آزمانک: من ءَ کَے لاپ دنت؟
نبشتہ کار: لیاقت کے بی
دی بلوچستان پوسٹ
بلُک مھناز ءُ آئی نواسگ کمال یک مزنیں میتگے ءَ جہمنند اَت اَنت۔ کمال ءِ پِس جنگ ءَ شھید بوتگ اَت۔ مات ءَ دگے مردے گپتگ اَت کمال وتی بلُک ءِ کِر ءَ اَت کمال ءِ اُمر 17 سال اَت کمال سُھب ءَ وانگجاہ ءَ شت پہ وانگ ءَ بیگاہ ءَ کار ئِے کرت وتی ءُ بلُک ءِ لاپ ئِے والینت کمال سکیں مھنتی ءُ اکلمندیں مردمے اَت کمال وتی وانگجاہ ءِ تہ ءَ درستاں چہ وانگ ءَ شرتر اَت۔ ھر وھدے ماسٹر ونگجاہ ءَ دیر ءَ ھت اَنت کمال وانگجاہ ءَ را سنمبال اِت کمال ھر مردم ءَ را وتی دوست پھم اِت میتگ ءِ سجھیں نودربر شپ ءَ کمال ءِ ءُ بلُک ءِ کر ءَ ھت اَنت۔ بلُک ءَ کِسہ جت ءُ آ دگراں گوش داشت۔
کمال چوناھا سکیں بے توارے اَت وھدے گپ ئِے کُرت گڑا وتی سرڈگار، زُبان ءُ دود ءُ ربیدگ ءِ بارو ءَ۔ بلُک ءَ ھر وھد کمال منہ کُرت کہ بچا چشیں گپ مہ جن ھالات ھراب اَنت ھر وھد سرڈگار ءُ زُبان ءِ گپ ءَ جن ئے تی پِس ءَ ھمے وڑ کُرت آ اِنت جِنگ بوت ما چے کُرت۔ زی آ اِنت اَلی ءُ سرور چست کنگ بوت اَنت ما چے کرت مئے دست نہ رس ایت کمال ءَ گوں لاھم لاھم ءَ پَسو دات بَلُو ما توار مہ کن ایں چِست کنگ بہ ایں پرچا ما بلوچ ایں مئے کسور مئے بلوچی اِنت۔ گڑا بَلی ءَ گُشت گڑا کمالو ما وتی بلوچی ءَ چہ وت ءَ چون بہ کش ایں۔ کمال پَسو دات بَلّی بلوچی مئے ھون ءِ تہ ءَ ھوار اِنت۔ تانکہ مئے ساہ مان اِنت مئے بلوچی ھست بلُک ءَ بس کرت بلُک ءَ چاراِت کمال ھبر نہ زور اِیت۔ بلُک ءَ را زاہ بد کنگ ءَ دل نہ بوت کمال گڑا ھمئے وڑ ءَ کمالی وانگ برجاہ اَت۔
وھدے کمال دھمی تبک گوں شریں نمبر ءَ پاس کُرت۔ دیم ءِ وانگ ءَ واست ءَ کمال ءَ زر نیست اَت کہ دیم ءَ بہ وان اِیت گڑا کمال میتگ ءِ میر ءِ کر ءَ شت کہ مئے میتگ ءِ تہ ءَ وانگجاہ ءِ بند ءُ بست ءَ بہ کن مئے میتگ ءِ گونڈو دور وانگجاہ ءَ شت نہ کن اَنت اِد ءَ کہ بیت گونڈوانی پند نزیک بیت میر ءَ گوشت اے وَ شریں گپے من جھد کن آں بلکیں مارا وانگجاھے رس اِت۔ گڑا کمال ھر روچ میر ءِ کر ءَ شت ءُ اَتک۔ وانگجاہ رست ئِے نا ھر روچ میر ءِ کر ءَ شت۔ کمالی ھر روچ ءِ روگ ءُ آیگ ءَ میر ءَ ونگجاھے چہ سرکار ءِ نیمگ گپت ءُ میتگ ءِ تہ ءَ بَست وھدے اسکول تیار بوت گڑا کمال پد ءَ ھر سھب میر ءِ گِس ءَ اَت میر استاد کدی کیت گونڈواں وانین اِیت۔
میر ءَ گُشت تو برداشت کن استادے اَلم وڑ کناں گوڈواں وانین اِیت میر ءَ کمال دلبڈی دات اَلم استادے کار اِین گڑا کمال وش بوت کہ میر استادے کار اِیت کمال وتی پہ کار ءُ روزگار ءِ نیمگ ءَ شت لھتیں روچ ءَ پد پد ءَ کمال ھت میر ءِ کر ءَ میر تو نہ گوشت من استادے کاراں بلے تو انگت استاد نیاورت من وت گونڈواں وانین آں۔ گڑا کمال وت میتگ ءِ گونڈوانی وانینگ بِندات کرت۔ لھتیں ماھانی تہ ءَ گونڈو سک شر بوت اَنت توجہ اِش گوں وتی وانگ ءَ دات اِش میتگ ءِ مردماں کمال ءِ اے جھد ءَ پد میتگ ءِ سجھیں مردماں کمال گوں ھر کمُک ءَ جاڑیگ اِت اَنت ساری ءَ میتگ ءِ ورنا سِلکاری ءِ نیمگ ءَ روگ ءَ اِت اَنت۔
کمال ءِ اے جھد ءَ میتگ ءِ ورنا وتی نیمگ ءَ آورتگ اِت اَنت۔ ھر گونڈو ءِ واھشت اَت من ھم بہ واناں یک شریں مردمے جوڑ بہ باں کمال ءِ میتگ ءَ چہ ابید کِر ءُ گور ءِ میتگ ءِ گونڈو ھمد ءَ کمال ءِ کِر ءَ اِت اَنت وانگ ءَ۔ میتگ ءِ مردم سک وش اِت اَنت کہ مئے گونڈو چہ سِلکاری ءَ دور بوت اَنت۔ یک شریں بانداتی یے ءِ واھند بنت پہ وتی راج ءَ جھد ھمئے وڑ ءَ جاری اَت۔یک روچے کمال وانگجاہ ءَ بیت گونڑوانی وانینگ ءَ لھتیں مردم کیت۔ کمال ءَ گُش اِیت تو وتی وانگجاہ ءَ بند کن تو ھر چیز لوٹ ئے ما ترا دے اِیں تو بس وانگجاہ بند کن۔ بلے کمال گُش ایت من وتی وانگجاہ بند نہ کنان ءُ من چہ شُما ھچ نہ لوٹ آں آ سک کمال ءَ لَٹ ءُ کُٹ کن اَنت۔ بلے کمال پہ وانگجاہ ءِ بند کنگ ءَ تیار نہ بیت۔
کمال گُش اِیت من پہ وتی راج ءِ واست ءَ ھر کربانی ءَ تیاراں۔ شُما ھرچی کن اِت بہ کن اِت بلے من وانگجاہ ءَ بند نہ کن آں آ کمال ءَ لَگت ءُ مُشت جن اَنت رو اَنت ھمئے ھال گڑا میتگ ءِ مردماں سر بیت میتگ ءِ مردم سک پریشان بنت کمال ءَ گش اَنت تو وانگجاہ ءَ مہ رو میتگ ءَ بہ نند بلے کمال ایشانی ھبراں گُوش نہ دار اِیت گُش اِیت من ءَ اے ھچ نہ کن اَنت۔ ھر روچ ءِ ڈول ءَ کمال وانگجاہ ءَ روت۔
بیگاہ ءَ کارجاہ ءَ یک شپے شپ ءِ سئے نیم ءَ بیت۔ بلُک ءُ کمال واب بنت۔ گِیٹ توار کنت بلُک ءُ کمال پاد کاینت بلُک کمال ءَ نیل اِیت روگ ءَ وت روت گیٹ ءَ پچ کنت۔ لھتیں سلاہ بند اَنت۔ آ بلُک ءَ سوج نہ کن اَنت ھنچو لوگ ءِ تہ ءَ پُتر اَنت۔ کمال ءَ گران کن اَنت۔ بلُک زار ءُ پِریاد کنت میتگ ءِ مردم کاینت سلاہ بند کسی ھبراں نہ زور اَنت۔ میتگ زالبول وس کن اَنت بلے آ زالبولاں دِکہ دے اَنت۔
کمال ءَ گِران کن اَنت گوں وت بر اَنت بلُک پریات کنت گُش ایت۔ منی زھگ شّما جت، کمال ءَ بر اِت گڑا من ءَ کَےلاپ دنت؟