نبشتانک: بلوچستان بے توار نہ بیت
نبشتہ کار: شلی بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
بیا اِت بلوچستان ءَ بچار اِت اے ھما بلوچستان اِنت کہ اِد ءَ زمستان ءَ تبد ءُ لِوار کش ایت ،نوک سرپتگیں پُلاں زور ءِ جَلیں موسم سر سِند کن اَنت ، بھارگاہ ءَ ڈکال بیت ، پیر مات پہ ودار کوڑھیں دُگنیا ءَ چہ سپر کن اَنت ءُ رو اَنت ، زھگانی کسانی آس دَیگ بیت ءُ دُراھیں اُمر پہ ودار ءُ ودار ءِ آس ءَ سُُچیت، زال نزان اَنت کہ ما وت ءَ جنوزام بُگش ایں یا نا ، پیریں پِت ورنائیں بچانی کُنٹاں کوپگ دَینت ، مھوشیں کاڑانی ارمان چو ھونی ءَ پاھو دیگ بنت۔
بلوچستان ھمے زمین اِنت ھو ھمے زمین اِنت کہ اود ءَ ھَمُک سُھب ءِ بِندات گوں گار ءُ بیگواھیں مردمانی ھال ءَ بیت کہ پِلاں جاہ ءَ کسّے آوار جنَگ بوتگ، تیر سُپتگیں کُنٹانی لَڑ روچ پہ روچ دِراج بوان بیت۔ جاور ارسیگ اَنت ، کوکار ءُ گریوگ ءُ پچ گِپتگیں بچکندانی نام ءَ زانگ بیت ۔
ھمے بلوچستان ءَ یک میتگے کیچ اِنت ھو ھمے کیچ کہ اد ءَ شھید پِدا چار راہ ءِ نام ءَ یک چار راھے ھست، ھمے چار راہ ءَ پِدا ءِ سینگ بدانی ھمکار تیراں گوں سُمب اَنت بلے اے چار راہ گُنگ نہ بیت ، پد ءَ ھمے چار راہ ءَ دگہ پِدا گونگیں ورنایے التاپ تیراں وتی سینگ ءَ وارت ءُ دپتر ءَ نوک کَنت اے چار راہ پد ءَ بچکند ایت ءُ گُشیت کہ توار گُٹگیر نہ بَنت۔ ھمے چار راہ ءَ رزاک گل، چیرمین گلام مھمد، رزا جھانگیر کامریڈ کیوم، اھمد داد، نسیر کمالان، کمبر چاکر ءُ دگہ ھزاراں ورنا بے توار بوگ ءَ نیل ایت اے چار راہ بلوچ آشوب ءِ نامی ئیں چیدگاں چَہ یکے اد ءَ مدام بلوچاں اوشتاتگ ءُ زوراک بیھار داتگ اَنت کہ مرگ ءَ منی لوٹ ءِ تا ارواہ ءَ بُکش۔ بلے ما اتا شاد ءِ ھلک ءِ مردم اِیں ما پہ کُشگ گار نہ بہ اِیں۔
اے چار راہ ءَ گُڈّی رند ءَ شش پَروری 2013 ءَ سکیں مزنیں روانکے ءِ گوں وتی آشوبی دیدگاں دیستگ اَت کہ بلوچ مات ءُ گھاراں بلوچ بَچاں وتی واستا ءُ وتی چاگرد ءِ واستا ءُ وتی مردمانی واستا وتی پُشپدانی واستا توار بُرز کُتگ اَت چِد ءُ پد تربت ابیتک بوتگ، توار جھل کپتگ اَنت، چاریں آتراپاں اجب ھاموشی ءَ مانپوش اِتگ اَت زوراکاں انچو گُمان بوت کہ اِد ءَ کس نیست اے میتگ ءِ مردم کہ راست گُشتگ اِش من دُرست کُشتگ اَنت یا چہ تربت ءَ تاچینتگ اَنت چو نزانت اِش کہ پُل وتی وشبوہ ءَ چَہ گستا نہ بیت، ھون ءِ بوہ چوں زوت شموشگ نہ بیت ءُ ھما ھون کہ پہ راست ءُ راستی ءَ پہ زانت ءُ سرپدی ءَ رِتکگ اَنت آ ھر ساھت ءُ دمان ءَ کیچ ءَ ھوار بلوچستان ءِ رھبری کن اَنت۔
مرچی پد ءَ برمش ءِ گریوگاں آزماں سر ءَ زُرتگ اَت ءُ زمین ءِ سر ءَ توار جنان انت کہ روچ پہ لنکک چیر نہ بیت ءُ دریا پہ ترمپے ھلاس نہ بَنت ءُ بلوچ راج ءَ ھمے کلوہ ءَ دیگ ءَ اِنت کہ پادا اِت زلم ءُ زورءِ دیم ءَ بہ اوشت اِت شما کیچ ءِ وارس اِت شما پِدا ءِ پُش پَد ات شما ھمید ءِ مردم اِت شما گلام مھمد ءِ ھمراہ اِت شما کمبر ءِ توار اِت، اگاں مرچی من چورہ بوتگاں باندا شُمے چُک ھم چورہ بنت ، مرچی اگاں منی لوگ ءَ آس جمبور اِنت باندا تئی لوگ ءَ جمبور بیت کس وتی باریگ ءِ ودارءَ مہ کنت ، اے آس سرجمیں بلوچستان ءَ تالان اِنت ءُ ھلک ءُ میتگاں سوچان اِنت پادا اِت کہ سُتکگیں لوگانی پُراں ھرید نیست اے واب ءَ چَہ در بیا اِت کہ پُراں ھرید بیت۔ اَے چاگرد ءَ زندگ بوگ لوٹ ئے گڈا بیا اِت برمش کن اِت بے برمشی شمارا یک یک ءَ کُشیت۔
مرچی پد ءَ بلوچ راج ءَ زوراکی ءِ زمزیل پروشتگ اَنت پِدا چار راہ ءَ مُچ بوتگ اَنت ءُ زوراک ءِ ھلاپ ءَ توار چست کُتگ ،بلوچ راج ءَ باور کنائینتگ کہ ما یک زندگیں راجے ایں ءُ ما ھَمُک زُلم ءِ دیم ءَ چو باتیل ءُ بولان ءَ مِک بوت کن ایں ءُ کیچ ءِ چار راہ ءَ پہ مڑاہ وتی سَر چِست کُتگ ءُ گُشگ ءَ اِیں کہ بلوچستان بے برمش نہ بیت اد ءَ توار چِست بوتگ ءُ توار چِست بیت۔
بلوچستان ءِ کُنڈ کُنڈ پہ برمش ءَ توار جوڑ بوتگ ءُ برمش کنگ ءَ اِنت ، اے نہ بلوچستان ءِ اولّی برمشے ناں کہ گُڈی اد ءَ ھَمُک روچ برمشانی کسانی پچ گِرَگ بوگ ءَ اِنت ، اد ءَ ھَمک روچ مَلِک ناز کُشگ ءُ زندانی کنگ بوگ ءَ اَنت اے زُلم گوں بلوچاں کرناں بوان ءُ پیداک اِنت ، اگاں ما مرچی پہ برمش ءَ دو دانک گُشیں واہ زاری کنیں بلے اے گپّ ءَ یات بدار اِت برمش ءَ دلگوش کن اِت شھید پِدا چار راہ ءِ گوانک ءَ سرپد بہ بہ ات کہ نُوں بے توار مہ بہ ات وتی اگبالاں بزان اِت ءُ وت ءَ پجاہ بیار اِت اے برمش ءَ انسرگ ءَ میل اِت ۔
یات بہ دار اِت یاسمین پہ ترمپے آپ ءِ واست ءَ شھید کنگ بیت ، اے دُزی ڈُنگی ، جَنَگ ءُ کُشگ ، گار ءُ بیگواہ کنگ دھکاں چہ بوگءَ اِنت ، بلوچستان ءِ چُشیں لوگے نیست کہ آ اے آسیں لِوار ءَ چہ رک اِتگ، مئے بد بھتی اِش اِنت آس وھدےکہ کش ءُ گوراں جمبور بیت ما تماشائی بہ ایں وھدے کہ وتی لوگ ءَ آس لگیت نوں واب ءَ چہ پاد کائیں بلوچاں راست گُشتگ زمین ھمود ءَ سُچیت کہ آس ئِے پِر مروچی سرپد بہ بہ ات کہ بلوچستان ءَ ھر کجا آس پِر اِنت بلوچ ءِ زمین ھر جاہ ءَ سُچگ ءَ اِنت۔
بیا اِت راج دپتر ءَ بچار اِت اے مرگاپ اِنت، اے توتک اِنت ، اد ءَ بامردانی ژانگولیں کُنٹ چگل دیگ بوتگ اَنت ، زوراک ءَ جیڑاِتگ من اِشاں کُشان ءُ اشانی وابانی کِسّہ ھلاس بیت ءُ منی ھلاپ ءَ چِست بوتگیں توار ھاموش بیت ، ھَمُک میتگ گُنگ بیت بلے آئی ءَ نہ زانتگ کہ اِشانی روگ ءَ پد نوکیں آشوبے ودی بیت نوکیں پُل سرپ اَنت آوانی واباں منزل ءَ سر کن اَنت ، اے سپر روان اِنت کِسّہ آسر نہ بوتگ یکے کہ واب کپیت دومی بُست کَنت آئی ءِ واباں کوپگ ءَ کنت ءُ جُنزیت بلے بلوچستان بے برمش نا بوتگ ءُ نا بیت بلوچستان مدام برمش کَنت۔۔۔
مراد ساھر ءَ گُشتگ
“یک آشوبے ءِ آرگ بات نیک ءُ بَد پجارگ بات”
بس وتی نیک ءُ بد ءَ پجاہ بیار اِت ءُ روان ءُ کاروان بہ بہ ات منزل بلوچانی ودار ءَ نشتگ ءُ راہ پہ روگ آسر بَنت پہ چارگ ءُ بے تواری ءَ نا۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت