یاتے گوں کریمہ بلوچ ءَ- باھڈ مرید

نبشتانک: یاتے گوں کریمہ بلوچ ءَ

نبشتہ کار: باھڈ مرید

دی بلوچستان پوسٹ

شپ نوکی پہ سھب بوگ ءَ رھادگ اَت میتگ نوں کمو کمو آگہ بوگ ءَ اَت کُروساں ساھتے بوتگ اَت کہ بانگ دیگ ھلاس کتگ اِت اِش من ھم زیکیں سپر ءِ ژندی ءَ انگت ژند اِتاں چم ماں ماہ ءَ سک کتگ اِت اَنت ءُ باندات ءِ سپر ءِ بارو ءَ جیڑگ ءَ اِتاں کہ من ءَ شھر ءَ روگی اَت۔ گوں ھمے جیڑگاں روچ ءَ ٹِک دات من چہ تھت ءَ اِیر کپتاں دیم پہ بان ءَ رھادگ بوتاں کہ اناگہ ءَ دل ءَ گْوشت کہ بانُک ءَ گوں ھالے بِہ گر، چی ءَ کہ دیر اَت مئے ءُ آئی ءِ ھال نہ بُوتگ اَت۔ من گوانکو کَش اِت ءُ آئی ءَ را کال کُت دو رینگ ءَ پد آئی ءَ کال چِست کُت۔
ھیلو!
ھیلو!
ھال کن تو جُوڑ ءُ وش بوتگ ئے؟ دِیر اِنت ھال نہ کُرتگ ھالے ءَ کپتگ ئے زاناں زھیر نہ کنت پہ بودِشت ءِ چاھاں! اگاں ناں کول ء مردمانی ءَ در مُلک ءِ وشیاں زُرتگ۔

اِناں، اے وڑ نہ اِنت من وش ءُ برابراں بودِشت ءِ چاھانی یات کیت۔ کُلیں بلوچستان یاد کیت! دَر مُلک ءُ وشی ھاھاھا!مردم ھرچی گْوش اَنت بہ گْوش اَنت راج اِنت، اوپار کنگی اِنت دیمتر ءَ ھم اوپار کنگ کپ اِیت یک رژنائیں روچے کیت درست شر بنت۔

میار اسَل ءَ مئیگ اِنت، من ایشی ءَ وتی نِزوری سرپد باں بوت کنت کہ منی جند ءِ تہ ءَ اِنچو بُود مان نہ بوتگ کہ مروچی سنگت اے پیمیں بُھتام جن اَنت، بلے ھیر! تو ھالاں دئے، میتگ ءُ ھند چون اَنت؟ مردم چون اَنت؟ بلّک اِزگُل چون انت؟ مرچاں انگت جکّ اِیت یا ناں؟ باریں ھما کُنر چون بُوت گندئے دیوان ءَ واتر کنگ ءِ وھد ءَ ما ساھگ ءِ چیر ءَ نشت اِیں ءُ دم بال ءَ کُت، پد ءَ منّان ءَ گُشت کہ گندئے ما چو اے کُنر ءِ پیم ءَ آجو بوتین اِیں چوں وش اَت موسم ءِ ھمراھی ءَ سبز ءُ گیمُرتگ اَت ایں پد ءَ ما ءُ شما سک کند اِت ءُ گُڈسر ءَ وت ھم سک کند اِت ئِے گوں۔

دراہ برابر اَنت کُنر ھم سلامت ءُ ھست اِنت، بلے، مرچاں بَر نہ کنت پرچا کہ مرچاں ھمُک روچ پوجیانی گاڑی ھمے راہ ءَ چہ گْوز اَنت کُنر ءِ جھلی لمب والا ریاں شِتگ اَنت دنزاں دراھیں تاک ءُ ٹال گیمُرینتگ اَنت ءُ سوتکال ءِ کور ءَ بان گِس جوڑ کرتگ اِش، بنجل اِش کتگ دگہ دراہ برابر اَنت سلامتی اِنت دو (2)(ماہ سرجم بوت)من ءَ تئی اے نہ وشیں ھال سر بوت کہ تو گار ئے پد ءَ اے ھال ھم اتک کہ تو شھید کنگ بوتگ ئے۔ بلے من ءَ انگت باور نہ کنت چی ءَ کہ تو چُش کُت نہ کن ئے۔

تو چون چو اِشتاپی ءَ مارا یلہ کن ئے ءُ روئے!بلے، اے دراہ واب اِت اَنت۔ اے گپ راستے بوت کہ تو مارا یلہ داتگ ءُ پہ مکھیں گلزمین ءَ شھید بوتگ ئے ھو، اے انچیں راھے مرچی توئے باندا مناں پونشی آ اِنت اے راہ ءَ ھر بلوچ ساڑی اِنت پہ شھید بوگ ءَ۔

بلے!بلے، بانُک پھل کن، من وت وَ نہ گُشتگ بلے، گْوشوکاں کہ گُشتگ گڑا منی اے گناھگاریں گوشاں ھم اِش کتگ بزاں ھما دیواناں من نِندوک بوتگاں بَس گوش داشتگ گوں کہ بانُک مرچاں شر شر نہ اِنت۔چہ وتی ھند ءُ دمگاں بیھال اِنت وتی ڈیھ ءَ چہ شموشکار اِنت۔

دَر مُلک ءَ اِسپیت کُتگ ھمود ءَ نِشتگ آسودگ اِنت باندا وڑے کنت وتی دو سے سیاد بارت آباد بیت نُوں مشکُل اِنت کہ وتی ھند ءُ دمگاں گیر بیار اِیت مرچاں ھچ سیاسی کاراں گندگ نہ بیت۔ گْوش ئے زاناں کینیڈا ءِ دولت ءَ زَر داتگ کہ بَس ھاموش بو بہ نِند ھچ مہ گْوش بس نند ءُ ور بلے پھل کن بانُک تئی شھیدی ءَ منی سِینگ ءَ کَلے جَت کہ آ کَل نو باریں کدی پُر بہ بیت۔

تئی داتگیں ھر سبک من وتی اے ڈائری ءِ تہ ءَ نبشتہ کتگ اَنت من ھردیں کہ اے ڈائری ءَ پچ کناں تاں چم تئی جتگیں دزنِبشت ءَ کپ اَنت ءُ چم رسیگ بنت منی بالاد اَچ من ءَ جتا بیت۔ چہ جند ءَ چَٹ بے سما باں چم آپُلُک بنت کوٹی ءِ دروازگ ءَ چہ تہ ءَ بند کناں ننداں سک گرِیواں۔ ھیسکاں ھیسکاں داں دم بہ براں۔

من اے واستا دروازگ ءَ بند نہ کناں کے کَسے من ءَ گنِد اِیت بلکیں اے واستا کہ مئے سیاسی سنگت ھمے گْوش اَنت کے اے وَ کپتگ دلیں مردمے لگوریں انسانے اے راہ ءَ سنگت شھید کَنگ بنت، بیگواہ کَنگ بنت، مہ گِر ئے کہ گِریوگ انسان ءَ نِزُور کنت۔

بلے بانُک مرچی من گِریواں، دل ءِ سیر ءَ۔۔۔سنگت چے گْوش اَنت نہ گْوش اَنت من ءَ ھچ پرک نہ کنت۔

وھدے من گِریوگ ءَ دم براں ننداں ارساں ساپ کناں ءُ جیڑاں کہ ناھاراں باریں ترا کُجام ھال ءَ شھید اِش کرتگ۔ باریں اِیشاں ترا چنکدر درد ءُ رنج داتگ باریں تو اے ساھت ءَ چنچو بے وس بوتگ ئے۔ باریں تو اے ساھت ءَ چُنت رند ءَ بلوچ راج گوانک جتگ۔ باریں اِیشاں ترا ٹارچر سِل ءِ تہ ءَ ورگ داتگ کہ ناں باریں اے ساھت ءَ ترا کُوٹ گور ءَ بوتگ کہ ناں۔۔ بازیں دگہ۔

بلے! بلے، من دل ءَ زاناں کے تو اے ساھت ءَ ناں ڈیھ ءَ بیھال بوتگ ئے ناں کہ وتی ھند ءُ دمگاں، ناں راج ءَ ناں کہ درچک ءُ داراں ءُ ناں کہ سنگتانی نام، ناں کہ تنزیمی رازے پدر کتگ ناں کہ تئی چماں چہ پِٹّے ارس در اتکگ چی ءَ کہ تو یک دلیریں شیرزالے بوتگ ئے۔ تئی دلیری ءِ کسہ ماں دپتراں نکش بیت۔ تاں اے جھان ھست تو نمیران ئے۔

بلے!بلے چے؟ بلے سینگار اِتگیں تلّو کرتکگ اَنت ءُ ودار ءَ اَنت کہ تو پدا بیائے وت ءَ بہ سینگار ئے بلے نوں تو ساڑی نہ ئے باریں اے گرانیں بار ءَ ما وتی کوپگاں زرت کنیں کہ ناں بلے وشیں ھال اِش اِنت کہ چہ تئی شھیدی ءَ پد بلوچستان پد ءَ آشوبی چھرگ جَنگ ءَ اِنت ارواہ آسودگ بات، گڑا ھوار اِنت۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔