نمدی ءِ پہ وتی ماتی ءَ- زمین زھگ

نبشتانک: نمدی ءِ پہ وتی ماتی ءَ

نبشتہ کار: زمین زھگ

دی بلوچستان پوسٹ

ماتی!
ماتی دوشی من سک دیراں ودار کُت، بلے ودار ناسرجم بیتاں۔۔۔ شپ گوست ءُ بام ءَ ٹِک دات روچ زمین ءِ دلبند ءَ آستو آستو کپان اَت منی ودار مناں بے تاھیر کنگ ءَ اَت بلے منی ھیال گوں منی موبائل ءَ اَت –

ماتی! اے ھما روچ اِنت کہ من گِس یلہ دات۔۔۔ اے ھما روچ اِنت کہ تو ھمک سال ھمے روچ ءَ اے گپ لازم جتگ کہ بیا کہ نی تر ءَ دگہ سال ءِ سرجم بوت – ماتی انچوش کہ تو ھمک روچ ءَ گوں زھیر ءُ اُپاراں گوازین ئے شپ ءَ گوں یاتاں۔۔۔ انچوش مناں ھم ترا پہ سک زھیر کنت –

او ھمے ساھتاں ءَ سویس نبشتکار کارڈینال مرمیلوڈ ( cardinal Mermillod)ءِ گشتن مناں مدام گیر پیداک اِنت کہ ” مات ھما چیز انت کہ ھرکسی جاہ ءَ گیپت کنت بلے دگے چُشیں کس نیست کہ مات ءِ جاہ ءَ بہ گیپت ” منا باز رند ءَ تئی چارگے تلب بیتگ، وتی دردیگیں ساھتاں منی دیم ءَ بس تئی اکس زاھر بیتگ او پدا تئی زھیر، تئی مھرانی ھاتر ءَ من سک باز تلوس اتگاں—بلے۔۔۔ پد ءَ وتی پیسلہ ءُ جنگ۔

جنگ پہ باندات ءَ، جنگ گوں وت ءَ، جنگ زمینی ھداھانی تپاوت ءَ ھتم کنگ ءَ، جنگ پہ آزاتیں استان ءَ ۔۔۔ جنگ پہ وتی ھک ءِ ادا کنگ ءَ۔

ماتی بلوچ کواس کازی داد ریھان ءِ گوادر مُچی ءَ گوشتگیں گپ مناں سک دوست بیت – واجہ گوشیت کہ مناں ھم جنگ دوست نبیت بلے جنگ ءَ ابید بیا مناں دگے راھے بہ ڈس کہ ھما منی ایمنی ءِ راہ بہ بیت، ھما منی شھیدانی پیش داشتگیں راہ بہ بیت –

او ماتی! مناں ھم، من زاناں تو باز جیڑیتگ کہ من چتو اے پیسلہ زرتگ ءُ اے وتی نازرکیں کوپگاں اے جنگ جاہ داتگ کہ من ھما زھگ بوتگاں کہ مگرب ءَ پد گِس ءَ چہ در نہ کپتگاں مرچی چار سال انت کہ گِس ءِ جند نہ دیستگ –

ماتی یک سپاھیگ ءِ وتی مات ءِ نبشتہ کُتگیں کاگدے پسو ءَ ھمے گوشیت کہ مناں اگاں دو اُوپشن دئیگ بہ بیت چُٹی لوٹے یا جنگ جاہ ءَ رؤگ لوٹے؟ گڈا من جنگے ھاتر ءَ جاڑیگ باں، پمیشکہ کہ اے جنگ ءَ من پہ شما کنگ ءَ آں، اے ہرگز لازم نہ انت کہ منی پیسلہ چہ ھمے زانگ بہ بیت مناں پہ شما زھیر نہ کنت –

لبز گران ءُ سنگین اَنت، مُتاثر کننت، کار کنگے توکل ءَ دیاں اے مُرتگیں ارواہ ءَ، دَمبرتگیں پاداں جندے ساہ ءَ ھاٹیگ بکش انت – او ماتی مرچی مئے کرا ھما درور ھست اِنت۔۔ بیت کنت زیکیں جنگولانی کرا اے داستان ءُ اے درور نہ بوتگ اَنت – مرچی یک مات ءِ کہ بیرک ءَ وتی زھگے بڈا دئیگ ءَ اِنت ءُ پدائی کنگ ءَ پہ آئی ءِ مستریں توکل جوڈ بوھگ ءَ انت۔۔۔ یک پت ءِ کہ آئی دیم ءَ وتی جندے زھگے ناں بلکیں بلوچستان ءِ ھمک بزگیں مردمانی اکس گندگ ءَ پیداک اِنت –

ماتی اگاں کسے زانت ھما کشک ءَ آ راھی اِنت آ کشک آئی ءَ چہ پد ویران نہ بیت یا ھما توپک کہ آئی ءَ وتی کوپگاں دراتکگ پہ مکسدے ءَ ھما توپک آئی ءَ چہ پد ایر نہ بیت یا آ زانت کہ مناں بیر گروک ءِ ھستیں گڈا آ مرگے ھَمباز کنگ ءَ چک ءُ پد نہ بیت –

ماتی چوش ھم نہ انت کہ من تئی مھر ءَ نہ زاناں، تئی مھرانی کدر ءَ نہ زاناں۔۔۔۔، تئی جیڑگ پہ من چی اَنت سرپد نھاں چوش ھم نھیں۔۔- تئی مھر، تئی گوشتگیں سپت مناں زمین ءَ گوں بندوک کن انت ءُ زمین جنگے ءَ کپتگ۔۔۔ زمین ءَ ھون پکار اِنت –

ماتی من پہ تو ھچ نہ کُتگ، ءُ مناں ستک اِنت من ترا ھچ دات نہ کناں۔۔۔ بلے من دل ءَ جزماں پہ شما لگوری ءِ بدیں نامے ایر نہ کناں ءُ ناکے تو مناں شات بئے کہ کسے تر ءَ لگورئے ءِ مات بہ گُشیت –

اگاں ماتی اشی ءَ پد ھم تو گوشگ لوٹے واتر کن من واتر ھم بوتاں من تئی پیشی زھگ بوت نہ کناں ھچ ڈول ءَ، چیا کہ مروچاں منی مارشت، منی ارمان منی واھگ کُل گوں جنگ ءُ اے کشک ءَ بندوک اَنت کہ من راھی آں – چیاکہ اے جنگ منی جنگ اِنت، منی ھستی ءِ رکھینگ ءِ جنگ اِنت، منی آھوکیں پدریچ ءِ بقائے جنگ انت –

ماتی گڈی رند ءَ گوشگ لوٹاں اگاں پہ من دوا لوٹے، اے مہ لوٹ کہ من سلامت باتاں۔۔۔ اے ھم کہ من واتر بہ کناتاں۔۔۔۔، اگاں دوا لوٹے مئے سوبمندی ءِ دوا بہ کن کہ۔من گوں ھمراھاں مُدام سوب مند باتاں-

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہ ءَ درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کارے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔