہانی ماپی ءَ لوٹاں، من سکیں گُناہ گاریں بندے آں بلے من زاناں منئ اللہ پاک منا ماف کنت، آ واہ بخشوکیں زات ئے, من مُدام دعا لوٹاں چہ وتئ اللہ ءَ کہ منا اے آزاب ءَ چہ در بکن، بلئے منا یکین اِنت کہ منئ اللہ یک نا یک روچے منا چہ اے آزاب ءَ لازم در کنت، آ روچ ءَ تو زانے، من سک گل باں-

ھمے گپاں گوں اناگت ءَ گیٹ ءَ توار کُت، من پاد اتکاں گیٹ پچ کُت، چاراں ماسی یے، من ماسی کوٹی ءِ تہ ءَ آرت، جنک ھم پاد اتک ءُ وتی بُرکاہ ءِ مان پوشت، من وتی کیسگ ءَ چہ زر کش ات ءُ ماسی ءِ دست ءَ دات آں، جنک ءَ ماسی ءَ گُشت تو ڈن ءَ برو من پیداکاں، ماسی ڈن ءَ شُت-

زھیر منی اولی ءُ آکری رند اِنت کہ تئی کِر ءَ اتکگاں، نو من تئی کِر ءَ نیا آں، نو من ءَ مہ لوٹ ھم، من ھیران اِت آں کہ آ چیا چُش گُشگ ءَ اِنت، من جُست کُت، چیا زاناں منی دست ءَ ردی یے بوتگ؟ تو ہچ نہ کتگ، تو سکیں مھروانیں مردمے ءِ بلے بس من دوبر تئی کِر ءَ آیگ نہ لوٹ آں، آئی ءَ ھمیں گپ جتاں ءُ دیم پہ گیٹ ءِ نیمگ ءَ راھادگ بوت، من ھم آئی ءِ پُشتہ شُتاں، آ گیٹ ءِ دپ ءَ رس ات ءُ من ءَ اجازت ئے کُت ءُ روگ ءَ لگ اِت، من آئی ءَ چارگ ءَ اِت آں کہ آئی ءَ چک جت ءُ بچکنداناں گُشتے زھیر سمین ایں منی نام-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔