جند ندْریں میرو ءُ راجی زْرمبشت
نبشتہ کار: ماھل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
وھدے کہ جنگ پہ مکسدے ءَ بہ بیت، گُڑا جنگ ءِ میان ءَ لھتیں گُلاب دابیں بچّ ءُ جنک وت ءَ گوں شورھاں گْرنچ دے اَنت ءُ نمیران بنت۔ ھمے نمیران بوتگیں شھیدانی رتکگیں ھونانی برورد اِنت کہ بلوچ راجی آجوئی ءِ جنگ گوں تْرندی ءَ دیم ءَ روگ ءَ اِنت ءُ دژمن بلوچ بامرداں آسیگ کُتگ ءُ انگت بلوچ راج ءَ باز کار کنگی اِنت، چی ءَ کہ جنگ ءِ توک ءَ نوکی ءُ بدلی آرگی اِنت دانکہ دژمن مارا اَرزانی ءَ تاوان دات مہ کنت۔ ھمے داب ءَ مارا دژمن ءِ دیم ءَ مُدام گوں وتی جْوان ءُ گچینی ئیں گامگیجاں سوبین بوگی اِنت۔
مروچی مئے بلوچ راج یک انچیں دورے ءَ چہ گوزگ ءَ اِنت، ھما دور کہ مئے بنیادی ھک لگتمال کنگ بوگ ءَ اَنت۔ مئے مردم زُلم ءُ زوراکی ءِ آس ءَ سُچگ ءَ اَنت، مئے راجی مڈّی اَچ ما لُٹّ ءُ پُل کنگ بوگ ءَ اَنت بے ایمانیں دژمن ءِ دست ءَ، بلے یک نیمگے ءَ مئے بلوچ راج ءِ ورنا پہ وتی راجی پجّار، وتی آجوئی ءُ باندات ءِ ھاتر ءَ جُھد کنگ ءَ اَنت۔ بلوچ راج ءَ مدام وتی راجی پجّار ءِ رکّینگ ءِ ھاتر ءَ جنگ کُتگ، ھمے جنگ ءِ تہ ءَ مئے بلوچ راج ءِ ورنا ءُ زالبولاں کُربانی داتگ ءُ آجوئی ءِ جھد گوں وتی ھوناں رُژنائیں شھمے بکش اِتگ ءُ اے جھد روچ ء مروچی برجاہ اِنت۔
اے جھد ایوک ءَ پہ مئے دود ءُ ربیدگ، زبان ءُ پجّار ءَ نہ اِنت، بلکیں مئے زمین ءِ آجوئی ءِ جھد اِنت۔ راج ءِ رکّینگ ءِ جھد اِنت، اے جھد ءَ ھوار بوگ کلیں بلوچ راج ءِ سر ءَ پرز بیت کہ آ اے جھد ءَ ھوار بہ بنت ءُ وتی راجی پرز ءَ پیلو بہ کن اَنت۔ وت ءَ ءُ وتی آیوکیں پدریچ ءَ جوانیں ءُ آزاتیں بانداتے بہ دے اَنت۔ پمیشکا مارا پہ وتی آجوئی ءِ ھاتر ءَ ھر وڑیں جاورانی دیم ءَ اُوشتگی اِنت، مارا اے گپ ءِ ھیال دارگی اِنت کہ آجوئی پہ دگر ءِ لوٹگ ءَ نہ رس ایت، بلکیں چہ وتی جھد، کُربانی ءُ تپاکی ءَ چہ رس اِیت۔
ھمے آجوئی ءِ کِشک ءِ یک نتُرس ءُ تمردیں جندندرے میرو اَت کہ مدام گوں وتی پگر ءَ پہ مُھکمی ءَ اُوشتاتگ اَت۔ آئی چمّانی زِر ءَ یک وشیں بانداتے ءِ واب چول جناں اَت۔ آئی کدی ھم وتی پُشت نہ چار اِت کہ من ءَ چہ پد پمّن چے پشت کپ اِیت، بلکیں آئی لوٹ ءُ گرز تھنا ھمیش اَت کہ من وتی راجی ڈُبّہ ءُ پرز ءَ پیلو بہ کن آں۔
چوش کہ میرو مدام مارا سِکین، دلبڈّی دیگ ءُ گْوشگ ءَ اَت کہ اے بندیگ ءُ ویرانگیں زمین مئیگ اِنت، ما آئی رکّینگ ءِ ھاتر ءَ چیزّے بہ کن اِیں۔ ھمے داب ءَ من میرو ءَ مدام مسکرا کنگ ءَ دیست، انچو سما بوت گْوش ئے دنیا ءِ ھچ ترس آئی دل ءَ نیست اَت، بلکیں مدام چہ آئی چمّاں یک وابے گِندگ بوت۔ آزات، اِیمن ءُ رُژنائیں باندات ءِ واب اَت۔
اے درگت ءَ آئی ءَ وتی پرز پیلو کت ءُ بلوچ راجدپتر ءَ پہ دائمی نمیران بوت۔ ھما جاہ ءَ کہ تمرد ءُ بھادری ءِ گپّ بہ بیت، پہ ڈیھ ءَ کُربانی دیگ ءِ گپّ بہ بیت، ھما جاہ ءَ کہ نتُرس ءُ دلیری ءِ کِسّہ گْوشگ بنت، آ پہ مدامی زندگ ءُ ابدمان اِنت۔
ناگت ءَ مرچی ھم وھدے آئی ءِ گپّ یات کاینت، گُڑا انچو گْوش ئے آ منی دیم ءَ اُوشتاتگ ءُ گْوشگ ءَ اِنت وت ءَ مھکم کن، پہ من وت ءَ ھچ پریشان مہ کن۔ مارا کُربانی دیگی اِنت، بیدے کُربانی ءَ ما وت ءَ زندگ داشت نہ کن اِیں۔
آ ھمے لیکہ، ھمے لیکہ ءِ پُژدر ءَ ندْر بوت ءُ پہ ما گْوستانکے نبشتہ کُت کہ آئی تہ ءَ منی راج ءِ ھر ورنا وت ءَ پول اِت کنت۔ چی ءَ کہ میرو کجام دگ ءِ مساپر بوتگ، آ دگ منی ایردستیں راج ءَ آجوئی ءِ منزل ءَ سر کنت۔ پمیشکا منی پنت اِنت گوں وتی راج ءِ یلیں ورناھاں کہ آ تنگوئیں میرو بہ بنت ءُ پہ ایردستیں راج ءُ بندیگیں سرڈگار ءِ موکگ ءَ راجی زرمبشت ءِ بھر بہ بنت۔ انچو کہ میرو ءَ پہ وت گْوستانکے نبشتہ کتگ، منی راج ءِ ھر یلیں ورنا پہ وت جتائیں گْوستانکے نبشتہ ءُ گلامی ءِ سانکلاں پہ مدامی بہ سِند اِیت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-