یحییٰ سنوار ءِ میراث
رجانکار: یسما بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
من یحییٰ آں، پناہ گزین ءِ چُک آں، کہ بیگانگی ءَ ادارُکی لوگ جوڑ کُرتگ ءُ واب ءَ را ابدی جنگ ءَ بدل کُرتگ۔
من اے گالاں نبشتہ کنگ ءَ آں ءُ اے وَھد ءَ منی زند ءِ ھر ساھت منی چمّانی دیم ءَ اِنت۔ دَمکانی تہ ءَ گوستگیں کسانی، پد ءَ زندان ءَ گوستگیں دْراجیں سال، پد ءَ ھون ءِ ھر ھما ترمپ کہ اے سرڈگار ءِ سر ءَ ریچگ بوتگ۔
من 1962 ءَ ھان یونس ءِ کیمپ ءَ ودی بوتگ آں، اے ھما زمانگ اِنت کہ منی وتن بس یک یاتے اَت کہ تار تار کنگ بوتاں، نوں بس لھتیں نکش اِتگیں رھبند اِتاں، کہ سیاستدانانی ٹیبل ءِ سر ءَ شموشتگیں ھالتانی تہ ءَ ایر اِتاں۔
من ھما بنی آدم آں کہ وتی زند آس ءُ آپ ءِ تہ ءَ گوازینتگ ءُ باز پیسر ءَ سرپد بوتگ آں کہ زوراکانی ساھِگ ءَ زندگ بوگ بزاں کہ ابدی زندان ءَ زندگ بوگ اِنت۔
من اے ھبر چَہ کسانی ءَ دربُرتگ کہ اے زمین ءِ سر ءَ زند ءِ گوازینگ اَرزان نَہ اِنت۔ کَسے کہ اِد ءَ ودی بوت آ وتی دل ءِ تہ ءَ یک ناکابل شکستیں سلاہ ءِ بہ دار ایت ءُ اے گپ ءَ سرپد بہ بیت کہ آجوئی ءِ راہ دراج اِنت۔
منی میراس پہ شما چہ اِد ءَ بندات بیت۔ چہ ھما بچک ءَ کہ آئی ءَ اولی سنگ زوراک ءِ سر ءَ جتگ ءُ آئی ءَ زانتگ کہ سنگ ھما اولی گال اَنت کہ ما گوں اے دگنیا ءِ گون ءَ گپ جت کن اِیں کہ مئے ٹپاں گِندگ ءَ اِنے ءُ انگہ بے توار اِنت۔
من وتی ڈیھ ءِ دَمکانی ءُ راھانی سر ءَ ھمے دربُرت کہ مردُماناں آیانی اُمر ءِ میان ءَ ماہ ءُ سالاں چہ چارگ نہ بیت۔ بلکیں اے چیزاں چہ چارگ بیت کہ آ وتی ڈیھ ءِ واست ءَ چے کار کنگ ءَ اِنت۔ منی زند چہ ھمے چیزاں چہ جوڑ بوتگ ات، زندان ءُ جنگ، درد ءُ اُمیت ءَ چہ۔
من اولی رند ءَ 1988 ءَ زندان ءَ پاد ایر کت ءُ من ءَ اُمر کید ءِ سزا دیگ بوت بلے من ترس ءَ را وتی سر ءَ ھاکمی کنگ ءَ نہ اِشتگ۔
من اے تھاریں کوٹیانی تہ ءَ ءُ ھر دیوال ءِ سر ءَ یک دریگے دیستگ کہ دور ءَ چہ آزمان ءَ روچ ءِ رُژنائی اتکگ ءُ زمین ءَ گوں ھوار بوگ ءَ گندگ ءَ اتکگ۔ آئی ءَ چہ ڈنّ ءَ درکپوکیں رُژنائی دیستگ کہ آجوئی ءِ راہ ءَ رُژنائی دَنت۔
نوں مئے کار اِش اِنت کہ شھیدانی بندات کتگیں کاراں سرجم بہ کنیں ءُ ھما راھے مُساپر بہ بئیں، توری مارا ھرچ وڑیں گرانیں ھرچ ءُ درچے اَد ءَ کنگی بہ بیت مارا پُشت کِنزگی نہ اِنت۔ غزہ سابت کدمی ءِ بُنجاہ ءُ مُدام فلسطین ءِ دریکوکیں(دھڑکن) دل بوتگ ءُ بیت، اے مزنیں ءُ پراھیں زمین پہ مارا توری ھرچی تنگ بہ بیت۔
2017 ءَ وھدے من غزہ ءَ حماس ءِ سروکی ءِ زمہ واری زُرت گڑا ایشی ءِ تہ ءَ ایوک ءَ سروکی ءِ بدلی نہ بوتگ ءَ بلکیں گھگیری ءِ برجاہ دارگ بوتگ اَت اے چہ سنگاں بندات بوتگ ءُ گوں توپکاں برجاہ دار بوگ ءَ اِنت۔ باڑ ءِ کش ءَ بستگیں منی مردمانی درد ءَ من ءَ ھر روچ بے تاھیر اِش کُرتگ۔ من زانتگ اَت کہ مارا آجوئی ءِ نیمگ ءَ ھر گامگیج ءِ سر ءَ یک مزنیں کیمتے اَد ءَ کنگی بیت۔ بلے من شُمارا گُشگ لوٹ آں، وتی جانے کَشگے کیمت اِش ءَ چہ ھم مستر ءُ گیشتر بیت۔پَمیشکا گوں زمین ءَ ھمگرنچ بہ بو انچو کہ درچک ءِ یے روتگ زمین ءِ تہ ءَ ھوار بنت۔ ھما کُوم کہ زندگ بوھگ ءِ سوڑگ (پیسلہ) ءَ کن اَنت آیاناں ھمے درچکے روتگانی وَڑ ءَ بوگی اِنت وَھدے کہ توپان ھم کیت آئی ءِ روتگاں کَش اِیت مہ کنت۔
اقصی ءِ جنگ ءِ وھد ءَ من ھچ پارٹی ءُ زرمبشت (تھریک) ءِ سروک نہ بوتگ آں، من ھر فلسطینی ءِ توار بوتگ آں کہ وتی دل ءَ آجوئی ءِ واب ءِ دیستگ۔ منی ایمان ءَ من ءَ اے گپ پدر کتگ کہ گھگیری ایوک ءَ آپشن نہ اِنت بلکیں پَرز اِنت۔ من لوٹ اِت کہ اے جنگ فلسطین ءِ جیڑہ ءِ کتاب ءِ نوکیں تاکے جوڑ بہ بیت۔ دراھیں گھگیری کنوکیں گلاں یکجاہ بوگی اِنت، دراھیں خندقانی تہ ءَ سنگت بہ بنت ءُ دژمن ءِ دیم ءَ بہ کپ اَنت کہ آئی ءَ ھچبر چُک ءُ پیر یا سنگ ءُ درچک ءِ نیام ءَ پرک نہ کُرتگ۔
من زاتی ھچ میراس یلہ نہ کُرتگ، بلکیں یک مچی ءِ میراسے دروشم ءَ یلہ دیگ ءَ آں. پہ ھر فلسطینی ءَ کہ آیاں آجوئی ءِ واب دیستگ اَت، پہ ھر ھما مات ءَ کہ آیا وتی شھیدیں چُک ءَ وتی کوپگاں بڑ ءَ کُرتگاں، پہ ھر ھما پت ءَ کہ آیاں وتی جنک جوریں دژمن ءِ تیر ءِ آماچ بوگ ءَ دیستگ اَنت ءُ گوں بازیں درداں گریتگ۔
منی گڈی میراس ھمیش انت کہ مدام یات بہ دارے کہ گھگیری بے سوبیں کارے نہ اِنت، اے ایوک ءَ یک تیرے نہ اِنت کہ توپک ءَ چی جنگ بیت بلکیں اے یک انچیں زند یے کہ ما گوں اِزت ءُ شرپ ءَ گوازینیں۔ زندان ءُ بندیگ جاہ ءَ من ءَ اے وانینتگ کہ جنگ دراج اِنت، راہ گران اِنت بلے من اے ھم دربُرتگ کہ ھما راج کہ یلہ دیگ ءَ انکار کن اَنت آ وتی دستاں گوں معجزہ ءِ جوڑ کن اَنت۔
چہ دنیا ءَ اے اُمیت ءَ مہ دار کہ آ گوں تو اِنساپ بہ کنت۔ من وتی زند ءَ گوں وتی چماں دیستگ کہ دنیا چوں مئے درداں بے تواری ءَ چارگ ءَ اِنت۔ اِنساپے ودار ءَ مہ کن بلکیں وت اِنساپ بہ بئے۔ فلسطین ءِ واب ءَ وتی دل ءَ بہ دار اِت۔ ھر ٹپ ءَ سلاہ جوڑ بہ کنے ءُ ھر ارس ءَ اُمیت ءِ کرامات ءَ بدل کن ئے۔
اے منی میراس اِنت وتی سلاھاں دست ءَ مہ دے، سنگاں مہ دیں یے، وتی شھیداں مہ شموش ءِ ءُ ھما واب ءِ سر ءَ ھچ سودا مہ کنے کہ شمئے ھَک اِنت۔
ما اِد ءَ، وتی زمین ءِ تہ ءَ، شمے دلانی تہ ءَ ءُ وتی چکانی آیوکیں باندات ءِ تہ ءَ مان اِیت۔
من گوں شُما واھگ کنگ ءَ آں کہ فلسطین ءِ ھیالداری ءَ بہ کن اِت، ھما زمین ءِ کہ من گوں آیاں مرگے گُڈی سیمسرانی ھداں تک اِشک کُرتگ، ھما واب کہ من وتی کوپگانی سر ءَ زرتگ، ھما کوہ ءِ وڑ ءَ کہ آ نہ جُھک اِیت۔
اگاں من کپت آں گڑا شمارا منی ھمراھی ءَ کَپگی نہ اِنت گوں بلکیں منی دست چہ بیرک ءَ بہ گِر اَت کہ آ یک روچے ھم زمین ءِ سر ءَ نہ کپتگ، منی ھوناں چہ یک پُلے جوڑ کن اِت کہ آ ھما زوراکیں نسل ءَ گوازینت بہ کنت کہ مئے ھاک ءَ چہ پیداک بنت۔
وھدے کہ توپان دوبر اتک ءُ من شمئے میان ءَ نہ بوت اَنت گڑا بزان اِت کہ من آجوئی ءِ چولانی تہ ءَ بندات بوتگ آں ءُ من زندگ ھمے واست ءَ بوتگ آں کہ شمارا سپر ءِ بندات کنگ ءَ بہ گنداں۔
ایشانی گُٹے گَٹ اِیتگیں ھڈ جوڑ بہ بئے، ھما ھئور بہ بئے کہ رُمبیت ءُ آرام نہ کنت داں دنیا بہ زانت کہ ما راست ایں. ما ھما نمبر نہ ایں کہ ھالانی تہ ءَ شنگ کنگ بنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسانی درشانی انت-