واهگانی آگریچ
نبشتہ کار: سیپ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
مرچی سک گیر آیگ ءَ ئے کہ چنچو واب تئی نگاهاں کماتگ اَت ءُ پَند بُّران ءَ واتر اِتگ ات ئے هما راه ءَ کہ اے راه ءَ تئی پاداں تراول کتگ اِت اَنت تئی نگاهانی شهم انگت منی دیدوکاں کماتگ ،همے کہ شپ بیت تئی یات گیشتر دل ءَ ڈَنگ جن اَنت کہ من پہ ترا هچ کت نہ کت داں سما کت تو واتر گوں زیمیگیں پاداں واتر اِتگ اَت ئے-
“منی زندمان ءِ رهزنیں ارواه “
“تلب گیمرتگیں چماں نگاهاں ارس بادینتگ”
“تئی رکستی ءَ باریں من چنچو درد میچنتگ!”
مهروان ! تئی مهرانی آسریں شپ کہ وتی تهاری ءَ مانشان ایت من ننداں گوں وتی رهنیں بالاد ءَ جستانی باراں ایر ریچ کن آں هما جست ءَ کن آں کہ آ جست زیمیگیں ٹپے ءِ واد جنگ بہ بیت ، پرچا کہ من اے زیماں دائم واد جناں کہ پرچا تئی اے سپر بالاد ءَ داں گڈی منزل ءَ سر نہ کت؟-
مهروان ، من سوگند وارتگ اَت کہ زیهل ءِ نمیران بوگ ءَ رند شال ءِ بے وپائیں بدن ءَ وتی پاداں ایر نہ کن آں سک باز ٹپ هازگ اِنت شال ءِ همک دمک ءُ دریگانی تہ ءَ، بلے اے رندی کہ تو اتکگ ات ئے من ٹپاناں چادرے بست ءُ پہ دِرکٌا تئی گِندُک ءَ اتک آں کہ واب ءُ واهگانی ماڑی یے تئی بالاد ءَ بستگ ات ، مهکم ات شپ ءِ سارتی ءُ سگریٹے آس ءُ دوتاں منی زندمان ءِ گیشتریں سپر وتی نام ءَ کتگ بلے اے شپ ءَ کہ تئی انارکانیں واهگانی چکاسیں واب منی دیم ءَ ات منی دست بروتان ات کہ ترا تئی منزل ءَ الم سر کن آں-
مهروان من اے گم ءَ بلکیں داں کبر ءَ شموشت مہ کن آں بلے پهل کن کہ اے هما شال اِنت کہ من زیمگیں ارواه وتی پَلو ءَ بست ءُ واتر اِت آں تو اوں گوں زیمیگیں پاداں وتی ارسیگیں سریگ سر ءَ کت ءُ واتر اِت ئے-
شالا واتر بات ئے-