بچکند پہ زمین ءَ ندر بوت اَنت – ظفر رند

نبشتانک: بچکند پہ زمین ءَ ندر بوت اَنت

نبشتہ کار: ظفر رند

دی بلوچستان پوسٹ

ھما واب کہ تو پہ وتی باندات ءَ دیستگ ات ءُ ھما ھیال کہ تو دل ءَ داشتگ اَت آ سرجم نہ بوت بلئے ھما مھر کہ تو پہ زمین ءَ دل ءَ داشتگ اَت آ سرجم بوت-

رسول حمزہ جاھے ءَ گُش ایت
“زمین پہ وت بچ وت گچین کنت” زاناں ترا زمین ءَ پہ وت گچین کُتگ اَت ھمے ھاتر ءَ دہ سال ءِ عمر ءَ تو گلزمین ءِ دلبند ءَ وتی سر ایر کُت ءُ وتی ابدی جاہ ءَ شُتے ! ھمے مھر مئے سرزمین ءِ پر زند ءَ گیشتر مھکم کنت کہ کسان سالیں ورناہ بگر داں پیر ءُ کماش وتی راجی ھک ءَ اد ءَ کنگ ءَ انت ءُ وتی نگرھیں جاناں پہ بلوچ ءِ وش ھالیں باندات ءِ ھاترا ندر کنگ ءَ انت دانکہ مئے آوکیں پدریچ آسودگیں زندے ءِ گوازینگ ءَ سوبمند بہ بیت-

رامز تئی مرگ ءَ تھناہ تئی پشپد پُرسیگ نہ کتگ اَنت بلکیں تئی ہمسروک ءَ بگر تیوگیں میتگ پرسیگ انت شال ءَ تئی ہمسروکیں گوھار فاطمہ ہم تئی لاش ءِ سرون ءَ نشتگ ءُ پہ ترا توارے چست کُتگ ءُ کسان سالیں انسہ ہم پہ تئی ہاتر ءَ تئی اکس ءِ پوسٹر دست ءَ ئے کُتگ ءُ پہ ترا توار چستے کُتگ ءُ اے راہ ءَ ہزار دگہ تئی ھمسروک گوں ماں ھمگام بوتگ انت ءُ تئی داتگیں قربانی ءِ ستاشانی اش کتگ-

رامز بوت کنت کہ تو وتی کسانی ءَ اے ہبر ءَ چہ آشناء نہ بوتگ اِت کہ اے عمر ءَ ھم من شہید باں ءُ چہ وتی ھمسروکاں جتا باں ءُ چہ وتی ماس ءُ گہار ءَ انچو دور باں کہ دوبر واتر بوت ہم نکناں بلئے باور کن اے ہما سرزمین انت کہ ادے ہمک دمگ ءَ چہ شھیدانی رتکگیں ھوناں پُل رودینتگ اَنت پہ وشھالیں باندات ءِ ھاتر ءَ ہمک پیر ءُ کماش ورناہ زھگ ماس ءُ گوھار ءَ وتی ھون پہ وتی آوکیں پدریچ ءُ وشھالیں باندات ءِ ھاتر ءَ ندر کُتگ انت ! تو اے سرزمین ءِ اولی ورنائیں بچ نہ اِت کہ پہ وتی زمین ءَ شھید بوتگے ترا چہ پیسر تئی گِس ءَ چہ تئی ناکو حاصل جان ھم گلزمین ءِ دلبند ءَ واپینگ بوتگ ءُ دگہ ہزار ماتاں وتی ورنائیں بچ پہ شاتکامی گلزمین ءِ دلبند ءَ واپینتگ اَنت دانکہ گلزمین ءِ آسودگی بئیت-

ھون شھیدانی پل رود این انت رامز اے راست اِنت کہ تئی مرگ ءَ مارا پدردیگ کُتگ تئی ماس ءِ بچکندے پروش داتگ انت ءُ مھرول تئی روگ ءَ تھناہ بوتگ ءُ رایان تو ابیتک کُتگ ءُ تئی پت ءِ بچکند گوں ارس ءَ بدل بوتگ انت ءُ تیوگیں گس ءَ تھاری ءَ مانشان اتگ بلئے باور کن تئی شھادت ءَ مئے سر چہ پھر ءَ برز کُتگ تو مئے گس ءَ نوکیں پجارے داتگ-

رامز تئی کستریں گوھار مھرول انگت گِس ءِ دپ ءَ نیشتگ ءُ تئی آیگ ءِ ودار ءَ انت آ اے ھبر ءَ نزانت کہ تو یکبرے کہ اد ءَ چہ رپتگے پد ءَ واتر نہ بہ ئے انگت زور زور ءَ گریت ءُ ھمے ھبر ءَ زد کنت کہ من بابو کرا رواں من بابو کرا رواں بلئے نیست کسے کہ آئی ءَ اے ھبر ءَ باور بکنائینت کہ رامز بابو پد ءَ واتر نہ نئیت-

“کجام ماس جگر آبلہ نہ انت مرچی “
“کجام گوھار نہ جیڈیت پہ تنگوئیں برات ءَ”

مزن نامیں فلاسفرے جاھے ءَ گُش ایت ! الم نہ انت کہ مردم ھر وھد ءَ زندگ بہ بیت بلئے وتی ہمے کسان عمر ءَ انچیں کارے بکنت کہ داں جھاں ھست انت آ مردمانی دلانی تہ ءَ زندگ بہ بیت- تئی جتاھی ءَ پد ھمک بچکند گوں ارس ءَ بدل بوتگ ءُ ہمک دل پرسیگ انت بیا کہ بے ترا اے ھلک میتگ گِس ہمک در ءُ دیوار ابیتک انت ءُ زار زار ءَ ترا گوانگ جنگ ءَ انت ! بیا کہ پہ تئی بچکندگاں دل زھیر وار انت-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ءِ جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔