نبشتانک: ملا پد ءَ واتر بوت
نبشتہ کار: سمیر تاھر
دی بلوچستان پوسٹ
وھد وتی ھمراھاں وتی ھواری ءَ بارت لھتے ھمراہ وھد ءِ پاداں اتک نہ کنت لھتے سنگت ءَ وھد ھنچیں نامے بکش ایت کہ آھانی پکر ءَ جھان ءَ ابدمان کنت چوناھا ما لگتمالیں راج ئے ءَ چہ تعلق داروکیں بنی آدم ایں بگندے چہ وھشالیں راجاں مئے اندر ءَ گیشتر مارشت جوڈگ جن اَنت ما انسان ءِ بُنکئ ھکانی بابت ءَ گیشتر آشناء بوھگ ءِ جھد ءَ کنیں کہ مئے گیشتریں کئوم ئے زندمان ھمے وڈ بہ آسراتی گوستگ منی دل ءَ اے کرن پہ بلوچ راج ءَ وبال ئے ءَ کمتر نہ اِنت بلے ھمے وڈیں مشکلات ھمے وڈیں ھالات راجانی میان ءَ ملا بھرام ءِ وڈیں کردار ودی کن اَنت ۔من جیڑاِتگ اَت کہ من نمیرانیں ملا بھرام ءِ ھاتر ءَ چیزکے نبشتہ بہ کناں یک ءُ دو رند ءَ من کلم دست کُتگ ءُ ھیالے ءَ کپتگ آں کہ منی وڑیں بہ کِردیں انسانےبءِ پُتینکاں چوشیں لبز در کیت کہ اے وڑیں کارست ئِے ستاہ ءَ بہ کناں بلے مروچی نبشتہ کنگ ءِ جھد ءَ کناں ۔ منی نبشتانک ءِ کارست ءَ منی دل ءَ شما آشناء ءِ ملا بھرام ھمے گلامیں چاگرد ءَ ودی بوتگ آئی ءَ وتی چَم پچ کُتگ اَنت تاں ھمے گلامی ءِ پالومپ آئی راج ءِ پاداں بوتگ آئی ءَ زمین پہ بہ وارسی چارت نہ کُت ءُ وت ءَ را زمین ءِ وارس سرپد بوت آئی ءَ مدام جیڈت کہ اے سرزمین ءِ سر ءَ من ساہ کشگاں آں اے منی وتی جند ءِ ھنکین اِنت منی پِت ءُ پیروکاں وتی زند ھمے کوھانی میان ءَ گوازینتگ ۔ یک وھد ئے اتک بلوچستان ءَ بازیں بہ دلیں بلوچ ئے چہ کوھاں در کپت ءُ دشمن ءِ دیما سلاہ اِش دور دات اَنت اے لَڈ ءَ بازیں کماندار ئے ھوار اَت ءُ بازیں ھلکی سنگت ھم ھوار اِت اَنت سلاھ بندیں پاٹیاں ھمے اُمید کہ راج ءِ دل ءَ ودی کُتگ اَت کہ یک روچے اے سرزمین ءَ آجوئی کیت ھمے امید ھتم بوھگ ءِ سیمسراں رستگ اَت بلے اے ھبر ءَ راج آشناء نہ اَت کہ یک پیاپیں تنظیم ئے جوڈ کنگ ءِ ھاتر ءَ پدا آئی ءِ منظم کنگ ءِ ھاتر ءَ چنچو کربانی لوٹیت جنگانی بدیں بولی وش نہ اَنت بلے جنگ سَر ءَ اَت جنگ الّمی اَت بامردیں ملا بھرام سرپد اَت کہ لیپگیں ءُ دم بُرتگیں مردمانی روگ ءَ ما نِزور نہ بئیں بلکیں ما گیشتر توان مند بئیں سَرجھلیں مردم مارا تاوان بار کُت کن اَنت بلے ھتم کُت نہ کنت اَنت ءُ اے مئے راج ءِ وش بھتی اَت کہ اے وڈیں جاوراں مئے میان ءَ ملا بھرام ءِ وڈیں کارست ئے موجود اَت-
ھمے وھد ءَ سرکار ءَ سلاہ بندیں سنگتانی پیملی ٹارچر کُت اَنت لوگ مانداشت اَنت ھمک روچ نپر ءُ چِتّر کُت کہ وتی مردماں بیار اِت وتی مردماں سرینڈر کنائین اِت ۔ ملا بھرام ءِ جند ءِ کس ءُ ازیزانی ھال چون بیتگ ریاست ءَ کجام ھد ءَ آ لاچار کُتگ اَنت بگندے من اے چیز ءَ شریں رنگے ءَ سرپداں ھچ ساہ ءِ دل نہ منیت کہ آئی ءِ چُک چورہ بہ بنت آئی ءِ مردم داں زند بہ نال اَنت پہ آئی ءِ دیدار ءَ سرکار ءَ ملا بھرام ءَ زر ءُ مال ءِ لالچ ھم دات لوگ ءُ زمین ءِ لالچ ھم دات گاڑی ءُ سواری ءِ لالچ ھم دات بلے مھکمیں پکر سرکار ءَ بھا زرت نہ کُت آئی ءَ وتی زمیر ءِ سودا نہ جَت وتی کئوم ءِ بیپار کنگ ءَ تیار نہ بوت آئی ءَ سر ءِ جھل کنگ ءَ چہ مرگ تسلیم کُت بگندے آئی ءِ زند وھشال بیتگ اَت بگندے آئی ءِ زھگانی باندات رژناء بیتگ اَت بلے یار مرد ءِ پکر لائق ءِ پوجا کنگ اِنت ھر وھد ءَ کہ اے وڈیں گپ ئے اِش کُت اَنت بچکندگ ئے ءَ گوں گوشت ئے , سرکار وتی جِند ءَ بداریت نو اے چاریں کراناں وتی سر ءَ ھرچ بہ کنت , ھئو یار مُلا –
ھما روچ ءَ کہ ملا بھرام گوں سنگتاں شھید کنگ بوت منی اندر ءَ ھیال ئے مناں ورگ ءَ اِنت کہ آ شپ ءَ من مُلا گُڈی رَند ءَ دیستگ اَت کہ سنگت ئے ھمراہ اِت اَنت ءُ سر گپتگ اَت سینکل ءَ ھُرد پِر اِت اَنت سینکل ءَ سوار بوھگ ءَ اَت مارا گُشت ئے کہ وتی ھیال ءَ بہ کن اِت وت ءَ سمبال بہ کن اِت آ شپی منی دل ءَ گُشت دست ءَ مُلا ءِ بَڈ ءَ بہ لَگاشاں بلے نزاناں چیا من اے وڈ کُت نہ کُت پدا ملا در کپت ءُ ھمائیں واتر نہ بیت-
“آ مُرگ پدا واتر کاینت “
“آ سال ءَ پدا سبزیت زمین “
“آ کسہ آسر بوت نہ کنت”
“آ باب ءِ سبق ھم گوست نہ کنت”
“داں وھدے چاکر مُرت نہ کنت”
“آ وھد مرید ءَ کُشت نہ کنت”
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔