نبشتانک: تھاری
نبشتہ کار: میرین بلوچ
دی بلوچستان پوست
یازدہ سال اِنت من مُدام وانگ جاہ ءَ چہ درکپاں تاں راہ ءِ سر ءَ من مُدام یک مُچّی یے گنداں ءُ ھمے مُچّی ءِ تہ ءَ زھگ ءُ زالبول ءُ یک کماشے ھم گندگ ءَ کیت ءُ ھر یکّے ءِ دست ءَ اکسے ءُ ھر یکّے ءِ دیم شپ ءِ تَھاری ءَ چہ مُج اِتگ اَت بلے من راہ کپتاں چی ءَ کہ من سرپد نہ اِتاں ءُ دومی نیمگ ءَ منی تہ ءَ مارشت ءِ ردوم ھم نیست اَت پمیشکا من نہ جل اِتاں ءُ اَدارُکے ءَ پد ھمے میتگ ءَ یک بلائیں گواتے اتکگ اَت دَنز ءُ مُج اَت ءُ ھچ گِندگ نہ بوت ءُ چاریں کَش ءُ گْوراں تھاری ءَ مانشانتگ اَت من چو کور ءِ ڈول ءَ دست موش کُت ءُ پاد اتکاں ءُ اوشتاتاں ءُ یک نیمگے ءَ من ترس ءُ بیم ءِ آماچ اِتاں آزمان ءَ اوں سیاھیں چادرے مانپوش اِتگ اَت ءُ درائیں استال چیر داتگ ات انت من گار اِتاں بلے من روان اِتاں بازیں پَندے ءِ روگ ءَ پد یک کسانیں شھمے گندگ بوت من ھمے شھم گِپت ءُ روان اڑان ءُ کپان بوتاں بازیں کنڈ ءُ بیٹے ءَ سر کپگ ءَ پد یک پْرشتگیں کمپانے گوں دیوالے ءَ ڈیک وارت بلے من ءَ اَنچوش گُمان بوت کہ اِد ءَ سک باز پْرشتگیں ءُ ڈرتگیں ءُ سوتکگیں کوٹی ھست من کمپان ءِ پُشتی نیمگ ءَ پُترتاں بَلے اود ءَ سک باز مردم کماش پیر ءُ ورنا ھست اِت اَنت بلے ھر یکے وتی کوٹی ءِ تہ ءَ اَت ھر یکّے ءِ مید ءُ ریش چوں وکشی ءُ گنوک ءِ ڈول ءَ اِت اَنت بَلے منی لُنٹ ھُشک اِت اَنت ءُ من سک تُنّگ اِتاں من کماش ءَ را گُشت من تُنگاں بَلے کماش ءِ چم نزور اِت اَنت ءُ کوٹی ھم تھار اَت بَلے دست موش ئِے کُت ءُ من ءَ آپ ئِے دات ءُ دیست ئِے سک باز گل بوت ءُ گُشت ئِے چون اَنت منی زھگ سمُل ءُ مِھلی انگت ءَ منی اکس اِش دست ءَ اَنت راہ ءُ دراں در پہ در اَنت؟ من گوں اجکھی پسو دات جی واجہ تو کے ئے زاناں؟ آئی ءَ ھِیسکگے جت ءُ گُشت ئِے من ڈاکٹر دین مھمد آں من واجہ ءِ دست چُک اِتان ءُ وش نیاد بوتان ءُ گُشت جی ھوں واجہ تنیگت ءَ تئی زھگ بے ھاٹیگ نہ اَنت کہ یزیدیں لشکر ءِ دیم ءَ وتی سر ءَ جھل بہ کن اَنت ءُ زی من دیستگ اَت کہ آمید گِس ءِ دیم ءَ تئی اکس اِش گون اَت ءُ زارشانی کنگ ءَ اَت کماش باریں زاکر جان ءِ ھالاں بہ دے اَبَّا زاکر جان وش ءُ سلامت اِنت آ ، آ دیم ءِ کوٹی ءَ اِنت منی ڈَول ءَ چم ءَ چہ نزور اِنت ھر روچ مات گُل ھاتون ءِ ءُ فرزانہ ءِ نام ءَ گِپت ءُ تکانسری کنت کہ باریں چوں بوت اَنت من در کپتاں ءُ زاکر جان ءَ گوں نند ءُ نیاد کُت نِی آئی ءِ چمانی میم ھم نزور اَت بس من ءَ ھمے گُشت ئِے گُھار فرزانہ ءَ بہ گوش مات ءِ ھیال ءَ بہ دار ءُ منی میتگ ءِ مردماں بس ھمے کلوہ ءَ بِہ دے کہ اَمّئے ھزار گنجیں مڈّی مئے زمین ءِ باھوٹ اَنت ایش شُمئے میار اَنت ایشاں پہ دژمن ءِ اوست ءُ اُمیت ءَ یلہ مہ دے اِنت من پَسّو دات شر تئی کلوھاں سر کناں ءُ من پد ءَ پاد اتکاں کہ واتر بہ باں بلے دگہ لھتیں ورنایانی پُرّ زھیریں نارگ ءُ اوپارانی توار منی گوشاں کپت ءُ ھر یکّے ءِ دست ءَ ھالتاکے اَت وھدے من دلگوش کُت چار اِت داں شبیر ءُ ھزب اللہ ءُ احسان قمبرانی ءُ دگہ لھتین اِت اَنت ءُ چم ئِے دست ءِ ھالتاک ءِ سر ءَ پدّر اِت اَنت کہ ھپت سال ءَ پیسر گار ءُ بیگواہ کُتگیں ماسٹر مراد بکش ءِ جنکیں چُک ءَ آمید گِس ءِ دیم ءَ وت کشی کُتگ ءُ اَمّئے دل ھزار دوا دنت کہ اَمّئے گُھار آمید گِس ءِ دیم ءَ وت کشی مہ کن اَنت بَلے من پسو دات کہ گُھار سیما ءُ ھسیبہ تنیگت ءَ چو بے ھاٹیگ نہ اَنت کہ دژمن ءِ بیم ءُ سانکلاں چہ وت کُشی بہ کن اَنت ءُ من گپ ءَ اِتاں کہ گلانی سروکے پیداک اَت من پاد اتکاں ءُ پد ءَ ھمے ڈرتگیں کمپان ءِ پُشتی نیمگ ءَ در کپتاں ءُ پد ءَ دور سریں راھے ءَ کسانیں چراگے ءِ شھم ءُ لھتے اکس ھم گندگ بوت من ھم ھمے شھم ءَ سر گِپت ءُ راہ کپتاں۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔