نبشتانک : سما بہ بو مارا بی ایل اے یے ھست
نبشتہ کار : ھالد بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
چوناھا ھرچ مردم ءِ دل ءَ پہ راج ءَ درد ھست بلے لھتے مردم چہ وتی گار ءُ بیگواھی ءُ مرگ ءِ تُرس ءَ ھچ نہ گوش ایت ءُ لھتے ھست کہ ھرچوڑیں سکّی ءِ دیمپان بوگ ءَ جاڑی اَنت بلے ھمے سکیانی دیمپان ءُ نہ تُرسیں بچّ ءُ ماس ءُ گْوھارانی مُھکمی پُشت ءَ یک اوستے ھست آ ھم اے چیزّ ءَ جیڑ اَنت کہ مئے گاری ءِ رندگیری ءَ بہ گندئے کسے بہ بئیت، بہ گِندئے کسے مئے پٹ ءُ پول ءَ بہ کنت ءُ مارا چو جلدی مِرگ مہ ئیل اِیت،ھست کسے کہ مئے ھک ءِ جُست ءَ چے دُشمن ءَ کنت بلے ھمے اوست 2013 ءُ 2014 چے پد من وتی راج ءِ دل ءَ نیست۔ آ وھد ءَ دُشمن ءِ زوراکی روچ پہ روچ گیش بوان ءُ روچے مان یک لوگی ءَ دوری کُت، ھمُک روچ یک بلوچے آوار جَت ئِے، لھتے ءِ لوگ سوتک ءُ پُر کت اَنت گُڑا بازیں مردماں اے زُلم ءُ جبر برداشت کُت نہ کُت، پہ وت ءَ چم جھلی ھم شات نہ بوت بلے وتی ھلک ءَ، وتی مادری میتگ ءَ چِد ءُ گیش جل اِت ھم نہ کُت ئے ءُ گُڑا پد ءَ درانڈیھ بوت اَنت ھمے بچ اِتگیں بلوچ کہ ھچ جاہ شُت نہ بوت اَنت ،گُڑا چوک چار راھاں سر ءِ بازار گار بوت اَنت زوراکیں راج ءِ دیم ءَ ھچ گوشت ئِے نہ کُت گُڑا پد ءَ وت ءَ زندگ ءَ زندگ مرتگیں مردم ئِے کرار دات ھرچی دُشمن ءَ کُت آھاں پہ سر جھلی من اِت پرچاکہ دُشمن سک زوراک اَت آ وھدی ءُ پہ اِشان بابید سر جھلی ءَ دگہ راہ پشت نہ کپتگ اَت ابید ءِ مِرگ ءَ اے بزّگیں راج ءَ بے اُمّیتی ءَ مُرت ھم نہ کُت بس ھُدا ءِ ءُ وتی کوھاں سری ایں مردمانی اوست ءَ باریں چینچوک زُلم برداشت کُت،کُجام وڑیں سکی ءِ دیمپان نہ بوت اَنت کُجام لٹ نہ وارت دُشمن ءِ دست ءَ، کُجام بے گیرتی نہ من اِت دُشمن ءِ آ کِسہ کنگ نہ بیت بلے زانتکار گوش اَنت کہ زوراک ھرچ وڑیں زوراکے بہ بیت، راستی ءِ دیم ءَ ھچ باز جل اِت نہ کنت ھمے بس یکیں گُڈی اُمّیت اَت کہ راج ءِ دل ءِ تہ ءَ زندگ اَت ءُ آ ھمے روچ ءِ وداریگ اِت اَنت کہ پہ آھاں باریں کدی وشھالی ءِ روچ ٹِک دنت، آھانی زندگی ءِ دُراھیں سکّی ءُ کولنج دور بنت چار ءُ پنچ سال ءِ بے اوستی ،بے پُشت پدی یکبرے پد ءَ منی راج ءِ دل ءَ چے گار ءُ بیگواہ بوت مرچی چوناھا منی راج ءَ اے چیز وت مار اِت نہ کُتگ اَت پیسر ءَ کہ اگا وشھالی ءِ روچ ٹَک دنت گُڑا بس پہ ھمیشانی جُھد، ھمے ھِمّت ءِ جند راج ءَ وت ءَ وت زورگ ءُ مُھکم کنگی اِنت بلے بے امّیتی کُجام چیز ءِ نام اِنت بازیں مردماں چہ دلپروشی وجہ ءَ کوھاں سری ایں کپتگ ایں مردم بازیں تژن جت اَنت کہ ھالات ءِ پہ مارا ھراب کُت اَنت ءُ وتی جان اِش چہ مُلک ءَ کش اِتگ ءُ مارا دُشمن ءِ دیم ءَ بزّگ،بے وار،لاچار ءُ بے دست رس کُتگ ءُ یل داتگ آ دور یکبرے پد ءَ مرچی مٹ بوت اَنت، بے اُمیتی ءَ چے مرتگیں راج یکبرے پد ءَ زندگ بوت، شھید استاد جنرل اسلم ءَ یک انچیں بے مٹ ءُ بے دروریں راھے پہ راج ءَ در چِت ءُ یک پلسپھے جوڑ کُت کہ مرچی دُشمن ھیران ھُدا اِنت کہ چے پیم بلوچاں بہ داراں، کُجام جاھا کُجام مردم ءِ سوچ ءَ کمک وتی نیمگ ءَ بیاراں، کُجام مجید برگیڈ ءِ پدائی ءِ دارگ ءِ کوشِش ءَ بہ کن آں بلے دُشمن سدّراہ چے نادر بوت،راج ءَ پہ یک نوکیں اوستے جوڑ بوت بی ایل اے، ماس ،گُھار،ورنا پیر ءُ کماش دُرست پد ءَ جاہ سِر اِت اَنت ھرکس پہ وتی وس ءُ واک ءُ لائکی ءَ چے ھما کار کہ دست ءِ بوت پہ راج ءَ گُڑا بُنگیجی کُت۔
اِھتجاج ءُ ریلی پد ءَ مُلک ءَ زورا چے زور دُشمن ءِ ھِلاپہ کشّگ بوگ بندات بوت ھرکس وتی دل ءَ ھمے جیڑ ایت مرچی کہ دُشمن ھرچی کُت کنت بہ کنت، ھرکس ءَ آوار جت کنت بہ کنت، لوگاں ماندار ایت، بہ دار ایت، گوانڈو ءُ ماس گْوھار جنت ءُ زنداناں بند کنت بہ کنت بلے مارا ھست ‘بی ایل اے مجید برگیڈے’ کہ مئے ھمُک جُست ءِ پّسہ ءَ چہ دُشمن ءَ گیپت مرچی ھمُک جاہ ءَ اگاں بلوچے ءَ یک کسانکیں مسلھے بہ گیپت اگا دپ ءَ نہ گوش ایت بلے دل ءَ سدّرسد ھمے گوش ایت کہ ھست مارا برگیڈے کہ کھر بیت ءُ کپ ایت دُشمن ءِ سر ءَ جنین زالبول مردین کماش ءُ پیر ھرکس ءَ بہ گِند بس دپ ءَ ھمے یکیں نام اِنت’ بی ایل اے،بی ایل اے ءُ بس بی ایل اے’ اے گپ ءَ من ھمے واستا پہ جزم جنَگ ءَ آں کہ وھدے کراچی پریس کلب ءِ دیم ءَ سمّی، بیگواھیں ڈاکٹر دین مھمد ءِ زھگ، بیگواھیں راشد ھُسین ءِ مات،بیگواھیں شبیر بلوچ ءِ لوگ بانُک ءُ گْوھار ءَ ھوار دگہ مزنیں کچی ءَ زالبول کہ کراچی پولیس ءَ آوار جت اَنت گُڑا ھرچ بلوچے دپ ءَ من بس ھمے یکیں گپ اِش کُت کہ ‘ کُجے تو بی ایل اے مجید برگیڈ’ سکیاں مردم ءَ بس وتی دوستواہ ءُ دردوار ءِ یات ءَ کپ ایت کہ مئے مرچی دردواراں چے دردوار جوڑ بوتگ گُڑا آ بس بی ایل اے مجید برگیڈ اِنت یک انچیں گوریلا تنزیمے کہ پاکستان ءَ وتی پاد بُرزاد ءُ سر زمین ءَ سک کُتگ، وتی وس ءَ چے در اَتکگ بلے بس بی ایل اے مجید برگیڈ ءَ داشت کُت نہ کنت۔
مرچی آجوئی ءِ چیدگ چو بام ءَ ٹِک دیاگ ءَ اِنت، راج زندگ ءَ چے زندگ تِر بوگ ءَ اِنت بس پہ ھکّل ءِ اُمّیت ءَ من گوش آں سدبر ءَ ناں ،ھزار بر ءَ ناں بلکیں ھمینچوک رند ءَ بہ گوش ئے سُھرچکیں دُروت انگت کم اِنت۔ آپرین بات اسلم جان ترا، تو یک پِکرے بوتگ ئے کہ مرچی ھمُک بلوچ ءِ دل ءَ زندگ ءُ دومی ھزار بر ندریگ باں پہ واجہ بشیر زیب ءَ کہ اسلم ءِ شھیدی ءَ گوں دُشمن گل کُت، ھُرگور ءَ شات کامی کُت کہ آئی ءَ اسلم کُْشتگ بلے اے چیز ءَ چے بے سما اَت اسلم یک پگِرے بوتگ کہ ھرچ بلوچ پہ جزم اے پگر ءِ منّوک گِر اِنت۔ ھمے پِگر بشیر زیب ءَ یک انچیں دابے ءَ زندگ کُت ءُ اے راہ برجاہ کُتگ کہ پاکستان ھیران ھُدا اِنت کہ ‘بڑے میّاں تو بڑے مّیاں، چھوٹے میّاں تو سُبھان اللہ’ آس اَنت کہ کپ اَنت پاکستان ءِ دُمبل ءَ گّش ئے من گوش آں ھچ بلوچ وتی دل ءَ ھچ پریشان ءُ تکانسر مہ بیت ھما وھد ءَ کہ تانکہ بی ایل اے مجید برگیڈ ءِ نام ءُ نِشان ھست اَنت،ءُ انشااللہ بی ایل اے مجید برگیڈ داں آجوئی ءِ بلوچستان ءَ ھست اِنت ءُ پہ راج ءَ ھمے داب ءَ پدائی بیت اِنت کُربان پہ وتی کُنگراں –
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔