نمدی یے نودو ءِ نام ءَ – کمبر آرپ

نمدی یے نودو ءِ نام ءَ

نبشتہ کار: کمبر آرپ

دی بلوچستان پوسٹ

دیدگیں نودو

تئی بیگْواھی ءَ پد ھما اِنت کہ منی دِل ءَ جیڑگانی آبشارے رِچگ ءَ اِنت۔ھردیں کہ تئی اکسے یا توار بندے دیم ءَ کَیت وَ گنتر۔ انوں ترا ھژدہ روچ بزاں432 کلاک بیت کہ چمّاں اندر ئے۔ ھر ساھت چو زومّ ئیگ ءَ دَج اِیت ءُ ھمے جیڑگ کپ اِیت کہ نودو ھرابیں مردمانی دست ءَ شُت۔باریں ورگ ئِے دینت اگاں ناں شُد ءَ ھلاک اِنت؟ باریں جن اَنت ئِے اگاں ناں؟ رنگ رنگیں جُست اَنت بلے ایشانی پسّہ بس تئی گْور ءَ بنت، یار!
من ءَ اڑے تئی بچکندگ گیر آیگ ءَ اَنت سک باز چہ باز ءَ باز تر۔ تئی گال ،،، تو زان ئے تئی اے شَیر کہ:

“چہ تو رند نود ھورک بنت رنگ میتگ ءِ ”
“کے بہ کنت تئی وڑ ءَ چُش ھُنر میتگ ءَ “

پہ من روچے پنچ ،شش رند ءَ گوشدارگ وَ الّمی منتگ۔ تو زان ئے منی سِتک بازیں جاھاں پُرشت ءُ پُروش ءِ آماچ اِنت۔نوں اگاں بدنامی ءَ دستے چست بہ کناں وَ میاریگ باں۔ واجہ ءِ جند ءِ شگان کُش اَنت من ءَ ترا مردم دوست دارگ ءَ اَنت ،تو باز یات کنگ بوھگ ءَ ئے، ھر کجا گِند نبیل اِنت۔ زبیر ءَ گند چون اِنت نودو! تئی گْوشتگیں گال کہ مارشت ءُ زندگی ءَ پکار اَنت کہ من ءَ را یک رُژنائیں رُژنے ءِ تْرانگ ءَ پِرّین اَنت بلے ھمے شومّیں جیڑگے گُٹ ءِ لوپ اِنت کہ یار مئے سنگت ،ھمراہ ھمسپر مارا تھنا مہ کنت۔! افووو کلام ئِے بہ جنت! تئی اد ءَ نہ بوھگ ءَ تو زان ئے من تئی وانگ گیشتر کتگ۔ مرچی گش ئے تئی گالاں یک نوکیں ءُ زند بکشیں مانایے گون ءُ گردگ ءَ اِنت۔ من ھم چہ ایشاں سان زورگ ءَ آں سک باز اڑے۔تئی لچّہ کاری تئی مزن ملّی ءُ دلیری ءِ گواھی ءَ دینت۔ تو وت گش ئے:

باندا تژن ءَ لگوری ءِ کسّے مہ جنت
چنچو برد ھست ءُ زھم ءُ تپَر میتگ ءَ

وللہ تو بلاھے ئے۔ من ءَ ھما روچ ءَ گمان بوتگ اَت کہ من ءُ زھور تئی کر ءَ ماں بلوچستان شھدربرجاہ ءَ آتک ایں۔ منی اولی رند اَت کہ گوں تو ھم دیوان اِت آں۔ تو من ءَ چہ ھما روچ ءَ دوست بوت ئے۔ ھو بلے ھمے بِساکے(BSAC) تو مئے سر ءَ توک کت۔ اد ءَ من کمو باز گلِگ داراں گوں تو ھاھاھاھا۔۔ ھیر سوچ اے گپ ءَ ، تو دلبریں مردمے ئے ، تئی چاگرد ءِ چارگ ءِ وتی دابے ،اندازے ھمے چیز ءِ من شیداھے آں۔ تو جتا ئے نودووو!۔

اڑے نبیل بلے اے بھ سرپد مہ بو کہ تو تھنا منتگ ئے۔تو تھنا نہ ئے بلکیں ما درست ھمد ایں ءُ پہ تو جیڑگ ءَ ایں، تئی آجوئی ءِ بابت ءَ ، آجوئی ءِ رند ءِ شاتکامی ءِ بابت ءَ ۔ تئی نوکیں شَیرانی ھم وداریگ ایں۔۔۔ ھو بس ھمے ودار اِنت کہ ما ایشی ءَ چہ وت ءَ ملما کتگ۔ تو سھیگ نہ ئے بلے اے درست ترا یات کنگ ءَ اَنت،درست وداریگ اَنت۔ اِینچُک ءَ وَ نوں بزان کہ تو مئے درستانی مارگ ءَ ئے، مئے درستانی مارشتاں چول جن ئے۔ من ھمد آں تئی آجوئی ءِ امیت چَنکاں کتگ ءُ ترا نمدی یے نبیسگ ءَ آں۔ من وت نہ زاناں من چے نبیسگ ءَ آں بلے ھو ھمیش اِنت۔ گْوش اَنت کہ نبشتہ ءَ مردم سُبک تر بیت پمیشکا نوں بس کن ۔ بس کن کہ ما دَمبُرتگ ایں یار بیا واتر اے زبیر ءَ من ءَ دلسیاہ کتگ۔

اھد نزّ اتکگ ءُ امبروز ءِ سپر گیمّرتگ
بے ترا زند کلمپوگے کہ جوہ ءَ بُرتگ

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی ءِ درشانی انت-