نبشتانک: ماہ شان من، ھَور ءُ تھنائی
نبشتہ کار: مھروان کمبر
ماھو!
دی بلوچستان پوسٹ
روچ ءِ برانزاں چہ تپتگیں ریگزار ءِ گرمیں ریکانی سر ءَ ھَوری تْرمپانی کپگ ءَ گوں یاتانی وشبوھے شِنگ ءُ تالان بوت۔ ھَور ءِ تْرمپانی توار ءَ مُدام من ءَ وتی نیمگ ءَ بُرتگ ، اے توار انچیں شیرکِنیں توار اَنت کہ بے کراریں زرد ءَ مُدام تاھیر زُرتگ۔ باز براں من اے توار کوھاں، پٹّ ءُ میداناں، ریگزاراں، جنگلاں، برپ گْواریں شھراں، لوار چکیں بازاراں، تھنائی ءُ مُچّیانی تہ ءَ باز رند ءَ اِش کُتگ اَنت برے برے اے توارانی زِیمر تھانگ ءِ موسم ءَ گوں دُچار کپ اَنت، گُڑا زندگی لھتیں انچیں رازاں چہ آشکار بیت کہ آ بس مارگ بَہ اَنت۔
ھَور ءَ گوں گْوست ءِ ترانگاں چے سْیادی ھست؟ من نہ زان آں ، بلے ھردیں ھَور ءِ توار دریگ ءِ کانچاں، درچکانی تاکاں، لوگ ءِ شار ءِ سر ءَ کپ اَنت گُڑا ھیال ءُ جیڑگانی تہ ءَ گْوست ءِ زباد ءُ ھیر بوئیں ترانگانی رنگاں دْرنز اَنت پد ءَ چوں ھَور ءَ چہ تر بیتگیں ھاک ءِ وشبو جبین ءَ اِیرکپان بیت ، ھچ سما نہ کپ اِیت۔ ھَور کہ گْواریت مردُم ءَ وتی کسانی ءِ میتگ یات کَیت کہ اُود ءَ ھَوراں گْورتگ گُڑا زمین ءِ سارتیں بوہ ءَ تاھیر داتگ پمیشکا ھما کہ اِنسان اَنت، آ وتی زمین ءَ چہ ھچبر پراموش بوت نہ کن انت۔
ماھو!اے ساھت ءَ بیگاہ ءِ شش بج اِنت، ڈنّ ءَ انگت ھَور گْوارگ ءَ اِنت ءُ من وتی کُوٹِی ءَ نشتگ ءُ دریگ ءَ چہ ڈنّ ھور ءِ نِدارگاں چارگ ءَ آں۔ کسانی ءَ چہ ھَوری تْرمپ من ءَ بے کِساس دوست اَنت ھردیں کہ ھَور ءَ اِیر داتگ من وت ءَ ھَور ءِ سر ءَ تر کُتگ ، بلے مرچی نہ زان آں پرچا من ءَ ھَور ءِ تْرمپ کرار دیگ ءَ نہ اِنت ءُ تھانگ ءِ ابیتکیاں گیشتر کنان اَنت۔ اے کورونائیں اھد ءِ تھنائی گْوش ئے مُوتک الھان ءَ اِنت۔
ماھو!ھَور ءِ توار ءَ چہ منی بے توار ءُ ویرانیں دُگنیا ءِ راز آشکار بُوھان اَنت ، ھَو بے توار ءُ ویرانیں دُگنیا ءِ پرچا کہ مُدّتے بیت منی زندگی بے توار ءُ ویران اِنت گپّے زان ئے! اسل ءَ من چہ زندگی ءَ سِستگ آں، چیا کہ منی زندگی بلوچستان اِنت بلوچستان ءِ دمک ءُ در اَنت ، کوہ ءُ کُوچّگ اَنت ، تیاب ءُ مچکدگ اَنت ، بلے دیر اِنت کہ بلوچستان ءِ زیداں چہ سِستگ آں کسے کہ وتی ھند ءُ دیاراں چِہ سِد اِیت، گُڑا آ زندگی ءَ چہ ھم سِد اِیت۔
ماھو!ھما بلوچستان کہ منی مات اِنت، منی زندگی اِنت، منی پجّار اِنت، آ بلوچستان جنگانی بدّیں جاورانی آماچ اِنت بلوچستان ءِ ھر نِدارگ تیر آماچ اِنت ھردیں رولہ وتی رنگ ءَ گلزمین ءِ دِلبند ءَ تالان کنت ، گُڑا گمان بیت پہ وتن ندْر بیتگیں سرانی رِتکگیں ھونانی رنگ اَنت کہ ھوار اَنت بام وتی جلشکاں تالان کنت، گْوش ئے زندان ءَ بندیگیں ھمبلانی لٹّ ءُ کُٹ کُتگیں بالادانی شنز اِتگیں ھون اَنت ھمے کہ بلوچستان ءَ شپ وتی شار ءَ شِنگینیت ، گُڑا اِستال ءُ ماہ بیگواہ بیتگیں بچّانی ودار ءَ نشتگیں ماتانی ھمرائی ءَ ارساں شَل اَنت گوں۔
ماھو! ھما وتن کہ گُلام دارگ بَہ اَنت، گُڑا اُود ءَ اِیمنی ءِ کپوت بال کن اَنت ءُ جنگ آماچ بَہ اَنت منی وتن ءَ ھم جنگ ءِ بِندات بیتگ اے جنگ ایردست کُتگیں راجے ءِ جنگ اِنت۔ اے جنگ دوبر آجو بُوَگ ءِ جنگ اِنت اے جنگ پجّار ءِ جنگ اِنت اے جنگ زندگ بُوَگ ءِ جنگ انت راستے کہ وش نہ اِنت جنگانی بدّیں بولی، بلے پہ وتی آکبت ءِ سینگارگ ءَ جنگ کنگ کپ اِیت۔
گْوش اَنت کہ جنگ پہ بچکند کنگ بیت، بلے اُود ءَ دل گریوگ ءَ بیت۔ چہ جنگاں میتگ ویران ءُ کبرستان آباد بَہ اَنت سُتکگیں گِس ءُ چہ پُرشتگیں دگاں ابید دِگہ ھِچّ نہ مان اِیت۔جنگ آماچیں میتگ لڈّ ءُ بار کن اَنت ءُ دِگہ ھند ءُ دیاراں پناھگیریں زندے گْوازین اَنت من ءَ ھم دیر اِنت کہ درانڈیھ ءَ پناھگیریں زندگی ءِ نہ وشیں روچاں تیلانک دیان آں۔
بلے ماھو! گپّے زان ئے! من ءَ پد ءَ واتر بُوَگی اِنت، پرچا کہ اے دیار منی وابانی دنیا نہ اِنت اے موسمانی مٹّ بیتگیں داب ، اے شھر، گْوات ، ھَور ءُ دل ءِ دریکگ ھِچّ منی نہ اَنت من ءَ ھما دیار ءَ واتر بُوَگی اِنت کہ ھمود ءَ من وتی جند گار کُتگ ءُ اِد ءَ اتکگ آں ھمود ءَ منی ارواہ ءَ وتی بُنجل کُتگ۔ ھردیں وتی گُلزمین ءَ، وتی مردُمانی تہ ءَ گْوازینتگیں آ وھد ءُ پاساں یات کناں، گُڑا پُرشتگیں بچکندے لُنٹانی سر ءَ چِست بیت ءُ پد ءَ یک مُجّے کَیت ءُ ھمے بچکند ءَ انچو اندیم کنت ، گْوش ئے زان ءَ من اِیرگْواتے ءَ کپتگیں کْوھنیں گُدے آں نہ زمین من ءَ وتی کنت ، نیکہ آزمان، بس بیگوائی اِنت کہ منی رند ءَ کپتگ-
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔