(Weep not child) گریوگ پہ تو ایب اِنت
نبشتہ کار: گوگی وتیانگو
بلوچی رجانک: ساھر اسھاک
چمشانک: کادر ھسرت
دی بلوچستان پوسٹ
اے ساھت ءَ من گوگی وتیانگو ءِ گدار (weep not child گریوگ پہ تو ایب اِنت) ونتگ ءُ ھلاس کُتگ۔ نوں نبشتہ کار ءَ من ءَ جیڑگے ءَ پرماتگ کہ من اے کتاب ءِ بارو ءَ چے نبشتہ بہ کن آن ءُ چے بہ گْوش آں“ چی ءَ کہ اے گدار ءِ وانگ ءَ من ءَ گرانیں جیڑگے ءَ دَور دات” چوناھا اے گدار 1950 ءَ بہ گِر داں 1960 ءِ کینیا ءِ جاورانی سر ءَ نبشتہ کنگ بوتگ کہ چوں اسپیت پوست سیاہ پوستاں ایردست کن اَنت ءُ پد ءَ چوں اود ءِ مردمانی زمیناں پچ گِر اَنت پد ءَ آیاں وتی گُلام جوڑ کن اَنت آیانی جند ءِ زمین ءِ سر ءَ ھاکمی کن اَنت ءُ پد ءَ چوں اود ءِ مردم پہ وتی سرڈگار ءِ رکینگ ءِ ھاتر ءَ سِلاہ بند جوڑ بنت۔
گوگی اے گِدار ءَ ھما وھد ءَ نبشتہ کنت کہ اے جاوراں چم ءِ وت گند ایت کہ اسپیت پوست بزاں کہ انگریز آیانی ڈیھ ءِ تہ ءَ چنکدر زوراکی کنگ ءَ اَنت مئے مردماں جنگ ءُ کُشگ ءَ اَنت ، گار ءُ بیگواہ کنگ ءَ اَنت مئے مات ءُ گْوھاراں کم شرپ کنگ ءَ اَنت ءُ پد ءَ مئے زمیناں ھم پچگرگ ءَ اَنت مئے مردماں انچو مجبور کنگ ءَ اَنت کہ پہ وتی ھک ءِ ھاتر ءَ سلاہ بند جوڑ بوگ ءَ اَنت ، گڑا ھمے جاورانی سبب ءَ گوگی ھمے گدار ءَ نبشتہ کنت۔
تو اگاں اے کتاب ءَ وان ئے گڑا ترا سما کپ ایت کہ اے گدار تھنا کینیا ءِ جاورانی سر ءَ نبشتہ کنگ نہ بوتگ بلکیں بلوچستان ءِ ھستیں وھد ءِ جاورانی سر ءَ نبشتہ کنگ بوتگ چی ءَ کہ تو اگاں کینیا ءِ گْوستانک ءَ بچار ئے گڑا تو بلوچستان ءِ ھستیں وھد ءِ ترانگ ءَ کپ ئے بلوچستان ھم چہ کینیا ءَ جاوراں جُتا نہ اِنت ءُ نہ سستگ پمیشکا کینیا ءِ اے کسہ بلوچستان ءِ انوگیں جاوراں گوں نزیکی کنت۔ مرچی بلوچانی ھم ھما ھال اِنت کہ گوں کینیا ءِ مھلوک ءَ بوتگ۔ اسپیت پوستانی وڑ ءَ پنجاپی سامراج ءَ ھم بلوچانی ڈیھ لُٹ ءُ پُل کُتگ اَنت روچ ءِ مرچی ھم بلوچانی زمین اِش وتی کُتگ اَنت بلوچانی سر ءَ زُلم ءُ جبر کنگ ءَ اَنت زھگ ءُ زالبول بیگواہ کنگ بوگ ءَ اَنت۔ اے کبزہ گیری ءَ بلوچانی راجی زُبان ھم تاوان داتگ کہ بلوچانی جند ءِ راجی زُبان ھم ماں وانگجاھاں وانینگ بوگ ءَ نہ اِنت۔ انچو کہ کینیا ءِ جند ءِ مردمانی تہ ءَ دلار بوتگ ھمے رنگ ءَ بلوچانی تہ ءَ ھم دلار ھست اِنت-
نگوتو گْوش ایت“.منی پِت ءِ سرڈگار چہ آئی ءَ پچگرگ بوتگ اَت۔آ گوں ھمے ودار ءَ مُرت کہ بلکیں روچے ناں روچے اسپیت پوست وتی راہ ءَ گِر اَنت ءُ رو اَنت۔بلے چُش نہ بوت۔اسپیت پوست انگت ھمد ءَ اِت اَنت، منی پِت ءَ وتی زمین ءِ سر ءَ پہ درآمدیں اسپیت پوستاں کار کُت ءُ مُرت ءُ شُت مرچی من ھم وتی زمین ءِ سر ءَ پہ دگراں کار ءُ ھزمت کنگ ءَ آں۔“ تو ھولینڈ ءِ ڈگارانی ھبر ءَ ئے؟“ نگوتو ءِ مستریں بچک بورو ءَ جُست کُت۔ ھو ھمے زمین اِنت۔“ نگوتو ءَ پسہ دات“ یک روچے کیت اے زمین پد ءَ مئے زمین بیت۔ من ھما روچ ءِ ودار ءَ اد ءَ کار ءَ آں۔“ گڑا“ تئی ھیال ءَ آ روچ کیت؟“ نگوتو ءِ دومی بچک کوری ءَ جُست کُت۔ من نہ زان آں۔ بلکیں منی زندگی ءَ چُش مہ بیت۔ دریگتیں انچش بوتیں۔“ بورو یک کِرے ءَ نشت ءُ ھمے زمین ءِ بابت ءَ جیڑگ ءَ اَت کہ انگریزانی دست اَت۔
اد ءَ ھم نگوتو ءِ درد چکاریں دانک گوں بلوچاں سیادی کن اَنت چی ءَ کہ نگوتو ءِ ڈگارانی وڑ ءَ مئے ھم بازیں ڈگارے زورگیر ءَ کبزہ کُتگ ءُ روچ ءِ مرچی ھم آ ڈگارانی سر ءَ وتواجھی کنگ ءَ اَنت۔ مئے رپتگیں کماشاں ھم ھمے واھشت دل ءَ داشتگ اَت کہ روچے ناں روچے ما وتی زمین ءِ سر ءَ وت واجھی کن ایں آ ھمے واھشتاں گوں ھاکاں ھوار بوت اَنت بَلے ایمنی ءُ آجوئی نیاتک۔ ما ھم چو بورو ءَ برے برے کہ وتی زمینانی کِر ءَ نند ایں ما ھم دل ءَ ھمے جیڑ ایں کہ کد ایمنی ءُ آجوئی مئے نسیب ءَ بیت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسانی درشانی ءِ اِنت-