نبشتانک: سمّی ما لگوریں
نبشتہ کار:عبید نثار
دی بلوچستان پوسٹ
سمّی ءَ گوں اے گیمرتگیں جاوراں گنداں تاں باز نبشتہ کنگ لوٹاں ، بلے من ھمائیں جیڑگ ءَ آں اے ساھت ءَ کہ من سمّی گیمرتگیں انارکانی بچکنداں نبشتہ بکناں یا زمین ءِ دلبند ءِ رِتکگیں ارساں؟ ءُ پد ءَ من تھنائیں ،کوٹی ،درست مونجان اَنت چوناھیگا من جیڑگ ءِ جند یل داتگ بلے مرچی نزاناں کجام جاورانت کہ من ءَ جیڑگ پرما آیگ ءَ انت چی ءَ کہ ما یکیں زمین ءِ واھند اِنت، یکیں ھاک ءَ پیداک بوتگیں ، مئے زبان یکیں ، مئے ناپگ یکّیں زمین ءَ کَلّ اَنت مرچی سمّی ءَ گندگ ءَ آں کہ پہ وتی ابّا ءَ چنچو تلوسگ ءَ اِنت اے درداں ہما انسان مار اِیت کہ آ گوں اے دابیں جاوراں گوستگ یا گوزگ ءَ اِنت بلوچستان ءِ سرڈگار ھما زمینانی تہ ءَ زوراکاں آؤرتگ ءُ سرکتگ کہ اود ءَ ھمک گس ءِ تہ ءَ گریوانسکیں مات ئِے چم گندگ ءَ کپ اَنت کہ اود ءَ چہ کرناں بلوچانی ھون رچگ ءَ انت بلوچ گار ءُ بیگواہ بوگ ءَ انت بلوچستان ءِ سر ءَ زلم کنوکیں ھاکماں وتی ایٹمی تاکت ھم بلوچستان ءِ پاکیں دلبند ءَ جت اَنت کہ چاگی دنیگا روک انت دوازدہ سال انت کہ سمّی گوں وتی گہار مہلب ءَ جاہ پہ جاہ ، ھنکین پہ ھنکین سرکاری دراھیں دراں ٹکان اِنت بلے کسّے ءِ گوش ءَ مورے ھم نہ وارت بلے انگت دم نہ برتگ من سدکّاں کہ مہلب ءُ سمّی ءِ جُہد بے رنگ نہ بیت-
سمّی من زاناں کہ تو ھمے ودار ءَئے کہ ابّا کیتیں، ابّا ءِ بچکندگ سجّہیں لوگ ءَ سرا زوراں، مزنیں امّا ءِ پاد چہ گل ءَ زمین ءَ ایر نباں، ما کُلّ نوکیں پُچّ گورا کنیں ، ما ہم گل ءَ بال بئیں ، دستاں گوں ھنّی آں رجینیں ،سجّھیں دزگھار مئے مبارکی ءَ کاینت سمّی من چو ہم زاناں کہ تو پہ وتی ابّا ءِ آجوئی ءِ ھاتر ءَ نا شپ زانتگ نا روچ ، نا سرد زانتگ نا گرم نا کہ پہ سپر دمبرتگ، سمّی اگاں من بے ھیال مہ باں شال ءَ بگر داں کراچی ، کراچی ءَ بگر داں اسلام آباد ، لانگ مارچ کتگ کہ یکے نا یکے منی درداں ماریت ءُ مئے ابّا ءِ آجوئی ءَ جُہد کنت ، بلکیں فرعون ءُ نمرود ہم مئے سر ءَ بزگ کن انت بلے انگت تو وداریگ ئے گندے؟ سمّی تو انگت دم نہ برتگ سمّی تو انگت پشت نہ کنز اتگ ئے ، سمّی تو زانتگ کہ ابّا قبلہ انت ، بلے سمّی من زاناں تو ہمے جست ءَ ئے کہ کج انت ہما مرد کہ گش انت زالبول تھنا لوگ ءِ گلام اِنت ءُ لوگ ءِ کاراں بکنت ، سمّی من زاناں تو آیاناں توار کنگ ءَ ئے گشگ ءَ ئے کہ شما لگور ات گندے؟ ھو تو راست ئے۔
آ دگہ اھدے بوتگ کہ پہ سمّیاں دودا چہ وپتگیں واب ءَپاد اَتکگ دودا ءَ وتی میار پہ میارے داشتگ بلے اے اھد ءِ دودایاں شپ ءَ کمبل است پہ وپسگ ءَ اے اھد ءِ دودایاں واب سک وش بیت اے اھد ءِ دودایاں تئی گم نہ انت سمّی ما لگوریں ءُ لگور چہ مرگ ءَ ترس ایت –
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔